Οι Χριστιανοί υπό διωγμόν και η Ευρώπη που αδιαφορεί

 

Οι Χριστιανοί υπό διωγμόν και η Ευρώπη που αδιαφορεί

Γράφει ο Ραφαήλ Καλυβιώτης*

Την ίδια ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να υπογράφει κάθε είδους συμφωνίες με το Πακιστάν, ο χριστιανικός πληθυσμός της χώρας συνεχίζει να είναι «υπό διωγμό».

Στην Ασιατική χώρα, οι χριστιανοί είναι μια μειονότητα που αγγίζει σχεδόν το 2% του συνολικού πληθυσμού, η οποία συχνά πυκνά βρίσκεται στο στόχαστρο κάθε είδους φανατικών ιμάμηδων και μουσουλμανικών όχλων που υποκινούνται από το ίδιο το πακιστανικό κράτος το οποίο τους αντιμετωπίζει ως εχθρούς.

Το 2% αυτό των Χριστιανών ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και αντιμετωπίζει απειλές βίας, φυλάκισης, ακόμη και θανάτου για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Σύμφωνα με την έκθεση για τα δικαιώματα των Χριστιανών, που κατέγραψε ο Πακιστανός Faraiz Pervaz υφίστανται συστηματικές διακρίσεις, αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και περιορίζονται σε χαμηλόμισθες, επίπονες θέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα όμως όπως τονίζεται οι ψευδείς κατηγορίες για βλασφημία είναι ανεξέλεγκτες, με άτομα που συχνά στοχοποιούνται για προσωπικές βεντέτες ή απώτερα κίνητρα. Οι κατηγορίες οδηγούν σε παρατεταμένη φυλάκιση, βίαιες επιθέσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε εξωδικαστικές δολοφονίες από τον όχλο.

Το Πακιστάν όμως δεν είναι το μοναδικό κράτος στο οποίο οι Χριστιανοί είναι υπό διωγμό. Τους τελευταίους μήνες στην Νιγηρία ο χριστιανικός πληθυσμός της χώρας θρηνεί εκατοντάδες νεκρούς, χωριά καμένα και ερειπωμένα, από τις επιθέσεις φανατικών ισλαμιστών με το κράτος να αρνείται να τους προστατεύσει.

Το 2023 το υψηλότερο ποσοστό διώξεων κατά Χριστιανών καταγράφηκε στην Ασία (δύο στους πέντε χριστιανούς) και στην Αφρική (ένας στους πέντε), ενώ ακολουθεί με διαφορά η Λατινική Αμερική (ένας στους δεκαέξι), συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων χωρών: Κούβα, Νικαράγουα, Κολομβία και Μεξικό.

Το πραγματικά εξοργιστικό όμως είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτελείται από κατά κύριο λόγο χριστιανικές χώρες αρνείται να πράξει το παραμικρό για να προστατεύσει τους Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο, την ίδια στιγμή που αφειδώς μοιράζει χρήματα για να προωθήσει κάθε άλλου είδους «ατζέντες».

Για ποιο λόγο συμβαίνει όμως αυτό; Γιατί οι δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αδιαφορούν για τους Χριστιανούς στον υπόλοιπο κόσμο; Είναι πρόβλημα που συνδέεται με την ανύπαρκτη «εξωτερική πολιτική της»; Η αλήθεια είναι πώς όχι. Δεν είναι ζήτημα «εργαλείων», δεν είναι ζήτημα «μοχλών πίεσης». Είναι ξεκάθαρα ζήτημα θέλησης. Ο Χριστιανισμός για το μεγαλύτερο μέρος των ευρωπαϊκών θεσμών δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ενοχλητικό υπόλειμμα κάποιας άλλης εποχής, το οποίο αντιμάχονται μέσα στα ίδια τα κράτη – μέλη, διότι αποτελεί εμπόδιο στον σχεδιασμό τους για την επιβολή μιας νέας εκκοσμικευμένης θρησκείας, αυτής του woke.

Οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες αδιαφορούν για τους Χριστιανούς του κόσμου, διότι δεν αισθάνονται ότι έχουν κάτι κοινό με αυτούς, καθώς έχουν προδώσει στο όνομα της «προόδου» τις χριστιανικές ρίζες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Ευτυχώς όμως οι πολιτικές αυτές δυνάμεις είναι αντιμέτωπες με μια ιστορική ήττα στις επερχόμενες ευρώ-εκλογές. Παγιδευμένες στο ολισθηρό μονοπάτι που επέλεξαν δεν μπορούν να αντιστρέψουν τις πολιτικές που τις αποξενώνουν από τους Ευρωπαίους πολίτες.

Και αυτό θα το πληρώσουν στην κάλπη. Φυσικά αυτή τους η ήττα δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά συντριβής, καθότι ο μηχανισμός που έχουν στήσει μπορεί να απορροφά κραδασμούς. Είναι δυνατόν όμως να είναι η άκρη της κλωστής από την οποία θα ξηλωθεί όλο αυτό το πουλόβερ που προστατεύει τις ακραίες αντιχριστιανικές και αντιδυτικές δυνάμεις που κυβερνούν.

*Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων, υποψήφιος Δρ. Γεωπολιτικής και απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε εξειδίκευση στην Πολιτική Επικοινωνία και Ανάλυση, ενώ έχει διατελέσει επικοινωνιακός σύμβουλος και Campaign Manager. Εργάζεται στον ναυτιλιακό κλάδο. Κατέχει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους από το Cardiff University και το Institute of Chartered Shipbrokers με εξειδίκευση στη Ναυτιλιακή Πολιτική και στην επίλυση ναυτασφαλιστικών διαφορών. Είναι Ιδρυτής και Συντονιστής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών, είναι τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, στην εφημερίδα Δημοκρατία και επιστημονικός συνεργάτης της μηνιαίας επιθεώρησης «Νέα Πολιτική».