18 Σεπ 2018

Γιατί;


Δύο μῆνες μετὰ τὴ φονικὴ φωτιὰ στὸ Μάτι καὶ τὶς κοντινὲς περιοχὲς ἕνα πελώριο «Γιατί;» αἰωρεῖται ἐναγώνιο πάνω ἀπὸ τὴν γκρίζα ἀτμόσφαιρα τοῦ τόπου τῆς τραγωδίας.
Τί ἦταν ὅλο αὐτὸ τὸ παρανάλωμα τῆς φω­τιᾶς ποὺ σὰν πύρινη λάβα σάρωσε τὰ πάν­τα καὶ δημιούργησε ἑκατόμβη νεκρῶν; Ἦταν ἁπλῶς ἀνθρώπινη ἀδυναμία μπρο­στὰ στὰ τυφλὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως; Ἦταν συνέπεια ἐλλιποῦς κρατικῆς ὀργανώσεως; Ἦταν ἀποτέλεσμα δεκαετιῶν αὐθαιρεσίας; Ἦταν ἐκδήλωση ὀργῆς τοῦ Θεοῦ καὶ τιμωρία γιὰ τὴν ἀσέβεια τῶν ἀρχόντων τοῦ τόπου καὶ τοὺς ἀντίθεους νόμους τους;
Τὸ ἐρώτημα ἀπασχόλησε καὶ ἐξακολου­θεῖ νὰ ἀπασχολεῖ ἔντονα τὴν κοινωνία μας. Ἡ ἀπάντηση ὅμως σ᾿ αὐτὸ δὲν εἶναι τόσο σκοτεινή, ὅσο παρουσιάσθηκε στὶς ποικίλες συζητήσεις καὶ ἔντονες ἀντιπαρα­θέ­σεις.

Γιὰ τοὺς πιστοὺς δὲν ὑπάρχουν τυφλὲς δυνάμεις ποὺ ἐκδηλώνονται ἀνεξέλεγκτες καταστροφικά. Τὰ πάντα μέσα στὸν κόσμο βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἄν, κατὰ τὴ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου, οὔτε ἕνα σπουργίτι «πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν» (Ματθ. ι΄ 29)· δὲν πέφτει νεκρὸ στὴ γῆ χωρὶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι δυνατὸν τόσοι θάνατοι καὶ τέτοια καταστροφὴ νὰ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸ θέλημά Του;
Τότε πῶς ἐξηγεῖται αὐτὴ ἡ φοβερὴ καταστροφή; Τιμωρεῖ καταστροφικὰ ὁ Θεός; Πῶς συμβιβάζεται μὲ τὴν ἀγάπη Του αὐτὴ ἡ τραγωδία; Τὸ λάθος σ᾿ αὐτὴ τὴν περίπτωση βρίσκεται στὸ ὅτι διαχωρίζεται ἡ ὁποιαδήποτε τιμωρία ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ἐνῶ ἡ ἁπλὴ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς «τιμωρεῖ» ἀκριβῶς διότι ἀγαπᾶ. Μάλιστα ἡ ὁποιαδήποτε «τιμωρία» Του εἶναι ὕψιστη ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης Του. Ὁ Θεὸς «τιμωρεῖ», διότι εἶναι Πατέρας ποὺ παιδαγωγεῖ μὲ ἀγάπη καὶ θέλει νὰ σώσει τὰ παιδιά Του. Νὰ τὰ σώσει ὄχι γιὰ νὰ περάσουν καλὰ στὰ 70-80 χρόνια τούτης ἐδῶ τῆς ζωῆς, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ ἔχει κοντά Του αἰωνίως στὴ Βασιλεία Του. Γιὰ κάποιον βέβαια ποὺ δὲν πιστεύει στὴν αἰώνια ζωή, ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀκατανόητα.
Τὸ ζητούμενο σὲ κάθε περίπτωση εἶναι ἡ μετάνοια, ἡ ἀλλαγὴ πορείας τοῦ ἀνθρώπου. Ν᾿ ἀφήσει τοὺς δρόμους τοῦ κακοῦ καὶ νὰ βαδίσει τὴ σωτήρια ὁδὸ τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Δημιουργοῦ του.
Καὶ ἐν προκειμένῳ αὐτὸ ποὺ ζητεῖται ἀπὸ τὶς μεγάλες συμφορὲς στὴν πατρίδα μας εἶναι ἡ μετάνοιά μας. Ὅλων! Καὶ τῶν ἡγετῶν καὶ τοῦ λαοῦ. Διότι ὅλοι εἴμαστε ἔνοχοι. Ὅλοι ἔχουμε ξεφύγει ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε ἀποστατήσει. Καὶ τοὺς ἡγέτες μας ἐμεῖς τοὺς ἐκλέγουμε.
Μέσα λοιπὸν ἀπὸ τὸ παρανάλωμα τῆς φωτιᾶς τοῦτο τὸ μήνυμα ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους μας, ἡγέτες καὶ ἀρχόμενους, κλῆρο καὶ λαό:
Μετανοῆστε! Ἀλλάξτε τρόπο ζωῆς!
Ἂν θελήσετε καὶ μὲ ἀκούσετε, θὰ ἀπολαύσετε τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. Ἂν ὅμως δὲν θελήσετε καὶ δὲν μὲ ἀκούσετε, θὰ σᾶς φάει τὸ μαχαίρι: «Ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται» (Ἡσ. α΄ 19-20).
«Τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα»!
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Άγιος Νεκτάριος ο Θαυματουργός και Μητροπολίτης Πενταπόλεως, ο οποίος υπήρξε βαθύς μελετητής των προηγούμενων Αγίων της Εκκλησίας, όσο ΛΙΓΟΙ άνθρωποι, γράφει σε πολλά βιβλία του ότι ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Σε ένα από τα βιβλία του Αγίου Νεκταρίου, όπου αναφέρει (εκτός των άλλων) περί της αγάπης και της δικαιοσύνης του Θεού, υπάρχει εμφανέστατα (πάνω στο βιβλίο) και η έγκριση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, του έτους όταν εκδόθηκε αρχικά αυτό το βιβλίο.
Και ο νεοφανής Άγιος Αγιορείτης Αρχιμανδρίτης, Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, έλεγε και επέμενε ότι ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Ανώνυμος είπε...

" Με τις δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι "

Εξηγώντας μας πόσο αναγκαίες είναι οι θλίψεις για τον αθλητή του Χριστού ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: «Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως. Αν ήσαν ωφέλιμες σε ένα Παύλο, ας σιωπήση από μόνο του το κάθε στόμα, που λέει, πως δεν ωφελούν ! Γιατί διαφορετικά, θα το κάνη να σιωπήση ο ίδιος ο Θεός ! Γιατί, όποιος ειπή πως οι δοκιμασίες δεν είναι ωφέλιμες, αυτόματα γίνεται υπόδικος ενώπιον του Θεού [Ρωμ. 3, 16].

Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.
Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.
Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.
Οι απομακρυσμένοι, για να ξαναπλησιάσουν τον Θεό.
Και οι φίλοι του Θεού, για να μπορέσουν να μπουν με παρρησία στον Παράδεισο, αφού θα έχουν τόσα υπομείνει για τον Θεό.

Ο αδιαπαιδαγώγητος υιός δεν μπορεί να εκτιμήση τον πλούτο του σπιτιού του πατέρα του· ότι είναι γι’ αυτόν μια βοήθεια στην ζωή του. Και γι’ αυτό ο Θεός πρώτα δοκιμάζει τον άνθρωπο και τον ξελαμπικάρει, και μετά του δίνει χαρίσματα.
Ας έχη δόξα ο Κύριός μας, που την γλυκύτητα της υγείας μας την χαρίζει ποτίζοντάς μας με φάρμακα πικρά (δηλ. φαρμάκια).
Υπάρχει άνθρωπος, που δεν κουράζεται την ώρα που κάνει γυμναστική;
Υπάρχει άνθρωπος, που να μη του είναι κακή η ώρα, που πίνει το δηλητήριο κάποιας δοκιμασίας;
Όμως, αν δεν προηγηθούν αυτά, μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήση γερή κράση;
Αλλά και η δύναμη να υπομένωμε, δεν είναι δική μας. Που θα την εύρισκε το χωματένιο σκεύος, που είναι φτιαγμένο με λάσπη, την δύναμη να αντέξη στην ροή του νερού, χωρίς να διαλυθή, αν δεν το είχε ψήσει και δεν το είχε κάνει στερεό το πυρ το θεϊκό;

Ιδού το συμπέρασμα: Αν δείξωμε στον Θεό υποταγή· αν αντιμετωπίζωμε τις δοκιμασίες μας με υπομονή και καρτερία· αν Τον παρακαλούμε με ταπείνωση και αδιάλειπτη την επιθυμία να μας δώση πρώτα την βασιλεία Του, τότε θα αξιωθούμε να τα λάβωμε όλα, όσα Του ζητούμε· εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Αμήν» [Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΜΗ’ (έ.α. σελ. 198)].

Ανώνυμος είπε...

" Οι πειρασμοί ( Άγιος Μάξιμος Ομολογητής ) "

Τα λυπηρά που μας συμβαίνουν γίνονται ή για παιδαγώγησή μας, ή για την εξάλειψη παλιών αμαρτιών, ή για διόρθωση της τωρινής αμέλειάς μας, ή για αποτροπή μελλοντικών αμαρτιών. Εκείνος λοιπόν που συλλογίζεται ότι ο πειρασμός τού συνέβη για κάποιον από αυτούς τους λόγους, δεν αγανακτεί, όταν τον χτυπούν ή τον αδικούν ή του κάνουν κάποιο άλλο κακό. Καθώς μάλιστα συναισθάνεται τις αμαρτίες του, ούτε κατηγορεί εκείνον που του προξενεί τον πειρασμό, αφού, είτε μέσω αυτού είτε μέσω άλλου, όφειλε να πιει το ποτήρι της θείας δικαιοσύνης. Αντίθετα, στον Θεό αποβλέπει και τον ευχαριστεί για ό,τι επέτρεψε, και τον εαυτό του κατηγορεί και δέχεται πρόθυμα την παιδαγωγική δοκιμασία, όπως έκανε ο Δαβίδ με τον Σεμεΐ (Β’ Βασ. 16:5-13). Ο ασύνετος άνθρωπος, από την άλλη, ζητά συχνά από τον Θεό να ελεηθεί και να ελευθερωθεί από τα δεινά, όταν όμως έρχεται το έλεος, δεν το δέχεται, επειδή αυτό δεν είναι όπως εκείνος ήθελε, αλλά όπως το έκρινε συμφέρον ο Γιατρός των ψυχών. Γι’ αυτόν τον λόγο αδημονεί και αναστατώνεται, και άλλοτε τα βάζει οργισμένος με τους ανθρώπους, ενώ άλλοτε βλασφημεί τον Θεό. Έτσι όμως και αγνωμοσύνη δείχνει, και ενίσχυση στον πειρασμό του δεν παίρνει.

Οι δαίμονες μας προξενούν πειρασμούς είτε αυτοί οι ίδιοι είτε ξεσηκώνοντας εναντίον μας εκείνους που δεν φοβούνται τον Θεό. Μας πειράζουν αυτοί οι ίδιοι, όταν χωριστούμε από τους ανθρώπους, όπως έκαναν στον Κύριο στην έρημο (Ματθ. 4:1-10)· και μέσω ανθρώπων, όταν ζούμε ανάμεσα σε αυτούς, όπως τον Κύριο μέσω των Φαρισαίων (Ματθ. 16:1· 19:3). Εμείς όμως, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο πρότυπό μας, τον Κύριο, ας τους αποκρούσουμε και στις δύο περιπτώσεις.

Κάθε σχεδόν αμαρτία γίνεται μέσω ηδονής, και κάθε εξάλειψη αμαρτίας γίνεται μέσω κακοπάθειας και λύπης, είτε θεληματικής, με τη μετάνοια, είτε σταλμένης από την οικονομία του Θεού, με πειρασμό που επιτρέπει η πρόνοιά του. Γιατί, όπως λέει ο απόστολος, αν ανακρίναμε εμείς τον εαυτό μας, δεν θα επισύραμε την τιμωρία του Θεού· όταν όμως ο Κύριός μας τιμωρεί, μας διαπαιδαγωγεί, έτσι ώστε να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο (Α’ Κορ. 11:31-32).

Από τους πειρασμούς άλλοι φέρνουν στους ανθρώπους ηδονές, άλλοι λύπες και άλλοι σωματικούς πόνους. Γιατί ανάλογα με την αιτία των παθών που βρίσκεται στην ψυχή βάζει σε αυτήν και το φάρμακο ο Γιατρός των ψυχών με τις δίκαιες κρίσεις του.

Όταν σου έρθει πειρασμός χωρίς να το περιμένεις, μην κατηγορείς εκείνον που σου τον προξένησε, αλλά αναζήτησε το γιατί, και όταν το βρεις, διορθώσου.

Ο συνετός άνθρωπος, καθώς αναλογίζεται το θεραπευτικό αποτέλεσμα των κρίσεων του Θεού, υπομένει με ευχαριστία τους πειρασμούς που αυτές επιτρέπουν να του συμβούν, θεωρώντας αιτία τους τις αμαρτίες του και κανέναν άλλον. Ο ασύνετος, αντίθετα, επειδή αγνοεί την πάνσοφη πρόνοια του Θεού, όταν αμαρτάνει και παιδαγωγείται με πειρασμούς, θεωρεί αίτιους αυτών ή τον Θεό ή τους ανθρώπους.

Εκείνος πραγματικά θέλει να σωθεί, ο οποίος δεν αντιστέκεται στα θεραπευτικά φάρμακα. Και αυτά είναι οι οδύνες και οι λύπες που έρχονται με τους ποικίλους πειρασμούς. Όποιος όμως αντιστέκεται, δεν γνωρίζει ούτε τι εμπορεύεται στον εδώ κόσμο, ούτε τι πρέπει να αγοράσει με αυτές προτού φύγει από τον κόσμο.

(Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Γ’, Υπόθεση ΛΓ’ (33).
Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2006)

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com