Κυριακή της Πεντηκοστής-«Ουχί η Γραφή είπεν…;»

Απόστολος: Πραξ. β΄ 1-11

Ευαγγέλιο: Ιω. ζ΄ 37-52, η΄ 12

«Ουχί η Γραφή είπεν…;»

 Ο Εωσφόρος, αγαπητοί αδελφοί, δεν αφήνει κανένα τρόπο που να μη χρησιμοποιεί για να πολεμά το έργο του Χριστού. Όλα τα μέσα του υπηρετούν τον καταχθόνιο σκοπό του. Αδίστακτα, όμως, φτάνει στο σημείο ακόμη και την Αγία Γραφή να χειρίζεται εναντίον του Θεού. Διαστρέφοντας και σκοτίζοντας τα σωτήρια νοήματα της μέσα στις απρόσεκτες διάνοιες, οδηγεί έτσι στο ψεύδος εκείνους που είχαν πιαστεί από την αλήθεια. Στρέφει τη θρησκεία εναντίον της θρησκείας. Κάνει την πίστη αιχμάλωτο της απιστίας, θέτει την ευσέβεια στα δόκανα της ασέβειας.

Είδατε τι διηγείται το σημερινό Ευαγγέλιο. Μια μερίδα από τους Ιουδαίους, που δεν ομολόγησαν και δεν παραδέχτηκαν τον Χριστό, στηρίζονταν στην ίδια τη Γραφή. Ακούσατε πριν από λίγο το επιχείρημα τους: «μη γαρ εκ της Γαλιλαίας ο Χριστός έρχεται; Ουχί η Γραφή είπεν ότι εκ σπέρματος Δαυίδ και από Βηθλεέμ της κώμης, όπου ην Δαυίδ, ο χριστός έρχεται»;

Από προσήλωση στον λόγο του Θεού αρνούνται τον Θεό που είχε παρουσιαστεί μπροστά τους. Από τη Γραφή, που μιλούσε γι’ αυτόν, αντλούν όχι φως για να τον δουν, τώρα περπατεί ανάμεσα τους, αλλά σκοτάδι ώστε να μην είναι ορατός στην ψυχή τους. Ο Διάβολος στήνει τις παγίδες του παντού, για να συλλαμβάνει τους ανθρώπους. Κι όσοι άνθρωποι ξεφεύγουν από την απιστία και τις ασωτίες, τον βρίσκουν μπροστά τους μέσα στην ίδια την περιοχή της πίστεως και της ευσέβειας. Μετασχηματισμένος εδώ σε άγγελο φωτός – όπως λέγει ο Παύλος – προσπαθεί να τους τυλίξει με μια τρισχειρότερη θηλιά και να τους σύρει στην απώλεια: μια θηλιά καμωμένη από τα ίδια τα λόγια του Θεού.

Δεν στάθηκαν τέτοιας λογής θύματα του Πονηρού μονάχα εκείνοι οι ιουδαίοι που αναφέρει σήμερα ο ευαγγελιστής. Είναι και πολλοί άλλοι. Όλοι οι αιρετικοί και οι σχηματικοί πως έπεσαν, πως χάθηκαν; Με ανάλογο τρόπο. Τα λόγια του Θεού έγιναν γι’ αυτούς λίθος προσκόμματος, όπου σκόνταψαν και συντρίφτηκαν. Μ’ αυτά τους έδεσε ο διάβολος και τους τράβηξε στην άβυσσο. Τα ίδια λόγια που άλλους φώτισαν και σήκωσαν στη βασιλεία των ουρανών, αυτούς τους γκρέμισαν στα σκοτάδια του αιωνίου θανάτου.

Θα ρωτήσεις τώρα, αγαπητέ: Τι πρέπει, λοιπόν, να κάμω για να προφυλαχθώ από ένα τόσο φοβερό κίνδυνο; Πως θα είμαι σε θέση να καταλάβω τι είναι εκείνο που ο διάβολος, μιμούμενος τη φωνή του Πνεύματος, μου υπαγορεύει; Πώς να φυλαχθώ από τη σύγχυση και την κακή σπορά, που ο διάβολος σκορπίζει, για να ανακατέψει μέσα μου το αγαθό σιτάρι των θείων λόγων με τα ζιζάνια της πλάνης;

Είναι πολύ εύκολο να αρματωθεί μπροστά σε τέτοια απειλή και να μείνεις άτρωτος. Δυο απλούστατα πράγματα αρκούν για να το πετύχεις και να μην έχεις να φοβηθείς τίποτα. Φτάνει να θωρακίσεις τον νου σου με την ακαταμάχητη ταπεινοφροσύνη και να διατηρείς στην καρδιά σου την αγάπη προς την Εκκλησία.

Ένας αρχαίος άγιος διδάσκει, ότι το ταπεινό φρόνημα είναι το μόνο τείχος, που δεν μπορεί ποτέ ο διάβολος να κυριεύσει. Αν τρέφεις υψηλό φρόνημα, αν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, τότε εύκολα θα γλιστρήσεις στην πλάνη. Ο ταπεινός, όμως, ποτέ δεν κινδυνεύει να το πάθει αυτό, γιατί δεν αφήνεται στον εαυτό του, αλλά μοιάζει με το μικρό παιδάκι, που είναι πιασμένο από το φουστάνι της μητέρας του, κατά το ψαλμικό: «εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου, εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου». Έχει οδηγό του τον Κύριο. Όποιος, λοιπόν, μελετά τη γραφή με ταπείνωση, δεν έχει να φοβηθεί ξεστρατίσματα.

Αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο: η αγάπη προς την Εκκλησία. Η αλήθεια του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, αλλά ένα κοινό αγαθό. Μονάχα όποιος τη μοιράζεται με τους αδελφούς του, μονάχα όποιος την κοινωνεί όντας μέλος αδιάσπαστο του μυστικού σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας, μονάχα αυτός την κατέχει. Όποιος χωρίζεται από την Εκκλησία, όποιος παύει να αγαπά την Εκκλησία, είναι πια δοσμένος στον διάβολο. Ο λόγος του Θεού γίνεται γι’ αυτή την ψυχή κατήφορος προς την απώλεια. Γράφει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος: «Όποιος δεν μένει ενωμένος με τα άλλα μέλη της Εκκλησίας, αυτός είναι ήδη περήφανος και ξεχώρισε τον εαυτό του». Και η Γραφή λέγει καθαρά: «Ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους». Κι ο ίδιος άγιος μιλά αλλού, απευθυνόμενος στους χριστιανούς της Σμύρνης με τα εξής: «Δοξάζω τον Θεό μας Ιησού Χριστό, που σας βλέπω τόσο σοφούς εν Κυρίω. Είστε καταρτισμένοι στην ορθή πίστη. Είστε τόσο αμετακίνητοι πάνω σ’ αυτή, σαν να είστε καρφωμένοι στον ίδιο τον σταυρό του Χριστού μας, σαρκικά και πνευματικά».

Για να μένουμε, λοιπόν, καρφωμένοι στην ορθή πίστη, είναι ανάγκη να μας ενώνει όλους η αγάπη, να μην διασπάμε την Εκκλησία. Και μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουμε πάντα τη βεβαιότητα, ότι βρισκόμαστε στην αλήθεια. Η Πεντηκοστή, που γιορτάζουμε σήμερα, είναι η κατ’ εξοχή ημέρα της Εκκλησίας. Η ημέρα της ενώσεως των ανθρώπων μέσα στην αλήθεια του Πνεύματος. Είθε, αγαπητοί αδελφοί, με ταπεινό φρόνημα και αγάπη ο ένας στον άλλο, να μείνουμε σε όλες τις ημέρες της ζωής μας πιστά και γνήσια μέλη της Εκκλησίας, τέκνα φωτός, κοινωνοί της αλήθειας, απρόσβλητοι από τους ίσκιους της πλάνης, απαγίδευτοι από το ψεύδος, άτρωτοι από την κακοδοξία.

 Γιώργος Σαββίδης – Μητρόπολη Πάφου