Το σχέδιο για «παγκάρι.gr”. Επικείμενη η δημιουργία ψηφιακής τράπεζας Εκκλησίας και ιδιωτών επενδυτών.

 

Γεώργιος Αποστολάκης,

Αντιπρόεδρος ΑΠ ε.τ., πρώην βουλευτής.

Το σχέδιο για «παγκάρι.gr”. Επικείμενη η δημιουργία ψηφιακής τράπεζας Εκκλησίας και ιδιωτών επενδυτών.

Εδώ και τρία χρόνια, υπό συνθήκες απόλυτης μυστικότητας, κάποιοι στην Εκκλησία της Ελλάδος εργάζονται, σε συνεργασία με τραπεζίτες επενδυτές, για την υλοποίηση ενός «πρότζεκτ» για τη δημιουργία ψηφιακής τράπεζας με μέτοχο την Εκκλησία της Ελλάδος και τους άγνωστους ακόμη αυτούς τραπεζίτες.

Και το όνομα αυτής, «ΦΩΣ Bank”.

Τα πράγματα, λένε οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, έχουν προχωρήσει τόσο ώστε μέχρι τον Μάιο 2025, το αργότερο στις αρχές Ιουνίου, σχεδιάζεται να κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος ο φάκελος με όλα τα απαραίτητα στοιχεία, προκειμένου να αδειοδοτηθεί η λειτουργία της τράπεζας.

Για την ώρα, η προσπάθεια επικεντρώνεται στη συγκέντρωση κεφαλαίων από ιδιώτες επενδυτές, ώστε να ολοκληρωθεί η απαραίτητη προεργασία και να κατατεθεί ο φάκελος προς αδειοδότηση από την Τράπεζα της Ελλάδος.

Υπάρχει βέβαια και η ανεπιβεβαίωτη πληροφορία ότι η άδεια θα ζητηθεί από το εξωτερικό λ.χ το κράτος της Λιθουανίας.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Γι’ αυτό οι πληροφορίες ρέουν στο εκκλησιαστικό περιβάλλον σε δόσεις ώστε να μην υπάρξουν αντιδράσεις στο εγχείρημα. Βασικά, πιστών μελών της Εκκλησίας και σε μικρότερο βαθμό κάποιων Ιεραρχών και κληρικών. Ωστόσο, το θέμα αρχίζει να ανακινείται στο εσωτερικό της Εκκλησίας, προκαλώντας ανησυχία και ερωτήματα για το κατά πόσον είναι σωστό η Εκκλησία να εμπλακεί σε κάτι τέτοιο.

Πολλοί είναι αυτοί που είναι αντίθετοι και ερωτούν: Κατά πόσο η άσκηση τραπεζικών επιχειρηματικών εργασιών, με σκοπό το επιχειρηματικό κέρδος και τη «μπίζνα», είναι συμβατή με το Ευαγγέλιο, με την πνευματική αποστολή της Εκκλησίας, με την ουσία της Πίστης μας;

Προς την κατεύθυνση ενός τέτοιου προβληματισμού κατατείνει και ο παρών σχολιασμός.

Ας δούμε όμως τι λένε οι διαρρέουσες πληροφορίες για την … «ιερή»  αυτή τράπεζα.

Το εγχείρημα, λένε, αφορά τη λειτουργία μιας αποκλειστικά ψηφιακής τράπεζας. Ενός οργανισμού, δηλαδή, που θα παρέχει το σύνολο των υπηρεσιών που παρέχει μια κλασική τράπεζα, χωρίς, όμως, να διαθέτει φυσικά υποκαταστήματα, αλλά να λειτουργεί αποκλειστικά μέσω της οθόνης των υπολογιστών ή των κινητών τηλεφώνων των πελατών της. Μία καθαρά ηλεκτρονική τράπεζα. Φυσικά, τίποτα δεν αποκλείει αργότερα να γίνει μία κανονική τράπεζα σαν αυτή του Βατικανού.

Θα ρωτούσε κάποιος: Στην τράπεζα αυτή θα εισφερθεί, θα εισαχθεί ή με οποιονδήποτε τρόπο θα συνδεθεί ως collateral, η περιουσία της Εκκλησίας; Και επειδή η μεγάλη περιουσία δεν ανήκει στο νομικό πρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος  ούτε των Μητροπόλεων, αλλά στα αυτοτελή νομικά πρόσωπα των Μονών, των Ησυχαστηρίων, των Ενοριών και των Προσκυνημάτων,  ρωτάμε ευθέως: Θα εισφερθεί στην «ιερή» τράπεζα και η περιουσία των Μονών και των Προσκυνημάτων; Ας το «ψάξουν» πιο βαθιά τα μοναστήρια. Όχι όμως με κριτήριο το κέρδος. Αλλά με βάση τον σκοπό και προορισμό της δημιουργίας μοναστηριακής με βάση το Ευαγγέλιο, την Μοναστική Παράδοση και τα Τυπικά των κτητόρων τους.

Επί του παρόντος αόριστες πηγές βεβαιώνουν ότι η τράπεζα αυτή δεν θα έχει collateral την περιουσία της Εκκλησίας.

Και τα κεφάλαια για την ίδρυση και τη λειτουργία της από πού θα αντληθούν; ρωτάμε εμείς.

Απαντούν οι «διαρροές» ότι τα ιδρυτικά κεφάλαια θα κατατεθούν από ενδιαφερόμενους ιδιώτες επενδυτές (άγνωστο ποιοι θα είναι και ποιων ποίων προθέσεων και ποίας προελεύσεως). Φυσικά  οι επενδυτές αυτοί δεν θα μείνουν απλοί μέτοχοι της τράπεζας αλλά θα μπουν στο διοικητικό συμβούλιό της. Για την ώρα, λένε, η προσπάθεια επικεντρώνεται στη συγκέντρωση κεφαλαίων από ιδιώτες επενδυτές, ώστε να ολοκληρωθεί η απαραίτητη προεργασία και να κατατεθεί ο φάκελος προς αδειοδότηση.

Και τι "βάζει" λοιπόν  η Εκκλησία σε αυτό το εγχείρημα ώστε να είναι μέτοχος;

Το πολύ ισχυρό brand name που διαθέτει, απαντούν. Το καλό όνομά της. Την ιστορία  της. Την προέλευση. Το σύνδεσμό της  με την πίστη των πολλών Ελλήνων μέσω του βαπτίσματος. Ακούς ότι μια δράση γίνεται από την Εκκλησία μας και αμέσως συνειρμικά σου έρχεται στο μυαλό ή σκέψη ότι η δράση αυτή είναι κάτι καλό, κάτι αναγκαίο για τη Χριστιανοσύνη, κάτι ωφέλιμο  πνευματικά. Αυτό ακριβώς λοιπόν επιδιώκουν και οι επενδυτές αυτοί και οι εκκλησιαστικοί άνθρωποι (προφανώς υψηλόβαθμοι) που συνεργούν στο εγχείρημα. Να πείσουν τους καταναλωτές των τραπεζικών υπηρεσιών ότι όσα πράττει, υπόσχεται και διαβεβαιώνει η «ιερή» τράπεζα είναι άγια και καλά, υπεράνω πάσης υποψίας, άμωμα, όπως ακριβώς η Εκκλησία.

Η στόχευση βέβαια δεν περιορίζεται στα όρια της ελληνικής επικράτειας. Είναι … global! Δεν το κρύβουν. Με έδρα, λένε, την Ελλάδα, στόχος είναι η «ιερή» τράπεζα να αναπτύξει τις εργασίες της στους τόπους όπου ανθεί η ελληνική διασπορά και ομογένεια.

Έχω την ταπεινή γνώμη ότι η σύλληψη της ιδέας είναι δαιμονική!

Ιδού και το ωραίο περιτύλιγμα της ιδέας: Η συμμετοχή της Εκκλησίας στο εγχείρημα, σύμφωνα με πρωτεργάτη της προσπάθειας, είναι η δημιουργία ενός κοινώς αποδεκτού πόλου έλξης φορέων και προσωπικοτήτων που επιθυμούν να υπηρετήσουν το «κοινό καλό», ώστε το εγχείρημα να είναι πολυδύναμο και πολυσυλλεκτικό, με μετόχους από διάφορους χώρους και διακυμαινόμενης ισχύος ως προς την οικονομική τους επιφάνεια, αλλά με κοινό στοιχείο την αγάπη προς την Ελλάδα, την αφοσίωσή τους στην οικουμενική ιδέα της αρμονικής συνύπαρξης των λαών, την ευαισθησία τους σε θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης και ίσων ευκαιριών.

Αργότερα, λένε και δεν το κρύβουν, θα μπει στο τραπεζικό παιγνίδι και η περιουσία της Εκκλησίας. Μπορεί σε αυτή τη φάση να διαβεβαιώνεται ότι η Εκκλησία δεν θα βάλει κεφάλαια παρά μόνον το ισχυρό όνομά της, αλλά είναι σαφές ότι σε δεύτερο χρόνο θεωρείται ότι υπάρχει τέτοια προσδοκία. «Να δούμε όταν θα αρχίσουν να προκύπτουν αποτελέσματα, αν θα θέλουν οι μητροπολίτες να μπουν μέτοχοι σιγά σιγά», σχολιάζει άμεσα εμπλεκόμενος. Τι μας λέει δηλαδή; Το νόημα είναι ότι προσδοκάται ότι με την απόδοση κερδών θα «γλυκαθούν» και οι μητροπολίτες, όσοι αντιδρούν, και θα θελήσουν να επενδύσουν εκκλησιαστική περιουσία. Όχι φυσικά προσωπική αλλά των επί μέρους εκκλησιαστικών νομικών προσώπων, κυρίως μονών και προσκυνημάτων.

Δόλιοι οι αρχικοί σκοποί, δόλιοι και περαιτέρω στόχοι.

Τελικό αποτέλεσμα, που μπορεί να είναι και το ζητούμενο: Εκκοσμίκευση και των τελευταίων εκκλησιαστικών φρονημάτων και αντιστάσεων.

Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη που έλεγε και ο σχωρεμένος ο Σπ. Καλογήρου στην ταινία «Λόλα».

Η  δράση αυτή της Εκκλησίας είναι βέβαιο ότι θα γεννήσει «εχθρούς». Πρωτίστως από τις τάξεις όσων θα θεωρήσουν ότι ενδεχομένως θίγονται τα συμφέροντά τους, όπως το υφιστάμενο τραπεζικό σύστημα. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η τραπεζική αγορά θα δει την εκκλησιαστική «εισπήδηση» στην τραπεζική αγορά ανταγωνιστικά. Η Εκκλησία όμως ενώνει, δεν ανταγωνίζεται, πολύ περισσότερο δεν διαιρεί. Και κάτι άλλο: Αυτοί οι ανταγωνιστές είναι που θα βγάζουν στον αέρα κάθε πραγματικό ή κατασκευασμένο, οικονομικό και μη, σκάνδαλο των παραγόντων της «ιερής» τράπεζας.

Συνειδητοποιούμε σε «λάκκο λεόντων» ρίχνουμε τη φήμη της Εκκλησίας μας;

Δεν είναι όμως αυτή η σοβαρότερη παράμετρος που θα βαρύνει στη συνείδηση των πιστών για να απορρίψουν,  ως μη συμβατή με την Ορθοδοξία και την αποστολή της Εκκλησίας, τη σχεδιαζόμενη επιχειρηματική/τραπεζική δραστηριότητα της Εκκλησίας.

Θα πρέπει να θεωρήσουμε αναμενόμενο ότι από την δράση της Εκκλησίας να δανείζει και να δανείζεται με σκοπό το κέρδος, να αγοράζει και να πωλεί δάνεια, κοκκινισμένα ή μη, να χρηματοδοτεί ενδεχόμενα άδηλες και άνομες επιχειρήσεις που φυσικά θα εμφανίζονται με «ηθικό» και «καλό» προσωπείο για να ξεγελούν, θα προκύψουν πολλές και σοβαρές παρενέργειες. Που θα λειτουργήσουν σε βάρος της Πίστης.

Ένα παράδειγμα: Η «ιερή» τράπεζα θα δανείζει ιδιώτες και επιχειρήσεις. Όταν ο δανειζόμενος, για ποικίλους λόγους, δεν θα είναι σε θέση να το εξυπηρετήσει και καταστεί ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, «κοκκινίσει’ όπως λέγεται, τι θα κάνει η «ιερή» τράπεζα; Δεν θα προχωρήσει, όπως και κάθε άλλη «μη ιερή» τράπεζα ή fund στην κατάσχεση και στον πλειστηριασμό του σπιτιού ή του περιουσιακού στοιχείου εξασφάλισης; Μπορείτε να φανταστείτε τις σκηνές που θα εκτυλίσσονται προ του πλειστηριασμού και της εξώσεως και τις κατηγόριες που θα εκστομίζονται σε βάρος της Εκκλησίας;

Πώς μπορούμε λοιπόν να αποκρούσουμε τις κατηγορίες αυτές και τα ερωτήματα που αυθόρμητα θα γεννηθούν, ιδιαίτερα στις αδύνατες πνευματικά συνειδήσεις των νεοελλήνων, για τον πνευματικό και κοινωνικό ρόλο που πρέπει να έχει η Εκκλησία; Ιδιαίτερα το ερώτημα πώς μπορεί η Εκκλησία να λειτουργεί με κριτήριο το επιχειρηματικό κέρδος;  Σε μία τέτοια ιδίως εποχή και σε μια τέτοια κοινωνία (την Ελληνική) όπου από την οικονομική κρίση και μετά, η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος είναι έννοια αρνητικά φορτισμένη. Πώς θα μπορούν οι κληρικοί μας να δικαιολογούνται για μια τέτοια δράση της Εκκλησίας σε εκείνους τους πιστούς που, πιεζόμενοι από οικονομικά βάρη, καταφεύγουν στην Εκκλησία για να αναζητήσουν οικονομική βοήθεια και παρηγορητικό λόγο, όταν την ίδια στιγμή θα γνωρίζουν ότι και η ίδια η Εκκλησία δρα όπως  και οι άλλες τράπεζες;

Το σοβαρότερο όμως και το πλέον ουσιαστικό ερώτημα στο οποίο θα κληθούν να απαντήσουν (απολογούμενοι) οι Ιεράρχες μας θα είναι το εξής: Είναι η αποστολή της Εκκλησίας να κάνει «μπίζνες»; Και μάλιστα τέτοιες «μπίζνες»;

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο ιδρυτής της Εκκλησίας, έδιωξε με μαστίγιο τους αργυραμοιβούς (σαράφηδες) από τον Ναό του Σολομώντα και αναποδογύρισε τους πάγκους τους. Έδιωξε τους πρόδρομους των σημερινών τραπεζιτών από το Ναό Του. Η Ιεραρχία της Εκκλησίας σήμερα θα τους βάλει «εντός»; Θα συνεταιριστεί μαζί τους;

Θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω στους Ιεράρχες μας τα παρακάτω χωρία που καταδικάζουν τη μανία του πλουτισμού, τη σκληρότητα του πλούτου και παροτρύνουν την ανακατανομή του εισοδήματος προς όφελος των φτωχών.

Ο Ιησούς Χριστός ήταν εναντίον της συσσώρευσης  υλικού πλούτου, τον οποίο θεωρούσε εφήμερο. (Ματθαίος Στ 19) . Ο ίδιος ήταν ακτήμονας και χαρακτηριστικά έλεγε για τον εαυτό του ότι ενώ τα πουλιά και οι αλεπούδες έχουν φωλιές αυτός δεν είχε που να μείνει και να αναπαυθεί  (Ματθαίος Η  20,  Λουκάς Θ 58 ).

Ακόμα έθετε ως προϋπόθεση για να γίνει κάποιος πλούσιος μαθητής του, το μοίρασμα της περιουσίας του στους φτωχούς, δηλαδή την ανακατανομή του πλούτου προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων.  (Ματθαίος ΙΘ 21,  Λουκάς ΙΗ 22) . Όποιος δεν μοιράσει τον πλούτο του στους πένητες, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου, έλεγε με έμφαση στον στενό κύκλο των οπαδών του. (Λουκάς ΙΔ 33).

 Τονίζοντας το ιδανικό της ακτημοσύνης είπε στους 70 μαθητές να μην πάρουν χρήματα μαζί τους, στην πορεία τους προς τα χωρία για κήρυγμα. (Λουκάς Ι 3-4).

 Στους μαθητές του δίδασκε ότι είναι ευκολότερο να περάσει η καμήλα από τη τρύπα του βελονιού παρά ο πλούσιος στη βασιλεία των ουρανών (Ματθαίος ΙΘ 23-24 Μάρκος Ι 23,25, Λουκάς ΙΗ 24-25).

Τέλος, κάκιζε τους ανάλγητους πλούσιους με σφοδρότητα λέγοντας τους «Αλίμονο σε εσάς τους πλούσιους γιατί δεν θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα σας. Αλίμονο στους χορτασμένους γιατί θα πεινάσουν». (Λουκάς Στ 24-25).

Περιττό να πω ότι το υγιές και μη εκκοσμικευμένο κομμάτι της Εκκλησίας, όσο απομένει, από κληρικούς και λαϊκούς πρέπει να αντιδράσει υγιώς και να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας. Να αποτρέψει αυτό το εγχείρημα.

Δεν χρειαζόμαστε και άλλες τράπεζες. Ιερές και ανίερες. Παραδείγματα ορθοδοξίας και ορθοπραξίας χρειαζόμαστε.

Παπάδες και καλόγεροι, όσοι πιστοί, φωνάξτε. Χανόμαστε!

Η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας είναι η αιτία της δογματικής μας πτώσεως. Η εκκοσμίκευση δεν εμφανίζεται σαν απ’ ευθείας άρνηση του Θεού, κι αυτό είναι που την κάνει δυσδιάκριτη. Δεν βάλλει κατά μέτωπον. Δεν αρνείται τα δόγματα, αρνείται όμως τον ορθόδοξο τρόπο ζωής. δεολογικοποιεί τα δόγματα και δεν τα θεωρεί προτάσεις ζωής. Αποκόβει τη ζωή από την αλήθεια της πίστεως. Και ζει όπως θέλει και κατά το δοκούν. Αυτό συνεπάγεται αλλαγή θρησκείας, χωρίς εξωτερική αλλαγή του δόγματος.

Καλό Πάσχα. Καλή μετάνοια.

Τρίκαλα 31.3.2025

Η Επόμενη Μέρα