Οἰκογένεια καὶ χριστιανικὴ πίστη

Οἰκογένεια καὶ χριστιανικὴ πίστη

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

    Ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ κύτταρο τῆς κοινωνίας. Κι ὅπως ἕνας ὀργανισμὸς θεωρεῖται ὑγιής, ὅταν ὅλα τὰ κύτταρά του λειτουργοῦν ὁμαλά, ἔτσι καὶ ἡ κοινωνία ὑγιαίνει, ὅταν ἡ κάθε οἰκογένεια λειτουργεῖ σωστά. Τὸ πόσο συνέβαλλε ὁ Χριστιανισμὸς στὴν προβολὴ καὶ ἀξία τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας μόλις καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸ ποῦμε. Γιὰ χάρη ὅμως τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας σημειώνουμε πολὺ ἐπιγραμματικὰ τὰ παρακάτω: Ἤδη ἀπὸ τὸ πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγ. Γραφῆς, τὴ Γένεση, βλέπουμε τὸ Θεὸ νὰ δημιουργεῖ τὸν ἄνθρωπο, «ἄρσεν καὶ θῆλυ», καὶ νὰ ὁδηγεῖ τὸν Ἀδὰμ πρὸς τὴν Εὔα. Παράλληλα ὁ Θεὸς τοὺς δίνει εὐλογία νὰ ἀποκτήσουν παιδιά. Ἔτσι ὁ Θεὸς γίνεται ὁ ἱδρυτὴς τῆς οἰκογένειας. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πρώτη ἀνθρώπινη οἰκογένεια, ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα, ἡ Ἁγία Γραφὴ συνεχῶς προβάλλει τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἱστορία πολλῶν ἄλλων οἰκογενειῶν. Ἔτσι γιὰ παράδειγμα ἀναφέρεται μὲ πολλὲς λεπτομέρειες στὴν οἰκογένεια τοῦ δίκαιου Νῶε, τὴν οἰκογένεια τοῦ πιστοῦ Ἀβραάμ, ἀπὸ τὴν ὁποία γεννήθηκε ὁ Κύριος, τὴν οἰκογένεια τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Ἰακὼβ καὶ στὴ συνέχεια ἕνα σωρὸ ἄλλες.

    Ἀλλὰ καὶ τὴν περίοδο τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ Κύριος γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε μέσα σὲ μία οἰκογένεια, ὑποτασσόμενος στὴν κατὰ σάρκα μητέρα Του καὶ τὸν προστάτη Του Ἰωσήφ. Ὁ ἴδιος ἐπίσης δεχόταν στὴν ἀγκαλιά του τὰ μικρὰ παιδιὰ  καὶ  τὰ  εὐλο­γοῦ­σε. Δίδασκε στὶς μητέρες καὶ τοὺς πατέρες ποὺ ἔφερναν σ’ Αὐτὸν τὰ παιδιά τους ὅτι τὴν οἰκογένεια τὴν ἵδρυσε καὶ εὐλόγησε ὁ Θεὸς Πατέρας (Ματθ. ιθ΄ 4-6, 13 – 14). Τὴ διδασκαλία Του αὐτὴ βεβαίωσε πανηγυρικὰ καὶ δημόσια ὁ Ἰησοῦς μὲ τὴν παρουσία Του καὶ τὴν πλούσια εὐλογία Του στὸ γάμο ποὺ ἔγινε στὴν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας. Τὸ θαῦμα μάλιστα ποὺ ἔκανε ἐκεῖ (μετέβαλε τὸ νερὸ σὲ κρασὶ) ἦταν τὸ πρῶτο θαῦμα τῆς δημόσιας δράσεώς Του! Παράλληλα καλοῦσε τὸ λαὸ νὰ δεχθεῖ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὰ παιδιὰ (Μᾶρκ. ι΄15), δηλ. μὲ ἄδολη καὶ καθαρὴ καρδιά.

    Μέσα στὸ πλαίσιο τοῦ γάμου εἶναι ἡ δημιουργία οἰκογένειας μὲ τὴν ἀπόκτηση παιδιῶν. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καθαγιάζεται ἡ ἀγάπη μεταξὺ δύο προσώπων διαφορετικοῦ φύλου καὶ εὐλογεῖται ἡ σωματική τους συνεύρεση. Ἔτσι κάτω ἀπὸ τὴν πατρικὴ προστασία καὶ τὴ μητρικὴ στοργὴ θὰ ἀναπτυχθεῖ φυσιολογικὰ κατὰ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴ τὸ παιδί. Μέσα στὴν οἰκογένεια θὰ καταπολεμήσει τὶς κακίες καὶ τὰ ἐλαττώματα καὶ θὰ διαπαιδαγωγηθεῖ στὴν πίστη, τὴν τιμιότητα, τὴν ἐργατικότητα καὶ τὴ συνεργασία, τὴν δικαιοσύνη, τὴν ταπείνωση, τὴν ἀγάπη…, δηλ. θὰ ἀποκτήσει ὅλες ἐκεῖνες τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ ψυχικὰ ἐφόδια ποὺ θὰ τὸ βοηθήσουν νὰ συγκροτήσει μία ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα, ἱκανὴ νὰ ἀντέξει στὶς δυσκολίες καὶ τὶς θλίψεις τῆς ζωῆς. Τόσο ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσο καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὸ θέμα τῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν γίνονται ὁ πολυτιμότερος σύμβουλος τῶν γονέων. Μέσα ἀπὸ τὴ μελέτη τῶν βιβλικῶν καὶ πατερικῶν κειμένων, οἱ γονεῖς θὰ κατανοήσουν καλὰ ὅτι δὲν ἀρκεῖ μονάχα ἡ κάλυψη τῶν βιολογικῶν ἀναγκῶν τῶν παιδιῶν, ἀλλὰ εἶναι ἀναγκαία καὶ ἡ ψυχοσυναισθηματική τους περίθαλψη καὶ φροντίδα, οὕτως ὥστε τὰ παιδιὰ νὰ νιώσουν ὅτι ἡ οἰκογένειά τους ἀποτελεῖ ἕνα εὐφρόσυνο περιβάλλον, ἕνα ἀσφαλὲς καταφύγιο. Τὸ καλὸ παράδειγμα τῶν γονέων, ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλληλοβοήθεια, ἡ κατανόηση, ὁ ἀλληλοσεβασμὸς μεταξὺ τῶν μελῶν της, ἀποτελοῦν τοὺς ἀπαραίτητους ὅρους, γιὰ νὰ μεγαλώσουν τὰ παιδιὰ σὲ ἕνα κατάλληλο καὶ ὑγιὲς περιβάλλον.

    Γράφει σχετικὰ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, δίνοντας προτροπὲς πρὸς τοὺς γονεῖς: «Ἂς μὴ ἀμελοῦμε λοιπὸν νὰ δίνουμε στὰ παιδιά μας χριστιανικὴ ἀνατροφή, μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι ἡ εὐσέβεια καὶ ἡ φιλοθεΐα θὰ ξεχωρίσουν καὶ στὴν παροῦσα ζωή. Γιατί ὅλοι σέβονται καὶ ἐκτιμοῦν τὸν ἐνάρετο ἄνθρωπο, ἔστω κι ἂν εἶναι ὁ πιὸ φτωχός. Ἀπεναντίας σιχαίνονται τὸν κακό, ἔστω κι ἂν εἶναι ὁ πιὸ πλούσιος». Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει θεοπνεύστως ὡς «κατ’ οἶκον ἐκκλησία» τὴν οἰκογένεια. Τέτοιες χριστιανικὲς οἰκογένειας, ποὺ ἀποτέλεσαν φυτώρια ἀρετῆς γιὰ γονεῖς καὶ παιδιά, ποὺ στάθηκαν πραγματικὰ ὑποδείγματα ποικίλης κοινωνικῆς προσφορᾶς καὶ ἱεραποστολικῆς δράσης, ἀναφέρονται πάμπολλες στὰ ἁγιολόγια τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ οἰκογένεια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου κ.ἄ. Ἀλλὰ τέτοιες οἰκογένειες μονάχα ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία Του μποροῦν νὰ παραδίδουν στὴν κοινωνία.

    Τὴ σπουδαία ἐπίδραση τῆς χριστιανικῆς πίστεως γιὰ τὴ συγκρότηση τῆς σωστῆς οἰκογένειας μποροῦ­με νὰ δοῦμε καὶ ἀπὸ τὸ ἀντίθετο παράδειγμα. Οἰκογένειες ποὺ μεγαλώνουν χωρὶς πίστη, χωρὶς ἀρχὲς καὶ ἰδανικά, ποὺ φροντίζουν νὰ καλύπτουν μόνο τὶς βιολογικὲς ἀνάγκες τῶν παιδιῶν, ἀργὰ ἢ γρήγορα βρίσκονται ἀντιμέτωπες μὲ τὶς τραγικὲς συνέπειες τῶν ὅσων παρέλειψαν ἢ κακῶς δίδαξαν. Διαζύγια καὶ ἐνδοοικογενειακὴ βία ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν γονέων, παραβατικὲς καὶ ἀντικοινωνικὲς συμπεριφορές, ὅπως ἐγκατάλειψη, ναρκωτικά, ἀλητεία καὶ ἐγκληματικότητα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν παιδιῶν. Πολὺ σωστὰ τονίζει τὰ ἀποτελέσματα τῆς κακῆς ἀγωγῆς ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ἂς μὴ ἀποροῦμε πῶς μερικοὶ γίνονται κλέφτες ἢ ἀκόλαστοι ἢ βλάσφημοι. Τὰ παιδιὰ ποὺ ἀπὸ μικρὰ στεροῦνται τὴ χριστιανικὴ ἀγωγή, συνηθίζουν στὸ κακὸ καὶ μὲ τὴν πρώτη ἀφορμὴ ξεστρατίζουν». Ἀλλὰ ἂν ἡ οἰκογένεια δὲν εἰρηνεύει, ἂν δὲν δημιουργεῖ σωστοὺς χαρακτῆρες, ἂν δὲν ἐμπνέει σὲ ἀγαθὲς συμπεριφορές, τότε ἀπέτυχε στὸν προορισμό της. Τὸ μόνο ποὺ καταφέρνει νὰ δημιουργεῖ εἶναι ψυχικὰ καὶ σωματικὰ ναυάγια. Ἀλλὰ μὲ τέτοιες οἰκογένειες, πῶς θὰ σταθεῖ ὄρθια ἡ κοινωνία;…

    Ἔτσι καὶ ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ πίστη στὸν Χριστὸ εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλὴς βακτηρία τῆς οἰκογένειας. Ἡ μόνη ἱκανὴ νὰ τὴν στηρίξει, νὰ τὴν κρατήσει ἑνωμένη καὶ μονιασμένη, νὰ ἑτοιμάσει τοὺς αὐριανοὺς κοινωνικοὺς ἐργάτες, τοὺς σοφοὺς ἐπιστήμονες, τοὺς τίμιους καὶ εὐσυνείδητους ἐπαγγελματίες, νὰ τὴν καταστήσει σὲ τελικὴ ἀνάλυση ἀληθινὸ ἐργαστήριο ἁγιότητας.

    Στὶς δύσκολες ἐποχὲς ποὺ περνᾶμε καὶ «ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης», ἡ Ἐκκλησία μας μὲ αἴσθημα εὐθύνης, δὲν θὰ πάψει ποτὲ νὰ ἐργάζεται γιὰ τὸ ἀδιάλυτο τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ, τὴν καλλιέργεια τῆς ἀμοιβαίας συζυγικῆς πίστης, τὴν οἰκονομικὴ ἐνίσχυση τῶν ἀδυνάτων, τὴν κατὰ Θεὸν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη καὶ τὸ πνεῦμα θυσίας τοῦ ἑνὸς μέλους τῆς οἰκογένειας γιὰ τὸ ἄλλο. Μὲ ἄλλα λόγια, δὲν θὰ πάψει ποτὲ νὰ στηρίζει μὲ κάθε μέσο, τὴν προστασία τοῦ πρωταρχικοῦ αὐτοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ, ποὺ λέγεται γάμος καὶ οἰκογένεια.

orthodoxostypos.gr