Κυριακή προ των Φώτων

Κυριακή πρίν ἀπό τή μεγάλη Δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανείων, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί ἀκούσαμε στό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα τῆς Θείας Λειτουργίας τό πρῶτο κεφάλαιο ἀπό τό κατά Μᾶρκον Εὐαγγέλιο νά ξεκινᾶ μέ τή μορφή τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τοῦ τελευταίου, ἀλλά καί μεγίστου τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε ὁ Ἰωάννης, ὅπως γράφτηκε ἀπό τούς Προφῆτες. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος κατέστη συνεργός τοῦ θείου θελήματος βαπτίζοντας στά Ἰορδάνεια ρεῖθρα τόν Βασιλέα τῆς Δόξης.

Ἀνάμεσα στή σκοτεινή νύκτα, πού προηγήθηκε τῆς ἐπιφανείας τοῦ Χριστοῦ, καί στήν ὁλόφωτη ἡμέρα τῆς παρουσίας Του, βρίσκεται ὁ Βαπτιστής τοῦ Κυρίου, ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καί φαίνων. «Οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ᾿ ἦλθε ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός» (Ἰω. 5, 35).

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὑπῆρξε ὁ ὄρθρος, πού ἀνήγγειλε τόν ἐρχομό τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ὁ ὄρθρος, πού προηγήθηκε τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης. Καθώς ὁ βαπτιστής Ἰωάννης ὑπῆρξε ὁ Πρόδρομος τοῦ Σωτῆρος, παρόμοια καί τό βάπτισμα πού τελοῦσε ἦταν «πρόδρομος τοῦ σωτηρίου καί παγκόσμιου Βαπτίσματος». Διότι «ἦταν μέν τελειότερο ἀπό ἐκεῖνα πού προηγήθηκαν, ἀπό δέ τό μελλοντικό (Βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ) πολύ φτωχότερο. Διότι καθάριζε τούς βαπτιζομένους ἀπό τίς ἁμαρτίες περισσότερο ἀπ’ ὅτι ὁ μωσαϊκός νόμος, ὄχι ὅμως μέ πῦρ καί Πνεῦμα Ἅγιο, τό ὁποῖο εἶναι ἡ τελειότητα. Διότι αὐτό τό δῶρο καί χάρισμα, δηλαδή τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀνήκει στή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί δίδεται μόνο ἀπό τήν Δεσποτική Ἱερουργία καί φιλανθρωπία» (Μ. Φώτιος, PG 101, 213B). Γι’ αὐτό ἀκριβῶς ἔλεγε: «Ἐγώ μέν ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι, ὁ Χριστός δέ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί πυρί».

Ὁ Βαπτιστής Ἰωάννης στάλθηκε ἀπό τό Θεό γιά νά προετοιμάσει τήν ὁδόν Κυρίου. Καί τό βάπτισμα πού τελοῦσε «δέν γινόταν γιά κανένα ἄλλο λόγο παρά γιά νά προετοιμάσει σέ ὅλους τούς ἄλλους τήν ὁδό τῆς Πίστεως στόν Χριστό» (Ἰω. Χρυσόστομος, ΕΠΕ 12, 756).

Τό Βάπτισμα τοῦ Τιμίου Προδρόμου μᾶς εἰσήγαγε στήν ἐποχή τῆς χάριτος. Ὅπως λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, «ὁ Ἰωάννης ἐκήρυσσε τό βάπτισμα τῆς μετανοίας… ὁ Χριστός κηρύσσει τό Βάπτισμα τῆς υἱοθεσίας…Τό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου ἦταν ἡ εἰσαγωγή, τό Βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ τελείωση. Ἐκεῖνο ἦταν ἡ ἀποκοπή ἀπό τήν ἁμαρτία, αὐτό εἶναι ἡ οἰκείωση μέ το Θεό» (ΕΠΕ 6, 248).

Ἄς παρακαλέσουμε τον ἅγιο Ἰωάννη τον Πρόδρομο καί Βαπτιστή του Κυρίου νά ὑποδεικνύει πάντοτε στό δρόμο μας τόν «ἄνωθεν ἐρχόμενον», πού «ἐπάνω πάντων ἐστίν».

Ἱεροδιάκονος π. Ἱερόθεος Κρητικός

Ιερά Μητρόπολις Κυθήρων και Αντικυθήρων