Στην
Ιταλία, η παρένθετη μητρότητα έχει γίνει παγκόσμιο έγκλημα. Η ιταλική Γερουσία
έδωσε το πράσινο φως σε νομοσχέδιο που αποσκοπεί στην καταπολέμηση της
παρένθετης μητρότητας. Είναι μια «μάχη πολιτισμού». Και μια πολιτισμική νίκη. Ο
νόμος απαγορεύει στους Ιταλούς να ασκούν παρένθετη μητρότητα όχι μόνο στη χώρα
τους, όπου είναι ήδη παράνομη, αλλά και στο εξωτερικό.
ΙΤΑΛΙΑ: Παγκόσμιο
έγκλημα η παρένθετη μητρότητα!
της Francesca de Villasmundo
«Εκείνοι που αλλάζουν εύκολα Μοναστήρι είναι τελείως απρόκοφτοι. Διότι τίποτε δεν συντελεί τόσο στην ακαρπία, όσο η έλλειψη υπομονής» (Άγ. Ιωάννης Κλίμακος, λόγ. δ΄, 90)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 10,17-21]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου (:Επέστρεψαν από την περιοδεία τους οι εβδομήντα μαθητές με χαρά και έλεγαν: “Κύριε, ακόμη και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε μας με την επίκληση του ονόματός Σου”)»[Λουκά 10,17].
Με τρόπο ανορθόδοξο (… επιεικώς) επιχείρησε η Δημοτική Αρχή των Τρικάλων να τελέσει διαθρησκευτικό συνέδριο στην πόλη και μπροστά στο κύμα των αντιδράσεων υποχρεώθηκε σε ακύρωσή του, έστω κι αν ο δήμαρχος Νίκος Σακκάς-περιέργως γιατί-επιμένει ότι τάχα… δεν ακυρώθηκε, αλλά αναβλήθηκε γιατί είχαν άλλες προγραμματισμένες υποχρεώσεις Ραβίνοι και Μουφτήδες που είχαν δηλωθεί ως ομιλητές στο πρόγραμμα.
«Ἡ
ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὑπερασπιστές της»
Ἀπό γραπτό κήρυγμα τῆς Ἱ. Μ. Κερκύρας[1], πού κυκλοφορήθηκε καί παλαιότερα[2] πανελλαδικῶς, πληροφορούμαστε, ὅτι σέ θέματα Πίστεως, «δέν χωροῦν συμβιβασμοί, ἀλλά ὅποιος ἀκολουθεῖ πλανερές διδασκαλίες ἀποκόπτει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν πίστη, καί τότε ἰσχύει γι’ αὐτόν ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου: ‘‘ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος’’[3], ‘‘αὐτός ἔχει πιά διαστραφεῖ καί ἁμαρτάνει, καταδικάζοντας ἔτσι ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του’’»[4]. Τό κήρυγμα συνεχίζεται, μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά «μᾶς ὑποδεικνύει κάποια κριτήρια. Ζητᾶ νά δίδονται στόν αἱρετικό ἄνθρωπο συμβουλές. Αὐτές ὅμως δέν εἶναι ὑπόθεση τοῦ καθενός, ἀλλά εὐθύνη τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας. Γι’ αὐτό καί ὁ Παῦλος ἀπευθύνεται στόν μαθητή του, τόν ἀπόστολο Τίτο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπίσκοπος στήν Κρήτη. Δέν εἴμαστε ὅλοι τό ἴδιο στήν ἐκκλησιαστική ζωή. Ὁ κύριος ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐπίσκοπος, ὁ διάδοχος τῶν ἀποστόλων, αὐτός πού ἔχει ἐκλεγεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία νά συνεχίσει καί τήν πίστη καί τό ἔργο τους. Ὅσοι βρισκόμαστε ὑπό τόν ἐπίσκοπο, ἱερεῖς, μοναχοί καί μοναχές, θεολόγοι, λαϊκοί ὀφείλουμε νά ἔχουμε ἐπίγνωση τῆς θέσης μας.»[5].
ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ[:Κολ.4,5-11]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι(: Να συμπεριφέρεστε με σύνεση στους ανθρώπους που είναι έξω απ’ την Εκκλησία, αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που σας παρουσιάζονται για να κάνετε το καλό. Ο λόγος σας να είναι πάντοτε χαριτωμένος, αρτυμένος με το αλάτι της συνέσεως, ώστε να είναι βέβαια ευχάριστος, όχι όμως και βρώμικος˙ να ξέρετε πώς πρέπει να αποκρίνεστε στον καθένα)»[Κολ.4,5-6].
«Όποιος αποκρούει τον έλεγχο, είτε δίκαιο είτε άδικο, αυτός αρνήθηκε τη σωτηρία του. Ενώ εκείνος που τον δέχεται, είτε με δυσκολία είτε χωρίς δυσκολία, αυτός γρήγορα θα επιτύχει την άφεση των πταισμάτων του» (Άγ. Ιωάννης Κλίμακος, λόγ. δ΄, 38)
Ακυρώνεται το
διαθρησκευτικό συνέδριο στα Τρίκαλα
Σύμφωνα με πληροφορίες του trikalavoice.gr ακυρώνεται η διεξαγωγή του διαθρησκευτικού συνεδρίου που είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί στα Τρίκαλα, υπό την αιγίδα του Δήμου Τρικκαίων, από 1 έως 3 Νοεμβρίου.
Ἡ
Θεσσαλονίκη, ἡ Νέα Σμύρνη καὶ ἡ προδοσία ἑνὸς μυστικοῦ
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Τὰ τελευταῖα ἔτη ὑφίσταται ἐν ἐξελίξει εἷς ἄτυπος διαγωνισμὸς κολακείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κων/λεως κ. Βαρθολομαίου, ἀνεξαρτήτως τοῦ γεγονότος ὅτι ὄπισθεν αὐτοῦ λέγουν Ἐπίσκοποι ὅτι ἐγέρασεν ἐποφθαλμιοῦντες τὴν θέσιν του. Ποῖος ἆραγε Ἱεράρχης θὰ εὑρεθῆ «νικητὴς» ἐκφωνῶν τὰς περισσοτέρας καθ’ ὑπερβολὴν φιλοφρονήσεις; Εἰς τὸν παρόντα στίβον κατῆλθε νὰ διαγωνισθῆ καὶ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος. Δὲν θὰ ἦσαν ἐνοχλητικὰ ὅσα εἶπε τὴν 26ην Σεπτεμβρίου 2024 προσφωνῶν τὸν «Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς», καθὼς ἔχουν παύσει πλέον νὰ προκαλοῦν οἱανδήποτε ἐντύπωσιν τὰ «λόγια, λόγια, λόγια» -ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν-, ἐὰν δὲν προέδιδον τὸ χαμηλὸν ἐπίπεδον, εἰς τὸ ὁποῖον ἔχει περιέλθει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ ἕνα μυστικόν. Παραθέτομεν ἀπομαγνητοφώνησιν τῆς προσφωνήσεως καὶ ἔπειτα προβαίνομεν εἰς σχολιασμόν:
Περισσότεροι από 2.000 ριζοσπάστες ισλαμιστές διαδήλωσαν σε συγκέντρωση στο Αμβούργο της Γερμανίας, απαιτώντας την ίδρυση χαλιφάτου, δημοσιεύει η γερμανική εφημερίδα Bild.
Ἡ
κριτικὴ τῆς Catherine LaCugna εἰς τὴν ὀρθόδοξον πατερικὴν παράδοσιν
Τοῦ κ. Εὐλαλίου Θωμαΐδη, Θεολόγου
Ἡ ρωμαιοκαθολικὴ θεολόγος C. LaCugna μπορεῖ
κάλλιστα νὰ θεωρηθεῖ ὡς μαθήτρια τοῦ K. Rahner, ἄλλωστε τὸ ὁμολογεῖ καὶ ἡ ἴδια
ρητὰ στὸ πρόλογο τοῦ πιὸ σημαντικοῦ βιβλίου της. Τὸ θεμελιῶδες ἀξίωμα τοῦ R., ἤτοι
ἡ ταυτότητα μεταξὺ τῆς ἀΐδιας καὶ τῆς οἰκονομικῆς τριάδας, φαίνεται ὅτι
διαπνέει ὁλάκερη τὴ θεολογικὴ σκέψη τῆς ἀνωτέρω ἀναφερθείσης φεμινίστριας
θεολόγου τῆς ρωμαιοκαθολικῆς ὁμολογίας, ὅπως θὰ φανεῖ παρακάτω.
Ἡ LaCugna, στὸ βιβλίο της «God for us» [1], ἀσκεῖ ἔντονη κριτικὴ σὲ ὅλη τὴν προγενέστερη τοῦ K. Rahner χριστιανικὴ παράδοση, δηλαδὴ τόσο στὴν «κλασσικὴ» ἀνατολική, ὅσο καὶ στὴ κλασσικὴ δυτικὴ χριστιανοσύνη. Κατ’ αὐτήν, τόσο οἱ Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ ὁ Μ. Ἀθανάσιος, οἱ Καππαδόκες καὶ ὁ ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὅσο καὶ οἱ ἱερὸς Αὐγουστῖνος καὶ Θωμᾶς Ἀκινάτης, δὲν ἔκαναν τίποτε ἄλλο πέραν ἀπὸ τὸ νὰ ἐξοστρακίσουν τὴν Ἁγία Τριάδα ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν πιστῶν χριστιανῶν. Αὐτὸς ὁ ἐξοστρακισμὸς ἔγινε, σύμφωνα μὲ τὴν LaCugna πάντοτε, λόγῳ τῆς διάκρισης ποὺ θεμελιώθηκε μεταξὺ τῆς θεολογίας καὶ τῆς οἰκονομίας, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ὑπάρχει κάποια ἐσωτερικὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία παραμένει κρύφια καὶ ἀμέθεκτη ἀπὸ τὴν κτιστὴ πραγματικότητα. Ἔτσι, σύμφωνα μὲ τὴν ἀνωτέρα συλλογιστική, ἐὰν ἡ ἐσωτερικὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἡ οὐσία καὶ οἱ τριαδικές της ὑποστάσεις, εἶναι πράγματα ἀκοινώνητα ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, τότε ἡ σχέση μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀνθρώπου δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀληθινὴ ἢ πραγματική, καὶ τοῦτο, διότι ὁ Θεὸς δὲν θὰ προσέφερε τὸν ἑαυτό του ἀνιδιοτελῶς σὲ ὁ,τιδήποτε δὲν εἶναι Θεός.
Οφειλόμενη
απάντηση στον κο Νικόλαο Πρίντεζη περί της κακοδοξίας
του αλαθήτου αρειανού,νεστοριάζοντος και
σαβελλιανού Ρωμαίου επισκόπου.
Γεώργιος Δέδες
Κε Νικόλαε Πρίντεζη,
εγγράψατε προσφάτως, «Δε γνώριζα, ότι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και όλοι οι άλλοι Άγιοι Πατέρες σας που επικαλείστε κατείχαν το αλάθητο που εσείς το αρνείστε για τον Επίσκοπο Ρώμης!».
Τάδε
λέγει ὁ ἐν Ἑλλάδι φεμινισμός: Ὄχι εἰς τὴν γυναικοκτονίαν, ναὶ εἰς τὴν
παιδοκτονίαν!
Γράφει ὁ κ. Χρῆστος
Κ. Λιβανός
Μεταξὺ τῆς πληθώρας τῶν ξενόφερτων ὅρων, ποὺ τελευταῖα ἔχουν κατακλύσει τὴν γλῶσσα καὶ ζωή μας εἶναι καὶ αὐτὸς τῆς γυναικοκτονίας! Ἀπὸ διαδικτυακὰ δημοσιεύματα πληροφορούμεθα, ὅτι ὡς γυναικοκτονία ὁρίζεται τὸ ἔγκλημα μίσους, ποὺ βασίζεται στὸ φῦλο, ἢ ἀκριβέστερα «ἡ δολοφονία γυναικῶν (ἢ κοριτσιῶν) ἀπὸ ἄνδρες ἐπειδὴ εἶναι γυναῖκες». Ἡ λέξη προέκυψε κατ’ ἀναλογίαν μὲ τὴν ἀγγλικὴ λέξη femicide/feminicide, σύμφωνα δὲ μὲ τὰ ὑπάρχοντα στοιχεῖα, χρησιμοποιήθηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἀγγλία τὸ 1801, ἐνῷ τὸ 1976 ἡ φεμινίστρια συγγραφέας Ντιάνα Ε.Χ. Ράσσελ ἦταν ἡ πρώτη, ποὺ προσδιώρισε καὶ διέδωσε αὐτὸν τὸν ὅρο στὴ σύγχρονη ἐποχή.
Η λογοκρισία στο facebook και του ελληνικού παραρτήματός του «κατεβάζει» ως ψευδείς κάποιες σημαντικές αναρτήσεις για τα Τέμπη που αποδεικνύονται αληθείς. Στο YouTube μπαίνει λουκέτο σε δημοφιλή «κανάλια» ύστερα από στοχευμένες αναφορές. Το ΕΣΡ καιροφυλακτεί για πρόστιμα εξόντωσης, συχνά άνευ λόγου, όταν επί χρόνια επιτρέπει σε τουρκόφωνα ραδιόφωνα, με χρηματοδότηση άγνωστης προέλευσης, να εκπέμπουν κανονικά από τη Θράκη.
Στην
αγρότισσα μάνα της μεταπολεμικής γενιάς
της Ευαγγελίας
Γ. Μπίτου, φιλολόγου
Κάθε χρόνο στις 15 Οκτωβρίου σπεύδω να
εκφράσω δημόσια ένα ευχαριστώ στην αγρότισσα μάνα της γενιάς μου, τη μάνα της
μεταπολεμικής γενιάς, καθώς και στη μάνα τής μάνας μας, τη γιαγιά μας. Στον
ίσκιο της θυσιαστικής τους αγάπης μεγαλώσαμε … Αφορμή παίρνω από την απόφαση της
Γενικής Συνέλευσής του ΟΗΕ στις 18
Δεκεμβρίου 2007, με την οποία καθιέρωσε την 15η Οκτωβρίου ως
Παγκόσμια ημέρα της αγρότισσας, «για να υπενθυμίζει τη συμβολή της γυναίκας
στην αγροτική παραγωγή και την αγροτική κοινωνία εν γένει και τις προκλήσεις
τις οποίες αντιμετωπίζει». Η ημέρα καθιερώθηκε πολύ καθυστερημένα, όταν τα χωριά μας άδειασαν, πολλά σπίτια έκλεισαν, και η αγροτιά που γνωρίσαμε αργοσβήνει.
Δεν σβήνει όμως από τη μνήμη μας, και περισσότερο από τις καρδιές μας, η αγρότισσα μάνα μας. Τη θυμόμαστε τούτους τους δύσκολους καιρούς περισσότερο· θυμόμαστε με θαυμασμό την υπομονή της, την επιμονή της και το κουράγιο της. Η ωριμότητα μετράει τώρα όσα η νιότη θεωρούσε αυτονόητα και δεν μπορούσε να εκτιμήσει δεόντως. Μετράει τον κόπο της, καταλαβαίνει την κούρασή της, αισθάνεται και τον πόνο της, όταν έφευγαν μακριά, με την ευχή της βέβαια, τα παιδιά της για μια καλύτερη ζωή. Ηχεί ακόμη στα αυτιά μας εκείνο το «να φύγετε τουλάχιστον εσείς από τη λάσπη, για να ζήσετε καλύτερα». Και έφευγαν άλλα για να σπουδάσουν, άλλα να μάθουν κάποια τέχνη και άλλα για τη Γερμανία ή τη μακρινή Αυστραλία. Άδειαζε το σπίτι της και μάτωνε η καρδιά της, μα το καλό των παιδιών της τής έδινε τη δύναμη να τα κατευοδώνει.
ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ
Στὸ ἄκουσμα τῆς εἴδησης γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ 1ου διαθρησκευτικοῦ συνεδρίου στὰ Τρίκαλα, δικαίως ὑπῆρξαν τοπικὲς καὶ πανελλαδικὲς ἀντιδράσεις, ποὺ ἤδη προκάλεσαν καὶ τὴν ἀντίδραση τοῦ Μητροπολίτη Σταγῶν καὶ Μετεώρων, ὁ ὁποῖος διεμήνυσε ὅτι δὲν θὰ συμμετέχει οὔτε θὰ παράσχει ἄδεια γιὰ οἰκουμενιστικὴ Θ. Λειτουργία στὰ Μετέωρα. Μάλιστα, διέψευσε καὶ τὴν ἀνακοινωμένη συμμετοχὴ καὶ τῶν Μητροπολιτῶν Τρίκκης καὶ Θεσσαλονίκης .
π. Στέφανος Στεφόπουλος
ΟΛΙΓΑ ΠΕΡΙ ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ
Μίλησαν οι Απόστολοι στην κυριολεξία τις γλώσσες πού αναφέρονται στη Γραφή; (Πράξ. β’ 9-11). Αυτό που γνωρίζουμε είναι πώς οι απόστολοι μιλούσαν και ο καθένας από τούς ακροατές τους άκουγε στη δική του διάλεκτο (Πράξ. β’ 6-8).
Εις τον
Παπισμόν μίαν νέαν Φερράρα - Φλωρεντία επιζητούν
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παπισμός επιζητεί λύση με πρότυπο τη Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας;
Παρακολουθώντας κανείς κείμενα και άρθρα Παπικών, διαπιστώνει ότι πρότυπο κατ’
ουσίαν στον Παπισμό, είναι η Σύνοδος Φερράρας – Φλωρεντίας. Παραμένουν
αμετακίνητοι από όλες τις κακοδοξίες και στρεβλώσεις τους.
Σε τεύχος του Ιησουίτικου Περιοδικού «La Cività Cattolica»
του έτους 2015 ανεφέρετο ότι «ο Πάπας Φραγκίσκος έχει λάβει μια αρχαία
φόρμουλα της Ένωσης, η οποία είχε υποστεί ‘’κυρώσεις’’ το έτος 1439, η Σύνοδος
της Φλωρεντίας».
Σε κείμενο επίσης του Andrea Tornielli στη La Stampa (Vatican insider), ημερομηνίας 5 Φεβρουαρίου 2015 το οποίο τιτλοφορείτο «Η Σύνοδος της Φλωρεντίας, το μοντέλο για ενότητα μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων» (Il concilio di Firenze, modello per l’ unità tra cattolici e ortodossi), σχολιάζετο ευμενώς η ‘’ανακάλυψη’’ της φόρμουλας για ‘’ένωση’’, από το Ιησουίτικο Περιοδικό «La Cività Cattolica».
Ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ διαπιστοῦται ὅτι πολύς λόγος γίνεται διά τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ Ἐσταυρωμένου
Χριστοῦ ἀπό τήν ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοποθέτησιν Αὐτοῦ ἀπό αἰώνων
καί τό ἄκρως θεολογικόν αὐτό
θέμα τείνει νά καταντήσῃ θεολογούμενον, ἀφοῦ εἰς τρεῖς ἤδη Ἱεράς
Μητροπόλεις ἀπεμακρύνθη ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας ἀπό τήν ὄπισθεν τῆς Ἁγίας
Τραπέζης θέσιν Του.
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς λήψεως σχετικοῦ ἐντύπου τῆς Ἱ. Μ. Περιστερίου ἀπέστειλα τήν
δημοσιευομένην κατωτέρω σχετικήν ἐπιστολήν μου πρός τόν Σεβ/τον Περιστερίου κ.
Γρηγόριον. Ὁ Σεβασμιώτατος εἰς συνάντησίν μας εἰς τάς Συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας,
μέ εὐχαρίστησε θερμά κατ’ ἐπανάληψιν διά τήν σύντομη αὐτήν μελέτην μου, τήν ὁποία
ἀπεδέχθη ὡς φιλάδελφον ἐκδήλωσιν ἀγάπης καί εἴχαμε ἐποικοδομητικήν συζήτησιν.
Ἐπειδή τό καίριο αὐτό θεολογικό ζήτημα εὑρίσκεται σέ ἔξαρσιν, καί κατέστη «σημεῖον ἀντιλεγόμενον», μέ ἀπρόβλεπτες διαστάσεις, ἐθεώρησα καλόν –καί πρός τοῦτο πιστεύω νά ἔχω τήν κατανόησιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀδελφοῦ- νά δημοσιεύσω τήν ταπεινήν αὐτήν θεολογικήν μελέτην, ὡς μία μικρή συμβολή καί μαρτυρία, διά τήν ὡς τάχιστα ἐπίλυσιν τοῦ ἄκρως θεολογικοῦ αὐτοῦ ζητήματος εἰς δόξαν Θεοῦ καί εἰρήνευσιν τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος.
Αναμετάδοση
της εορτής του Αγ. Ευμενίου στο Λοιμωδών όπου φαίνεται ο Σταυρός πίσω από την
Αγία Τράπεζα. Απάντηση σε ιερέα & μητροπολίτη οι οποίοι χρησιμοποιούν το
όνομα του Αγίου κατά το δοκούν.
Σταύρωση, Ανάσταση ή
Ανάληψη;
(Σχόλιο στην αφαίρεση του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα)
Γράφει ο Καππαδόκης
Ελλείψει πολιτικών αντιπαραθέσεων στην πατρίδα μας, μιας και ιδεολογικά συμπλέουν όλα τα μεγάλα κόμματα προς την έλευση της Νέας Τάξης Πραγμάτων και για το μόνο που ερίζουν είναι ποιος άφησε «μαξιλαράκι» σε ποιόν, βρήκαμε στην Eκκλησία αιτία αντιπαραθέσεων και δημιουργίας παρατάξεων: Ποιο άραγε είναι σημαντικότερο γεγονός για τη σωτηρία μας; Η σταύρωση ή η ανάσταση;
Παύλος
Μελάς
Tου Χρήστου Μπολώση
Σε
κλαίει ο λαός,
πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι
στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι ω παλληκάρι
«Έξυπνα»
παιδικά παιχνίδια συλλέγουν πληροφορίες για τα παιδιά που τα παίζουν
Από την Ιστοσελίδα StudyFinds
Θυμάστε όταν τα παιχνίδια ήταν απλά; Ένα τρενάκι, μια κούκλα, ένα λούτρινο ζωάκι…. Ευχάριστα παιχνίδια που τα μόνα «δεδομένα» που μάζευαν ήταν οι λεκέδες από το φαγητό των παιδιών ή από τις υπαίθριες περιπέτειες που είχαν μαζί με εκείνα. Αλλά στη σημερινή ψηφιακή εποχή, το αγαπημένο παιχνίδι του παιδιού μας μπορεί να φωτίζει κρυφά στο φεγγαρόφωτο, λειτουργώντας ως μικροσκοπική συσκευή επιτήρησης, συλλέγοντας δεδομένα για τα πάντα… από τις συνήθειες του παιχνιδιού του έως κάποιες προσωπικές προτιμήσεις.
1904-2024:
Πάντα επίκαιρος ο Μακεδονικός Αγώνας
Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός
Επιστήμων – Αρθρογράφος
Ο θάνατος του
παλληκαριού αφύπνισε τον Ελληνισμό. Μετά τον ηρωικό θάνατο του Παύλου Μελά,
στις 13 Οκτωβρίου 1904, η κυβέρνηση των Αθηνών συνειδητοποίησε πόσο δίκιο είχε
ο Ίων Δραγούμης όταν έγραφε: Έλληνες, ας τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία και η
Μακεδονία θα μας σώσει! Όλες οι δυνάμεις του Έθνους συνεργάσθηκαν για να
διαφυλάξουν τη φυσική και εθνική επιβίωση του Ελληνισμού της Μακεδονίας που
στέναζε υπό τον Οθωμανικό ζυγό και κινδύνευε από την ένοπλη τρομοκρατία του
Βουλγαρικού εθνικισμού και της Σχισματικής Βουλγαρικής Εξαρχίας.
Η πρώτη φάση του ένοπλου Μακεδονικού Αγώνα διεξήχθη το 1878, όταν οι Έλληνες Μακεδόνες αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τον τουρκικό ζυγό με την ένταξη σε μία Μεγάλη Βουλγαρία, την οποία υποστήριζε ο ρωσικός Πανσλαβισμός. Οι Μακεδόνες αγωνίσθηκαν με επίκεντρο το Λιτόχωρο, τη Δυτική Μακεδονία και το όρος Μπούρινο. Ευτυχώς οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις σταμάτησαν τα σχέδια για ένα βουλγαρικό κράτος, το οποίο θα κατείχε όλη τη Μακεδονία πλην Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής.
Σήμερα Κυριακή (13 Οκτωβρίου), σε όλους τους ναούς της Πτολεμαΐδας, μοιράστηκε ένα δισέλιδο έγχρωμο φυλλάδιο (εκτυπωμένο σε 1000 αντίτυπα). Ήταν, αφ’ ενός, μιά κίνηση διαμαρτυρίας για την επικείμενη υποδοχή του Σταυρο-μάχου Μητροπολίτη Περιστερίου κ. Γρηγορίου και τη συμμετοχή του στον διήμερο εορτασμό της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής στον ναό του Αγίου Στεφάνου, καθώς και για τα Ελευθέρια της πόλης μας από τον τουρκικό ζυγό.
Μία νέα
παγίδα - Halloween
Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος –
Θεολόγος
Τά τελευταῖα χρόνια, τέλη Ὀκτωβρίου, παρατηρεῖται κυρίως στά δημοτικά σχολεῖα τῆς χώρας προσπάθεια ἐξοικείωσης τῶν παιδιῶν μέ μία νέα «γιορτή», πού ἐναρμονίζεται μέ τό πνεῦμα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Πρόκειται γιά τό Halloween (Χάλλοουϊν), ὅπως προβάλλεται μέσα ἀπό τό μάθημα τῶν Ξένων Γλωσσῶν, εἰδικά στίς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ.
Οἱ
σημερινοὶ ἐκφρασταί τοῦ «Οἰκουμενικοῦ» Θρόνου – Α΄ μέρος
Γράφει ὁ κ. Λέων
Μπράνγκ, θεολόγος
Α΄ Μέρος
Πρόσφατα, ὅπως ὅλοι μας ἀντιληφθήκαμε ἀπὸ τὴν ἔκταση ποὺ δόθηκε στὰ μέσα ἐνημέρωσης, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐπισκέφθηκε τὴν βόρεια Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀττική. Ἕνας ἀπὸ τοὺς σταθμούς του ἦταν τὸ Κιλκίς, ὅπου μεταξὺ ἄλλων μίλησε καὶ σὲ ἱερατικὴ σύναξη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Γεωργίου. Στὴν ὁμιλία του τόνισε ἀρχικὰ τὴν ἰδιαίτερη φροντίδα του γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Μίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ μιλάει μὲ μία φωνὴ καὶ νὰ δίδει μία κοινὴ μαρτυρία. Τὸ μέλημά του γιὰ τὴν ἑνότητα δικαιολόγησε μὲ τὴν ἰδιαίτερα κεντρικὴ σημασία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως: τὸ χαρακτήρισε ὡς «σημεῖο ἀναφορᾶς», ὡς «κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ «στοργικὴ Μητέρα Ἐκκλησία», στὴν ὁποία «ὅλοι προσβλέπουν» καὶ ἀπὸ τὴν ὁποία ἐκτὸς ἀπὸ τὰ παλαιὰ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς (Ἱεροσολύμων, Ἀλεξανδρείας καὶ Ἀντιοχείας) «ἐκπορεύονται ὅλες οἱ ἀναδεντράδες, ὅλα τὰ κλήματα», στὰ ὁποῖα παρεῖχε προοδευτικὰ τὴν αὐτοκεφαλία. Μάλιστα, τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, σύμφωνα μὲ τὸν Παναγιώτατο κ. Βαρθολομαῖο, «ἐκκένωσε ἑαυτόν, ἀπέκοψε ἀπὸ τὸ σῶμα του» αὐτὲς τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες. Ἔπειτα, στὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ὁμιλίας του, κυριάρχησε ἡ ἀγνωμοσύνη ποὺ ὁρισμένες ἀπὸ τὶς αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ἐπέδειξαν, παρ’ ὅλη αὐτὴ τὴ θυσιαστικὴ διάθεση τοῦ Πατριαρχείου. «Ἐκκίνησαν τὴν πτέρναν κατὰ τοῦ εὐεργέτου», κυρίως δὲ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας, ἡ ὁποία μάλιστα ἦταν ἡ πρώτη ποὺ ἀπήλαυσε τὴν αὐτοκεφαλία. Ἔδειξαν ἀγνωμοσύνη μὲ τὴν ἀπουσία τους ἀπὸ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης (2016), καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας μὲ μία κάποια ἀμφισβήτηση τοῦ πρωτείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἰδίως μὲ τὴν ἀκύρωση τῆς μνημόνευσης τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στὰ δίπτυχα, μετὰ τὴν ἐκ μέρους του ἔκδοση τοῦ Τόμου Αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας κατὰ τὸ τέλος τοῦ 2018.
ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ
& ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ - ΚΥΡΙΑΚΗ Δ'
ΛΟΥΚΑ (13-10-2024)
ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ
«Τό δέ ἐν τῇ καλῇ γῇ οὗτοί εἰσιν οἵτινες
καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ». Ἡ ὑπομονή καί ἡ σταθερότητα συνοδεύουν πάντοτε ὡς
γνήσιες πνευματικές θυγατέρες τήν ἀνδρεία, μία δηλαδή ἀπό τίς τέσσερις δυνάμεις
τῆς ψυχῆς.
Καρποφοροῦν
μέ καρτερία, τίς ἐντολές, δεικνύοντας ὑπομονή εἰς τάς θλίψεις, τούς πειρασμούς
καί εἰς ὅλα τά προσκόμματα πού συναντοῦμε οἱ πιστοί εἰς τήν ἄσκησιν τῆς
πνευματικῆς ζωῆς. Τόνιζε μέ νόημα ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Καλές ὑπομονές, παιδί μου,
καί νά θυμᾶσαι…, ὑπακοή, ὑπακοή,ὙΠΑΚΟΗ…».
Συνέδεε, ἁγία
γερόντισσα, τό χάρισμα τῆς ὑπομονῆς, μέ τό χάρισμα τῆς ὑπακοῆς. Μέ τή
διδασκαλία του αὐτή, ὁ Ἅγιος γέροντας ἄναβε στίς ψυχές, τό φῶς τοῦ Μεσσίου καί ἀπεκάλυπτε
στούς ἔκπληκτους ἀκροατές του, ὅτι: «ὅταν θά πᾶμε στόν Κύριο, τότε θά δοῦμε ἕνα
ἀπέραντο φῶς, φῶς, φῶς…!!!Φῶς, παιδί μου!»[1]
Ἐν τούτοις, ἕως τήν Ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀδελφοί μου, ἕως τήν ἔλευση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, στόν γήϊνο κόσμο μας, οἱ ἀρετές, ἦταν ψευδαισθήσεις, μή πραγματικές, ἰδέες χωρίς ζωή. Τέτοιες παραμένουν σέ ὅλες τίς, ἐκτός Ὀρθοδοξίας, θρησκεῖες καί φιλοσοφίες, κουλτοῦρες καί πολιτισμούς. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ἀποτελεῖ τήν πρώτη καί μόνη προσωποποίηση ὅλων τῶν ἀρετῶν καί τήν τέλεια ἐπί τῆς γῆς πραγμάτωσή τους.
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
[:Λουκά
8,5-15]
Απομαγνητοφωνημένη
ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου
Λαρίσης στις 15-10-2000] [Β423]
Βεβαίως ο Κύριος, αγαπητοί μου, είχε πάντοτε ένα πυκνό ακροατήριο. Όλοι εκρέμοντο από τα χείλη Του. Κάποιοι, όμως, απεσταλμένοι των Φαρισαίων που θέλησαν να Τον συλλάβουν, όταν Τον άκουσαν -κι αυτό είναι ένα δείγμα- γύρισαν και είπαν στους άρχοντές των, τους Φαρισαίους: «Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος». «Ποτέ», λέγει, «δεν λάλησε άνθρωπος, σαν κι αυτόν τον άνθρωπον».
Μητροπολίτης
Ξάνθης: “Όταν δεν βαφτίζουμε τα παιδιά μας, δεν τα αγαπούμε”
Με
αφορμή την νέα “μόδα” των ονοματοδοσιών
«ΒΓΑΛΑΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ – ΟΤΑΝ ΔΕΝ
ΒΑΦΤΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΤΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ»
Αναλυτικότερα ο ίδιος εξηγεί ότι «το μεγαλύτερο μας πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το δημογραφικό. Προχθές στην Ιεραρχία είχαμε μία εισήγηση για την στήριξη της οικογένειας, πού έκανε ο Άγιος Θεσσαλονίκης. Και μας είπε κάτι και ανατριχιάσαμε. Το 2023 είχαμε 71.000 γεννήσεις και 120.000 θανάτους. Αντιλαμβάνεστε που πηγαίνουμε. Καθημερινά κλείνουν σχολεία και αφού κλείνουν σχολεία, κλείνουν και στρατόπεδα και βέβαια ερημώνουν και τα χωριά. Επίσης βλέπουμε την βία. Όχι μόνο την ενδοοικογενειακή βία, αλλά και τη βία στα σχολεία ακόμη και από παιδάκια 5 και 6 ετών πού επιτίθενται κατά των συμμαθητών τους. Βγάλαμε το Θεό, βγάλαμε τον Χριστό, από το σχολείο μας. Από την ζωή μας. Και όταν βγάλουμε το Χριστό από τη ζωή μας, δεν μένει κενός ο χορός. Τον καταλαμβάνει ο αντίχριστος. Εγώ θεωρώ ότι είναι έγκλημα να αφήσουμε τα παιδιά μας αβάπτιστα (γιατί πολύ λένε σήμερα ότι “πάμε μπροστά”) και να αποφασίζουν στην ηλικία των 18 ετών (αν και τώρα αποφασίζουν για πολλά πράγματα σε πολύ μικρότερη ηλικία, όπως για το αυτοπροσδιορισμό τους). Προσωπικά θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο δεν τα αγαπούμε γιατί δεν τα “θωρακίζουμε” με την Χάρη του Θεού. Για αυτό δική μου άποψη αλλά και δική μου παράκληση – θα έλεγα- προς τους νέους γονείς, είναι ένα βαπτίζουν τα παιδιά τους. Θα μου πει κανείς “μα καλά, δεν θα πρέπει να ρωτάμε το παιδί μας;”. Για να του κάνουμε τα εμβόλια για παιδικές ασθένειες, τα ρωτάμε; Εμείς σαν γονείς θα το βαπτίσουμε. Θα του δώσουμε την χριστιανική παιδεία και από κει και πέρα, όταν μεγαλώσει, έχει και τη δική του την ευθύνη. Η δική μας όμως ευθύνη είναι να το κάνουμε Χριστιανό και μέλος της Εκκλησίας. Προσωπικά νομίζω ότι είναι μεγάλη η ευθύνη του γονιού. Δεν τα αγαπάμε πραγματικά όταν τα αφήνουμε “αθωράκιστα” από την Χάρη του Θεού. Η Εκκλησία δεν έχει κανέναν ηλικιακό περιορισμό στο θέμα της βάπτισης. Σε οποιαδήποτε ηλικία βαπτίζουμε. Αλλά εγώ – βέβαια μιλώ για μία άλλη εποχή- θυμάμαι ότι στο χωριό μου τα παιδιά τα βάπτιζαν πριν ακόμη σαραντήσουν. Είναι καλό να μη χρονίζουν τα παιδιά».
Πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες μητροπόλεων και
χριστιανικών σωματείων για την διοργάνωση από το Δήμο Τρικκαίων Διαθρησκευτικού
Συνεδρίου στις 1, 2 και 3 Νοεμβρίου 2024 στα Τρίκαλα.
Στο συνέδριο θα παραστούν εκπρόσωποι της Ορθόδοξης
Εκκλησίας του Ιουδαισμού και του Μωαμεθανισμού, ενώ θα παραστούν οι υπουργοί
Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημ. Παπαστεργίου και Παιδείας Κυρ. Πιερακάκης.
Οπως αποκαλύπτει ο Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κ.
Θεόκλητος, είχαν συμπεριλάβει ως ομιλητή
τον Μητροπολίτη Τρίκκης Πύλης και Γαρδικίου κ. Χρυσόστομου χωρίς να το γνωρίζει
ο ίδιος.
Μάλιστα όπως ανέφερε σήμερα μιλώντας στο Ράδιο Σταγών ο κ. Θεόκλητος “Κανένας εκκλησιασμός στα Μετέωρα και κανείς δεν θα παρευρεθεί από την Μητρόπολη μας στο Διαθρησκευτικό Συνέδριο Τρικάλων”.
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
[:Λουκά
8,5-15]
Απομαγνητοφωνημένη
ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης
στις 15-10-1995] [Β323]
Όταν
μιλούσε ο Κύριος, αγαπητοί μου, είχε πάντοτε μπροστά Του ένα πυκνό ακροατήριον.
Και ο λόγος του Θεού έπεφτε στις καρδιές
άλλοτε απαλά, άλλοτε συγκλονιστικά και άλλοτε υποκριτικά και αδιάφορα. Και ο
λόγος ήταν πάντοτε ο ίδιος για όλους. Οι καρδιές, όμως, των ακροατών ήταν
διαφορετικές. Ο σπόρος του λόγου έπεφτε σε διαφορετικά εδάφη. Γι'αυτό ο
Κύριος είπε την παραβολή του σπορέως, που ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική
περικοπή. Ήθελε οι ακροαταί Του να συνειδητοποιήσουν την ποιότητα του εδάφους
που ο καθένας είχε.
Και ο Κύριος μίλησε για τέσσερις κατηγορίες «εδαφών»-ακροατών. Στην πρώτη κατηγορία, μας πληροφορεί ο Κύριος, ο σπόρος, ο λόγος του Θεού, πέφτει, λέει, «παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό». Δεν έπεσε ένα μέρος του σπόρου εις το χωράφι. Αλλά στο μονοπάτι δίπλα, εις τον δρόμον, που ήταν πατημένη γη. Ήρθαν όμως και τα πουλιά, αφού δεν μπόρεσε αυτός ο σπόρος να ανακατευθεί με το χώμα και το μέρος αυτό του σπόρου, το κατέφαγαν, λέγει, τα πουλιά του ουρανού. Πρόκειται για τους ανθρώπους εκείνους που η καρδιά τους είναι γη πατημένη. Δηλαδή δεν φυτρώνει τίποτα. Είναι οι πωρωμένοι άνθρωποι. Τίποτε δεν εγγίζει την καρδιά τους. Ούτε κι αυτή ακόμη δύναται να εγγίσει η χάρις του Θεού. Γιατί ο άνθρωπος είναι ελεύθερος.
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
[:Λουκά
8,5-15]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου
Μυτιληναίου με θέμα:
«ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΑ ΤΗΣ
ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ»
[εκφωνήθηκε
στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 11-10-1998] [Β384]
Ακούσαμε, σήμερα, αγαπητοί μου, την παραβολήν του σπορέως, που ο Κύριος με αυτήν ήθελε να δείξει εις τους ακροατάς Του ότι όλοι δεν ήσαν εξίσου διατεθειμένοι έναντι της διδασκαλίας Του. Και με την παραβολήν που τους είπε, δείχνει ότι ήσαν τέσσερις κατηγορίες ακροατών. Εκείνοι που είχαν μίαν πώρωση καρδιάς έναντι του λόγου του Θεού, εκείνοι που είχαν μια επιπολαιότητα, πάντα έναντι του λόγου του Θεού και εκείνοι που είχαν μια προσωπική ρηχότητα. Έπεσε, λέγει, ο σπόρος επάνω εις την πέτραν και «διά τό μή ἔχειν ἰκμάδα», μη έχοντας υγρασία, φύτρωσε αλλά ξεράθηκε. Εκείνοι που έχουν μία ρηχότητα. Και εκείνοι που οι μέριμνες του βίου τούτου δεν τους αφήνουν να αναπτύξουν την πνευματική ζωή. Είναι εκεί που έπεσε ο σπόρος στις αγκαθιές. Αλλά όμως, ευτυχώς, υπάρχει και «ἡ ἀγαθή γῆ», που είναι η καρδιά η αγαθή· «που εκεί έπεσε ο σπόρος», λέγει, «και απέφερε εκατονταπλάσια».
Το ζήτημα του
εκκλησιαστικού ημερολογίου, άρα και της ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα, είναι
ένα πολύ σύνθετο ζήτημα και υπάρχει ένας πολύ μικρός αριθμός επαϊόντων που
μπορεί να γράψει και να μιλήσει σε ικανοποιητικό βαθμό για αυτό το θέμα, το
οποίο (γεω)πολιτικά παίζει επίκαιρο ρόλο στην εποχή μας.
Ωστόσο, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος,
εξ’ αιτίας της βιασύνης του οποίου οι σχέσεις μεταξύ των Τοπικών Ορθοδόξων
Εκκλησιών υπέστησαν σοβαρό κλονισμό, προσπαθεί τώρα, χωρίς την εξουσιοδότηση
κανενός, να συμφωνήσει σε κοινή ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα με τη
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Προκύπτει ένα προφανές ερώτημα: Εξ ονόματος
ποιών σκέφτεται, σχεδιάζει και συμφωνεί ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Βαρθολομαίος; Εξ ονόματος του ιδίου ή του πατριαρχείου του οποίου ηγείται; Ή,
Θεός φυλάξοι, αποτόλμησε να μιλήσει για λογαριασμό όλου του ορθόδοξου κόσμου;!
Αν είναι το δεύτερο, τότε πάλι χωρίς λόγο θα έχουμε ανώφελους διχασμούς, γεγονός που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά με τον σημερινό επικεφαλής του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Διότι, για να συζητήσουμε οποιοδήποτε θέμα, με τους εκπροσώπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, χρειάζεται πρώτα να υπάρχει απόλυτη ενότητα εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και αυτό, όπως και πολλά άλλα ζητήματα, λείπει εδώ και πολύ καιρό. .
Εἰς ἄρθρον του εἰς τὸ κυριακάτικον φύλλον τοῦ «Πρώτου Θέματος» τῆς 6ης Ὀκτωβρίου 2024 εἰς τάς σελίδας 36-37 ὁ δημοσιογράφος Βασίλης Τσακίρογλου διαπραγματεύεται τὸ θέμα «Μετὰ ἀπὸ 17 αἰῶνες Κοινὸ Πάσχα κάθε χρόνο γιὰ Ὀρθόδοξους καὶ Καθολικούς». Κατ’ ἀρχὰς παρουσιάζει τάς φωτεινάς μορφάς εἰς τὴν ἐξέλιξιν τοῦ θέματος τοῦ σχεδιασμένου κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα εἰς τὸν Ἀνατολικὸν καὶ Δυτικὸν Χριστιανισμόν, τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον καὶ τὸν Πάπαν Φραγκίσκον μὲ χαρακτηριστικάς δηλώσεις τῶν δύο πρωταγωνιστῶν, τοῦ Πατριάρχου:
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
[:Λουκά
8,5-15
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου
Μυτιληναίου
με θέμα:
[εκφωνήθηκε
στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 16-10-1988] [Β204]
Η παραβολή του σπορέως, αγαπητοί μου, που
κάθε χρόνο τέτοιο καιρό μας δίνει την ευκαιρία να κοιτάξομε τον εαυτό μας, το πώς ακούμε τον λόγο του Θεού και πώς ο
λόγος του Θεού, που μοιάζει κατά την παραβολή, με σπόρο, μπορεί να καρποφορεί ή να τελεσφορεί στο
χωράφι της ψυχής μας. Είναι λοιπόν μία ευκαιρία
να ξανακαθρεπτιστούμε. Και βέβαια η
ποιότητα του σπόρου είναι μία. Και δεν υπάρχει καμία αμφισβήτησις, αφού είναι ο
λόγος του Θεού.
Αλλά στην αμφισβήτηση μπαίνει το έδαφος. Το
τι έδαφος διαθέτει ο κάθε ένας εκ των ακροατών. Δηλαδή τι έδαφος καρδιάς διαθέτει. Και το έδαφος αυτό είναι ποικίλο και
συνεπώς τα αποτελέσματα του σπόρου, δηλαδή του θείου λόγου, είναι ποικίλα.
Έτσι, ο Κύριος στην παραβολή αυτή αναφέρει τέσσερις κατηγορίες ακροατών.
Είναι οι αναίσθητοι και οι πωρωμένοι που ακούνε τον λόγο του Θεού. Είναι ακόμα οι επιπόλαιοι, που αλλάζουν πάρα πολύ εύκολα αισθήματα. Είναι κι εκείνοι που θέλουν να συμβιβάζουν τον Χριστόν με τον κόσμον. Και είναι, τέλος, τέταρτοι, οι σοβαροί, εκείνοι που έχουν ένα αίσθημα ευθύνης, όταν ακούνε τον λόγο του Θεού, για την αθάνατη ψυχή τους και για την σωτηρία τους. Αυτοί αποδέχονται, -«κατέχουσι», λέει στην παραβολή- αποδέχονται και κρατούν τον λόγον του Θεού. Όχι «έχουν», κατέχουν. Κρατούν τον λόγον του Θεού. Και αποδίδουν καρπόν, με υπομονήν βεβαίως πολλήν, όπως σημειώνει ο Κύριος.
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
[:Λουκά 8,5-15]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Δ΄ Λουκά με θέμα:
[εκφωνήθηκε
στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 12-10-1997] (Β 363)
Ερχόμεθα και πάλι, αγαπητοί μου, στη θαυμασία
παραβολή του Σπορέως, όπως την ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή του Λουκά.
Εδώ ο Κύριος, με τέσσερις εικόνες, δείχνει τέσσερις κατηγορίες ακροατών. Όλοι οι άνθρωποι δεν ακούν εξίσου τα
ευαγγελικά μηνύματα. Ο καθένας διαθέτει τη δική του προαίρεση ή τη δική του
καλλιέργεια ψυχής. Άλλος είναι προσεκτικός ακροατής, άλλος επιπόλαιος,
άλλος πορωμένος, άλλος βρίσκει ανεπαρκή αυτά που ακούει και επιδιώκει αναζήτηση
έξω του ευαγγελικού χώρου, άλλος κάτι άλλο κ.ο.κ. Πάντως, βασικά στοιχεία της
παραβολής είναι:
Πρώτον, ότι «ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ». Ἐξῆλθεν ο Θεός. Ἐξῆλθεν. Πώς εξήλθε; Από πού εξήλθε; Και πού πήγε; Είναι ο Θεός Λόγος, ο Οποίος εξέρχεται εις τον κόσμον με την Ενανθρώπησή Του. Δεύτερον. Ο σκοπός της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου που εξέρχεται, είναι να σπείρει τον σπόρον της αληθείας. Και η αλήθεια είναι ότι ο Θεός είναι Τριαδικός. Η πρώτη αλήθεια. Εκ της οποίας εξαρτώνται όλες οι άλλες αλήθειες. Και ο δεύτερος λόγος, ότι ο Θεός Λόγος ενηνθρώπησε. Το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος ενηνθρώπησε. Αυτές οι δύο μεγάλες αλήθειες, που καθορίζουν αυτό που λέμε: «Χριστιανισμός».
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
«Ὅταν θέλη ὁ
Θεός…»
Ὁ Ἀπόστολος Τιμόθεος τονίζει: «εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶµεν καὶ ὀνειδιζόµεθα, ὅτι ἠλπίκαµεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, µάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμ. δ΄, 10). (Δηλ.: Διότι δὲ εἶναι ἀξιόπιστος ὁ λόγος οὗτος, δι’ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ἡµεῖς κοπιάζοµεν καὶ περιπαιζόµεθα ὡς βλάκες δῆθεν καὶ ἀνόητοι, ἐπειδὴ ἔχοµεν στηρίξει τὰς ἐλπίδας µας εἰς τὸν ζῶντα Θεόν, ποὺ εἶναι σωτὴρ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, τοὺς ὁποίους συντηρεῖ µὲ τὴν πρόνοιάν του, πρὸ παντὸς δὲ εἶναι σωτὴρ τῶν πιστῶν, τοὺς ὁποίους σώζει ἀπὸ τὸν αἰώνιον θάνατον).
