Κυριακή μετά τα Φώτα

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Εἰδωλολατρεία: Μητέρα τῆς πλάνης καί πάσης ἀσεβείας· θυγατέρα αὐτῆς, ἡ χώρα καί ἡ σκιά τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός διακήρυξε: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου»· δίδαξε τρόπους μετανοίας, μέσα ἀπό τήν τήρηση τῶν ἀρετῶν καί ἔλεγε τή λέξη «Μετανοεῖτε», διότι ἐπλησίασαν οἱ ἡμέρες κατά τίς ὁποῖες ὁ Μεσσίας μέ τήν νέαν πνευματική διδασκαλία καί ἁγία  οὐράνια ζωή Του, θά ἐγκαθιδρύσει καί ἐπί τῆς γῆς τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία Του.

Ἀκούσατε ἄνθρωποι· σηκωθεῖτε ἀπό τόν χῶρο, πού ἀκίνητους σᾶς κρατᾶ στό σκοτάδι κρατημένους μέ σχοινία ἀφύσικων τρόπων ζωῆς καί ἀδράνειας πρός τό ἀγαθόν καί τέλειον θέλημα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ.

Φῶς πνευματικό, μέγα, οὐράνιον μᾶς προσκαλεῖ καί ὁδηγεῖ σέ σφαίρα ἐλευθερίας καί ἀπαλλαγῆς ἀπό πάθη ἀτιμίας καί παγανιστικῆς πλάνης-κακίας. Ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς ἔλλαμψε σήμερα, μέ τό Εὐαγγέλιο, φῶς ζωῆς εἰς ἐκείνους πού κάθηνται είς τόπους ζοφώδεις καί περνοῦν τή ζωή τους μέ τρόπους ἁμαρτωλούς, σέ ἀκάθαρτους ἀτραπούς. Ὁ Χριστός παραγγέλει: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Μέ τήν μετάνοια, ἁγία Γερόντισσα, κάθε τί τό ἀνθρώπινο, ἀπαλλάσσεται θεραπευτικά ἀπό κάθε τί τό ἁμαρτωλό, τό θνητό, τό διαβολικό.

Ἡ λυτρωτική μεταμορφωτική καί ἁγιαστική θυσία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, περιλαμβάνει ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο, τόν Ἀδάμ παγγενῆ. Ἀπευθύνεται στούς πάντες, καί «τούς μακράν», ἀλλά καί «τούς ἐγγύς»[1]. Ἀφῆκε τή Ναζαρέτ, καί κατοίκησε εἰς τήν Καπερναούμ, στά σύνορα τῆς φυλῆς Ζαβουλών καί τῆς φυλῆς Νεφθαλήμ· χῶρες πού κατοικοῦσαν πολλοί Ἐθνικοί, εὑρισκόμενοι στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρείας. Ἀναζητᾶ τό ἀπολωλός· τό χαμένο πρόβατο. Ἐπιθυμεῖ μέ τήν οὐράνια διδασκαλία Του νά ἀνακαινίσει πλήρως τόν κάθε πλανεμένο πού ζεῖ «σέ χώρα καί σκιά θανάτου», ὅπου ἡ πλάνη τόν κρατάει καθηλωμένο στό σκοτάδι, λέγοντάς του, ἀλλοίμονον! ὅτι αὐτό εἶναι δῆθεν τό φῶς.

Ὁ μόνος φιλάνθρωπος Χριστός μέ τό θεῖο Σῶμα Του καί πανάγιον Αἷμά Του, πού προσέφερε ὡς θυσία, ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία· καταλύει τήν πλάνη καί τήν ἔχθρα μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου, καθώς καί ἀνθρώπου πρός ἄνθρωπο. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός εἶναι ἡ «εἰρήνη ἡμῶν»[2]. Εἶναι Αὐτός πού μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Τριαδικό Θεό, παραμερίζοντας τίς ἁμαρτίες μας, οἱ ὁποῖες ἀμαυρώνουν τό ὁπτικό τῆς ψυχῆς, σκοτίζουν τήν διάνοια καί ἀκατάπαυστα ἐναντιώνονται στήν Ἀλήθεια, δηλαδή στόν Σωτῆρα Ἰησοῦ, τόν Μεσσία.

Ὁ Χριστός ἦλθε ἀνάμεσά μας σήμερα καί διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τοῦ μεγάλου καί φοβεροῦ, μᾶς ἔδειξε τόν δρόμο, ὥστε νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τή χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου, φωτίζοντας καί ὁδηγῶντας τή ζωή μας, πρός τήν σωτηρία. Γινόμενοι, διά τοῦ Θεανθρώπου, μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γνωρίζουμε τήν Ἀλήθεια καί ζοῦμε πλέον μέ γνώση Χριστοῦ σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις. Τό Πανάγιον Πνεῦμα μᾶς κάνει συγγενεῖς τῶν Ἁγίων· γινόμαστε «οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ»[3].

Τό ὅτι δέ, εἴμαστε ὅλοι ἕνα σῶμα ἐν Χριστῷ, θά τό ἐπιβεβαιώσει καί αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας: «ἐσεῖς εἶσθε σῶμα Χριστοῦ καί ἐπί μέρους μέλη»[4]. Πραγματικά, ὅπως τό σῶμα εἶναι ἕνα, ἀλλά ἔχει πολλά μέλη, ὅλα δέ τά μέλη τοῦ ἑνός σώματος, ἄν καί πολλά, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα ἔτσι κι ὁ Χριστός· διότι ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, μέ τήν Χάρη τοῦ ἑνός Ἁγίου Πνεύματος, βαπτισθήκαμε σ΄ ἕνα σῶμα.

Βλέπουμε, ἁγία Γερόντισσα, τήν εὐεργεσία πού προέκυψε σήμερα ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Μεσσία στή γῆ Ζαβουλών καί γῆ Νεφθαλήμ, κοντά εἰς τήν Καπερναούμ, τήν παραθαλασσία; Ἕνα λοιπόν εἶναι γιά μᾶς ἀδελφοί ζητούμενο· τό λουτρό τῆς παλιγγενεσίας καί θεογεννεσίας· μία πίστις, μία ἐλπίς, ἕνας Θεός ἐπάνω σέ ὅλους καί διά μέσου ὅλων σέ ὅλους μας, πού μέ ἀγάπη μᾶς συγκεντρώνει δίπλα Του καί μᾶς καθιστᾶ μέλη ἀλλήλων καί αὐτοῦ τοῦ Ἰδίου.

Ἄς πτωχεύσουμε λοιπόν καί ἐμεῖς χριστιανοί κατά τό πνεῦμα, μέ τήν ταπείνωση, τήν κατά τήν σάρκα κακοπάθεια καί τήν ἀκτημοσύνη τοῦ βίου, ὥστε νά φύγουμε τό σκότος καί τήν σκιά θανάτου, γιά νά γίνει δική μας ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί νά ἐπιτύχουμε τίς μακάριες ἐλπίδες, κληρονομῶντας  τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀπό ἐδῶ ἀκόμα τήν γῆ, μέ τήν μετάνοια.

Ἔτσι, σύν Θεῷ, θά νικήσουμε τίς ποικίλλες ἐπιθέσεις τῶν πειρασμῶν τίς ὁποῖες, ὅποιος πρόκειται νά φέρει καρπό στόν γεωργό τῶν πνευμάτων, ὀφείλει νά ὑποφέρει μέ εὐχαρίστηση. Πειρασμός καί ἀγκάθι καί δοκιμασία, κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ γίνεται· ὥστε ὅταν πειραζόμαστε νά θυμόμαστε τήν φυσική μας ἀδυναμία καί νά μήν ὑπερηφανευόμαστε, διότι ἡ ὑπερηφάνεια, εἶναι τό σκοτάδι, ἡ σκιά, τό βασίλειο τοῦ διαβόλου.

Ὁ κάκιστος αὐτός, Σατανᾶς, διαβάλλει συνέχεια τόν Θεό καί ψιθυρίζει στόν ἄνθρωπο: «μένε ἐδῶ κοντά μου, καλά εἶσαι ἐδῶ, στό δῆθεν φῶς δίπλα μου»· στόν πολιτισμό τάχα καί τήν πρόοδο· καί ἀλλοίμονον ἀδελφοί! ὅποιος τόν πιστέψει τόν ψεύστη καί ἀνθρωποκτόνο. Θεός φυλάξοι!!

Στόν Ἰησοῦν, τόν γλυκύτατον, πού χθές βαπτίσθηκε καί φώτισε γιά πάντα τά σύμπαντα, ἡ δόξα, ἡ προσκύνησις, ἡ βασιλεία εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1](Ἐφεσ. 2, 17)

[2](Ἐφεσ. 2, 14)

[3](Ἐφεσ. 2, 19)

[4](Α’ Κορινθ. 12, 27)