Λέων Μπράνγκ, Ο παραλογισμός των Ισλαμικών Σπουδών. Έχει η Ελλάδα μας ανάγκη τις σπουδές βίας;

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ*

ΕΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΗ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΒΙΑΣ;

Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας

Όταν στή Γενική Συνέλευση τῆς 7ης Μαρτίου 2014 τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ ἐλήφθη μέ μεγάλη πλειοψηφία ἡ ἀπόφαση γιά την ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν μέσα στή Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ (ἀπό τούς παρόντες 30 καθηγητές ψήφισαν: 23 ὑπέρ, 6 κατά καί 1 λευκό) φάνηκε ὅτι ἐξεπλάγησαν οἱ πάντες.

Καί ὅμως κανονικά δέν θά ἔπρεπε να ὑπάρξει ἔκπληξη, διότι ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 2008 ἄρχισε νά ξετυλίγεται ἕνα ἔντεχνα καταστρωμένο σχέδιο, πού ὁδήγησε βαθμηδόν στήν ἀπόφαση αὐτή.

Τό καλοκαίρι τοῦ 2008 μέ τρεῖς ἐγκυκλίους τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, καταστρατηγῶντας τό Σύνταγμα, χωρίς καμιά οὐσιαστική ἀφορμή καί ἀπαίτηση εἶχε καταστήσει τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν προαιρετικό γιά τουςὈρθόδοξους μαθητές(!), μέ ἀποτέλεσμα ἕνας μεγάλος ἀριθμός παιδιῶν ἰδίως στήν Γ΄ Λυκείου γιά εὐνόητους λόγους νά ζητάει ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα. Τό ἀποτέλεσμα: μιά πρωτοφανής ἀναστάτωση, ἀκόμα καί λειτουργικά προβλήματα στά σχολεῖα.

Τό 2010 ξεκίνησε ἡ κατάρτιση νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΠΣ) για τήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση. Καί ἔτσι τέθηκε ἀπό πλευρᾶς τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἡ μεγάλη εὐκαιρία –ὁ χαρακτηρισμός προέρχεται ἀπό ἐκσυγχρονιστές θεολόγους, πού κατάρτισαν τό νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά– γιά τήν ἀναβάθμιση τοῦ μαθήματος, γιά ἕνα μάθημα ὑποχρεωτικό γιά ὅλους χωρίς καμιά δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, για ἕνα μάθημα πού ἀνταποκρίνεται στή (δῆθεν) πολυπολιτισμική κοινωνία πού ζοῦμε. Τό ἀποτέλεσμα: ἀλλαγή τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος. Ἀπό ὀρθόδοξο θρησκευτικό μάθημα ἔγινε πολυθρησκειακό. Ἕξι μεγάλες θρησκεῖες καί τρεῖς χριστιανικές ὁμολογίες μέ βαρύτητα στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση - μιά παραχώρηση μέ καθαρά ποσοτικό χαρακτήρα, ἀφοῦ στόχος τοῦ Προγράμματος σύμφωνα μέ τούς ἐμπνευστές του εἶναι ἡ «ὑπέρβαση τῆς θρησκευτικῆς ἀπολυτότητας», ἀφοῦ «στίς περισσότερες θρησκεῖες ὑπάρχουν “πηγές” θεραπείας καί συμφιλίωσης» - διδάσκονται παράλληλα ἀπό τήν Γ’ Δημοτικοῦ. Ἤδη ἀπό τό 2011 τό νέο ΠΣ ἐφαρμόζεται πιλοτικά μέ προοπτική  τή γενική του ἐφαρμογή ἀργότερα.

Τό 2013 ψηφίστηκε ὁ νόμος 4115/2013 πού παραχώρησε στούς Μουσουλμάνους Ἕλληνες Πολίτες τῆς μειονότητας τῆς Θράκης τό δικαίωμα να διδάσκονται τή θρησκευτική τους παράδοση καί στά δημόσια σχολεῖα τῆς Θράκης (στά μειονοτικά σχολεῖα βάσει τῶν διεθνῶν συνθηκῶν ὑπάρχει ἡ διδασκαλία τῆς θρησκείας τῆς μειονότητας). Τό ἑπόμενο βῆμα, ἡ ἀναγγελία τῶν ἀντίστοιχων σπουδῶν σέ Ἀνώτατη Πανεπιστημιακή Σχολή καί ἡ ἀπόλυτη ἐξίσωση τῶν σπουδῶν αὐτῶν μέ τίς Ὀρθόδοξες Θεολογικές Σπουδές, ἔγινε ἀπό τόν Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας Γεώργιο Καλαντζή στίς 29 Ὀκτωβρίου 2013 στή Θεσσαλονίκη σέ ἡμερίδα γιά τις ἀξίες τῆς Χριστιανο-Ἰσλαμικῆς συνύπαρξης στήν Ἑλλάδα. Τό βασικό του ἐπιχείρημα ἦταν: Ὅπως ὑπάρχει τό Ὀρθόδοξο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιά τούς Ὀρθόδοξους μαθητές, ἔτσι ὀφείλει νά ὑπάρχει καί τό ἀντίστοιχο μάθημα γιά τούς Μουσουλμάνους μαθητές, ὅπως ὑπάρχουν Ὀρθόδοξες Θεολογικές Σπουδές πρέπει νά ὑπάρχουν καί ἀντίστοιχες Ἰσλαμικές Σπουδές. Καί φυσικά δέν ἐπιλέχθηκε π.χ. ἡ Φιλοσοφική Σχολή τῆς Κομοτηνῆς ἀλλά ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης γιά νά τονισθεῖ ἡ ἀπόλυτη ποιοτική ἐξίσωση (γιά τήν ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας) τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς μέ τήν Ἰσλαμική θρησκευτική παράδοση. Τό ἑπόμενο βῆμα θά εἶναι προφανῶς ἡ μετατροπή τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν σέ Σχολές προβολῆς διαφόρων Θρησκειῶν, γιά νά ἀνταποκρίνονται αὐτές στή στοχοθεσία τοῦ νέου Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πού ὁλοφάνερα εἶναι ἡ πλήρης ἀλλοίωση τῆς Ὀρθόδοξης ταυτότητας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Μετά ἀπό αὐτή τή σύντομη εἰσαγωγή στή συνέχεια τῆς εἰσηγήσεώς μου θά ἐπικεντρωθῶ στίς Ἰσλαμικές Σπουδές. Ὑπάρχει, βέβαια, σέ ὅλες τίς Θεολογικές Σχολές μας μιά ἕδρα Θρησκειολογίας, ἡ ὁποία μελετάει το παγκόσμιο φαινόμενο τῆς θρησκείας καί τήν πίστη ὅπως καί τόν πολιτισμό πού ἔχουν παράξει οἱ διάφορες θρησκεῖες. Καί, προφανῶς, εἶναι σημαντικότατη ἡ ἕδρα αὐτή. Ἄλλο εἶναι, ὅμως, αὐτή ἡ μελέτη τῶν διαφόρων θρησκειῶν και ἐντελῶς ἄλλο τό Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν πού σχεδιάζεται καί θά ἔχει ἕνα ἀντίστοιχο σκοπό μέ αὐτό τῶν Ὀρθόδοξων Θεολογικῶν Σχολῶν, δηλ. την κατάρτιση, ἐμπέδωση, διδασκαλία, προβολή καί διάδοση τοῦἸσλάμ!

Τί ἐστί Ἰσλάμ;

Ἐφ’ ὅσον, ὅμως, τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί τό Θεολογικό Τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.ὑπερθεματίζουν αὐτῶν τῶν σπουδῶν ἄς κάνουμε ἐμεῖς ἐδῶ μαζί τά πρῶτα βήματα ἐξετάζοντας τίς σπουδές αὐτές!!! Ἄς δοῦμε πρῶτα ἀπ’ ὅλα, τί σημαίνει ἡ λέξη Ἰσλάμ. ὑποταγή στόν Ἀλλάχ, ἑκούσια ἤ καί ἀναγκαστική,ὅπως μαρτυρεί περίτρανα ἡ ἱστορία καί ἡ σημερινή πραγματικότητα. Ἑπομένως οἱ σπουδές αὐτές ἀποβλέπουν στήν ἐμπέδωση, κατάρτιση, διδασκαλία, προβολή καί διάδοση τῆς ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΑΧ. Γιά νά γίνει κατανοητή αὐτή ἡ ὑποταγή στόν Ἀλλάχ, θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ σέ δύο παραδείγματα:

α. Σαουδική Ἀραβία 2002: 14 μαθήτριες πέθαναν καί πολλές ἄλλες τραυματίστηκαν σέ πυρκαγιά σέ Σχολεῖο στή Μέκκα (11.3.2002). Γιατί; Ἡ θρησκευτική ἀστυνομία δέν ἄφησε τά κορίτσια νά ἐγκαταλείψουν τό κτήριο ἐπειδή δέν φοροῦσαν μπούρκα καί ἐπειδή δέν τά περίμεναν ἄνδρες συγγενεῖς ἔξω ἀπό τό σχολεῖο νά τά συνοδεύσουν. Ἐπίσης δέν ἐπιτρεπόταν ἡ εἴσοδος τῶν πυροσβεστῶν στό σχολεῖο, γιά νά σώσουν τά κορίτσια, ἐπειδή ἦταν ἄνδρες καί σέ ἄνδρες δέν ἐπιτρέπεται νά εἰσέλθουν στίς διδακτικές αἴθουσες γυναικῶν!

β. Λιθοβολισμός γιά τό ἀδίκημα τῆς μοιχείας: Σέ ἀνάρτηση http://heilgap. blogspot.nl/2014/05/al-shabaab.html ἀπό τίς 10.5.2014 δόθηκε ἡ εἴδηση με βίντεο καί φωτογραφίες γιά τόν λιθοβολισμό μέχρι θανάτου ἑνός κοριτσιοῦ στήν περιοχή Lower Shabelle τῆς Νότιας Σομαλίας γιά ὑποτιθέμενη μοιχεία. Τό κορίτσι θάφτηκε μέχρι τό στῆθος σέ μιά τρύπα βάθους ἑνάμισι μέτρου και πέτρες ἐκσφενδονίστηκαν στό κεφάλι του, μέχρι νά πέσει νεκρό. Ὅλα αὐτά ἔγιναν σύμφωνα μέ τή Σαρία, τήν τέλεια τάξη γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Ἀλλάχ κατά τήν Θεολογία τοῦ Ἰσλάμ. Ἡ Σαρία θεωρεῖται θείας προελεύσεως καί γιά τόν λόγο αὐτό δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει. Αὐτή θά φέρει σέ ὅλες τίς κοινωνίες τήν εἰρήνη! Ρυθμίζει τόσο τήν κάθετη σχέση μέ τόν Ἀλλάχ ὅσο καί τίς ὁριζόντιες σχέσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Δεν πρόκειται ὅμως γιά κωδικοποιημένο νομικό βιβλίο, δέχεται καί ἑρμηνεία και γι’ αὐτό διαφοροποιεῖται σέ μεμονωμένα ζητήματα, ἐπειδή πηγές της ἐκτός ἀπό τό Κοράνιο εἶναι καί ἡ Παράδοση (hadith) καί ἡ ἑρμηνεία αὐτῶν ἔγινε ἀπό πρώϊμους ἰσλαμικούς νομικούς καί θεολόγους, ἡ ὁποία ἑρμηνεία ὁδήγησε στή δημιουργία τεσσάρων Σουννιτικῶν «Νομικῶν Σχολῶν» καί μιᾶς Σιϊτικῆς. Δέν πρόκειται ὅμως γιά σῶμα ἀσαφῶν ἐντολῶν, στό ὁποῖο θά μποροῦσε να εἰσαγάγει κανείς ποικίλες ἑρμηνεῖες. Ἰδίως στό Οἰκογενειακό καί Ποινικό Δίκαιο οἱ ὁδηγίες τοῦ Κορανίου καί τῆς Παράδοσης εἶναι μέ μεγάλη σαφήνεια διατυπωμένες καί δέν ἀφήνουν παρά μόνο ἐλάχιστο περιθώριο ἑρμηνειῶν. Ἰδίως γιά τό Κοράνιο πρέπει νά σημειωθεῖ ἐδῶ, ὅτι κατέχει ἀπόλυτη αὐθεντία στό Ἰσλάμ. Θεωρεῖται οὐράνιο βιβλίο, ἀδημιούργητο, ἀλάνθαστο πού ὑπῆρξε καί θά ὑπάρχει πάντοτε μαζί μέ τόν Ἀλλάχ. Τό συγκεκριμένο βιβλίο, τό ὁποῖο οἱ μουσουλμάνοι κρατοῦν ἀπαράλλακτο στά χέρια τους ἀπό τόν τρίτο χαλίφη, τον Οὐθμᾶν, γι’ αὐτούς εἶναι ἀντίγραφο τοῦ οὐρανίου πρωτοτύπου πού βρίσκεται ἐνώπιον τοῦ Ἀλλάχ.

Τό Οἰκογενειακό Δίκαιο

Γιά τίς σχέσεις ἀνδρῶν καί γυναικῶν τό Κοράνιο δέχεται μέν ὡς προς τή δημιουργία τους (σούρα 39,6 καί 49,13), ὡς πρός τίς βασικές τους ὑποχρεώσεις (πέντε στύλοι) καί ὡς πρός τήν ὑπόσχεση τοῦ παραδείσου (33,35) ἕνα εἶδος ἰσότητας, ἡ ὁποία, ὅμως, σέ ἄλλα χωρία ἀναιρεῖται σαφέστατα.

Ἐκεῖ διακηρύττεται ἡ ἀνωτερότητα τῶν ἀνδρῶν: τίς γυναῖκες, ἐπειδή ὁ Ἀλλάχ τούς ἔκανε ἀνώτερους και επειδή ξοδεύουν τα αγαθά τους γιά νά τίς συντηρήσουν» (4,34). Τό θεμελιώνει καί τό χωρίο πού ἐπιτρέπει τήν πολυγαμία τῶν ἀνδρῶν: «Μπορεῖτε νά παντρεύεστε ἄλλες γυναῖκες πού σᾶς φαίνονται καλές: δύο, τρεῖς, τέσσερεις ἀπ’ αὐτές. Ἀλλά ἄν φοβᾶστε πώς δέν θά μπορεῖτε νά τίς μεταχειριστεῖτε ὅλες μέ ἰσότητα, τότε παντρευτεῖτε μιά μόνο ἤ ὅσες σκλάβες ἔχετε» (4,3). Ὁ δεύτερος, ὁ τρίτος ἤ καί ὁ τέταρτος γάμος τοῦ ἄνδρα σημαίνει φυσικά τήν ἀντίστοιχη ὑποβάθμιση τῆς γυναίκας, ἀπό πρώτη σέ δεύτερη, σέ τρίτη ἤ καί σέ τέταρτη. Στή Σιϊτική παράδοση, ἐπί πλέον, ἐπιτρέπεται ἕνας γάμος περιορισμένου χρόνου ἤ ἀπόλαυσης, π.χ. γιά τή διάρκεια ἑνός ταξιδιοῦ.

Χαρακτηριστικό στή συνάφεια αὐτή εἶναι καί ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία πού δίνει τό Κοράνιο στούς ἄνδρες σχετικά μέ τίς σεξουαλικές σχέσεις με δοῦλες: «Μακάριοι εἶναι οἱ πιστοί, οἱ ὁποῖοι … ἀπέχουν ἀπό σεξουαλικές σχέσεις,ἐκτός ἀπό ἐκεῖνες μέ τίς συζύγους τους καί ὅσες σκλάβες κατέχουν» (23,1-6. Βλ. ἐπίσης: 4,24˙ 4,3˙ 70,28-30). Αὐτή ἡ ἐλεύθερη χρήση τῶν σκλάβων ἐπιτράπηκε ἀπό τόν Ἀλλάχ γιά τήν ἱκανοποίηση τῶν σεξουαλικῶν ἀναγκῶν τῶν ἰδιοκτητῶν τους, τῶν πιστῶν ἀνδρῶν Μουσουλμάνων! Μάλιστα, γιά τη ρύθμιση τῶν σχέσεων τοῦ ἰδίου τοῦ Μωάμεθ μέ τό γυναικεῖο φύλο, ὁ ὁποῖος εἶχε καταγεγραμμένες τουλάχιστον 9-11 γυναῖκες, ὁ Ἀλλάχ τοῦ παρέδωσε μια εἰδική γι’ αὐτόν ἀποκάλυψη: «Ὦ Προφῆτα, σοῦ ἐπιτρέπεται νά παντρευτεῖς τις γυναῖκες πού προικοδότησες, ὅσες ἀπέκτησες μέ τήν δεξιά σου (ἐννοοῦνται οἱ σκλάβες πού τοῦ δόθηκαν ἀπό τόν Ἀλλάχ ὡς λεία)... καί κάθε ἄλλη πιστή γυναίκα πού θέλει νά ἀφοσιωθεῖ σέ σένα. Αὐτό τό δικαίωμα τό δίνουμε μόνοσέ σένα...» (33,50).

Παρατηροῦμε ἐδῶ μεταξύ τῶν ἄλλων καί τή δουλεία ὡς μιά φυσική κατάσταση, δοσμένη ἀπό τόν Ἀλλάχ γιά τούς πιστούς του. Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τά χωρία τοῦ Κορανίου 16,71 καί 30,28. Ἡ δουλεία εἶναι μέρος τῆς φυσικῆς κοινωνικῆς τάξης τοῦ κόσμου ὅπως ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπό τον Ἀλλάχ.

Ἡ ἀνωτερότητα τῶν ἀνδρῶν ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τήν πρακτική τῆς συνάψεως γάμου. Παραδοσιακά γίνεται συμφωνία τοῦ κηδεμόνα τῆς γυναίκας μέ τόν ἄνδρα. Συχνά οὔτε κἄν ἡ παρουσία τῆς γυναίκας θεωρεῖται ἀπαραίτητη, ἀφοῦ νομικά δέν ἔχει δικαίωμα ὑπογραφῆς. Τό κατώτατο ὅριο ἡλικίας ἀπό παλαιά ἦταν 9 ἐτῶν, ἐπειδή ὁ Μωάμεθ σύμφωνα μέ τήν Χαντίθ, τήν Παράδοση τοῦ Ἰσλάμ, παντρεύτηκε τήν ἀγαπημένη του γυναίκα Ἀϊσσά (ὁ ἴδιος περίπου 50 ἐτῶν) σέ ἡλικία 6 ἐτῶν καί ξεκίνησε τήν ἔγγαμη ζωή μαζί της σέ ἡλικία 9 ἐτῶν. Σήμερα σέ ἀρκετές μουσουλμανικές χῶρες τό κατώτατο ὅριο ἡλικίας ἔχει ἀνέβει σέ 16 ἤ 18 ἐτῶν.  Μέ τό συμφωνητικό γάμου καί τήν ἀνάληψη τῆς πληρωμῆς τῆς διατροφῆς ὁ ἄνδρας ἀποκτάει τό δικαίωμα στό σῶμα τῆς γυναίκας: «Οἱ γυναῖκες σας», κηρύττει τό Κοράνιο, «εἶναι χωράφια σας˙ πηγαίνετε, λοιπόν, μέσα στά χωράφια σας, ὅπως καί ὅποτε σᾶς ἀρέσει» (2,223. Βλ. καί 2,187). Ἐπίσης ὁ ἄνδρας ἀποκτάει τό δικαίωμα λήψης πειθαρχικῶν μέτρων, ἄν τό ἀπαιτοῦν οἱ περιστάσεις: «Οἱ καλές γυναῖκες εἶναι ὑπάκουες ... Αὐτές δέ πού φοβάστε πώς εἶναι ἀνυπάκουες, νά τίς συμβουλεύετε, νά τίς στέλνετε σέ χωριστά κρεβάτια καί νά τίς χτυπᾶτε. Ἔπειτα ἄν σᾶς ὑπακούσουν, νά μή κάνετε καμιά ἄλλη πράξη ἐναντίον τους» (4,34). Ἡ γυναίκα, ἀπό τήν πλευρά της, μέ το συμφωνητικό γάμου ἀποκτάει τό δικαίωμα τῆς φροντίδας τοῦ ἄνδρα γι’ αὐτήν: «Οἱ ἄνδρες ἐξουσιάζουν τίς γυναῖκες, ἐπειδή ὁ Ἀλλάχ τούς ἔκανε ἀνώτερους καί ἐπειδή ξοδεύουν τά ἀγαθά τους γιά νά τίς συντηρήσουν» (4,34). Τό διαζύγιο ἐκ μέρους τῶν ἀνδρῶν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση, ἀρκεῖ να προφέρουν σύμφωνα μέ τό Κοράνιο τρεῖς φορές τό «Talaq», «σέ διώχνω». Ἐάν τό λένε μόνο μία φορά, μπορεῖ μέχρι τό διάστημα τῶν τριῶν μηνῶν να πάρουν τήν γυναίκα τους πίσω (2,229-230). Ἡ γυναίκα μέχρι τότε μένει σε ἐκκρεμότητα. Ἐκ μέρους τῆς γυναίκας τό διαζύγιο ἐπιτυγχάνεται μόνο μέσῳ δικαστικῆς ἀποφάσεως.

Χαρακτηριστική γιά τήν ὑποτίμηση τῆς γυναίκας εἶναι καί ἡ ἀξία τῆς καταθέσεώς της σέ δικαστήριο: Ἡ κατάθεση ἑνός ἄνδρα ἀναιρεῖται μόνο μέ τήν κατάθεση δύο γυναικῶν: «Μιά γυναίκα μόνη μπορεῖ νά κάνει λάθος» (2,282). Μιά παρόμοια ἀντίληψη φανερώνεται καί στό κληρονομικό δίκαιο: Ἕνα κορίτσι κληρονομεῖ πάντα μόνο το μισό ἐκείνου πού θά ἔπαιρνε στη θέση της ἕνα ἀγόρι (4,11).

Τό Ποινικό Δίκαιο

Τό Ἰσλαμικό Ποινικό Δίκαιο συνήθως χωρίζεται σέ παραβάσεις ὁρίων, ἀντεκδικήσεως καί κρίσεως. Οἱ πρῶτες, οἱ hadd παραβάσεις, ἀναφέρονται στά ὅρια πού ὁ Ἀλλάχ ἔχει θέσει στό Κοράνιο. Θεωροῦνται ἐγκλήματα πού δέν προσβάλλουν τό ἀνθρώπινο ἀλλά τό θεῖο δίκαιο. Περιλαμβάνονται τά ἑξῆς:

Μοιχεία καί πορνεία: Τό Κοράνι ἐπιβάλλει γιά ἀνύπανδρους (24,2–3) 100 βουρδουλιές, ἡ Παράδοση γιά παντρεμένους τή θανατική ποινή. Θεωρητικά ἴδιες ποινές ἐπιβάλλονται στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες, ἀλλά γιά τούς ἄνδρες ὑπάρχουν πολύ περισσότερα περιθώρια (χρειάζονται π.χ. 4 μάρτυρες). Γιά τή γυναίκα συχνά ἡ ἐγκυμοσύνη εἶναι ἀρκετή ἀπόδειξη.

Συκοφαντία στήν περίπτωση πορνείας: Τό Κοράνι (24,2 – 3) ἐπιβάλλει 80 βουρδουλιές.

Κλοπή σέ βαριά μορφή: Τό Κοράνι (5,33+38) ἐπιβάλλει ἀκρωτηριασμό, τήν πρώτη φορά τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ καί σέ περίπτωση ἐπαναλήψεως τοῦ ἀριστεροῦ ποδιοῦ.

Ληστεία ἐπί ὁδοῦ: Ἀνάλογα μέ τή βαρύτητα (φόνος ἤ ὄχι) ἐπιβάλλονται ὁ ἀκρωτηριασμός τοῦ δεξιοῦ ποδιοῦ καί τοῦ ἀριστεροῦ χεριοῦ ἤ ἡ θανατική ποινή μέ δημόσια ἐκτέλεση, συχνά μέσῳ σταυρώσεως.

Κατανάλωση οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν: Ἐπιβάλλονται 40-80 βουρδουλιές σύμφωνα μέ τήν Παράδοση.

Ὁμοφυλοφιλία – παιδεραστία καί βιασμός: Σύμφωνα μέ τή Παράδοση ἐπιβάλλεται ποινή ἀνάλογη μέ τίς τοπικές παραδόσεις, μέχρι καί θανατική ποινή.

Ἀποστασία – ἔκπτωση ἀπό τό Ἰσλάμ: Σύμφωνα μέ ὅλες τίς σχολές δικαίου ἐπιβάλλεται ἡ θανατική ποινή, ἄν καί τό Κοράνιο ἀπειλεῖ μόνο με τιμωρία μετά θάνατον.

Τά ἐγκλήματα ἀντεκδικήσεως (qisas) ὅπως δολοφονία, σοβαρή σωματική κακοποίηση κ.ἄ. δέν προσβάλλουν τό Θεῖο ἀλλά μόνο τό ἀνθρώπινο δίκαιο. Ἀπαιτοῦν τήν πρόκληση τῆς ἴδιας βλάβης ἤ τή θανάτωση τοῦ ἐνόχου μέ παρουσία δικαστή, γιά νά τηρεῖται αὐστηρά ἡ ἀντιστοιχία καί γιά να μήν ὑπάρχει ὑπέρβαση τοῦ μέτρου. Μόνο ὁ πιό στενός ἀρσενικός συγγενής τοῦ θύματος μπορεῖ νά ζητήσει τή θανάτωση. Τηρεῖται ἀπόλυτα ἡ ἀρχή τῆς ἰσότητας: Π.χ. ἕνας ἄνδρας γιά ἕναν ἄνδρα, μιά γυναίκα γιά μιά γυναίκα, ἕνας σκλάβος γιά ἕνα σκλάβο (2,178). Ἄν δέν μπορεῖ νά τηρηθεῖ αὐτή ἡ ἰσότητα, δέν ἐπιτρέπεται ἡ ἀντεκδίκηση. Ἡ οἰκογένεια τοῦ θύματος μπορεῖ νά παραιτηθεῖ ἀπό τή θανάτωση τοῦ ἐνόχου καί νά ζητήσει τή πληρωμή τιμῆς τοῦ αἵματος (π.χ. στό Ἰράν γιά ἕναν ἄνδρα ὁρίζονται σήμερα: 100 καμῆλες, 200 ἀγελάδες, 200 χιτῶνες Ὑεμένης καί 1000 Ντινάρια. Γιά τίς γυναῖκες ἀπαιτεῖται κατά κανόνα τό μισό). Ἄν προκλήθηκε σωματική βλάβη, μόνο το ἴδιο τό θύμα ἔχει τό δικαίωμα νά προκαλέσει στό δράστη τήν ἴδια βλάβη. Μπορεῖ ὅμως καί νά ζητήσει ἀποζημίωση. Τέλος γιά τά ἀδικήματα κρίσεως (ta‘zir) ὅπως ψευδομαρτυρία, προσβολή, χρηματισμός, πλαστογραφία, ἐξαπάτηση, ἐκβιασμός κ.ἄ. ἡ ποινή ὁρίζεται σύμφωνα μέ τήν ἐκτίμηση τοῦ δικαστή.

Ἰσλαμικός Ἐπεκτατισμός - Τζιχάντ

Ὅλος ὁ κόσμος ἀνήκει στόν Ἀλλάχ: Αὐτή εἶναι ἡ ἀπόλυτη πεποίθηση τῶν μουσουλμάνων. Ἀφοῦ ὅμως ἡ διαμόρφωση τῆς ζωῆς καί οἱ ἀντιλήψεις τῶν λαῶν γιά τό Θεό ποικίλουν, ἐπιβάλλεται στή συνέχεια ὁ διαχωρισμός αὐτοῦ τοῦ κόσμου τοῦ Ἀλλάχ σέ Χώρα τῆς Εἰρήνης, δηλ. τοῦ Ἰσλάμ (ἐκεῖ πού ἐπικρατεῖ τό Ἰσλάμ σέ μεγάλο ποσοστό) καί Χώρα τοῦ Πολέμου (ἐκεῖ πού ὀφείλει νά ἐπικρατήσει τό Ἰσλάμ) ὥσπου τελικά νά ἐπιτευχθεῖ σέ ὅλο τον κόσμο ἡ ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Ἀλλάχ. Ἔτσι σέ 95 στίχους τοῦ Κορανίου ὁ Ἀλλάχ δίνει τήν ἐντολή γιά Ἱερό πόλεμο. Μία γεύση μᾶς δίνουν τά ἑξῆς χωρία:

•«Ο πόλεμος είναι υποχρέωσή σας… Κανέναν από αυτούς να μην τον κάνετε φίλο σας πριν δεχτεί να πορεύεται στις οδούς του Αλλάχ. Και όπου σας γυρίσουν την πλάτη να τους πιάσετε και να τους σφάξετε» (4.91).

 • «Χειρότερα ἀπό τά ζῶα εἶναι στά μάτια τοῦ Ἀλλάχ οἱ ἄπιστοι» (8.57).

• «Ὁ μισθός ἐκείνων πού  ἐναντιώνονται στόν Ἀλλάχ καί στόν ἀπόστολό του είναι να σκοτώνονται και να σταυρώνονται  ἤ νά ἀκρωτηριάζονται σέ χέρια και σε πόδια εναλλάξ»

• «Ὅταν συναντᾶτε ἀπίστους, κόψτε τους τά κεφάλια μέχρι νά προκαλέσετε σφαγή… Εάν όντως ήθελε ο Αλλάχ, τότε ο ίδιος θα είχε πάρει εκδίκηση από αυτούς όμως ήθελε να δοκιμάζει τους μεν για των δε. Και εκείνοι που σκοτώνονται στό ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ … θά τούς εἰσαγάγει στόν παράδεισο» Αὐτή ἡ μικρή καί σύντομη περιπλάνηση στίς παραπάνω οὐσιαστικές πλευρές τῆς συμβιώσεως τῶν ἀνθρώπων, ὅπως τίς ὁρίζει τό Κοράνιο, πιστεύουμε, ὅτι φωτίζει ἕνα σημαντικό μέρος τῶν Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, ἀφοῦ το Κοράνιο ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητα τήν καρδιά τοῦ Ἰσλάμ.

Μετά ἀπό ὅσα ἐκθέσαμε παραπάνω ἀναρωτιόμαστε:

Δέν εἶναι παραλογισμός ἤ ἔσχατη προδοσία γιά μιά χώρα μέ ἔστω στοιχειῶδες ἀνθρωπιστικό ὑπόβαθρο νά προβάλλει μέσα ἀπό Ἀνώτατα Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματά της αὐτήν τήν θρησκεία πού κηρύττει: τήν περιφρόνηση και τον εξευτελισμό της γυναίκας, τη δουλεία, ένα απάνθρωπο, ανατριαχιαστικό σύστημα ποινικού δικαίου, μεθόδους θρησκευτικού επεκτατισμού όπως σφαγές, ἀποκεφαλισμούς, σταυρώσεις καίἀκρωτηριασμούς; Δέν ἐγγίζει τά ὅρια τοῦ παραλόγου καί τῆς ἐσχάτης προδοσίας κατά τῶν Ὀρθοδόξων πολιτῶν της, ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς Ἑλλάδος ὅταν ὑποχρεώνει τόν μαρτυρικό Ἑλληνικό λαό μας (τοῦ ὁποίου οἱ πρόγονοι ἔχουν ὑποστεῖ μύρια ὅσα δεινά καί σφαγές ἐν ὀνόματι τοῦ Ἀλλάχ), νά ἀποδεχθεῖ καί να χρηματοδοτήσει τήν προβολή καί τήν διάδοση τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τά Α.Ε.Ι. τῆς χώρας μας, μάλιστα δέ ἀπό τή Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ., ὅπως καί ἀπό τά δημόσια σχολεῖα τῆς Π/βάθμιας καί Δ/βάθμιας ἐκπαιδεύσεως;

*Εἰσήγηση στήν Ἡμερίδα «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καί τό Ἰσλάμ», πού πραγματοποιήθηκε ἀπό τό Παράρτημα Βορείου Ἑλλάδος τοῦ Συλλόγου «ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ», ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στίς 21-5-2014στήν Αἴθουσα Τελετῶν τοῦ Α.Π.Θ.

«Ενοριακή Ευλογία», τεύχος 142, Ιούνιος – Ιούλιος 2014