Η οργή του λαύ δεν θ΄αργήσει

Είναι απορίας άξιο, αυτοί οι άνθρωποι που αποφασίζουν για τις περικοπές μισθών και συντάξεων, την συνέχιση της καταβολής του χαρατσιού μέσω ΔΕΗ, την ψυχρή αναζήτηση της οικονομικής εξισορρόπισης, όπως λένε, σε βάρος όμως της πραγματικής οικονομίας και της επιβίωσης του λαού μας, δεν ζούνε εδώ;

Δεν πάνε σε μια ενορία των Αθηνών ή της επαρχίας, να ρωτήσουν ένα απλό ιερέα, τι αντιμετωπίζει κάθε μέρα... Από το πρωί μέχρι το βράδυ κλαίει μαζί με το ποίμνιό του για την εξαθλίωση και τον εξευτελισμό του ανθρωπίνου προσώπου. Κάθε μέρα παρελαύνουν από τα γραφεία των ναών και τα σπίτια των ιερέων, άνθρωποι, οι οποίοι κρατούν στα χέρια τους απλήρωτους λογαριασμούς, ζητούν για την καταβολή του ενοικίου τους, δεν έχουν φάρμακα, τρόφιμα, δεν έχουν χρήματα να στείλουν στα παιδιά τους, που σπουδάζουν σε άλλη πόλη. Δεν μπορούν να κάνουν μια μαγνητική τομογραφία, γιατί το Νοσοκομείο τους στερείται μαγνητικού τομογράφου. Δεν έχουν εισιτήρια να πάνε στη διπλανή πόλη για ιατρικές εξετάσεις.

Ας ρωτήσουν οι άσπλαγχνοι πολιτικοί, που αρκούνται απλά σε ευχολόγια, δηλώσεις και διαπιστώσεις, τους πνευματικούς ιερείς που δεν έχουν άλλα μαντήλια να σκουπίζουν τα δάκρυα των μανάδων και των γιαγιάδων, των οποίων η πενιχρή σύνταξη δεν φτάνει να καλύψει μια ολόκληρη άνεργη οικογένεια κι έρχονται και λένε τον πόνο τους.

Τους ερωτούμε: φτωχές νεαρές μητέρες και φοιτήτριες πως θα αντιμετωπίσουν τον πειρασμό του «πεζοδρομίου» εν μέσω κρίσης; Γνωρίζουν οι βουλευτές οι οποίοι στήριξαν όλα αυτά τα μέτρα με τις επαίσχυντες ψηφοφορίες τους, οι ασυναισθήτως υποταγμένοι στην κομματική τους πειθαρχία, την αισχύνη των πλατειών στις επαρχίες τους και τις ηθικές πτώσεις των συνταξιούχων από το δηλητηριώδες πλησίασμα των αλλοδαπών γυναικών, οι οποίες και αυτές πλέον απελπιστικά πεινούν; Δεν ντρέπονται λίγο;

Πως ανέχονται, ένα ολόκληρο κράτος να αλλοιθωρίζει και να προσπερνά σφυρίζοντας ανέμελα μπροστά από τις ουρές των συσσιτίων, το "ουραίον φαινόμενον", που δεν είναι καθόλου ωραίο βεβαίως, και νάρχονται με δάκρυα στα μάτια αξιοπρεπείς μητέρες να ζητούν λίγη σάλτσα και λίγο λάδι για να μη φτιάξουν έτσι σκέτη τη μανέστρα, τη στιγμή μάλιστα που τα μεγαλοκάναλα των Αθηνών προβάλλουν την πολυτέλεια των τουρκικών χαρεμιών και τους διαγωνισμούς μαγειρικής; Παίζουν με τον πόνο του λαού μας;

Ξέρουν οι καθήμενοι πάνω στους παχυλούς μισθούς τους και στις από ετών μαζεμένες καταθέσεις τους ότι κόβουν οι ιερείς τα εναπομείναντα πρόσφορα της λειτουργίας στη μέση κάθε Κυριακή για να δοθούν ξανά πίσω σε χριστιανούς και άλλους που πεινάνε; Γνωρίζουν οι ασφυκτικώς αστυνομικά φυλασσόμενοι, ότι δεν έχουν αφήσει ναό, μοναστήρι, μαγαζί, πρατήριο καυσίμων, περίπτερο και σπίτι, χωρίς να τα ανοίξουν στο κέντρο και την επαρχία κλέφτες, όπως επίσης ότι δεν υπάρχει και σούπερ μάρκετ «απείραχτο» από κάποιους πτωχευμένους. Καλά είναι τα καλάθια φιλανθρωπίας στα σούπερ μάρκετ…(Προστατεύονται έτσι και τα ράφια από επίδοξους «δωρεάν» αναλήπτες). Τι να πρωτοκάνουν τα κοινωνικά παντοπωλεία και ιατρεία…Πολλοί τέλος προβληματίζονται για να πάρουν από ένα κυνηγητικό όπλο στο σπίτι τους για οικογενειακή ασφάλεια…

Τα κατηχητικά των ενοριών φροντίζουν πάντοτε νάχουν κάποιο κέρασμα ή κάποιο πρωϊνό για τα παιδιά και το οποίο πράγματι γίνεται ανάρπαστο. Έλεος! Έχει γίνει η Εκκλησία μας «επαίτις» (=ζητιάνα) για τον Χριστό και το λαό του, αλλά το απαίσιο κράτος το οποίο στηρίζεται από δήθεν πατριώτες, δήθεν σοσιαλιστές και δήθεν αριστερούς, όλους αυτούς δηλαδή που μας έφεραν σ΄ αυτό το χάλι, χρησιμοποιεί την καλή, αλλά άφωνη και μη διαμαρτυρόμενη έντονα εκκλησία μας, για να συμπληρώνει την ανεπάρκειά του και να μη γίνει κοινωνική έκρηξη.

Δυστυχώς εκάθησαν στο σβέρκο του λαού μας με την επιπόλαιη ψήφο των αφελών Νεοελλήνων Παγκοσμιοποιητές, Νεοταξίτες, Νεοεποχίτες, οι οποίοι φαινομενικά πιστεύουν, όσοι πιστεύουν, και ουσιαστικά εκδικούνται ένα λαό που τόσα χρόνια τους ψήφιζε "καλή τη πίστει". Βγήκαν και οι μαρξιστές εκπαιδευτικοί με την ευκαιρία της 25ης Μαρτίου και έχυσαν το διαχρονικό δηλητήριο της ψυχής τους στη Μάνα Εκκλησία, η οποία δίνει ψωμί στο λαό μας ανέκαθεν και ιδιαίτερα σήμερα. Τους λυπούμαστε για την εθελοτυφλία τους. Ευτυχώς που από το υστέρημα των ορθοδόξων χριστιανών μαζεύεται κάτι και γι΄ αυτούς. Γιατί αν περιμένουν από την φιλανθρωπία των κομμάτων τους, πρέπει νάχουν άπειρα αποθέματα υποδόριου λίπους και υπομονής.

Η Ορθοδοξία μας προχωρεί όμως στο δρόμο του Χριστού. Ασφαλώς και το αίμα της θα δώσει για τον λαό μας. Αλλά αυτοί οι άλλοι τι κάνουν; Κλείνονται σ΄ ένα γραφείο και δυστυχώς παίζουν με τις λέξεις και κάνουν συμφωνίες πολιτικής επιβίωσης και μαθήματα καλής συμπεριφοράς προς τους ξένους. Προς το λαό μας όμως; Ανέχονται οι ανεκδιήγητοι πολιτικοί μας τους εφοπλιστές και τους βιομηχάνους από τη μια μεριά να χαμηλώνουν εγκληματικά τους μισθούς κι από την άλλη να εκθειάζουν την δήθεν κοινωνική τους ευαισθησία. Υπάρχουν εργοστάσια και βιοτεχνίες που συνεχίζουν το ρυθμό παραγωγής τους σχεδόν αμείωτο ακόμη και σήμερα και την ίδια στιγμή εκμεταλλευόμενοι την γενική οικονομική κρίση έχουν απλήρωτους τους εργαζομένους επί μήνες, αμείβοντας όμως την ίδια στιγμή πλούσια τους προϊσταμένους τους στους διάφορους τομείς της εργασίας τους.

Κάποιοι ελεούν ταπεινωτικά το περήφανο έλληνα και οι ίδιοι οι αρμόδιοι δεν τολμούν να σκεφθούν με όραμα εναλλακτικές λύσεις όντας απόλυτα εγκλωβισμένοι στις εντολές της τρόϊκα. Δεν τους στενοχωρεί που σήμερα δεν τολμούν να παντρευτούν οι νέοι μας και να τεκνοποιήσουν; Να ξέρουν όμως ότι η συσσωρρευμένη οργή του λαού θα ξεσπάσει. Μπορεί κάπου να φταίει και ο λαός μας, αλλά αυτοί οι "διορατικοί και προορατικοί" πολιτικοί δεν τον προφύλαξαν, αλλά επένδυσαν πολιτικά στην βουλιμία των νεοελλήνων και άφησαν τις αιμοδιψείς τράπεζες και το αιμοβόρο χρηματιστήριο να αφαιμάξουν τις όποιες οικονομίες των πολιτών. Τώρα ζητούν από πάνω και τα ρέστα!

Ύστερα λίγο φιλότιμο και ειλικρίνεια δεν έχουν; Τόσα ψέματα, τόσες ανακολουθίες, τόσα πισωγυρίσματα; Τί είμαστε δηλαδή εμείς; Δεν καταλαβαίνουμε; Αλλά θάρθει η ώρα! Η ώρα του Θεού και η ώρα του λαού. Τους διαβεβαιώνουμε όμως τώρα, υπεύθυνα, ότι όλος ο λαός μας κάθε φορά που τους βλέπει στην τηλεόραση τους «στολίζει» κανονικά. Δεν φοβούνται λοιπόν τις κατάρες του λαού μας; Δε λυπούνται τα παιδιά τους; Σήμερα βεβαίως λείπει η προφητική γλώσσα, η οποία ήταν φοβερό ξυπνητήρι τότε για τον παραπαίοντα Ισραήλ και τους άρχοντές του. Αλλά μήπως θα έπρεπε να ακουστούν και πάλι τα λόγια της Γραφής: "Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά, τοις ενδόξοις της γης" (Ησαϊας 26,15). Και το άλλο: "Εκλίποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι ώστε μη υπάρχειν αυτούς" (Ψαλμός 103, 35). Ας διαβάσουν την ερμηνεία των αγιογραφικών αυτών λόγων, μήπως και συνετισθούν κάπως, πρίν είναι αργά για όλους μας τελικά.

Χριστιανική Εστία Λαμίας