Τὰ τρία νέα ζητήματα τῆς παιδείας μας φέτος.

                                                     Τὰ τρία νέα ζητήματα τῆς παιδείας μας φέτος.

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)

Τὴν φετινὴ σχολικὴ χρονιὰ ποὺ μόλις ξεκίνησε τρία νέα πολὺ σοβαρὰ καὶ οὐσιώδη ζητήματα μᾶς ἀπασχολοῦν ἐκπαιδευτικοὺς καὶ γονεῖς-μαθητὲς, ποὺ προστίθενται στὰ ἤδη ὑπάρχοντα προβλήματα μέσα στὸ γενικότερο πλαίσιο τῆς μακροχρόνιας προσπάθειας ἀλλοίωσης τοῦ ἑλληνορθόδοξου χαρακτήρα της, κινούμενη σε τρεῖς ἄξονες, αὐτοὺς τοῦ ἀποχρωματισμοῦ τῆς ὀρθόδοξης πίστεως στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τῆς παραχάραξης τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας στὸ μάθημα τῆς ἱστορίας, καὶ τῆς ἀπαξίωσης τοῦ περιεχόμενου καὶ τοῦ νοήματος στὸ μάθημα τῆς γλώσσας καὶ σὲ ἄλλα σχετικὰ μὲ αὐτὴ μαθημάτων.

Τὸ πρῶτο ζήτημα ποὺ προέκυψε, στὴν πραγματικότητα ἀπὸ πέρυσι, καὶ εἶχε ὡς ἀφορμὴ τὴν ἐμφάνιση τοῦ κορονοϊοῦ εἶναι ἡ παραμέληση τῆς πρωινῆς προσευχῆς. Ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ἀντιεκκλησιαστικὰ μέτρα ποὺ ἔλαβε ἡ ἡγεσία τῆς χώρας, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀποφυγῆς τοῦ κορονοϊοῦ, ἀποδεικνύοντας ὅτι εἶναι ἄγευστη καὶ ἀδιάφορη τοῦ τὶ ἐστὶ Ἐκκλησία (καὶ κατ’ ἐπέκταση τοῦ τὶ ἐστὶ Ἑλλάδα), ἦταν καὶ ἡ μετάθεση τῆς ὑποχρέωσης τῆς τέλεσης τῆς πρωινῆς προσευχῆς ἀπὸ τὸ προαύλιο στὶς αἴθουσες διδασκαλίας ὑπὸ τὴν εὐθύνη τοῦ ἐκάστοτε ἐκπαιδευτικοῦ ποὺ βρίσκεται σὲ κάθε αἴθουσα τὴν πρώτη ὥρα, ἄν θὰ τὴν κάνει ἤ ὄχι. Ἅν κρίνω ἀπὸ τὸ σχολεῖο μου πέρυσι ζήτημα ἄν τὴν ἐφάρμοζε ἕνα πέντε τοῖς ἑκατὸ τῶν συναδέλφων (θέλω νὰ πιστεύω σίγουρα οἱ θεολόγοι), πράγμα ἀναμενόμενο καθὼς ἐκτὸς τοὺς δηλωμένους ἄθεους καὶ ἄθρησκους, ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους ὑπάρχουν οἱ ἀδιάφοροι ποὺ  εἶτε δὲν καταλαβαίνουν τὴν σημασία τοῦ νὰ τὴν κάνουν ἤ καὶ δὲν γνωρίζουν παντελῶς πῶς γίνεται. Χαρακτηριστικὸ εἶναι πῶς σὲ μιὰ τάξη ἕνας μαθητῆς ζήτησε ἀπὸ τὸν ἐκπαιδευτικὸ νὰ μὴν ξεκινήσουν πρὶν κάνουν τὴν προσευχή, ὅπως ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια, καὶ ἔλαβε τὴν ἀπάντηση ἀπὸ ταὸν δεύτερο ὅτι εἶναι ἄθεος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει κάτι ποὺ δὲν πιστεύει. Μὲ ἄλλα λόγια «βρήκαμε παπά, νὰ θάψουμε καμιὰ δεκαριά», δηλαδὴ «βρήκαμε τὸν κορωνοϊό, τώρα μποροῦμε νὰ ἐξαφανίσουμε τὴν προσευχή».

Δὲν εἶναι μόνο ἡ ἀλιβάνιστη  κυβέρνηση, ἀλλὰ καὶ τὸ ποσοστὸ τῶν Ἑλλήνων ποὺ εἶναι ἄθεο ἤ ἀδιάφορο γιὰ τὰ πνευματικά, ὅπως τὰ κληρονομήσαμε ἀπὸ τοὺς παππούδες μας. Λοιπόν, μέσα σὲ μιὰ τέτοια κατάσταση εἶναι εὔλογο νὰ ἀμφιβάλλει κανεῖς γιὰ τὸ ἄν καὶ στὴ περίπτωση ποὺ ὁ κορωνοϊὸς ἐξαφανιστεῖ, ἡ κοινὴ πρωινὴ προσευχὴ ἐπανεμφανιστεῖ στὰ σχολεία τῶν παιδιῶν μας. Γιατὶ ἁπλὰ δὲν ἔφταιγε ὁ κορωνοϊὸς γιὰ τὴν σιωπηλὴ κατάργησή της, ὅπως διαπιστώσαμε στὴν πράξη.  Τὸ πιὸ ἁπλὸ παράδειγμα: δὲν θὰ μποροῦσε μὲ ἐντολὴ τῆς Ὑπουργοῦ ὅλα τὰ σχολεῖα  κάθε πρωὶ νὰ τελοῦν στὸ προαύλιο τὴν προσευχὴ μόνο μὲ μιὰ τάξη, ἡ ὁποία κάθε μέρα θὰ ἄλλαζε μὲ τὴν ἀμέσως ἐπόμενη; Ἀλλὰ τὴν καταργήσαν σιωπηλά, κάνοντάς την κατ’ ἐπιλογή, καὶ ἔτσι ἔβγαλαν ἀπὸ τὸ σχολεῖο τὴν καθημερινὴ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ στὰ παιδιὰ, ἀντικαθιστῶντας Τον κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὶς μάσκες ποὺ σχεδὸν παράλληλα εἰσήγαγαν. Βέβαια πέρυσι ἔβγαλαν τελικὰ καὶ τὰ ἴδια τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ σχολεῖο μὲ τὴν τηλεκπαίδευση, ὑποτίθεται ἐπειδὴ ἐνδιαφέρονταν γιὰ τὴν ὑγεία τους. Τὸ ἐνδιαφέρον ὅμως αὐτὸ εἶναι κάλπικο καὶ ψευδεπίγραφο, γιατὶ ἁπλὰ εἶναι χωρὶς Χριστό, ποὺ εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ νοηματοδοτεῖ τὰ πάντα.

Ὅμως ὅσο καὶ νὰ προσπαθοὺν νὰ  διώξουν τὸν Χριστό, ψάχνοντας τὴν σωτηρία στὶς μάσκες, τὰ τεστ καὶ τὰ ἐμβόλια (τὰ ὁποία δὲν ἀρνούμαστε, ἀλλὰ ὡστόσο αὐτὰ δὲν μποροῦν νὰ χρησιμοποιοῦνται ὡς ἀντικατάστατα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μετατρέπονται σὲ τεχνητοὺς σωτήρες), οἱ Χριστιανοὶ καὶ τὰ παιδιὰ τους θὰ πρέπει νὰ παραμένουν τὸ φῶς τοῦ κόσμου, καὶ στὴν συγκεκριμένη περίπτωση τὸ φῶς τοῦ σχολεῖου, ὅσο σκοτεινὸ καὶ νὰ προσπαθοῦν οἱ σημερινοὶ ἄρχοντες νὰ τὸ καταντήσουν. Ἔτσι, πρὶν τὸ σχολεῖο οἱ γονεῖς μὲ τὰ παιδιά τους πάντα νὰ προσεύχονται μαζὶ στὸ σπίτι τους, καὶ νὰ μαθαίνουν τρόπους προσευχῆς καὶ μέσα στὸ σχολικὸ χῶρο, μέσα στὴν τάξη, στο προαύλιο, τὴν ὥρα τῶν μαθημάτων, ἀλλὰ καὶ τὴν ὥρα τῶν διαλειμμάτων, παντοῦ καὶ πάντα, ἀπὸ τὸ πρῶτο κουδούνι τῆς ἡμέρας μέχρι καὶ τὸ τελευταῖο. Δόξα ὁ Θεός, ἔχουμε πλούσια ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία τῶν σύγχρονων ἁγίων γερόντων, ὅπως καὶ προγενέστερων, γιὰ τὸ πῶς μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτό. Καὶ αὐτὴ τὴν προσευχὴ δὲν μποροῦν νὰ τὴν σταματήσουν μέτρα καὶ νομοθετήματα χωρὶς Χριστό.

Τὸ δεύτερο ζήτημα ἀφορὰ τὸ νέο ἀπὸ φέτος μάθημα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς, ποὺ θὰ γίνεται ὡς μιὰ ἐπιμέρους ἐνότητα τοῦ μαθήματος «Ἐργαστήριο Δεξιοτήτων». Φυσικὰ μὴν περάσει ἀπὸ τὸ μυαλὸ κανενὸς ὅτι σκοπὸς τῆς Κυβέρνησης εἶναι νὰ διδάξει στὰ παιδιὰ μας μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ μάθημα κάτι περὶ ἐγκράτειας καὶ σωφροσύνης ἥ ὁτιδήποτε συμβατὸ μὲ τὴν χριστιανικὴ ἠθικὴ καὶ παράδοσή μας περὶ σεξουαλικῶν σχέσεων μόνο ἐντὸς τοῦ γάμου καὶ μὲ τὴν προοπτικὴ τῆς τεκνογονίας καὶ δημιουργίας οἰκογένειας, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ κύτταρο τῆς κοινωνίας καὶ κατέχει κρίσιμο ρόλο στὴν συνοχή της, στὴν καλλιέργεια ἐνάρετων πολιτῶν καὶ στὴν ἐπιβίωση τοῦ ἔθνους. Καὶ βέβαια θὰ μποροῦσαν ὅλα αὐτὰ νὰ διδαχθοῦν σὲ ἕνα τέτοιου εἴδους μάθημα, ὅμως γιὰ κάτι τέτοιο προϋποθέτεται ὀρθὴ πίστη ποὺ νὰ ἐμπνέει τὶς κατάλληλες σχετικὲς ἀξίες καὶ ἡ ὁποία δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει. Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς κάποιος μπορεῖ νὰ ἀνατρέξει στὸ περιεχόμενο τῶν ἐπιμορφωτικῶν σεμιναρίων γιὰ τὴν προετοιμασία τῶν ἐκπαιδευτικῶν ποὺ θὰ ἀναλάβουν αὐτὸ τὸ μάθημα καὶ θὰ τὸ διαπιστῶσει.

Σκοπὸς τοῦ μαθήματος δὲν εἶναι οὔτε ἡ καλλιέργεια τῆς ἀρετῆς, οὔτε ἡ στήριξη τῆς οἰκογενείας, οὔτε ἡ λύση τοῦ δημογραφικοῦ, ἀλλὰ ἡ προφύλαξη ἀπὸ τὰ σεξουαλικῶς μεταδιδόμενα νοσήματα  καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι (ὄχι  ἀπαραίτητα) καὶ ἡ ἀποφυγή, ἤ καλύτερα μείωση, τῶν ἐκτρώσεων. Ὡστόσο ὁ δεύτερος αὐτὸ σκοπὸς τείνει νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ μιὰ νέα ἀντίληψη καὶ ἐπιδίωξη ποὺ καλεῖται «οἰκογενειακὸς προγραμματισμός», ὅπου στὴν συγκεκριμένη περίπτωση πλέον δὲν ἐνδιαφέρουν ἄν γίνουν ἐκτρώσεις ἤ ὄχι, ἀλλὰ ὁ ἔλεγχος τῆς τεκνοποιίας (πόσα παιδιὰ θέλουμε καὶ πότε) χωρὶς ταυτόχρονα νὰ ὑπάρχουν περιορισμοὶ στὴν σεξουαλικὴ δραστηριότητα (οὔτε ποσότητας, οὔτε συντρόφων, οὔτε καν περιορισμοὶ φυσικῶν σχέσεων), χάριν τῆς σεξουαλικῆς ἰκανοποίησης, ποὺ ὅλοι δικαιοῦνται καὶ δὲν πρέπει τὴν στεροῦνται καὶ νὰ καταπιέζονται σεξουαλικά. Ἔτσι στὸ πνεῦμα πλέον τῆς σεξουαλικῆς συμπερίληψης καὶ οἱ ἐκτρώσεις μποροῦν νὰ ἐπιτραποῦν (κατὰ τὸ «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα, ὅπου ὁ σκοπὸς ἐδῶ εἶναι ἡ σεξουαλικὴ ἰκανοποίηση χωρὶς ἀνεπιθύμητες κυοφορίες).   

Πρόκειται λοιπὸν γιὰ ἕνα μάθημα ποὺ ἄν διδαχθεῖ σύμφωνα μὲ τοὺς σκοποὺς τῆς κυβέρνησης εἶναι ἀδιανόητο νὰ γίνει ἀποδεκτὸ ἀπὸ ἕναν Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ γονέα. Αὐτὸ βέβαια τὸ καθιστὰ οὐσιαστικὰ παράνομο καὶ σύμφωνα μὲ τὸ εὐρωπαϊκὸ δίκαιο, ἀλλὰ καὶ σύμφωνα μὲ τὸ ἑλληνικὸ σύνταγμα, γιατὶ ἐπιδιώκει νὰ διδάξει στὰ παιδιά μας πράγματα ἀντίθετα στὶς θρησκευτικές μας πεποιθήσεις καὶ στὶς ἀξίες μας. Ἐπομένως οἱ γονεῖς καὶ ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ προσφύγουμε σὲ κάθε νόμιμο μέσο (Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας) γιὰ τὴν ἀκύρωση, ἄν ὄχι ἐξ ὁλοκλήρου τοῦ μαθήματος, τουλάχιστον τῆς ὑποχρεωτικότητάς του (γιατὶ ὑπάρχουν καὶ Ἕλληνες ποὺ δὲν τοὺς ἀπασχολεῖ ἡ μὴ συμβατότητα τοῦ μαθήματος μὲ τὶς χριστιανικὲς ἀξίες καὶ θεωροῦν πρόοδο τὸ νὰ διδαχθοῦν αὐτὸ τὰ παιδιά τους). Μέχρι τὴν ἀπόσυρσή του, ἄν δὲν μποροῦν οἱ γονεῖς μὲ ἐμπιστοσύνη νὰ ἔρθουν σὲ κάποια συνεννόηση μὲ τὸν διδάσκοντα γιὰ νὰ διδάξει σὲ αὐτὸ τὸ μάθημα μόνο ὅτι εἶναι ἀποδεκτὸ ἀπὸ αὐτούς, τότε θὰ πρέπει νὰ καταφύγουν στὴν ἀποχὴ τοῦ παιδιού τους ἀπὸ αὐτὸ γιὰ τὴν πνευματικοσωματική ἀκεραιότητά του, ἀκόμα καὶ ἄν ἀναγκαστεῖ νὰ παίρνει ἀπουσίες.  

Τὸ τρίτο ζήτημα εἶναι τὸ θέμα τῆς ἀξιολόγησης τῶν ἐκπαιδευτικῶν. Μπορεῖ νὰ πεῖ κανεῖς, ποὺ εἶναι τὸ πρόβλημα μὲ αὐτή, πολλοὶ ἐκπαιδευτικοὶ δὲν ἀνταπεξέρχονται στὸ ρόλο τους καὶ τὴν πληρώνουν βέβαια οἱ μαθητές; Αὐτὸ ἀναμφισβήτητα εἶναι ἀλήθεια καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ σοβαρὰ προβλήματα τῆς ἐκπαίδευσης. Ὡστόσο, ὅσες ἀξιολογήσεις νὰ γίνουν τώρα στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς τίποτα δὲν θὰ διορθώσουν ἐπὶ τῆς οὐσίας, γιατὶ τὰ προβλήματα τῆς παιδείας προέρχονται πρώτα καὶ κύρια ἀπὸ τὴν συστηματικὴ ὀργανωμένη προσπάθεια νὰ ἐξοστρακιστεῖ ἀπὸ αὐτὴ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ φιλοπατρία. Καὶ παιδεία ποὺ παύει νὰ ἐμπνέει ἀξίες εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀναβαθμιστεῖ καὶ εἶναι καταδικασμένη νὰ ἀποτυγχάνει καὶ νὰ χάνει τὸ νόημά της. Μὲ τὶ κριτήρια καὶ μὲ ποιὸ σκοπὸ θὰ ἀξιολογηθοῦν καὶ θὰ διορθωθοῦν οἱ ἐκπαιδευτικοί; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἐμπιστευτεῖ τὴν ἀξιολόγηση μιὰς κυβέρνησης ποὺ ἀποχριστιανοποιεῖ τὸ σχολεῖο καὶ θέλει νὰ διδάξει τὰ παιδιά μας θέματα σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς ἀπὸ τὴν νηπιακὴ ἡλικία;

Ἡ ἐφαρμογῆ τῆς ἀξιολόγησης αὐτῆς ἔγινε προσπάθεια μέσα ἀπὸ τὴν νέα σχετικὴ νομοθεσία νὰ στηριχθεῖ στὴν ἀντιδημοκρατικὴ ἀποδυνάμωση τοῦ ρόλου τοῦ συλλόγου τῶν διδασκόντων καὶ στὴν ἐνδυνάμωση τοῦ ρόλου τοῦ διευθυντή. Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἐμπιστευτεῖ μιὰ ἀξιολόγηση ποὺ θὰ στηρίζεται σὲ τέτοιες αὐταρχικὲς μεθοδεύσεις; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἐμπιστευτεῖ μιὰ ἀξιολόγηση ποὺ ἔρχεται νὰ πραγματοποιηθεῖ σὲ μιὰ τέτοια δυσχερὴ συγκυρία, ἐπιστρέφοντας στὸ σχολεῖο μετὰ ἀπὸ ἑνάμισο χρόνο συνεχῶν ἀνοιγοκλεισιμάτων τῶν σχολείων λόγω τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ ἐνῶ ἡ δοκιμασία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπὸ αὐτὸν ἀκόμα συνεχίζεται ἀμείωτη καὶ εἶναι ἀκόμα ἄγνωστο τὶ ἀκριβῶς θὰ ἀντιμετωπίσουμε στὰ σχολεῖα φέτος καὶ πῶς θὰ τὸ χειριστοῦμε;  Εἶναι πραγματικὰ τώρα ἡ κατάλληλη ὥρα νὰ ξεχωρίσουμε ποιοὶ ἐκπαιδευτικοὶ ἐργάζονται συνειδητὰ καὶ ποιοὶ ὄχι, ἥ ἁπλὰ κάποιοι προσπαθοῦν νὰ τοὺς φακελώσουν ὅλους καὶ νὰ τοὺς ἐλέγξουν; Τελικά, ἄν ἀφαιρέσουν καὶ τὴν λίγη ἐλευθερία ποὺ ἔχει μείνει στὴν παιδεία, τὶ θὰ ἀπομείνει στὸ τέλος;  Ἀρκετά, πια!