ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΚΡΑΝΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Ὁ Μητροπολίτης Ρεθύμνης, Πρόδρομος εἰς τὸ Φανάρι, ὅταν ἐξελέγη. Ἰδοὺ τὰ τεκμήρια τῆς ἀντικανονικῆς δουλικότητος.

Ἡ ἱστορία τῆς λεβεντογέννας Κρήτης ἀπαγορεύει τὴν σιωπήν

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΚΡΑΝΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Ἐπεκροτήσατε τὴν ψευδο-σύνοδον τοῦ Κολυμβαρίου καὶ τώρα «ἀπολαύετε» τὴν σκλαβιάν σας!!!

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Κ. Τραμπούλης, θεολόγος

  Δὲν πρέπει νὰ διαφεύγη τῆς προσοχῆς κανενός, ὅτι οἱ Κρῆτες Ἀρχιερεῖς, καὶ γενικά ὁ κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης ἀφενός πρωτοστάτησαν στοὺς ἀγῶνες τῆς ἐλευθερίας καὶ στήριξαν τὸν λαὸ τῆς μεγαλονήσου σὲ περιόδους στυγνῆς δουλείας στοὺς ξένους κατακτητές, μία δουλεία ποὺ ὑπερβαίνει τὴν χιλιετία, ἐὰν συμψηφισθῆ ἡ Ἀραβοκρατία, ἡ Ἑνετοκρατία, ἡ Τουρκοκρατία καὶ ἡ Γερμανικὴ κατοχή· ἀφετέρου οἱ Κρῆτες Ἱεράρχες ἄσκησαν τὴν ἐκκλησιαστική διοίκηση ὑποδειγματικά, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, μὲ σεβασμὸ πρωτίστως στίς Εὐαγγελικές ἐντολές καὶ τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας, καθώς ἐπίσης καὶ στὸ δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Εἰς ἐξέλιξιν ἐκκλησιαστική ἀνωμαλία

  Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τῆς 3ης Δεκεμβρίου, μέ τήν ὁποία ὁ ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτης Λάμπης Εἰρηναῖος μετακινήθηκε στήν Μητρόπολη Μοσχονησίων, μετακίνηση τήν ὁποία δέν ἀποδέχθηκε, δημιούργησε καθεστώς χηρείας στήν Ἱερά Μητρόπολη Λάμπης καί Σφακίων καί ἐνεργοποίησε διατάξεις τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης (Ν. 4149/1961), οἱ ὁποῖες ἐπιτρέπουν παρεμβάσεις τοῦ Πατριαρχείου στήν συγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου καί κατ’ ἐπέκταση, στίς ἐπικείμενες ἐκλογές τῶν νέων Μητροπολιτῶν στήν τοπική Ἐκκλησία.

   Εἶναι γεγονός ὅτι τό ζήτημα τῆς μετακίνησης τοῦ Μητροπολίτου Λάμπης εἶναι καθαρά θεσμικό καί ἀφορᾶ τόν χαρακτήρα τῆς διοικητικῆς καί πνευματικῆς αὐτονομίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ὅπως αὐτή κατακτήθηκε μέ ἀγῶνες καί κατοχυρώθηκε μάλιστα μέ νόμο τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Μέ τήν αἰφνίδια ἐπέμβαση καί ἐκλογή τοῦ Μητροπολίτη Εἰρηναίου ὡς Μοσχονησίων, ἀπό τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μέ δόλιο στόχο νά κενωθῆ μία δεύτερη Μητρόπολη στήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, μέ τήν ἤδη ὑπάρχουσα τῶν Χανίων, ἐπιτρέπει στό Πατριαρχεῖο, ἀπό τό Καταστατικό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης τοῦ 1961, νά ἐπέμβη καί νά ἀποστείλη Ἐξαρχία. Μία ἐπέμβαση ἡ ὁποία εἶναι καθ’ ὅλα ἔκνομη, ἀφοῦ ὁ ἰσχῦον Καταστατικός Χάρτης δέν δίνει καμία ἁρμοδιότητα στό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως νά ἐπεμβαίνη καί νά παύη ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης.

  Εἶναι φανερό ὅτι ὁ πάπας τῆς ἀνατολῆς, Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, μέ τήν ἀπαράδεκτη καί ἔκνομη αὐτή ἐνέργειά του θέλει νά καταργήση τόν ἡμιαυτόνομο χαρακτήρα τοῦ καθεστῶτος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο εἶναι κατοχυρωμένο ἀπό τό Ἑλληνικό Σύνταγμα, ἕνα Μητροπολιτικὸ σύστημα διοικήσεως, ποὺ ἰσχύει στὴν Κρήτη ἐδῶ καί εἴκοσι αἰῶνες(!), ἀπὸ τὴν ἐποχὴ δηλαδή ποὺ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἄφησε τὸν Τίτο στὴν μεγαλόνησο.

  Ἐπίσης, δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγη ὅτι εἰδικά ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακὴ Σύνοδος τῆς Κρήτης μέχρι σήμερα ἔχει καταδείξει ὑποδειγματικὴ ἀφοσίωση τόσο πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ὅσο καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχη, μία σκανδαλώδη ἀφοσίωση, ἡ ὁποία ἀφορᾶ ἀκόμα καί τὰ οἰκουμενιστικά ζητήματα, γεγονός τό ὁποῖο ἐπαληθεύθηκε μέ τήν σύγκληση τῆς ψευδο-συνόδου στό Κολυμπάρι. Μέ τήν αὐθαίρετη αὐτή ἐπέμβασή του ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι ἄδικος, ἀφοῦ δέν σέβεται τήν τιμή πού τοῦ προσδίδει ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ὅτι χαρακτηρίζεται γιά παντελῆ ἔλλειψη ἀγάπης πρός ἕνα γηραιό συν-ἐπίσκοπό του, γιά αὐταρχικότητα, ὅτι πρόκειται γιά ἕνα σκληρό «δικτάτορα», τοῦ ὁποίου μάλιστα ἡ πατρική ἀγάπη εἶναι πολύ μικρότερη ἀπό ἐκείνη ἀκόμα καί τῶν σύγχρονων πολιτικῶν. Πρόκειται γιά ἕνα παπίσκο, ὁ ὁποῖος θέλει νά παρεμβαίνη καί νά ἐπιβάλη ἀντικανονικά τό θέλημά του σέ ὅλες τίς τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες· ἄλλοτε ἐπεμβαίνοντας στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἄλλοτε τῆς Κύπρου καί τώρα στήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι ὅτι τό Φανάρι καί οἱ ἔνοικοί του ἔχουν καταστῆ ἕνας τεράστιος πειρασμός, ὁ ὁποῖος κατατρώγει τήν καθ’ ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

  Ὁ μακαριστός καθηγητής Κωνσταντῖνος Μουρατίδης, ἀναφερόμενος στούς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι συστηματικά καί ἐνσυνείδητα παραβιάζουν καί περιφρονοῦν τούς θεσπισθέντες ἱερούς κανόνες, σημειώνει ὅτι αὐτοί ἀντιμάχονται τό Ἅγιο Πνεῦμα. Γράφει ὁ σοφός καθηγητής: «ψάλλει τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων ἡ Ἐκκλησία μας ὅτι οἱ Πνευματοφόροι Πατέρες: “Ὅλην συγκροτήσαντες τήν τῆς ψυχῆς ἐπιστήμην καί τῷ Θείῳ Πνεύματι συνδιασκεψάμενοι… ὅλην εἰσδεξάμενοι τήν νοητήν λαμπηδόνα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος… ὅλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν ἐπιστήμην καί θυμόν κινήσαντες, νῦν τόν δικαιότατον ἐνδικώτατα τούς βαρεῖς ἤλασαν καί λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος…”.

  «Στήν τελευταία αὐτή φράση», σημειώνει ὁ καθηγητής, «συμπυκνοῦται ὅλη ἡ τραγωδία τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἀπό τήν μία πλευρά ἡ θεία παρεμβολή τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐνσαρκώνουν στήν ὕπαρξή τους κατά τό μέτρο τῆς δωρεᾶς τοῦ ἐν Τριάδι προσ­κυνητοῦ Θεοῦ, τήν θεία παρουσία ἐπί τῆς γῆς καί καθοδηγοῦν ἀσφα­λῶς μέσα ἀπό τίς συμπληγάδες τῶν αἱρέσεων καί τίς παγίδες τοῦ Κοσμοκράτορος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τούς θεοπνεύστους ἱερούς κανόνες τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας εἰς νομάς σωτηρίους, εἰς τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ.

  Καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οἱ ψευδοποιμένες καί ψευδοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι φέροντες τήν λεοντή τοῦ καλοῦ Ποιμένος καί ἐπισκόπου εἰσέρχονται ἀνίπτοις χερσί εἰς τά ἅγια τῶν ἁγίων, καί κυριευμένοι ἀπό τά πάθη τῆς ἀτιμίας ἐπιπίπτουν ὡς λύκοι βαρεῖς καί λοιμώδεις ἐπί τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, διαπράττοντες τίς πλέον βδελυρές πράξεις κατασκανδαλίζοντες τούς πιστούς μέ συνέπεια τήν ἀπώλεια ψυχῶν, ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε.

  Εἶναι οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ θρησκευτικοῦ ὑποκόσμου, οἱ ὁποῖοι μέ τίς μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ, μέ τά ἐγκληματικά μέσα παρόμοια πρός ἐκεῖνα τῆς Μαφίας δέν εἰσέρχονται διά τῆς θύρας τῶν προβάτων, ἀλλά ἀλλαχόθεν ἐστερημένοι πλήρως τῶν προϋποθέσεων πού ἀπαιτοῦν οἱ ἱεροί κανόνες.

  Δέν εἶναι συνεπῶς παράδοξο τό γεγονός ὅτι ἀποκλειστικός σκοπός τους εἶναι νά μεταβάλουν τόν οἶκο τοῦ Θεοῦ σέ οἶκο ἐμπορίου, μεταβαλλόμενοι καί οἱ ἴδιοι σέ Χριστέμπορους, προκειμένου νά ἀπολαύσουν τά πρόσκαιρα ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου».

  Συγκλονιστική ἐπιβεβαίωση τῆς διαπίστωσης αὐτῆς ἀποτελεῖ καί ἡ ἐνσυνείδητη, συστηματική καί ἀμετανόητη ἐμμονή στήν ἐκ βάθρων ἀνατροπή καί κατάλυση τῶν ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θεσπισθέντων κανόνων, ἡ ὅλη πορεία καί συμπεριφορά τοῦ Φαναρίου καί τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ἀπό τήν ἐκλογή του μέχρι σήμερα. Πρόκειται γιά «μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ, μέ τά ἐγκληματικά μέσα παρόμοια πρός ἐκεῖνα τῶν ψευδοποιμένων», πού ἐπιβεβαιώνεται μέ τήν θεσμική ἐκτροπή πού διαμορφώνεται σέ βάρος τῆς αὐτοτέλειας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Μία συμπεριφορά ἡ ὁποία ἀποτελεῖ σέ τελική ἀνάλυση ἐμπαιγμό Αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί συνθέτει τήν ἀσυγχώρητη κατ’ Αὐτοῦ βλασφημία, συμφώνως πρός τούς λόγους τοῦ Κυρίου: «πᾶσα ἁμαρτία καί βλασφημία ἀφεθήσεται… ὅς δ’ ἄν εἴπῃ κατά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ, οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι»!

Εἰς ἐξέλιξιν καί πολιτική ἀνωμαλία;

  Οἱ διχαστικές καί ἔκνομες δραστηριότητες τοῦ ἀντιεκκλησιαστικοῦ φαναριώτικου «καρκινώματος», τό ὁποῖο ἀπειλεῖ εὐθέως τό ἐκκλησιαστικό καθεστώς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, εἶναι πολύ πιθανόν νά προοιωνίζουν παρόμοια ἐνέργεια στὸ ἰσχῦον καθεστὼς γιὰ τὶς λεγόμενες νέες χῶρες τῆς λοιπῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας. Ἐκτός τῶν ἄλλων ὑπάρχει καί ὁ σοβαρός κίνδυνος ἡ ἐκκλησιαστική κρίση στήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης νά μετεξελιχθῆ σέ πολιτική, καθώς τίς ἐκκλησιαστικές ἀνωμαλίες ἀκολουθοῦν οἱ πολιτικές, σύμφωνα μέ τήν αἰώνια παρακαταθήκη τοῦ Μεγάλου Φωτίου, ὅπου «τά ἐκκλησιαστικά ταῖς πολιτικαῖς συμμεταβάλλεσθαι εἴ­ωθεν». Ἄλλωστε ἡ παρακαταθήκη αὐτή ἐπιβεβαιώθηκε στό ἀκέραιο στίς ἡμέρες μας μέ τό οὐκρανικό ζήτημα. Καθώς, μετά τήν παράδοση ἀπό τό Πατριαρχεῖο τοῦ τόμου τῆς αὐτοκεφαλίας, σέ σύντομο χρονικό διάστημα ἀκολούθησε ὁ τραγικός πόλεμος, ὁ ὁποῖος ἔχει ὀδυνηρά ἐπακόλουθα γιά τόν οὐκρανικό λαό.

  Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης δέν ὑπῆρξε ποτέ διοικητικό παράρτημα τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί ἐπειδή τό ἐκκλησιαστικό της καθεστώς εἶναι κατοχυρωμένο ἀπό τό Ἑλληνικό Σύνταγμα,  ἡ παροῦσα θεσμική ἐκτροπή τοῦ Πατριαρχείου δέν εἶναι μόνον ἐκκλησιαστική ἀλλά καί πολιτική. Μέ ἐπακόλουθο ἡ ἐκκλησιαστική κρίση εἶναι πιθανόν νά μετακυλίση καί σέ πολιτική. Τό ὅτι ὁ πρωθυπουργός Κυριακός Μητσοτάκης ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἐκτροπή, ἐνῶ ὄφειλε νά καταγγείλη τήν αὐθαίρετη ἐνέργεια τοῦ Πατριαρχείου, δέν σημαίνει ὅτι εἶναι ἄμοιρος εὐθυνῶν καί καταδεικνύει τήν ἔντονη διαπλοκή πού ὑφίσταται μεταξύ τῶν δύο θεσμῶν.

  Σέ μία περίοδο πού διαπιστώνουμε ὅλοι πόσο μικρή ἀξία ἔχει γιά τούς Ἀμερικανούς ἡ ἀρχή τῆς κυριαρχίας τῆς Οὐκρανίας καί μέ πόση εὐκολία διαπραγματεύονται μέ τούς Ρώσους τήν νομιμοποίηση τῶν ἐδαφῶν πού κατέλαβε ἡ Ρωσία, ἐδάφη τά ὁποῖα ἀποτελοῦν μέρος του ρωσικοῦ κόσμου, ἡ ὁποιαδήποτε ἐμπλοκή τῶν ἀνθρώπων τοῦ προέδρου Τράμπ στά ἑλληνοτουρκικά μπορεῖ νά ἀποδειχθῆ ἐξαιρετικά ἐπικίνδυνη καί καταστροφική, ἔχοντας ὑπόψιν ὅτι τά συμφέροντα τῶν Η.Π.Α. εἶναι ὁ μοναδικός γνώμονας τῶν ἀποφάσεών τους. Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ ἔνταση μεταξύ Ἑλλάδας καί Τουρκίας ἑδράζεται στήν προσπάθεια τῆς Τουρκίας νά ἀμφισβητήση διεθνεῖς συνθῆκες καί τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας, νά διεκδικήση μέρος τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας καί νά ἐμποδίση τήν Ἑλλάδα στήν ἄσκηση τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων της. Ἔτσι, μία τοπική Σύνοδος, ὅπως αὐτή τῆς Κρήτης, ἐλεγχόμενη πλήρως ἀπό τό Φανάρι, τό ὁποῖο κατά κοινή ὁμολογία ἐλέγχεται πλήρως ἀπό τίς Η.Π.Α., ἀπαρτιζόμενη ἀπό ἐπισκόπους «φυτευτούς» ἀπό αὐτό, οἱ ὁποῖοι ὡς ἐπακόλουθο δὲν θὰ μποροῦν νά λειτουργοῦν πλέον ὡς μπροστάρηδες στούς ἀγῶνες τοῦ κρητικοῦ λαοῦ, ὅπως συνέβαινε ἐπί αἰῶνες μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης.

  Ἡ ὀδυνηρή αὐτή κατάσταση θέτει τόν λαό τοῦ Θεοῦ καί τήν τοπική αὐτοδιοίκηση τῆς Κρήτης πρό τῶν τεραστίων εὐθυνῶν τους, καθώς ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης εἶναι ἀμφίβολο ἐάν θά ἀντιδράση, ἀφοῦ ἀρνεῖται νά ἔλθη σέ ἀντιπαράθεση μέ τό Πατριαρχεῖο καί νά καταγγείλη τίς ἔκνομες ἐνέργειές του. Ἕνας ἀληθινός τῆς ἀποστολῆς του ἐπίσκοπος σέ καμία περίπτωση δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνέχεται  τόν ἀπροσχημάτιστο αὐτόν ἐμπαιγμό τοῦ Φαναρίου.

  Ἡ Δήλωση τοῦ Δημάρχου Ἀποκορώνου, γιά τίς ἐξελίξεις ἀποτελεῖ τόν τρόπο διαχείρισης τοῦ προβλήματος:

  «Ἡ ἱστορία αὐτοῦ τοῦ τόπου δέν μᾶς ἐπιτρέπει σιωπή.

Τά μοναστήρια τῆς Κρήτης ὑπῆρξαν φυλάκια ἐλευθερίας.

Οἱ ἱερωμένοι τῆς Κρήτης ὑπῆρξαν μπροστάρηδες τῶν ἀγώνων τοῦ λαοῦ».

orthodoxostypos