Ηρακλής Ρεράκης, Απαράδεκτα! Επιστρέφονται: Η απάντηση των γονέων προς τον Υπουργό για τα νέα Βιβλία των Θρησκευτικών

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Απαράδεκτα!  Επιστρέφονται: Η απάντηση των γονέων προς τον Υπουργό για τα νέα Βιβλία των Θρησκευτικών

Οι γονείς των Ορθοδόξων μαθητώναρνούνται να διδάσκονται τα παιδιά τους, με βάση τα πολυθρησκειακά Προγράμματα και Βιβλία που καθιέρωσε το Υπουργείο,  τα επιστρέφουν στον Υπουργό, ως «επικίνδυνα και ακατάλληλα», όπως τα χαρακτήρισε, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2016, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος και απαιτούν να διδάσκονται,σύμφωνα με άλλα Προγράμματα και Βιβλία, που να περιέχουν,καθαρή μη αναμεμειγμένη με θρησκείες, την Ορθόδοξη πίστη που εκείνοι τους έδωσαν με το Μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος.

Η απόφαση των γονέων να μην επιτρέψουν την προσηλυτιστική διδασκαλία, που οδηγεί στην αλλαγή πίστηςτων τέκνων τους,βασίζεται στον Αστικό Κώδικα, (άρθρο 1510 και 1512, παρ. 1), όπου αναφέρεται ότι:«Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων» καιστο οποίο δικαίωμα περικλείεται και ηπαροχή θρησκευτικής εκπαίδευσης.Παράλληλα, εκτός από το ελληνικό δίκαιο, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 2, Α΄Πρόσθ.Πρωτ. ΕΣΔΑ) ορίζει ότι το κράτος οφείλει να «σέβεται το δικαίωμα των γονέων να εξασφαλίζουν τη μόρφωση και εκπαίδευση των τέκνων τους σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις».

Παρομοίωςκαι τοδιεθνές σύμφωνο, για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα (ΟΗΕ), το οποίο, μάλιστα,επικυρώθηκε με τον Νόμο 2462/1997 (ΦΕΚ Α' 25/26.2.97, άρθρο 18), ορίζει ότι: «Τα συμβαλλόμενα κράτη στο παρόν σύμφωνο αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται την ελευθερία των γονέων ή των νόμιμων κηδεμόνων, να φροντίζουν για τη θρησκευτική και ηθική αγωγή των παιδιών τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους».

Δυστυχώς, αυτό το απαράβατοδικαίωμα το απολαμβάνουν ΜΟΝΟΝ οι Έλληνες Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ρωμαιοκαθολικοί μαθητές, ενώ η μεγάλη πλειονότητα του μαθητικού πληθυσμού, την οποία αποτελούν οι ορθόδοξοι μαθητές, υποχρεώνεται να διδάσκεται ένα ακατάλληλο πολυθρησκειακό μάθημα. Το Υπουργείο, στην περίπτωση αυτή, εν γνώσει του παρανομεί και παραβιάζει:

α) Το Σύνταγμα της χώρας, που στο άρθρ. 16 ορίζει την «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων».

β) Τον ισχύοντα εκπαιδευτικό Νόμο, που στο άρθρ. 1 αναφέρει ότι οι μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης «υποβοηθούνται να έχουν πίστη στα γνήσια στοιχεία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Παράδοσης».

γ) Τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

δ) Όλες τις σχετικές νομοθετικές πράξεις του ελληνικού, του ευρωπαϊκού αλλα και του διεθνούς δικαίου, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.

Με τα νέα Προγράμματα και Βιβλία, το Υπουργείο πραγματοποιεί, επισήμως πλέον εντός του σχολείου, μεθοδευμένη θρησκευτική προπαγάνδα και προσηλυτισμό, υποχρεώνοντας, αφενός, τους ορθόδοξους δασκάλους και Θεολόγους, ως δημοσίους υπαλλήλους, να διδάσκουν κακόδοξες και μη ορθόδοξες διδασκαλίες και, αφετέρου,τουςορθόδοξους μαθητές να μαθαίνουν, όχι πλέον για πληροφόρηση, όπως συνέβαινε έως τώρα, αλλάμε βιωματική μεθοδολογία, που σημαίνει με εσωτερικό εμποτισμό, διδασκαλίες, που εναντιώνονται στην ορθόδοξη πίστη τους, παραβιάζουν τη θρησκευτική τους ελευθερία και αλλοιώνουν τη θρησκευτική τους ταυτότητα και διαφορά.

Αναφέρουμε, για παράδειγμα, ορισμένα ενδεικτικά κείμενα από τα νέα Βιβλία:

Στο Βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου (σελ. 70) μαθαίνουν οι μαθητές/τριες, ότι οι άνθρωποι «είναιΦτιαγμένοι κατ’ εικόνα του Τριαδικού Θεού», ενώ, σε ευχή που περιέχεται στο ίδιο Βιβλίο (σελ. 85-86) μαθαίνουν για τον Χριστό ότι είναι ο Δημιουργός του κόσμου και της ζωής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Εσύ που είσαι ο Θεός μου, γεμάτος ελεημοσύνη και Πανάγαθος, Εσύπου με σοφία δημιούργησες ολόκληρο τον κόσμο,Εσύ που με την πανάγαθη Πρόνοιά Σου για όλα προνοείς και για όλα σου τα κτίσματα, Δέσποτα Πανάγαθε και Ποιητή του παντός…, που είσαι ο αίτιοςτης ζωής». Όμως,στο ίδιο βιβλίο(σ. 125),με τίτλο υποκεφαλαίου: «Ο ένας και μοναδικός θεός: Ο Αλλάχ»,μαθαίνουν παρομοίως για τον Αλλάχ ότι είναι: «ο παντοδύναμος και παντοκράτορας Θεός, που έπλασε τον άνθρωπο, δημιούργησε τον κόσμο και προνοεί συνεχώς για το σύμπαν».

Στο ίδιο Βιβλίο και στο υποκεφάλαιο: «Ο Κανόνας της Αγίας Γραφής», οι μαθητές διδάσκονται ότι «τα βιβλία του Κανόνα περιέχουν τον θείο λόγοπου αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους και αποτελούν το μέτρο και τον γνώμονα της πίστηςκαι της ζωής του χριστιανού» (σ. 40). Σε επόμενο κεφάλαιο, όμως, του ίδιου βιβλίου (σ. 125), χωρίς να σκεφτεί κανείς τη σύγχυση που δημιουργείται στα παιδιά, με τίτλο υποκεφαλαίου: «Μωάμεθ, η σφραγίδα των προφητών», μαθαίνουν οι μαθητές/τριες ότι, υπάρχει ένα θεόπνευστο και θεόσταλτο βιβλίο που παραδόθηκε στον Μωάμεθ από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ:«Το Κοράνιο είναι η ορθή αρχική και τελευταία Αποκάλυψη. Ο Μωάμεθ θεωρείται η σφραγίδα των Προφητών, ο έσχατος των προφητών… Ο Μωάμεθ, ενώ βρισκόταν σε περισυλλογή στη σπηλιά Χίρα κοντά στη Μέκκα, παρουσιάστηκε μπροστά του ο άγγελος Γαβριήλ και τον διέταξε να απαγγείλει ένα κομμάτι από το ουράνιο αρχέτυπο του Κορανίου. Λέγεται ότι κατά τη νύκτα αυτή κατέβηκε ολόκληρο το Κοράνιο ως τον χαμηλότερο ουρανό, αλλά αποκαλύφθηκε αργότερα στον προφήτη, μέσω του αγγέλου Γαβριήλ, διαδοχικά και κατά μικρά τμήματα».

Οι ορθόδοξοι μαθητές,επίσης, μαθαίνουν στο ίδιο Βιβλίο της Α΄Γυμνασίου(σ. 128) την προσευχή στον Αλλάχ, με περιεχόμενο προφανώς αντίθετοστη δική τους πίστη και με σαφή στόχο τη δημιουργία ή την καλλιέργεια θρησκευτικού συγκρητισμού και σύγχυσης: «Εις το όνομα του Αλλάχ του Παντελεήμονα, του Πολυεύσπλαχνου. Η Δόξα ανήκει στον Αλλάχ, τον Κύριο όλων των κόσμων τον Παντελεήμονα, τον Πολυεύσπλαχνο, Τον Ηγεμόνα της Ημέρας της Κρίσης.Εσένα (μόνο) λατρεύουμε και Εσένα (μόνο) ικετεύουμε για να μας παρέχεις τη βοήθεια ΣουΚαθοδήγησέ μας στο ορθό μονοπάτι».

Στο ίδιο Βιβλίο της Α’ Γυμνασίου, για παράδειγμα, τα ορθόδοξα Παιδιά, στο πλαίσιο του εφαρμοζόμενου σχεδίου εμποτισμού τους στοεκκοσμικευμένοδιαθρησκειακό πνεύμα,μαθαίνουν(σ. 134) ότι «ο Τζελαλεντίν Ρουμί, ποιητής, νομικός, θεολόγος και σούφι απηύθυνε διδασκαλία προς όλους τους ανθρώπους από οποιαδήποτε πίστη κι αν προέρχονταν, θεωρώντας ότι ο Θεός Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων είναι ένας».

Στην ίδια συνάφεια,προσφέρεται κείμενο προς εκμάθηση από το Κοράνιο στους μαθητές/τριες στο Βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου (σελ. 46): «Πιστεύουμε στην Αποκάλυψη που έχει σταλεί σ’ εμάς και σ’ αυτή που έχει σταλεί σ’ εσάς.Ο Θεός μας και ο Θεός σας είναι Ένας. Κι εμείς σ’ Αυτόν έχουμε υποταχθεί (στη θέλησή του στο Ισλάμ)» (Σούρα 29, 46).

Επίσης, στο ίδιο μοτίβο, της μεθοδευμένης δημιουργίας θρησκευτικής θολούρας στις ψυχές των μαθητών/τριών, στο ίδιο βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου (σελ. 46)και στην ενότητα: «Ο σεβασμός του άλλου στις θρησκείες του κόσμου» και μάλιστα στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Το Κοράνιο προτρέπει σεβασμό προς τους λαούς της Βίβλουκαι το ανθρώπινο πρόσωπο», οι ορθόδοξοι μαθητές, καλούνται να μάθουν επιλεγμένα κομμάτια από το περιεχόμενο του Κορανίου: «Ω! Λαέ της Βίβλου! Ελάτε μαζί να συμφωνήσουμε για τις διαφορές ανάμεσά μας, ώστε να μη λατρεύουμεπαρά μόνο τον ΑΛΛΑΧ. Και να μην εξομοιώνουμε τίποτε μ’ Εκείνον,κι ας μη στήσουμε ανάμεσά μας, κυρίους ή προστάτες, εκτός απ’ τονΑΛΛΑΧ. Αν όμως δεν θελήσουν να συμμορφωθούν, τότε να πείτε: Ναείστε μάρτυρες, ότι εμείς είμαστε Μουσουλμάνοι» (Σούρα 3, 64).

Είναι ξεκάθαρο ότι η επιλογή και παράθεση τέτοιων αντιφατικών γνώσεων και θέσεων στα σχολικά βιβλία, δεν είναι τυχαία, αποτελεί καθαρή κατάργηση της θρησκευτικής ταυτότητας και διαφοράς των μαθητών και των γονέων τους, παραβίαση των μορφωτικών και δημοκρατικών τους δικαιωμάτων και, συνεπώς, δημιουργεί τεράστια παιδαγωγικά και θεολογικά προβλήματα στην πνευματική συγκρότηση των νέων μας και, ταυτόχρονα, πολιτισμική διάβρωση του ελληνικού πολιτισμικού τοπίου.

Εκτός από τη θρησκευτική σύγχυση που προκαλεί ο θρησκευτικός αυτός συγκρητισμός, ερωτάται το Υπουργείο Παιδείας: Υπάρχει άλλος υγιής και μορφωτικός λόγος για να μαθαίνουν τα παιδιά αυτές τις αντίθετες με την πίστη τους γνώσεις; Ποια παιδαγωγική αρχή ορίζει ή επιτρέπει να προσφέρονται σε μαθητές/τριες (12-13 ετών) τέτοιας μορφής αντιφατικές γνώσεις που, αντί να αναπτύσσουν, παραβιάζουν και απειλούν να νοθεύσουν και να συγχύσουν τη θρησκευτική τους συνείδηση;Ποια λογική και νομική βάση έχει αυτή η προσηλυτιστική παρέμβαση του Υπουργείου στην ήδη υπάρχουσα θρησκευτική πίστη των νέων μας με στόχο την μετάλλαξή της;

Είναι ξεκάθαρο ότι το εγχείρημα αυτό είναι αντιδημοκρατικό και παράνομα,και ότι αποκαλύπτει την ταυτότητα των προθέσεων εκείνων που το επιχειρούν καθώς ακόμη, και τη σχεδιασμένη σκοπιμότητα της όλης μετάλλαξης των Θρησκευτικών, από ορθόδοξη αγωγή που ήταν σε διαθρησκειακή ή πολυθρησκειακή αγωγή που μεθοδευμένα κατέληξε.Αυτήν την «ποιότητα» έχουν τα νέα αντιχριστιανικά Προγράμματα και Βιβλία των Θρησκευτικών. Γι’ αυτό,άλλωστε, οι ορθόδοξοι γονείς,δικαιολογημένα, τα επιστρέφουν στο Υπουργείο Παιδείας, ως απαράδεκτα.