Οι θύτες θα προωθήσουν την ειρήνη ; Διάσκεψη στους Δελφούς όχι στην ματωμένη Μικρά Ασία !

Θεοφάνης Μαλκίδης

Οι θύτες  θα προωθήσουν την ειρήνη ;

Διάσκεψη στους Δελφούς όχι στην ματωμένη Μικρά Ασία !

Εδώ και καιρό στην Αθήνα και τη Λευκωσία, μία μορφωμένη, αξιοπρεπής, δυναμική, αυτόχθονη και αυτόφωτη πολιτική τάξη η οποία  θα είχε τη γνώση να  κοιτάξει πίσω για να πάει  μπροστά, θα έπρεπε να αναλάβει διεθνή πρωτοβουλία για τη σύγκληση διάσκεψης για την ειρήνη στους Δελφούς. Δε χρειάζεται να  αναλυθεί περαιτέρω τι σημαίνει για την οικουμένη, για την ανθρωπότητα, για τον παγκόσμιο πολιτισμό ο χώρος αυτός.

Ωστόσο επειδή το επίπεδο της λεγόμενης πολιτικής τάξης, της αποκαλούμενης πολιτικής ομάδας τόσο στην Αθήνα, όσο και στη Λευκωσία είναι πολύ χαμηλό, αντί να ξέρει τι σηματοδοτεί, τι συμβολίζει το  κόσμημα των Δελφών, αντί να διαβάζει Θουκυδίδη, αντί να προστατεύσει τον Ελληνισμό,  περιορίζεται με το να διαβάζει τις  δημοσκοπήσεις και τα εξωχώρια e-mail .

Και αφού το προηγούμενο χρονικό διάστημα της αφωνίας, της αδιαφορίας, της ολιγωρίας, της σιωπής,  έχει ονομάσει τη Γενοκτονία, το πρώτο Ολοκαύτωμα του 20ου αιώνα,  «συνωστισμό», «εξαφάνιση», «τραγωδία», βλέπει τους θύτες  της Άγκυρας, της Σμύρνης, της Κερύνειας,  του Ντιγιαρμπακίρ, της Ροτζάβα, του Κομπανί, τους εμπόρους και τους διακινητές της Λέσβου και του Έβρου, να συγκαλούν σύσκεψη στη αιματοβαμμένη  Μικρά Ασία για την ειρήνη (!)    Οξύμωρο μεν, οικτρή πραγματικότητα δε.   Χρειάζεται βεβαίως να γίνει μνεία για το που οδήγησαν την Ευρώπη και την ανθρωπότητα οι πρωτοβουλίες και οι δήθεν συμφωνίες του Μονάχου και της Μόσχας,   λίγο πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο…..

Εδώ και καιρό, ήδη από την περίοδο των Ιμίων, της Συμφωνίας της Μαδρίτης, της παράδοσης Οτσαλάν και την έναρξη των μνημονίων, η πολιτική, εσωτερική και κυρίως εξωτερική, άγεται και φέρεται από στρατηγικές των επόμενων εκλογών, των εσωκομματικών ισορροπιών, των βραχυπρόθεσμων πολιτικών επιλογών και κυρίως από το πως οι πράξεις της Αθήνας και της Λευκωσίας θα φανούν αρεστές στα ξένα κέντρα, διπλωματικών και οικονομικών αποφάσεων. Πως θα κερδηθεί η εύνοια του ενός ή του άλλου οργανισμού και εκπροσώπου του, κάνοντας ταυτόχρονα απεγνωσμένη  προσπάθεια εξημέρωσης του εξ ΄ανατολών τραμπούκου που βάζει τους (απαράδεκτους) όρους και τις προϋποθέσεις για συζητήσεις, συνομιλίες, διαπραγματεύσεις. Και πάντα, αυτό είναι δεδομένο,   οδηγούν σε λεόντειες συμφωνίες σε βάρος του Ελληνισμού.     

Είναι προφανές ότι σ΄αυτό που ονομάζεται καταχρηστικά πολιτικό προσωπικό, δεν υπάρχει καμία γνώση του ειδικού βάρους της Ελλάδας. Τόσο στην περίπτωση της απουσίας της από μία μεγάλη στιγμή για την παγκόσμια ιστορία και την ένοπλη σύγκρουση που πρέπει να καταλήξει στην ειρήνη και όχι στη ζούγκλα, όσο  και στα διμερή ελληνοτουρκικά ζητήματα. Και κυρίως αυτή η πολιτική τάξη θα πρέπει να γνωρίζει ότι  η δημοκρατική, η έντιμη, η ηθική, η ανθρωπιστική  Ελλάδα  δεν πρέπει να λερώσει το όνομα και τα χέρια της με αίμα, ενώ θα πρέπει να αντιληφθεί ότι  δεν υπάρχει καμία διπλωματική και κυρίως ιστορική νομιμοποίηση για συνομιλίες με το εξ΄ανατολών θηρίο. Πόσο μάλλον τώρα !