18 Δεκεμβρίου 1803 – Το μήνυμα από το ηρωικό Σούλι

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΣΟΥΛΙ

Σαν σήμερα, στις 18 Δεκεμβρίου 1803, ηρωίδες Σουλιώτισσες ρίχτηκαν στον γκρεμό μαζί με τα παιδιά τους για να μην πέσουν στα χέρια των αχρείων δολοφόνων του Αλή Πασά, που τις πολιορκούσαν στο Ζάλογγο. 

Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 13 Δεκεμβρίου 1803, ο καλόγερος Σαμουήλ και τα λίγα παλικάρια που είχαν μείνει μαζί του έβαλαν μπουρλότο στην πυριτιδαποθήκη όπου βρίσκονταν, στο Κούγκι, παίρνοντας μαζί τους τους στρατιώτες που είχε στείλει ο Αλή Πασάς για να υποτάξει το Σούλι. Πράξεις αυτοθυσίας που δεν λησμονήθηκαν.

Κι όμως, αν κάτι φαντάζει σχεδόν αδιανόητο στις εποχές της παρακμής που δοξάζεται ο εγωκεντρισμός, αυτό είναι η αυτοθυσία. Το να δοθεί κάποιος ολόψυχα σε σκοπό που τον υπερβαίνει λογίζεται περίπου ως ανοησία. 

Ο ιδεαλισμός, στις γκρίζες περιόδους της λατρείας της ύλης, απευθύνεται στους «εύπιστους», στα «θύματα». Κι όμως, μόνο αυτοί γράφουν Ιστορία: τα «θύματα», οι μάρτυρες και οι ήρωες, οι άγιοι, οι όσιοι, όσοι θυσίασαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να υπηρετήσουν τον Θεό, τον άνθρωπο και την πατρίδα. 

Οι πράξεις και τα λόγια όσων χαρακτηρίζονται «κορόιδα» από τους κυνικούς, τους καπάτσους και τους επιτηδείους μένουν στην Ιστορία ως ανεκτίμητα κομμάτια του θαυμαστού ψηφιδωτού του ανθρώπινου πολιτισμού.

Τα σώματά τους δεν υπάρχουν πια. Ο θάνατος τα αφάνισε. Ομως ζει το παράδειγμά τους - ένα όπλο ανυπολόγιστης ισχύος. Οσοι μάθουν τι έγινε στο Σούλι εκείνον τον μαύρο και πικρό Δεκέμβριο του 1803 θα καταλαβαίνουν πλέον καλά τι σημαίνει η λέξη «αυτοθυσία» και πόσο κοστίζει η ελευθερία. 

Δεν θα μπορεί να τους ξεγελά κάθε πολιτικάντης λέγοντας ότι γίνεται «θυσία» για την πατρίδα, τη στιγμή που καλοζωίζεται και θησαυρίζει σε βάρος των πολλών. Ούτε θα υπάρχει πια η δυνατότητα σε διάφορους δημαγωγούς να ομιλούν περί «ελευθερίας» και ταυτόχρονα να χαριεντίζονται με όσους αποκαλούν «δυνάστες» και... κατοχικές δυνάμεις.

Οι ήρωες Σουλιώτες αλλά και όλο το πάνθεον των ηρώων και των μαρτύρων του έθνους μας σήμερα είναι το ίδιο επικίνδυνοι για τους εχθρούς της πατρίδας με όσο ήταν την περίοδο που ζούσαν και μάτωναν για την ελευθερία. Το άκουσμα του ονόματός τους και η ανάμνηση των πράξεών τους είναι ένα αυστηρό μέτρο σύγκρισης για λόγια, πράξεις και προσωπικότητες που μπορούν να επηρεάσουν τον συλλογικό βίο. 

Οσοι τιμώνται από την Ιστορία έχουν εξηγήσει με την ίδια τη ζωή τους την αληθινή σημασία των λέξεων, όπως «έθνος», «πίστη» και «ελευθερία», και τον τρόπο να τις υπηρετήσουμε. Λειτουργούν αποθαρρυντικά για τους εχθρούς της πατρίδας, αφού έχουν δείξει μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο Ελληνας για να υπερασπίσει τα όσια και τα ιερά του.

Δημοκρατία,18/12/2016