Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Όταν λείπει ο ιερός ζήλος

ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΗ Ο ΙΕΡΟΣ ΖΗΛΟΣ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στήν Ἐκκλησία ὑπάρχουν ἄξιοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπό τά πρῶτα τους βήματα στήν ἱερωσύνη ἔχουν ὁραματιστεῖ νά βελτιώσουν τήν ἐνορία τους, νά νοικοκυρέψουν τους ναούς, νά ἐλέγξουν τό ἱερό χρῆμα καί νά πείσουν τούς ἐνορίτες τους ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι κιβωτός σωτηρίας καί ὅσοι ἐργάζονται σέ αὐτή εἶναι ἐθελοντές καί ὄχι ἐπαγγελματίες.

Ὑπάρχουν ὅμως καί ἐνορίες, πού δεινοπαθοῦν, γιατί οἱ ὑπεύθυνοι κληρικοί ἄλλοτε αὐθαιρετοῦν και ἄλλοτε ἀδρανοῦν προκλητικά και μόνη τους ἔγνοια εἶναι ἡ ἐνίσχυση τοῦ μισθοῦ τους μέ τά τυχερά, τά ὁποῖα διεκδικοῦν ὡς δικαιώματά τους καί ἐξοργίζονται, ὅταν δέν τά εἰσπράττουν. Στίς περιπτώσεις αὐτές τή θέση τῶν κληρικῶν παίρνουν οἱ ἐπίτροποι, οἱ ὁποῖοι παρατύπως ἀναλαμβάνουν ὅλες τίς ὑποθέσεις τῆς ἐνορίας καί ξοδεύουν τά χρήματα χωρίς νά ἐνημερώνουν κανένα, σάν νά διαχειρίζονται δική τους ὑπόθεση. Δέν φταῖνε ὅμως αὐτοί, φταῖνε οἱ ἀδιάφοροι κληρικοί, πού τούς ἐπιλέγουν.

Θέλω ὅμως νά συνεχίσω τό λόγο μου γιά τούς ἄξιους κληρικούς, για τόν προσωπικό τους μόχθο καί τις ἐναγώνιες προσπάθειες νά ὁλοκληρώσουν τά διάφορα ἔργα, πού ἀρχίζουν, ἀλλά στήν πορεία παρουσιάζονται προβλήματα, τά ὁποῖα δημιουργοῦν κακόψυχοι ἄνθρωποι ἤ διάφορες δημόσιες ὑπηρεσίες, ὅπως ἡ Ἐφορεία Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων, ἡ Πολεοδομία, τό ΙΚΑ κ.ἄ.

Ὅταν τά ἔργα τελικά ὁλοκληρώνονται, οἱ ἐνορίτες ἀναγνωρίζουν τις προσπάθειες καί ἐνισχύουν ποικιλοτρόπως τούς κληρικούς. Και αὐτό εἶναι ἡ μεγάλη τους ἱκανοποίηση.

Ὅμως ὅλα ἐξελίσσονται καί πολλές φορές μετακινοῦνται οἱ κληρικοί ἀπό ἐνορία σέ ἐνορία, κάτι πού σημαίνει μεταβολές καί διαφορετικές προτεραιότητες. Οἱ διάδοχοι συνήθως δέν συνεχίζουν τό ἔργο τῶν προκατόχων τους. Ἔτσι ἕνα σπουδαῖο ἔργο διακόπτεται καί δημιουργεῖται κενό, γεγονός πού στενοχωρεῖ τούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπογοητεύει ὅμως και τούς κληρικούς, πού τό εἶχαν ἀναπτύξει καί εἶχαν κοπιάσει πολύ. Θα ἀναφέρω στή συνέχεια τρεῖς περιπτώσεις, ὅπου ἄξιοι κληρικοί εἶχαν πικραθεῖ ἀπό τήν ἀδιαφορία τῶν συναδέλφων, πού τούς διαδέχτηκαν, ὅταν ἐκεῖνοι μετακινήθηκαν σε ἄλλες ἐνορίες.

α´. Νέος κληρικός, μόλις ἀνέλαβε καθήκοντα ἐφημερίου, διαπίστωσε ὅτι τό ὀστεοφυλάκιο τῆς ἐνορίας βρισκόταν σέ ἄσχημη κατάσταση. Γρήγορα καθάρισε τό χῶρο,τακτοποίησε τά ὀστᾶ καί περιποιήθηκε καί τόν παλαιό ἱ. ναό, πού ὑπῆρχε ἐκεῖ. Τό ἀρχικό ὀστεοφυλά- κιο ἦταν σέ ἕνα παρεκκλήσι πρόσθετο στό ναό, τό ὁποῖο ἤθελε νά το εὐπρεπίσει, γιά νά μπορεῖ νά λειτουργεῖ καί σέ αὐτό. Ξαφνικά ὁ κληρικός ἐκεῖνος μετακινήθηκε σε ἄλλη ἐνορία. Μετά ἀπό τριάντα χρόνια ἐπισκέφθηκε τό χῶρο καί με θλίψη διαπίστωσε ὅτι ὅλα βρίσκονταν ὅπως τά εἶχε ἀφήσει. Καμιά συνέχεια. Καμιά βελτίωση, παρόλο πού εἶχαν περάσει ἄλλοι ἱερεῖς, νέοι και μορφωμένοι.

β´. Ἄλλος κληρικός εἶχε τακτοποιήσει τόν κεντρικό ἱ. ναό τῆς ἐνορίας του, ὁ ὁποῖος ἐπί τέσσερις περίπου δεκαετίες ἦταν ἀπεριποίητος, ἰδίως στό ἱερό. Ὁ προκάτοχός του ποτέ δέν εἶχε φιλοτιμηθεῖ νά ἀσχο- ληθεῖ μέ τήν εὐπρέπεια τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ. Ὁ νέος ἐφημέριος ἀνασκουμπώθηκε, φόρεσε παλιό ἀντερί καί ἐπί ἡμέρες καθάριζε τόν ἱερότερο χῶρο τοῦ ἱ. ναοῦ. Εἶχε βρεῖ ἱερά λείψανα, πού ἦταν καταχωνια- σμένα σέ κάποιο ντουλάπι, ἱερά σκεύη παραπεταμένα, χειρόγραφη φυλλάδα θείας Λειτουργίας, ἄμφια σέ ἄθλια κατάσταση, παλιά λει- τουργικά βιβλία, μυροδοχεῖα και περίτεχνους δίσκους κ.ἄ. Μέ προσωπικό μόχθο καθάρισε κάθε χρήσιμο καί κατέστρεψε κάθε περιττό.

Ἡ ἐπιμέλειά του ἦταν ὑποδειγματι- κή. Μετά ἀπό σύντομη διακονία σε ἐκείνη τήν ἐνορία μετακινήθηκε σε ἄλλη. Πέρασαν πολλοί ἱερεῖς μετά ἀπό αὐτόν. Κανένας δέν τόν μιμήθηκε. Τό ἱερό ἐπανῆλθε στήν ἀρχική ἀπερίγραπτη κατάσταση.

γ´. Σέ ἕνα ἀκριτικό χωριό, πού εἶχε δεκαετίες νά δεῖ μόνιμο ἱερέα, ἐγκαταστάθηκε οἰκογενειακῶς ἕνας νέος ἱερέας μέ ζῆλο καί ὅραμα. Μία ἀπό τίς πρωτοβουλίες του ἦταν νά ξανα χτίσει τό ἐξωκκλήσι τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Μέ τή συμπαράσταση τῶν ἐνοριτῶν χτίστηκε καί ἐξοπλίστηκε σέ λίγους μῆνες. Ἦταν σέ ἕνα ὡραιότατο λόφο, ἀπέναντι ἀπό χωριά τῆς Βορείου Ἠπείρου. Μετά ἀπό ἑπτά χρόνια σέ ἐκεῖνο τό χωριό, ὁ ἱερέας ἔφυγε γιά ἄλλη ἐνορία. Πέρασαν εἴκοσι χρόνια καί ἐπισκέφθηκε τήν παλιά του ἐνορία καί το ἐξωκκλήσι τῆς Παναγίας. Βυθίστηκε στή θλίψη, ἀφοῦ εἶδε τήν ἐγκατάλειψη σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο. Μεγάλες φθορές στούς τοίχους, σκόνες στά στασίδια καί τίς εἰκόνες, παντοῦ ὑγρασία καί μούχλα. Θέλησε νά συγκρίνει τόν προσωπικό του μόχθο μέ τήν ἀδιαφορία τῶν ἐφημερίων, πού τόν εἶχαν διαδεχτεῖ. Δεν ἄντεξε ὅμως. Τά συναισθήματά του ἐκδηλώθηκαν μέ πολλά δάκρυα στα μάτια. Ἔκλεισε μουδιασμένα την πόρτα, ξανάκανε τό σταυρό του και ἔφυγε πικραμένος.

Ἄς εὐχηθοῦμε νά ἀποκτήσουν οἱ ἱερεῖς ζῆλο γιά τούς ἱ. ναούς καί τά ἐξωκκλήσια, προκειμένου νά συντηρηθοῦν. Δίχως τούς ἱερεῖς δεν μπορεῖ νά γίνει τίποτε. Ὅμως πόσοι ἔχουν συνειδητοποιήσει αὐτό το καθῆκον τους; Λυπᾶμαι πού το λέω, ἀλλά δυστυχῶς ἐλάχιστοι, γι᾽ αὐτό καί βλέπουμε ἱ. ναούς νά ἐρειπώνονται καί νά καταρρέουν.

Ορθόδοξος Τύπος,3/05/2013