Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως - «Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραάμ ἕως τοῦ Χριστοῦ» (Ματθ. α΄ 17).

 

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραάμ ἕως τοῦ Χριστοῦ» (Ματθ. α΄ 17).

 Οἱ «πρόγονοι» τοῦ Χριστοῦ!

  Ἠκούσαμεν, σήμερον, ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, τὰ ὀνόματα ὅλων ἐκείνων τῶν «προγόνων» γενομένων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Βεβαίως, εἶναι λανθασμένη μία τοιαύτη ἔκφρασις, διότι ὁ Κύριος ἦλθεν ἐξ ἰδίας βουλήσεως εἰς τὸ κόσμον τοῦτον, καὶ ἐνῴκησεν ἐν τῷ πανιέρῳ σώματι τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἄνευ τῆς οἱασδήποτε ἀνθρωπίνης παρεμβάσεως, καὶ ἐξ αὐτῆς ἐγεννήθη ὑπερφυῶς καὶ ἀκαταλήπτως! 

Συνεπῶς, θὰ ἦτο ὀρθότερον, ἵνα εἴπωμεν ὅτι ἅπαντες οὗτοι οἱ μνημονευθέντες ἐν τῇ ἱερᾷ περικοπῇ, εἶναι μᾶλλον, πρόγονοι τοῦ Ἰωσήφ τοῦ προστάτου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς  ὁ λεγό­μενος Χριστός»! Καταχρηστικῶς, συνεπῶς, – καὶ διὰ τοῦτο περιλαμβάνομεν τὸν ὅρον «πρόγονοι», ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, – χρησιμοποιοῦμεν τὸν λεκτικὸν τοῦτον ὅρον, διὰ τὸν Σωτῆρα καὶ Κύριόν μας!

  Ὅμως, ὅταν τὸ Ἱερὸν κείμενον, «συνδέει» γενεαλογικῶς τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, μὲ τὸ ἀνθρώπινον γένος, καὶ μάλιστα εἰς δύο σημεῖα τῆς Καινῆς Διαθήκης, – Ματθ. Α΄ 1-17, Λουκ. Γ΄ 23-38, – τοῦ­­το σημαίνει ὅτι τιμᾷ ὁ Θεὸς διὰ τῆς γεννήσεώς Του τὸ ἀνθρώπινον γένος, «ἐντάσσων» ἑαυτὸν μεθ’ ἡμῶν καὶ «γενόμενος ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς»!

  «Πρόγονοι», λοιπόν, τοῦ Κυρίου μας ὅλοι οἱ, «ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως τοῦ Χριστοῦ», καὶ τιμὴ διὰ τούτους τὸ γεγονὸς καὶ μόνον, ὅτι τὰ ὀνόματα τούτων κατεγράφησαν καὶ παραμένουσι καταγεγραμμένα εἰς τὰς σελίδας τῆς Ἁγίας Γραφῆς! Ἄνθρωποι ἁμαρτωλοὶ καὶ ἴσως κατάφορτοι ἁμαρτιῶν, ἦσαν οὗτοι οἱ καταγεγραμμένοι, ἀλλὰ μεγάλη ἡ τιμή τους, ὅτι τοὺς συναντῶμεν ὡς προηγηθέντας καὶ εὑρεθέντας εἰς τὸν τοιοῦτον ἀξιολογώτατον κατάλογον!

Οἱ «ἀπόγονοι» τοῦ Χριστοῦ!

  Ὡς εἴπομεν διὰ τοὺς «προγόνους», ὡσαύτως θὰ ἐπαναλάβωμεν καὶ διὰ τοὺς «ἀπογόνους» τοῦ Κυρίου! Ἀσφαλῶς, οὐδόλως ἀνεμεί­χθη γενετησιακῶς, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, μετὰ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους! Παρὰ τὰ βλάσφημα ὑπονοούμενα καὶ τὰ ἐξ ἴσου βλάσφημα «σενάρια», διὰ τῶν ὁποίων προσεπάθησαν, κατὰ καιρούς, κάποιοι δημιουργοὶ ταινιῶν, καὶ ἐσκεμμένοι συκοφάνται τοῦ ἀμωμήτου Θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου μας, ἵνα κηλιδώσωσι τὸ πανακήρατον Θεῖον πρόσωπον, ὁ γλυκύτατος Κύριος, παραμένει λαμπρὸς ὑπὲρ τὸν ἥλιον καὶ λατρευτὸς Θεός, διὰ τοὺς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν!

  Ὅμως, ὡς τὴν λέξιν «πρόγονοι» ἐθέσαμεν ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, οὕτω καὶ ἐν προκειμένῳ, ἐντὸς εἰσαγωγικῶν θέτομεν καὶ τὴν λέξιν «ἀπόγονοι»! Καὶ ἐν προκειμένῳ, «ἀπογόνους» τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, θεωροῦμεν ἅπαντας ἐκείνους οἵτινες συνεδέθησαν πνευματικῶς μετ’ Ἐκείνου! Ἐκείνους, οἵτινες ἐπίστευσαν εἰς τὴν Θείαν διδασκαλίαν του, ἐνετάγησαν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Χριστιανικὴν Πίστιν! Ἐκείνους, οἵτινες ἐβαπτίσθησαν, εἰς τὸ Θεῖον Αὐτοῦ Ὄνομα – «τὸ ὑπὲρ πᾶν Ὄνομα», – καὶ οἱ ὁποῖοι ἔγιναν, – «δυνάμει», – κοινωνοὶ τῶν Θειοτάτων Μυστηρίων, καὶ διὰ τούτων «ὑποψήφιοι» τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!

  Ὅμως, ἅπαντες οὗτοι οἱ «ἀπόγονοι» τοῦ Κυρίου, ναὶ μὲν ἠξιώθησαν τῆς ὑψίστης ταύτης τιμῆς, ἀλλὰ πολλοὶ ἐκ τούτων, δὲν παρέμειναν πιστοὶ εἰς τὴν οὐράνιον πορείαν καὶ ἀποστολήν των! Ἠξιώθησαν μὲν τῆς κλήσεως, ἀλλ’ ἀπεδείχθησαν ἀνάξιοι τῆς προσκλήσεως! Ὡς ἐκεῖνοι, οἱ προσκεκλημένοι εἰς τὸ μέγα ἐκεῖνο Δεῖπνον τῆς γνωστῆς παραβολῆς, οὕτω καὶ οὗτοι, προετίμησαν τὰς κοσμικὰς ἡδονὰς καὶ ἀπολαύσεις καὶ ἠρνήθησαν τὴν «στενὴν καὶ τεθλιμμένην ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν»! Ἀνεδείχθησαν διὰ τοῦ Θείου Βαπτίσματος υἱοὶ τῆς Βασιλείας, ἀλλὰ ἤλλαξαν καὶ ἀντήλλαξαν τὰ οὐράνια καὶ ἄφθαρτα, διὰ τῶν φθαρτῶν καὶ ὑλικῶν τοῦ βίου τούτου!

Οἱ κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!

  Εἰς τὴν τρίτην ταύτην κορυφαίαν κατηγορίαν, ἐντάσσονται ἐκεῖνοι οἵτινες ἐθεώρησαν ἑαυτοὺς ὡς συγγενεῖς καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ μητέρα – κατὰ τὸν λόγον τούτου τοῦ Ἰδίου τοῦ Σωτῆρος, «μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀκούοντες καὶ ποιοῦντες αὐτόν» (Λουκ. Η΄ 21), ὅτε ἐπληροφόρησαν Τοῦ­­τον ὅτι, «ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖν σε θέλοντες»! – καὶ ἠκολούθησαν Τοῦτον! Ἐκεῖνοι  οἵτινες ὑπήκουσαν καὶ ἐπειθάρχησαν εἰς τὴν Θείαν διδασκαλίαν Του καὶ ἀδιστάκτως προεχώρησαν μετ’ Αὐτοῦ, μὴ φειδόμενοι οὐδενός! Οἱ ἀφιερώσαντες ἑαυτούς, καὶ ἀκολουθήσαντες ὁδοὺς αἵματος καὶ δακρύων, καὶ «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37-38)!

  Ἐκεῖνοι, οἵτινες κατέστησαν ἑαυτούς, κληρονόμους τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν! Καί, «κληρονόμος», – ὡς, κατὰ τὴν κοσμικὴν ἔννοιαν, γνωρίζομεν, – δὲν εἶναι ὁ λεγόμενος χριστιανὸς καὶ φαινόμενος τοιοῦτος, ἀλλὰ ὁ ἔχων τὰ κληρονομικὰ δικαιώματα! Καί, ὡς εἰς τοὺς κληρονόμους τῶν γηΐνων περιουσιῶν, ἐρευνᾶται ἡ γνησιότης τοῦ «αἵματος», ὅπερ καὶ ἐπιβεβαιοῖ τὴν συγγένειαν, καὶ διὰ τῆς ὁποίας συγγενείας περιέρχεται ἡ περιουσία εἰς τὰς χεῖρας τῶν δικαιούχων, οὕτω καὶ ἐν προκειμένῳ, κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν θὰ καταστα­θῶσιν ἐκεῖνοι, οἵτινες, διὰ τοῦ Πανακηράτου καὶ ζωοποιοῦ Αἵματος τοῦ Δεσπότου, θὰ πιστοποιήσωσι τὴν μετὰ Τούτου συγγένειαν!  Ἐ­κεῖ­νοι οἵτινες, – ὡς προείπομεν, – καὶ ἠγάπησαν τὸν Κύριον, «ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας καὶ ἰσχύος καὶ διανοίας»˙ καὶ ἐθυσίασαν δι’ Αὐτόν, ἀκόμη καὶ ταύτην τὴν βιολογικὴν ζωήν των˙ καὶ ἀνεδείχθησαν ἄξιοι τῆς θυσίας Αὐτοῦ, καὶ τοῦ Θείου Αἵματος, ὅπερ ἔχυσεν ἑκουσίως ὑπὲρ ἡμῶν!

  Τοιοῦτοι, κληρονόμοι τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν, ἀνεδείχθησαν ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἁγίας ἡμῶν Πίστεως, οἱ βαδίσαντες ἐπὶ τῶν ἀχράντων ἰχνῶν τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ Ἱδρυτοῦ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἐκεῖνοι, οἵτινες, διὰ τῆς ἐπιγείου πολιτείας των, ἀπεδείχθησαν ἀντάξιοι «συνδαιτυμόνες» τοῦ Μεγάλου Δείπνου, ἀφοῦ ἐφάνησαν συνεπεῖς εἰς τὴν πρόσκλησιν τοῦ Οὐρανίου Οἰκοδεσπότου! Ἐκεῖνοι, οἵτινες, οὐδὲν ἀντιπαρέβαλον, πρὸς τὴν  σωτηρίαν των, ἀλλ’ ἐξετίμησαν τὴν ἀθάνατον ψυχήν των, καὶ παρέδωκαν ταύτην καθαρὰν καὶ ἀμόλυντον εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Δικαιοκρίτου!

  Τοιοῦτοι, φίλοι μου ἀναγνῶσται, τοιοῦτοι κληρονόμοι τῶν Θείων ἀπολαύσεων, καλούμεθα ἵνα ἀναδειχθῶμεν, ἅπαντες ἡμεῖς οἱ καταξιωθέντες τῆς ὑψίστης ταύτης τιμῆς, – ἵνα ἀνήκωμεν εἰς τὴν Μίαν Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν! Τοιοῦτοι κληρονόμοι, οἵτινες θὰ ἔχωμεν τὴν γνησιότητα τοῦ Θείου Αἵματος, τοῦ ρέοντος εἰς τὰς φλέβας ἡμῶν, διὰ τῆς συμμετοχῆς ἡμῶν εἰς τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν, καὶ πιστοποιοῦντες διὰ τούτου τοῦ Θείου Αἵματος, τὴν ἀπόλυτον ἐξάρτησίν μας ἀπὸ τὸ Θεῖον Αὐτοῦ ἔλεος! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

orthodoxostypos