Σεβ. Ναυπάκτου: Ὑπάρχουν ΑΥΤΟΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΟΙ

Ὁ Σεβ. Ναυπάκτου ἐδημοσίευσε προσφάτως κείμενόν του μὲ ἀφορμὴν τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ βιβλίου τῆς Anne Applebaum μὲ τί­τλον «Ὁ κόκκινος λιμὸς» καὶ ὑπότιτλον «ὁ πόλεμος τοῦ Στάλιν ἐναντίον τῆς Οὐκρανίας». Εἰς τὸ κείμενόν του ὁ Σεβ. Ναυπάκτου λαμβάνων καὶ παραθέτων πληροφορίας ἀπὸ τὸ βιβλίον ἐπιχειρεῖ νὰ καταδείξη πόσα ἐγκλήματα κατὰ τῆς Οὐκρανίας διέπραξαν οἱ Ρῶσοι, κυρίως κατὰ τὴν περίοδον τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, ἰδιαιτέρως μὲ τὴν προσπάθειαν νὰ καταπιέσουν τὴν ἐθνικὴν ταυτότητα τῶν Οὐκρανῶν. Ὁ Σεβασμιώτατος καταλήγει μεταξὺ ἄλλων εἰς τὰ ἑξῆς:

«Διαβάζοντας κανεὶς αὐτὸ τὸ συγκλονιστικὸ βιβλίο καταλαβαίνει πολὺ καλὰ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ πολιτικὴ τοῦ θέματος. Καταλαβαίνει γιατί οἱ Οὐκρανοὶ μαζὶ μὲ τὴν ἀνακήρυξη τῆς ἀνεξαρτησίας τους ἀπὸ τὴν Ρωσία τὸ 1917, ἀνεκήρυξαν συγχρόνως καὶ τὴν αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἀποδέσμευσή της ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Μόσχας, καὶ αὐτὸ ἐπαναλήφθηκε καὶ ἀργότερα τὸ 1923-1925 καὶ τὸ 1942, καὶ τὸ ζητοῦ­σαν ἀπὸ τὸ 1991. Ἔτσι, ἀντιλαμβάνεται κανεὶς γιατί σὲ κάθε ἀνακήρυξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία ἀκολουθοῦσαν ἀντιδράσεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Μόσχας.

Ἀκόμη ἐξηγεῖται γιατί μερικοὶ Οὐκρανοὶ διέκοψαν κάθε ἐξάρτηση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Μόσχας καὶ προχώρησαν σὲ αὐτοχειροτονίες. Καθώς, ἐπίσης, ἔτσι καταλαβαίνει κανεὶς ὅτι ἡ πολιτικὴ τῆς Μόσχας ὁδήγησε μιὰ ὁμάδα Χριστιανῶν νὰ ζητήσουν προστασία ἀπὸ τὸν Πάπα καὶ σχηματίσθηκε ἡ Οὐνία στὴν Οὐκρανία».

Ποίαν συγγραφέα ἐμπιστεύεται ὁ Σεβασμιώτατος;

Ἡ κ. Anne Applebaum ἐγεννήθη τὸ 1964 καὶ ὅπως ἔχει δηλώσει ἡ ἰδία ἐμεγάλωσεν εἰς «πολὺ μεταρρυθμισμένη» ἑβραϊκὴ οἰκογένεια. Οἱ πρόγονοί της ἦλθον εἰς Ἀμερικὴν ἀπὸ τὴν Λευκορωσίαν. Ἐσπούδασεν εἰς τὸ Yale καὶ εἰς τὸ London School of Economics. Τὸ 1992 ἦλθεν εἰς γάμου κοινωνίαν μὲ τὸν Radoslaw Sikorski, ὁ ὁποῖος ἀργότερα διετέλεσεν Ὑπουργὸς Ἀμύνης καὶ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Πολωνίας.

Ὄχι τυχαίως, ἔχει ἐργασθῆ εἰς διάσημα ἀμερικανικὰ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδας (The Economist, The Spectator, The Washington Post, The Daily Telegraph, Sunday Telegraph, The American Interest, Journal of Democracy κ.ἄ.).

Τὸ 2004 ἔγραψεν ὅτι «Ἡ δήλωση τοῦ Προέδρου Μποὺς νὰ ἐναντιωθεῖ στὸ «δικαίωμα ἐπιστροφῆς» τῶν Παλαιστινίων στὸ Ἰσραὴλ εἶναι πράξη ρεαλισμοῦ… οὔτε ἀντίκειται στό νόμο, ἐξάλλου, καθὼς τὸ Ἰσραὴλ κατέχει τὴν Γάζα καὶ τὴν Δυτικὴ Ὄχθη ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ πολέμου τοῦ 1967, ποὺ δὲν προκάλεσε τὸ Ἰσραήλ».

Εἰς ἄρθρον τὸ 2014 ὑπεστήριξεν ὅτι αἱ ΗΠΑ καὶ οἱ σύμμαχοί των δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέψουν περαιτέρω «τὴν ὕπαρξη ἑνὸς διεφθαρμένου ρωσικοῦ καθεστῶτος ποὺ ἀποσταθεροποιεῖ τὴν Εὐρώπη». Εἰς ἕτερον ἄρθρον ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι ἀναγκαία «μία ἐκτενὴς καμπάνια ποὺ θὰ πεῖ τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν Κριμαία καὶ θὰ ἀντιμετωπίση τὰ ψέματα τῆς Μόσχας». Τὸν Αὔγουστον τοῦ ἰδίου ἔτους ἔθεσε τὸ ἐρώτημα κατὰ πόσον ἡ Οὐκρανία θὰ ἔπρεπε νὰ προετοιμασθῆ διὰ «ὁλοκληρωτικὸ πόλεμο» κατὰ τῆς Ρωσίας καὶ ἂν θὰ ἔπρεπε καὶ ἡ κεντρικὴ Εὐρώπη νὰ τοὺς συνδράμη. Ἡ ἰδία ἐπίσης ἔγραψεν ὅτι ἐκεῖνο τό ἔτος Ρωσικὴ καμπάνια τὴν ἔθεσεν ὡς στόχον καὶ ὅτι αὐτὴ προωθεῖτο ἀπὸ τὰ Wikileaks.

Τὸν Ἰούλιον τοῦ 2016, πρὶν ἀπὸ τὰς ἀμερικανικάς ἐκλογάς, ἦταν μία ἀπὸ τάς πρώτας ἀμερικανίδας δημοσιογράφους, ἡ ὁποία κατηγόρησε τὸν Τρὰμπ διὰ τὰς σχέσεις του μὲ τὴν Ρωσίαν καὶ ὅτι ἡ ὑποστήριξις τῆς Ρωσίας εἰς τὸν Τρὰμπ ἦταν μέρος ἑνὸς εὐρυτέρου σχεδίου τῆς Ρωσίας διὰ τὴν ἀποσταθεροποίησιν τῆς Δύσεως. Ἀντιθέτως, ἡ ἰδία ὑπῆρξεν ἐνεργός ὑποστηρικτὴς τῆς Χίλαρυ Κλίντον εἰς τὰς αὐτάς ἐκλογάς μὲ τὸ σύνθημα ὅτι ὁ Τρὰμπ «εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἐμφανίζεται νὰ καταστρέφει συμμαχίας ποὺ διατηροῦν τὴν διεθνῆ εἰρήνη καὶ τὴν ἀμερικανικὴ ἰσχύ».

Ἡ κ. Applebaum εἶναι μέλος τοῦ Συμβουλίου Ἐξωτερικῶν Σχέσεων (ΜΚΟ τῶν ΗΠΑ), τὸ ὁποῖ­ον ἑδρεύει εἰς Νέαν Ὑόρκην καὶ εἰς τὴν Οὐάσινγκτον. Περιλαμβάνει πολλὰ μέλη, ἐκ τῶν ὁποίων πολλοὶ πολιτικοί, γραμματεῖς τοῦ κράτους, διευθυνταὶ τῆς CIA, τραπεζίται, δικηγόροι, Καθηγηταὶ κ.ἄ. Τὸ Συμβούλιον μεταξὺ ἄλλων εἶναι ὑπεύθυνον διὰ τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν «David Rockefeller», τὸ ὁποῖον ἐπηρεάζει τὴν ἐξωτερικὴν πολιτικὴν, κάνει εἰσηγήσεις εἰς τὴν προεδρικὴν διοίκησιν καὶ τὴν διπλωματικὴν κοινότητα καὶ καταθέτει ἐνώπιον τοῦ Κογκρέσσου.

Ἡ κ. Applebaum εἶναι ἐπίσης μέλος τοῦ Ἐθνικοῦ Ταμείου διὰ τὴν Δημοκρατίαν, τὸ ὁποῖον χρηματοδοτεῖται κυρίως μέσω ἐτησίας χορηγίας ἀπὸ τὸ Κογκρέσσον τῶν ΗΠΑ μὲ τὴν μορφὴν ἐπιδοτήσεως ποὺ χορηγεῖται μέσῳ τοῦ Ὀργανισμοῦ Πληροφοριῶν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν (USIA).

Τέλος, εἶναι Ἀνωτέρα Συντονιστὴς εἰς τὸ Κέντρον Ἀναλύσεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Πολιτικῆς (CEPA), ὅπου διεξάγει μία σημαντικὴν πρωτοβουλίαν διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς ρωσικῆς παραπληροφορήσεως εἰς τὴν Κεντρικὴν καὶ Ἀνατολικήν Εὐρώπην (CEE).

Δέν ἀμφισβητοῦμεν τά ἐγκλήματα τῆς Ρωσίας, ὅμως αὐτά δέν ἀμνηστεύουν τήν ὅποιαν ἀντικανονικήν ἐκκλησιαστικήν κατάστασιν. Ἄλλωστε ἔπειτα ἀπ’ ὅλα αὐτὰ τὰ ὀλίγα ποὺ παρεθέσαμεν ἀπὸ τὸ διαδίκτυον προκύπτει ὅτι ἡ ἐν λόγῳ δημοσιογράφος καὶ ἱστορικὸς εἶναι στρατευμένη. Ἐλπίζομεν τὸ βιβλίον νὰ μὴ εἶναι δῶρον τοῦ κ. Πάιατ εἰς τὸν Σεβασμιώτατον.

Τί ἑώρτασε πρὸ ἑβδομάδος ὁ Σεβασμιώτατος;

Τὴν 14 Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ πρώτου «Μητροπολίτου τῆς Οὐκρανικῆς Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» Βασιλείου Λιπόφσκι, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀναγνωρισθῆ ὡς Ἅγιος ἀπὸ τὴν ψευδοαυτοκέφαλον «Ἐκκλησίαν» τῆς Οὐκρανίας. Τόσον ἡ παράταξις τοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο ὅσον καὶ αὐτὴ τοῦ Μακαρίου Μάλετιτς τὸν τιμοῦν, ἐνῶ εἶναι περιττὸν νὰ ἐπαναλάβωμεν ὅτι ὁ νέος ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιος ἐγκαινίασε τὴν 18ην Ἰανουαρίου 2019 ἄγαλμα πρὸς τιμήν του. Ποῖος ἦτο αὐτὸς ὁ «Ἅγιος», ποὺ τὸν θεωροῦν «ἱδρυτὴν» καὶ «ἐμπνευστὴν» τῆς Αὐτοκεφαλίας; Ἐρανιζόμεθα καὶ πάλιν ἀπὸ τὴν μελέτην τοῦ κ. Σεργίου Σουμίλο, Διευθυντοῦ τοῦ ἐν Κιέβῳ Διεθνοῦς Ἰνστιτούτου Ἁγιορειτικῆς Κληρονομίας.

Κατ’ ἀρχὰς ὁ Λιπόφσκι ἦτο ἔγγαμος καὶ καθιέρωσε τὴν ἔγγαμον Ἱεραρχίαν, δίδων μάλιστα εἰς τοὺς ἱερεῖς τὸ δικαίωμα καὶ δευτέρου γάμου, ἐνῶ ἀπέρριψε τοὺς Ἱ. Κανόνας τῶν Οἰκουμενικῶν Συν­όδων.

Πῶς ἐδημιουργήθη αὐτὴ ἡ Ἱεραρχία; Τὸ 1921 ὁ ἴδιος καὶ συνεργάται αὐτοῦ συνεκρότησαν τὴν λεγομένην «Πανουκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ Συνέλευση». Εἰς τὴν συνέλευσιν αὐτὴν δὲν μετεῖχε κανεὶς Ἐπίσκοπος (οὔτε κανονικὸς οὔτε σχισματικὸς) παρὰ μόνον 30 κληρικοὶ καὶ 12 διάκονοι, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχον λάβει ἄδειαν ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους τους, καθὼς ἐπίσης καὶ 214 λαϊκοὶ (ἄνδρες καὶ γυναῖκες). Εἰς τὰς σελίδας τοῦ ἐπισήμου δελτίου τῆς ΟΑΟΕ τοῦ Λιπόφσκι «Tserkov i zhizn» («Ἐκκλησία καὶ ζωὴ») τὸ 1927 περιγράφει τὸ γεγονὸς τῆς πρώτης χειροτονίας ἕνας ἐκ τῶν αὐτοπτῶν μαρτύρων:

«Ἦρθε ἡ μεγαλοπρεπὴς στιγμὴ τῆς χειροτονίας. Ὁλόκληρη ἡ κοινότητα τοῦ Χριστοῦ, ὁλόκληρη ἡ Συνέλευση ἑνώθηκε σὲ μία ἔνθερμη προσευχὴ στὸν Οὐράνιο Πατέρα, προκειμένου νὰ χορηγήσει, νὰ ἀποστείλει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐπὶ τὸν πρῶτο Οὐκρανὸ ἐπίσκοπο. Τοῦ πρεσβυτέρου κατὰ ἡλικία πρωθιερέως ἀναγιγνώσκοντος τὴν εὐχὴ χειροτονίας, ὅλα τὰ μέλη τῆς Συνελεύσεως τοποθετοῦσαν χέρια στοὺς ὤμους ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου, ἐκεῖνοι μὲν στὸ σολέα στοὺς ὤμους τῶν διακόνων, οἱ δὲ διάκονοι σ’ ἐκείνους τῶν ἱερέων, οἱ δὲ ἱερεῖς στὸν ὑποψήφιο. Μὲ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους καὶ τὶς εὐχὲς ἐνέδυσαν τὸν χειροτονούμενο τὴν ἀρχιερατικὴ στολὴ καὶ ἔφθασε ἡ στιγμὴ τῆς καθαρῆς καὶ ἁγίας χαρᾶς»

Ἑπομένως, ὁ πρῶτος «Ἐπίσκοπός» τους Βασίλειος Λιπόφσκυ ἐχειροτονήθη ἀπὸ γυναῖκες, ἄνδρες καὶ μερικοὺς κληρικοὺς ἄνευ Ἐπισκόπων! Μάλιστα οἱ ἴδιοι οἱ λαϊκοὶ πρωτεργάται ἀνέπτυξαν μία ψευδοθεολογίαν, διὰ νὰ δικαιολογήσουν τὰς πράξεις τους, λέγοντες ὅτι δὲν χορηγοῦν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ γενικῶς ἡ Ἐκκλησία, ὅταν εὑρίσκεται συνηγμένη. Ὁ ἴδιος ὁ Λιπόφσκι εἶχε δηλώσει δημόσια ἐκείνην τὴν ἡμέραν (ἐκυκλοφορήθη ἔπειτα καὶ γραπτῶς) μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς:

«Σᾶς ἀνησυχεῖ μεγάλως ἡ δημιουργία ἀπὸ τὴν Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς οἰκείας αὐτῆς ἱεραρχίας μὲ τὸν τρόπο, ὁ ὁποῖ­ος προσκρούει σ’ ἐκεῖνο τὸν παραδοσιακό… Φοβεῖσθε ὅτι δὲν θὰ τὰ ἀναγνωρίσει ἡ Παγκόσμια Ἐκκλησία; Ἡ Παγκόσμια Ἐκκλησία, ἡ ὁποία οἰκοδομεῖται βάσει τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ἀλλὰ συμφώνως πρός νέες ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς… σίγουρα θὰ ἀποδεχθεῖ αὐτὸ τὸ γεγονός…».

Ποῖος ἀνέμενεν ὅτι οἱ λόγοι του θὰ ἐξεπληροῦντο τὸ 2019; Παραλλήλως τὴν ἀκόλουθον περίοδον ἐδημιουργήθησαν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ΟΑΟΕ τοῦ Λιπόφσκι, ἡ ΟΑΟΕ τοῦ Μπουλντόφσκι, ἡ ΟΑΟΕ τοῦ Σικόρσκι καὶ ἡ ΟΟΑΕ τοῦ Πέγκοφ, τῶν ὁποίων καὶ οἱ τρεῖς ἦταν τέως Ἐπίσκοποι, ἐνῶ στὴν διασπορὰ ἐνεφανίσθη ἡ ΟΑΟΕ τοῦ «συνοδικοῦ δικαίου», ἡ ὁποία ἐκήρυξε τὴν προσήλωσίν της εἰς τὰς παραδόσεις τοῦ Λιπόφκσι. Μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου συνέβησαν διάφοροι συγχωνεύσεις καὶ μετακινήσεις Ἱεραρχῶν εἰς αὐτάς τὰς ὁμάδας.

Τὸ 1994 ἡ ΟΑΟΕ τοῦ «συνοδικοῦ δικαίου» ἐνετάχθη εἰς τὸ ψευδὸ Πατριαρχεῖον Κιέβου τοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο, ὁ ὁποῖος εἶχε καθαιρεθῆ ἤδη ἀπὸ τὸ 1992.

Ἡ ΟΑΟΕ τοῦ Μακαρίου Μάλετιτς ἕλκει ὡς γνωστὸν τὴν δημιουργίαν της καὶ τὰς χειροτονίας αὐτῆς ἀπὸ τὸν Ἰωάννην Μποντναρτσούκ, καθηρημένον Ἐπίσκοπον, καὶ τὸν Βικέντιο Τσεκάλιν, καθηρημένον διάκονον καὶ διεθνῆ ἀπατεῶνα πολλάκις καταδικασθένα.

Αἱ δύο αὐταὶ παρατάξεις σχισματικῶν, τοῦ Φιλαρέτου καὶ τοῦ Μακαρίου, ὡς γνωστόν, συναποτελοῦν τὸ νέον ψευδομόρφωμα τῆς Οὐκρανίας, ποὺ τὸ Φανάρι ἔχρισεν αὐτοκέφαλον καὶ ἀνεγνώρισεν ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος Β΄.

Σεβασμιώτατε, αὐτοακυρώνεσθε;

Ὁ Σεβασμιώτατος ὁμολογεῖ ὅτι ὑπάρχουν ΑΥΤΟΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΟΙ, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ γραφόμενά του φαίνεται νὰ δικαιολογῆ αὐτὴν τὴν κατάστασιν, ἐπειδή, συμφώνως πρὸς τὸ βιβλίον τῆς κ. Applebaum, οἱ Οὐκρανοὶ ὑπέφεραν ἀπὸ τοὺς Ρώσους. Μᾶς ἐντυπωσιάζει ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος συνεχῶς ἀποφεύγει νὰ ἀντιπαρατεθῆ μὲ τὸ κύριον ζήτημα, τὸ ὁποῖον εἶναι ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχή, καὶ ἐνδιατρίβει εἰς τὴν πολιτικὴν ἱστορίαν ἢ εἰς τὰ λευκὰ ἐπανωκαλύμμαυχα τῶν Ρώσων. Ὡς Ἐπίσκοπος θὰ ἔπρεπε νὰ δώση μεγαλυτέραν προσοχὴν εἰς τὸ νὰ μελετήση ποῖοι εἶναι αὐτοὶ οἱ δίχως Ἀποστολικὴν Διαδοχὴν ποὺ ἀποτελοῦν τὸ συνονθύλευμα τῶν ψευδοαυτοκεφάλων, παρὰ νὰ καθιστᾶ «Εὐαγγέλιον» τὰ καθόλου «ἀθῶα» γραπτά τῆς δικτυωμένης αὐτῆς κυρίας… Διὰ νὰ μὴ εἰσέλθη κἄν εἰς τὸν κόπον ὁ ἴδιος, παρεθέσαμεν συντετμημένως τὰ περὶ ΑΥΤΟΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΩΝ, οἱ ὁποῖοι ὑπονομεύουν πρωτίστως τὸν ἴδιον τὸν Μητροπολίτην Ναυπάκτου, ἔστω καὶ ἂν ἀδυνατῆ νὰ τὸ ἀντιληφθῆ. Ὁ Σεβασμιώτατος ὅμως προτιμᾶ νὰ συνεορτάζη τὸν «Ἅγιον Βασίλειον Λιπόφσκι», ἀποδεχόμενος τοιουτοτρόπως τὰς προτεσταντικάς θεολογίας του(!), διότι προτάσσει τὴν «ἑνότητα», ἡ ὁποία ὄχι μόνον δὲν ἐπετεύχθη εἰς Οὐκρανίαν ἀλλὰ καὶ ἐδημιούργησε σχίσμα εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν*. Ἕνωσις ἄνευ ἀληθείας, μήπως αὐτὸ δὲν εἶναι ὁ οἰκουμενισμός;

Ὁ Σεβασμιώτατος πολλάκις προκληθείς ἀποφεύγει νὰ ἀπαντήση εἰς τὰς ἑξῆς θεμελιώδη:

Θὰ συλλειτουργήση μὲ Οὐκρανοὺς αὐτοχειροτονήτους, δηλ. κατ’ οὐσίαν λαϊκούς;

Συμφωνεῖ μὲ τὴν μετάδοσιν τῆς Θ. Κοινωνίας εἰς τὸν οὐνίτην ἀκροδεξιὸν κ. Ποροσένκο ἀπὸ τὸν Πατριάρχην Κων/λεως;

Συμφωνεῖ μὲ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Φαναρίου διὰ τὸν β΄ γάμον τῶν κληρικῶν;

Δὲν πρόκειται ὅμως νὰ ἀπαντήση, διότι γνωρίζει ποία εἶναι ἡ ἀλήθεια, προκρίνει ὅμως τὴν εὔνοιαν τοῦ Φαναρίου καὶ τοῦ κ. Πάιατ.

*: Ἡ δημιουργία παραλλήλου «Ἱεραρχίας», ἐνῶ ὑπάρχει ἀνεγνωρισμένη ΚΑΝΟΝΙΚΗ, εἶναι ΣΧΙΣΜΑ.

orthodoxostypos.gr