ΝΑ
ΘΥΜΑΣΑΙ και ποτέ να μη ξεχνάς τό πιο μεγάλο γεγονός. Το πιο χαρμόσυνο γεγονός
της ιστορίας, χωρίς το όποιο θα ήμασταν «έλεεινότεροι πάντων
άνθρώπων», διότι θα ζούσαμε χωρίς την ελπίδα της
αναστάσεως. «Μνημόνευε Ίησούν Χρίστον έγηγερμένον έκ νεκρών» (Β'
Τιμόθ. β' 8). Αυτό συνιστά ό απ. Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο. Να κρατάς
ζωηρή και άσβηστη στην καρδιά και στη σκέψη σου την ανάσταση του Σωτήρος
Χριστού. Ή ένδοξη μορφή τού αναστημένου Κυρίου, λέει ό Απόστολος του Θεού και
στον καθένα μας, πρέπει να κατακλύζει ολόκληρη την ύπαρξή μας. Να είναι ό
συνεχής φωτισμός, ή έμπνευση και ή δύναμή μας, ή παρηγοριά μας σε κάθε αντίξοη
περίσταση. Πάντοτε. Ιδιαίτερα όταν θλίψεις και αδικίες και κατατρεγμοί μας
περιστοιχίζουν, τότε ή καρδιά μας γεμάτη πίστη ας ατενίζει τον αναστημένο
Σωτήρα και Λυτρωτή, για να αντλούμε υπομονή, δύναμη και πεποίθηση στη νίκη.
Μήπως και εναντίον του Θεανθρώπου δεν είχε ξεσπάσει ή πιο τρομερή θύελλα της
ανθρώπινης κακουργίας;
Αλλά
εξήλθε νικητής από τη σκληρότατη αυτή δοκιμασία. Ή τρικυμισμένη θάλασσα
δαμάστηκε, ή διαβολική κακουργία νικήθηκε και ό Κύριος, ως ακατανίκητος
θριαμβευτής, αρχηγός της ζωής και νικητής του θανάτου, αναστήθηκε από τούς
νεκρούς, για να χαρίζει από τότε ακαταγώνιστη δύναμη στους πιστούς, ώστε να
νικούν και αυτοί πάντοτε, Όπως Εκείνος «έξήλθεν νικών και ίνα
νικήση» (Άποκάλ. στ' 2), έτσι και οι πιστοί ακολουθώντας τον αναστημένο
Αρχηγό τους θα προχωρούν από νίκη σε νίκη μέχρι τον τελικό θρίαμβο.
«Μνημόνευε
Ίησούν Χριστόν». Και όταν ή «εύπερίστατος άμαρτία» στήνει τα
δολερά της δίχτυα, για να σε τυλίξει σ ’ αυτά και να σε αιχμαλωτίσει στον
αιώνιο θάνατο. Και όταν ή μάταιη δόξα του κόσμου και ή ψεύτικη λάμψη της
κοσμικής εξουσίας, οι τέρψεις και οι απατηλές ηδονές, προσπαθούν να ελκύσουν
την καρδιά σου, θυμήσου και πάλι τον Ιησού Χριστό. 'Ύψωσε τη σκέψη και την
καρδιά σου στον αναστημένο Λυτρωτή. Κοίταξε τα σημάδια των πληγών Του στα
χέρια, στα πόδια, στην αγία πλευρά Του από τα καρφιά και τη λόγχη. Σκέψου ότι
Εκείνος έχυσε το αίμα Του, για να μάς εξαγοράσει από τη δουλεία της αμαρτίας
και να μάς λυτρώσει από την εξουσία του Πονηρού. Συλλογίσου ότι λυτρωθήκαμε από
τη φθορά «ού φθαρτοϊς, άργυρίω η χρυσίω...άλλα τιμίω αΐματι ως άμνοϋ
άμώμου και άσπιλου Χρίστου» (Α' Πέτρου α' 18), για να αντλήσεις από
Εκείνον δύναμη.
Και
όταν ακόμη ό θάνατος προσφιλών προσώπων έρχεται να μάς προκαλέσει βαθύ πόνο, ας
υψώσουμε πάλι το νου και την καρδιά μας προς τον αναστημένο Κύριο, για να
παίρνουμε από Εκείνον παρηγοριά, υπομονή, ειρήνη και ελπίδα. Διότι ’Εκείνος
παραδόθηκε στον θάνατο εξ αιτίας των δικών μας παραπτωμάτων και αναστήθηκε από
τούς νεκρούς για τη δική μας δικαίωση και ανάσταση (Ρωμ. δ' 25).
Είναι
ό πρωτότοκος από τούς νεκρούς και ό πρωτοπόρος αναρίθμητου πλήθους ανθρώπων, οι
όποιοι με τη δύναμή Του θα αναστηθούν στην αιώνια και μακαρία ζωή.
Γιατί,
λοιπόν, να φοβηθούμε και να πικραθούμε από τον θάνατο; Ό θάνατος διά της
Αναστάσεως «έπαυσε του είναι θάνατος». Έγινε ζωή, ή είσοδος πού
μάς οδηγεί στη χαρά των ουρανών, στην αιώνια ζωή, κοντά στον Θεό, ανάμεσα στους
άγγέλους. Και μαζί με τον απόστολο Παύλο μπορούμε με θάρρος, με τη δύναμη του
Λυτρωτού μας, να αντικρίζουμε απτόητοι τον θάνατο και να αναφωνούμε: «Που
είναι, θάνατε, το φαρμακερό κεντρί σου; Που είναι, 'Άδη, ή απαίσια νίκη σου;
Δεν έχει πια ό θάνατος κανένα κεντρί εναντίον μας». Χωρίς δύναμη ό
θάνατος. Φίδι χωρίς δηλητήριο. Για τον πιστό είναι μια φωτεινή αλλαγή. Πέρασμα
στην αιωνιότητα. Ό άδειος τάφος του άναστάντος Χριστού έγινε το ανεξάντλητο
κεφαλάρι θείας ζωής και αθανασίας. Να γιατί και ό θείος Απόστολος, ό κατ
’εξοχήν αυτός κήρυκας της Αναστάσεως, προτρέπει τον καθένα μας «μνημόνευε
Ίησούν Χρίστον έγηγερμένον έκ νεκρών».
"ΖΩΗ"ΜΑΙΟΣ 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου