Τὰ τρία ὅπλα τῶν ἀποστόλων
«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο
σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά» (Πράξ. 5,12)
Σήμερα,
ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ δευτέρα Κυριακὴ τοῦ Πάσχα ἢ τοῦ Ἀντίπασχα. Θὰ πῶ λίγες λέξεις
ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἀποστόλου, ἐπὶ τοῦ ῥητοῦ ποὺ εἶπα στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας, καὶ παρακαλῶ
νὰ προσέξετε.
*
* *
Ὅποιος
σκεφθῇ, ὅτι ἡ θρησκεία μας ἄρχισε ἀπὸ τὸ τίποτα, ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου
ἦταν μικρός, ὅτι κι ἀπ᾽ αὐτοὺς τοὺς λίγους μαθητάς του ὁ ἕνας τὸν πρόδωσε καὶ τὸν
πούλησε ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων, ὁ ἄλλος τὸν ἀρνήθηκε, κ᾽ οἱ ἄλλοι κρύφτηκαν φοβισμένοι·
κι ὅταν κατόπιν σκεφθῇ, ὅτι οἱ ἕνδεκα μαθηταὶ ἔγιναν ἑβδομήντα, οἱ ἑβδομήντα ἔγιναν
τρεῖς χιλιάδες, οἱ τρεῖς χιλιάδες πέντε χιλιάδες, ὅτι αὐτὸ τὸ ῥυάκι ἔγινε Ἁλιάκμονας
ποὺ δροσίζει τὴν οἰκουμένη, τοῦ γεννιέται ἡ ἀπορία· ποιά τὰ αἴτια τῆς ἐξαπλώσεως
τοῦ χριστιανισμοῦ; τί ἦταν ἐκεῖνο ποὺ ἔκανε τὴ θρησκεία μας ν᾽ ἁπλωθῇ τόσο πολύ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου