Η Γενεαλογία του Κυρίου Ιησού

 

«Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ»

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Κατάλογος γενεαλογικός εἰς τόν ὁποῖον καταφαίνεται πόθεν κατάγεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός κατά σάρκα, δηλαδή ὁ ἀπόγονος τοῦ Δαυΐδ, ὁ ὁποῖος πάλι ἦτο ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ. Ἡ γέννησις δέ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔγινε κατά ὑπερφυσικόν καί πρωτοφανή τρόπον ἐκ τῆς Μαρίας τῆς Παρθένου καί διά δημιουργικῆς ἐπενεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό τέλος καί ὁ σκοπός τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ἀποβλέπει ὥστε νά προφυλάξει τούς πιστούς καί νά διδάξει ποῦ εἶναι τά ὅρια.

«Καθαροί τῇ καρδία τόν Θεόν ὄψονται». Τοῦτ’ἔστιν ὅριο: γνώση, λογική, διάνοια καί ἡ καρδιά. Στήν καρδιά γνωρίζεται ὁ Θεός, ἐνῶ ἡ λογική ἐπιβεβαιώνει μέσα ἀπό τή διάνοια, τήν ἐμπειρία τῆς καρδιᾶς. Συνεπῶς χρειάζεται ἡ πνευματική ὑποδομή, ἵνα δεχθοῦμε τήν Χάριν· δηλαδή φωτισμό τοῦ ὁπτικοῦ τοῦ νοός(Νοῦν Χριστοῦ).

Ἀπόδειξις οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, βλέπουν αὐτά πού ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά δοῦμε. Ὁ Θεός, διά τοῦ γεννηθέντος Ἰησοῦ Χριστοῦ, δίδει τά χαρίσματα στούς Ἁγίους γιά νά μᾶς βοηθήσει, νά μᾶς ὑποψιάσει ὅτι ὑπάρχει μιά κατάσταση, μεθεκτή ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν ζωήν, ὅπου ἡ πλήρης ὡραιότητα θά φανερωθεῖ κατά τήν Δευτέρα Παρουσία. Γι’ αὐτό γεννᾶται μέ τόν τρόπο τῆς παρθενίας ἀπό Παρθένο Κόρη, τήν Μαριάμ· εἰδάλλως δέν ὑπάρχει προσωπικότης ἔξω ἀπ’ αὐτήν τήν θείαν γνῶσιν τῆς γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Πράγματι, σεβαστή γερόντισσα, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι μέσα ἀπό τούς Προφῆτες, τούς Πατριᾶρχες καί ὅλους τούς Δικαίους τῆς Π. Διαθήκης, προετοιμάζετο ὁ κόσμος γιά νά ὁδηγηθεῖ, εἰς τό Ἅγιο Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, στόν Ἅγιο τόπο τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ, ὅπου προσκυνεῖται ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, ἐναγκαλίζεται ὁ Μεσσίας καί σπαργανοῦται, μέ συνέπεια ὁ βίος τῶν θελόντων σωθῆναι, νά γίνεται ἀγγελικός, κρυμμένος σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ. «Οἱ δίκαιοι θά λάμψουν ὡς φωστῆρες, ζώντας μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ».

Ὁ βυθός τῆς πλάνης ξεσκεπάζεται, μέ τήν θείαν Γέννησιν, τό σκοτάδι φεύγει-ἀπομακρύνεται γιά τούς καλοπροαίρετους· ἡ ἀλήθεια καί ἡ ἀγάπη καταργοῦν τό μίσος. Οἱ αἱρέσεις καί οἱ δεισιδαιμονίες, ἐάν δέν ἐπιμείνουν μέ προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις, μετουσιώνονται καί οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς ὑπηρετοῦν πλέον τήν Ἀλήθεια καί τήν Δικαιοσύνη, μέσα στά ὅρια πού ὁριοθετεῖ ἡ Ἐκκλησία στήν ὀρθόδοξη πίστη καί παράδοση.

Ὀ Χριστός  «Κενοῦται», γιά νά γίνει ἡ ἀνάπλασις, ἡ ἀνακεφαλαίωσις τῶν πάντων, ἡ Καινή κτίσις, ἐν τῷ Μεσσίᾳ Ἰησοῦ. Τό μυστήριο τοῦ Θεοῦ ἑνώθηκε ἀχωρίστως, ἀσυγχύτως μέ τό μυστήριο τοῦ ἀνθρώπου καί κατέστη ἐν δυάδι μοναδικό μυστήριο, τό πᾶν-μυστήριο ὅλων τῶν κόσμων. «Ἀλλ’ ὅμως διά τήν ἄφατον καί ἀμέτρητόν σου φιλανθρωπίαν, ἀτρέπτως καί ἀναλλοιώτως γέγονας ἄνθρωπος καί ἀρχιερεύς ἡμῶν ἐχρημάτισας καί τῆς λειτουργικῆς ταύτης καί ἀναιμάκτου θυσίας τήν ἱερουργίαν παρέδωκας ἡμῖν, ὡς δεσπότης τῶν ἁπάντων[1]». Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία ἔγινε Θεάνθρωπος. Ἡ Δευτέρα Ὑπόστασις τῆς Ὑπεραγίας Τριάδος, ἡ Ὑπόστασις τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀφ’ἧς στιγμῆς ἔγινε ἄνθρωπος  Θεάνθρωπος, παρέμεινε στόν ἐπίγειο κόσμο μας καί σέ ὅλους τούς κόσμους ὡς Θεάνθρωπος- Ἐκκλησία.

Με τήν Ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὁ ἄνθρωπος ὡς μοναδικό θεοειδές ὄν, μεγαλύνθηκε μέ τήν θεία μεγαλοπρέπεια καί αὐτό ἐπειδή ἡ Δευτέρα Ὑπόσταση τῆς Ὑπεραγίας Τριάδος, ἔγινε ἡ κεφαλή του, ἡ αἰώνια κεφαλή τοῦ Θεανθρωπίνου σώματος τῆς Ἐκκλησίας[2].

Συνεπῶς οἱ Ἅγιες Ἐντολές, ὁ Τίμιος Σταυρός, ἡ θεία Κένωσις εἶναι τό σημεῖο ἐκεῖνο ἀναφορᾶς τῆς κλίσεως ἑνός ἑκάστου ἦτοι: προσωπική ἐλευθερία, προσωπική εὐθύνη. Οἱ Ἅγιες Γραφές, τά λόγια τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Προφητῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη εἰς τό φοβερόν κριτήριον, θά εἶναι οἱ κρίνοντες τούς πάντας. Ἀκούσαμε τί λέει ὁ Κύριος εἰς τούς μαθητάς: «Ἐκεῖνος ὅπου ἀκούει ἐσᾶς, Ἐμένα ἀκούει· καί ἐκεῖνος ὅπου σᾶς παρακούσει, Ἐμένα παρακούει καί τόν Πατέρα μου».

Πραγματικά ἀδελφοί μου, ὁ Σωτήρας Χριστός χρειάστηκε νά ἐμφανιστεῖ στόν κόσμο μέ Σάρκα[3]· τήν ὁποία ἔλαβε ὅπως ἀκούσαμε σήμερα στό Εὐαγγέλιο, γενεαλογικά ἀπό τούς Ἰουδαίους: «ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστι»· ἀλλά καί πρός αὐτούς ἦλθε ἀρχικά: «δέν ἦλθα παρά μόνο στά ἀπωλολότα πρόβατα τοῦ γένους τοῦ Ἰσραήλ[4]». Κλείνοντας τούς οὐρανούς κατέβηκε, ἀπέκτησε τήν μορφήν τῶν ἀνθρώπων, τούς συναναστράφηκε καί πλουσιοπάροχα παντοιοτρόπως, τούς εὐεργέτησε ἐξαιτίας τῶν εὐσεβῶν Πατέρων τους, Προφητῶν, Πατριαρχῶν καί Δικαίων. Ὅταν πάλι ἐκεῖνοι ὄχι μόνον Τόν ἀπέκρουσαν, ἀλλά καί Τόν παρέδωσαν σέ θάνατο, μάλιστα σταυρικό θάνατο, ὡς ἀντίθεο!!!, τόν Θεό, πού ἐμφανίστηκε σ’ αὐτούς σαρκικά γιά χάρη τους τότε ἐγκαταλείφθηκαν δικαίως καί ἐκδιώχθηκαν, λέγοντάς τους: «ἰδού ὁ οἶκός σας ἀφήνεται ἔρημος[5]»· καί ἡ ἀπόρριψή τους ἐσήμανε τήν καταλλαγή τοῦ κόσμου καί ἐλεηθήκαμε ἐμεῖς οἱ ἐθνικοί-εἰδωλολάτρες, μέ τήν ἀπείθεια αὐτῶν. Μάλλον… «περιέκλεισε ὁ Θεός τούς πάντας σέ ἀπείθεια γιά νά ἐλεήσει τούς πάντας[6]».

Ὦ, βάθος σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ!!! Πραγματικά ἐπειδή ἐμεῖς ἀπειθήσαμε προηγουμένως καί δέν θελήσαμε νά ἀναγνωρίσουμε τόν Θεόν πού βρίσκεται στόν κόσμον καί κηρύττεται μέ τήν εὐκοσμία τῶν ὄντων(Ἅγιος Πορφύριος), δίκαια ὁ Κύριος συνομιλοῦσε μ’ ἐκείνους πού Τόν ἀναγνώρισαν μέ τήν εὐπείθειά τους καί μέ προβολεῖς τούς Προφῆτες Του. Τώρα ὅμως πού ἀπείθησαν καί ἐκεῖνοι, τίποτε δέν ἀντιβαίνει στήν δικαιοκρισία τοῦ Θεοῦ, νά ἐλεηθοῦμε καί ἐμεῖς καί νά γίνωμε μαθητές Του, μέσω τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων.

Ἐπέτρεψε ὁ Ἅγιος Θεός νά ἐλεηθοῦμε καί ἐμεῖς τά ἔθνη, ἐξίσου μ’ αὐτούς τούς Ἰσραηλίτας καί νά προσκληθοῦμε ὅλοι ἑνωμένοι στήν οὐράνια Βασιλεία Του(βλέπε τήν προσκύνηση καί τά δῶρα τῶν Μάγων). «Οὐκ ἔνι Ίουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ[7]».

Ἄς μετανοήσουμε λοιπόν ἀδελφοί, ἕως ὅτου καιρόν ἔχομεν, «χαρά γίνεται ἐν οὐρανῷ ὅταν μετανοήσει ἕνας ἁμαρτωλός», πολύ περισσότερο ἐάν μετανοήσουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐπί τῆς γῆς· ὅλοι πίσω, ὅλοι πίσω, στήν ὀρθόδοξη παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, Προφητῶν, Πατριαρχῶν, Ἀποστόλων καί Δικαίων σύμφωνα καί μέ τό κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου καί τῶν λοιπῶν Ἁγίων Γραφῶν. Γιατί λοιπόν ραθυμοῦμε ἀδελφοί; Τίς ἐντολές γνωρίζουμε· τά θανάσιμα ἁμαρτήματα γνωρίζουμε· σᾶς παρακαλῶ, μή καταφρονοῦμε τά γεγραμμένα. Σαφῶς ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι τοῦ Χριστοῦ δέν ψεύδονται καί μένουν εἰς τόν αἰῶνα.

«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε…ἐν εὐφροσύνη ἀνυμνήσατε λαοί ὅτι δεδόξασται». Ἀμήν.

---

[1](Λειτουργία Ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου).

[2](Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς)

[3]«καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο»

[4](Ματθ.15,24)

[5](Ματθ. 23, 38)

[6](Ρωμ.11,32)

[7](Γαλ. Γ’23-Δ’5)