Φθιώτιδος Νικόλαος: Η ψευδομακεδονική Εκκλησία

Ἡ ψευδομακεδονικὴ Ἐκκλησία.

  Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Ὅσο καὶ νὰ θέλουν μερικοὶ νὰ μειώσουν τὴ συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴ συνοχὴ ἑνὸς γένους, ἡ ἱστορία τοὺς διαψεύδει γιατί ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι ὅσο ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἑνωμένη τόσο τὸ ἔθνος εἶναι δυναμικὸ καὶ ἑνωμένο. Καὶ ὅταν ἡ Ἐκκλησία διχάζεται καὶ ταράσσεται, τότε καὶ τὸ ἔθνος μπαίνει σὲ περιπέτειες καὶ ἐθνικὲς τραγωδίες.

   Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια ἐγνώριζε καλὰ ὁ ἄθεος στρατάρχης Τίτο τῆς Γιουγκοσλαβίας, ὁ ὁποῖος στὸ σχέδιο τῶν ἐπεκτατικῶν στόχων του ἵδρυσε τὴν ψευδομακεδονικὴ αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία, μὲ σκοπὸ νὰ ἀντιπαραθέσει στὴν ἰσχυρὴ σερβικὴ ἐθνότητα μία ἄλλη, τὴν ὁποία ἐβάπτισε Μακεδονική. Μὲ τὴν ἵδρυση τῆς Μακεδονικῆς Ἐκκλησίας θέλησε νὰ περάσει στοὺς πολίτες τῆς περιοχῆς τῶν Σκοπίων ὅτι ἀποτελοῦν μία ξεχωριστὴ ἐθνότητα.

  Ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποσχίσθηκε, μέχρι σήμερα δὲν ἔχει ἀναγνωρίσει τὴν ψευδομακεδονικὴ Ἐκκλησία, τὸ δὲ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τὴν ὀνομάζει σχισματικὴ καὶ δὲν ἔχει καμιὰ σχέση καὶ κοινωνία μαζί της.

  Σὲ τελεία ἀπομόνωση εὑρισκόμενη ἡ σχισματικὴ αὐτὴ Ἐκκλησία ἄνοιξε τὶς πόρτες της στὸ Βατικανό, τὸ ὁποῖο θεώρησε μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ εἰσχωρήσει στὸ Βαλκανικὸ Ὀρθόδοξο χῶρο. Δὲν ἦταν τυχαῖες οἱ εὐχὲς τοῦ Πάπα στὴ Μακεδονικὴ διάλεκτο κατά τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα στὴ μεγάλη πλατεία τοῦ Ἁγίου Πέτρου, οὔτε ἐπίσης οἱ ἐκθέσεις εἰκόνων τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονικῆς τέχνης ὡς ἔργα τέχνης τῆς Μακεδονικῆς ἐθνότητος καὶ Ἐκκλησίας.

  Αὐτὲς καὶ ἄλλες ἐνέργειες ἀποκαλύπτουν τὰ αἰσθήματα τοῦ Βατικανοῦ γιὰ τὴ δημιουργία φιλικῶν σχέσεων μὲ τὴ Μακεδονική Ἐκκλησία καὶ τὴν προώθηση τῆς Οὐνίας. Αὐτὲς τὶς διαπιστώσεις ἔκαμε στὶς 17 Ἰανουαρίου τοῦ 1993 ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Παντελεήμων, πρόεδρος τότε τῆς μονίμου Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν Διορθοδόξων και Διαχριστιανικῶν σχέσεων, τὶς ὁποῖες διαπιστώσεις δημοσίευσε στὴν ἐφημερίδα «Τὸ Βῆμα» μὲ τίτλο: «Ἡ ψευδομακεδονική Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία».

 Ἡ ψεύτικη αὐτή Ἐκκλησία ἔχει βάλει σὲ μεγάλες περιπέτειες τὸν πιστὸ Ὀρθόδοξο λαὸ τῆς περιοχῆς τῆς σημερινῆς Δημοκρατίας τῶν Σκοπίων, ὁ ὁποῖος αἰσθάνεται ἀποκομμένος ἀπὸ τὸν κορμὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ κινδυνεύει ἀνὰ πάσα στιγμὴ νὰ πέσει στὰ δίχτυα προπαγανδῶν καὶ παραθρησκειῶν ποὺ δροῦν στὴν περιοχή. Τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις πού θέλουν νὰ προωθήσουν ἀνθελληνικὰ σχέδια δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει ἡ θρησκευτικὴ τύχη τῶν ἀνθρώπων. Ἀπεναντίας ἐνισχύουν τοὺς πνευματικοὺς ἡγέτες νὰ μείνουν ἀμετακίνητοι στὶς μωροφιλόδοξες θέσεις τους καὶ μὲ κάθε τρόπο προσπαθοῦν νὰ πείσουν τοὺς πολίτες τοῦ κρατιδίου ὅτι ἀποτελοῦν ξεχωριστὸ λαό, ξεχωριστὸ ἔθνος, ξεχωριστὴ Ἐκκλησία.

  Μετὰ πενήντα χρόνια μὲ τὴν συνεχῆ προπαγάνδα στὰ σχολεῖα ἔχει ἀρχίσει ἡ νέα γενεὰ νὰ πιστεύει σ’ αὐτὸ ποὺ ἔντεχνα, ὕπουλα καὶ μεθοδευμένα εἰσήγαγε μέσω τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἄλλοτε ἰσχυρὸς ἄνδρας τῆς Γιουγκοσλαβίας, ὁ Κροάτης Τίτο.

  Ἡ αὐθαίρετη ἀνακήρυξη τῆς Αὐτοκέφαλου Μακεδονικῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ μία σοβαρὴ πτυχὴ τοῦ Μακεδονικοῦ, ἴσως τὴν πιὸ σοβαρὴ καὶ ἐπικίνδυνη γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὁμοιομορφία τῶν Βαλκανίων. Τὸν θρησκευτικὸ παράγοντα τῆς περιοχῆς τῶν Σκοπίων ἐχρησιμοποίησαν οἱ προπαγανδιστὲς κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος καὶ τὸ 1924, ὅταν κατὰ τὴν κρίση λόγω τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου ἐδημιούργησαν ἀντιπαράθεση τῶν Παλαιοημερολογιτῶν Σλάβων καὶ τῶν Νεοημερολογιτῶν Ἑλλήνων.

  Γιὰ τὴν ἐκμετάλλευση τῆς ἐμπεριστάτου αὐτῆς ἐκκλησιαστικῆς περιοχῆς ἀπὸ τὸ Βατικανό, γιὰ τὴν προώθηση τῆς Οὐνίας στὰ Βαλκάνια ἔχουν ἀκουσθεῖ καὶ ἔχουν γραφεῖ πολλά. Τὸ βάρος ὅμως τῆς εὐθύνης πέφτει στὸ ἑλληνικὸ κράτος, ποὺ ἀπὸ τότε, ἀπὸ τὴν πρώτη δειλὴ ἐμφάνιση τοῦ θρησκευτικοῦ προβλήματος, δὲν ἔλαβε τὰ ἀπαραίτητα μέτρα γιὰ τὴν ἐνημέρωση τῶν χωρῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ ἐνίσχυση τῶν ἀκρίτων κατοίκων τῆς ἑλληνοσερβικῆς μεθορίου. Οι προπαγανδιστές ἔκαναν καλὰ τὴ δουλειά τους. Καὶ τώρα συνάγουν τοὺς καρποὺς τῶν κόπων τους, ἐνῶ ἐμεῖς δὲν μποροῦμε πιὰ νὰ σταματήσουμε τοὺς μύθους καὶ τὰ ὄνειρα τῶν Σλάβων, στὰ ὁποῖα οἱ ἐχθροί τῆς πατρίδας μας προσπαθοῦν νὰ δώσουν ἱστορικὴ ὀντότητα.

   Σπουδαῖος παράγων γιὰ τὴ συνοχὴ μίας κοινωνίας, ἑνὸς λαοῦ, εἶναι ἡ θρησκευτικὴ συνείδηση. Τὴν ἐκμετάλλευση αὐτῆς τῆς ἀλήθειας βλέπουμε στὴν ψευδομακεδονικὴ ἐθνότητα.

    Τὸ κείμενο αὐτὸ δὲν θὰ προτείνει λύσεις, ἁπλά  καὶ πάλι θὰ ὑπογραμμίσει τὴν ἀνάγκη ἐνισχύσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας τοῦ λαοῦ μας. Ὅταν οἱ ἄλλοι προσπαθοῦν νὰ δημιουργήσουν ἐθνικὴ συνείδηση ἐνισχύοντας τὴν Ἐκκλησία τους, τί πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς πού ὄχι μόνο Μάνα καὶ τροφὸς τοῦ ἔθνους μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἄλλα ἀκόμα καὶ ὁ ἱστορικὸς στυλοβάτης τῆς φυλῆς μας.

† ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

imfth.gr