Να αποζημιωθεί ο Δράμαλης

Σε ποιον τομέα να γίνουμε ανταγωνιστικοί; Μα είναι φως φανάρι: στην οσφυοκαμψία. Ενώ στο επίπεδο της άρχουσας τάξης θεωρείται κοινός τόπος και καθημερινότητα αυτή η εθνωφελής πρακτική, στην κοινή γνώμη δεν έχει απήχηση. Είναι δυνατόν έπειτα από τόσα χρόνια η πατρίς μας να έχει μόνο έναν Χατζηαβάτη που να σκύβει με τόση επιδεξιότητα, προθυμία και χάρη την ευλύγιστη μέση του, και ο λαός να τον ειρωνεύεται όποτε τον βλέπει στον καραγκιόζ μπερντέ κατά τη διάρκεια των τεμενάδων του στον εκπρόσωπο της νόμιμης οθωμανικής Αρχής; Μπορούμε να ανεχτούμε την υπερπροβολή (από παλιά βιβλία Ιστορίας, κυρίως) εθνικιστών τύπου Κολοκοτρώνη, Κανάρη, Νικηταρά Τουρκοφάγου, Μιαούλη, Οδυσσέα Ανδρούτσου, Παλαιών Πατρών Γερμανού, Μαντούς Μαυρογένους, Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, Καραϊσκάκη και άλλων τινών;

Οι προαναφερθέντες ανεύθυνοι λαϊκιστές, οπαδοί της επιστροφής στη δραχμή, πολεμοκάπηλοι, και οι ομόφρονές τους, σύμφωνα με απολύτως διασταυρωμένες πηγές, ήταν μέλη της εγκληματικής οργάνωσης Φιλική Εταιρεία. Υπονόμευαν συστηματικά την προσπάθεια του πεφιλημένου μας σουλτάνου να δημιουργήσει έναν ενιαίο χώρο, μια οικονομική και πολιτική ζώνη ευημερίας, όπου το σελτζουκικό φως θα διαχέετο άπλετο εις άπασες τις κτήσεις της αυτοκρατορίας.

 Γρόσια
Με τούτα και μ’ εκείνα, ενώ όλα έβαιναν καλώς για την πολιτική και την οικονομική ενοποίηση της τουρκικής επικράτειας και οι τηλεθεατές σήμερον δεν θα είχαν την ανάγκη υποτίτλων για να παρακολουθούν «Σουλεϊμάν Μεγαλοπρεπή», ελήλυθον οι παλαβοί και εχάλασαν την οθωμανική μανέστρα. Προέβησαν σε συστηματικές πράξεις βίας, κατέλυσαν το πολίτευμα του σουλτάνου, στενοχώρησαν τον σύμμαχο Δράμαλη (προκαλώντας ανήκεστο βλάβη στην υγεία του), προσπάθησαν να αντικρούσουν τα ακλόνητα επιχειρήματα του φιλέλληνος Ιμπραήμ (σ.σ.: όπου «επιχειρήματα» βάλτε όπλα και ορδές από αλαλάζοντα γκρέμλιν) και βωμολοχούσαν ασυστόλως (ειδικά ο Καραϊσκάκης) εις βάρος θεσμικών παραγόντων του κράτους.

Μάλιστα δε, εις εκ των θεσμών που ενθάρρυνε ποικιλοτρόπως την απειλή χρήσης βίας αλλά και την άσκηση βίας εναντίον των θεσμικών παραγόντων της Υψηλής Πύλης ήτο η Εκκλησία. Αντί να ασχολούνται με τα του οίκου τους και να παρηγορούν τους πολίτες για τα χαράτσια (τα ειδικά τέλη και τις εισφορές που έπρεπε να καταβάλλουν), οι παπάδες όρκιζαν ενόπλους τρομοκράτες, προετοιμάζοντας την αποσταθεροποίηση και την άνοδο των σπρεντ του τουρκικού γροσίου.

Ας μην επαναλάβομεν, φίλτατοι υπήκοοι, ποτέ ξανά τέτοια λάθη.

Παναγιώτης Λιάκος

Δημοκρατία,24/03/2014