«Παιδιά indigo» και «Παιδιά του 83»

«Παιδιά indigo» και «Παιδιά του 83»

του κ. Ιωάννου Μηλιώνη

Οι απανταχού λάτρεις της συνωμοσιολογίας, του εξωπραγματικού και τού παρά­δοξου θα τρίβουν σίγουρα τα χέρια τους με τη στροφή της θεματολογίας του «συμπα­θούς» τηλεπαρουσιαστή κ. Κώστα Χαρδαβέλλα, που πριν λίγα χρόνια ξεκίνησε με τις «Πύλες του ανεξήγητου» και σήμερα συνεχίζει με τον «Αθέατο κόσμο». 

Βέβαια, εκείνοι που χαίρονται ιδιαιτέρως είναι οι απανταχού αποκρυφιστές και νεοεποχίτες, που μέσα από την «τηλεθέαση Χαρδαβέλλα» και χωρίς να προσπαθούν ιδιαίτερα, μπορούν να περνούν άνετα τα καταστρο­φικά μηνύματά τους, διαβρώνοντας τον άτυχο τηλεθεατή όλο και περισσότερο.

Το θέμα των «παιδιών indigo» κι η ελληνική εκδοχή του, των «παιδιών του '83» δεν είναι σημερινό. Έχουν και τα δύο απασχολήσει ερευνητές σοβαρούς και μη καθώς και τους περίεργους του είδους από πολύ παλαιότερα. Ο κ. Χαρδαβέλλας όμως τους έκανε τη χάρη να τα βγάλει άπ' την αφάνεια, αφού αυτό το φαγητό ακόμη και ξαναζεσταμένο, τρώγεται εύκολα από πολλούς...

Αλλά, ας ξεκινήσουμε με «τα παιδιά του '83». Δύο προσεγγίσεις προβάλλονται σχετι­κά με το θέμα.

Η πρώτη κατά τον Γιάννη Φουράκη, που λανσάρισε τη «θεωρία» αυτή πριν 4 χρόνια προβάλλει τον ισχυρισμό, ότι 98 ελληνόπουλα, που γεννήθηκαν τον Απρί­λιο του 1983 είναι «θυγατέρες και υιοί αρ­χαίων Ελλήνων ημίθεων και ηρώων». Ο ισχυρισμός αυτός εντάσσεται στο χώρο των «ελιτίστικων θεωριών» ή αν προτιμά­τε, των «μεσιανικών», όμως παραπέμπει και στο άλλο αμφιλεγόμενο ζήτημα: στην έρευνα του θέματος περί «indigo kids» («παιδιών indigo»).

Η δεύτερη προσέγγιση αναφέρεται στην αμφισβήτηση από αποκρυφιστικούς κύκλους κι από τους λάτρεις του «μετα­φυσικού» και της συνωμοσιολογίας του ρόλου των ερωτηματολογίων, που μοιρά­στηκαν σε κάποια παιδιά, στην αμφισβή­τηση της προστασίας της ανωνυμίας τους και στην αμφισβήτηση της δήλωσης της Ακαδημίας Αθηνών προς τους γονείς και μαθητές ότι η έρευνα «Διευρωπαϊκό πρό­γραμμα: Βιολογικά, κλινικά και γενετικά χαρακτηριστικά, που προάγουν τη σωματι­κή υγεία» διεξαγόταν ταυτόχρονα και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, κι όχι μόνο στην Ελλάδα.

Είναι αλήθεια ότι αμέσως μετά την εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα, «Οι πύλες του Ανεξήγητου», το Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου 2005, με θέμα «τα παιδιά του '83», «κύμα προβληματισμού» ξέσπασε σε κάποιους από τους τηλεθεατές που την πα­ρακολούθησαν. Τα υποτιθέμενα στοιχεία, που προέκυψαν από την εκπομπή εκείνου του Σαββάτου λέγεται ότι προκάλεσαν ενδιαφέρον σε γονείς και παιδιά.

Σε κάποια από τα παιδιά αυτά εκδηλώθηκε φόβος ή ενθουσιασμός μετά την δημοσιοποίηση της υπόθεσης.

Η λογική θα ήταν να κρατήσουν μια μάλλον ουδέ­τερη στάση, διότι αν θελήσουν να δουν το όλο θέμα «μεταφυσικά» όπως το παρου­σιάζει ο Γιάννης Φουράκης ίσως αντιμε­τωπίσουν προβλήματα προσωπικότητας και ψυχικές διαταραχές. Έτσι κι αλλιώς κανείς λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί μια θεωρία περί «Ελ­λήνων ημίθεων»! Όσοι αποφασίσουν να διερευνήσουν το ζήτημα περαιτέρω θα πρέπει να προσανα­τολίσουν την έρευνά τους προς την εκδοχή του καλοστημένου συνωμοσιολογικού παζλ.

Αλλά, ας δούμε περισσότερες λεπτομέ­ρειες:

Είναι, λοιπόν, μία από τις γνωστότερες υποθέσεις συνωμοσιολογίας στον ελλαδικό χώρο και αυτή με την κωδική ονομασία «τα παιδιά του '83». Το συγκεκριμένο θέμα πα­ρουσίασε, όπως ήδη είπαμε, ο «ερευνητής» και «συγγραφέας» Γιάννης Φουράκης την περίοδο 2001-2002, προβάλλοντάς το στο βι­βλίο του: «Πυραιθέριον Ελλήνων Όραμα» και στη μακροσκελή συνέντευξη, που έδω­σε στο περιοδικό «Strange» τον Μάιο 2002.

Η έρευνά μας αυτή δεν έχει σκοπό να αναλύσει σε βάθος τις πεποιθήσεις του κ. Φουράκη. Είναι όμως αναγκαίο να αναφερ­θούμε με συντομία στην παράξενη αυτή θεωρία του, η οποία δικαιολογείται απόλυ­τα από την «πίστη»(;) του στην ύπαρξη της «Ομάδας Ε», μιας φανταστικής παρέας Ελ­λήνων «υπερηρώων», που συνάδει απόλυ­τα με σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη «θεωρία Φου­ράκη», 98 ελληνόπουλα, που γεννήθηκαν τον Απρίλιο του 1983, είναι «θυγατέρες και υιοί αρχαίων Ελλήνων ημίθεων και ηρώ­ων». Όπως «εξηγεί» ο κ. Φουράκης στη συνέντευξή του στο «Strange»: «εγεννήθησαν με ιδιαίτερα γονίδια και κατά συνέπεια χαρίσματα και προτερήματα. Ταύτα δε και πολλά άλλα έφεραν και φέρουν και λόγω των κατά την γέννησίν των (σύλληψίν των) επικρατούντων τότε το 1982 συγχρόνως γαλαξιακών, αστρικών και πλανητικών συνόδων, συζυγιών και συντεταγμένων». Ο κ. Φουράκης «αποσαφηνίζει» πως εκείνη την εποχή παρατηρήθηκε ένα γεγονός που σχετίζεται με τον ερχομό κοσμικής ακτινοβολίας «που πραγματοποιείται κά­θε 343 έτη με αποκλειστικό επίκεντρο των επιρροών και επιδράσεών της τον ευρύτερο αιγαιακόν χώρο». Όλα τα παραπάνω φαντάζουν σίγουρα «δυσνόητα» για να μη τα χαρακτηρίσουμε εξωφρενικά.

Η «θεωρία Φουράκη» περιλαμβάνει και άλλες παραμέτρους, που δεν είναι του πα­ρόντος. Θα παραθέσουμε όμως την κατη­γορία, που εξαπέλυσε· μια κατηγορία, που έστρεψε εναντίον «διαφόρων ανθελληνικών κύκλων, που όλα αυτά τα χρόνια πασχίζουν για τον εντοπισμό και την "εξολόθρευση" αυτών των παιδιών με τις ανεπτυγμένες ικανότητες». Ο κ. Φουράκης υποστηρίζει ότι τα συγκεκριμένα παιδιά δέχονται από τις μικρές τάξεις του δημοτικού έως και σή­μερα διάφορα ερωτηματολόγια τα οποία περιέχουν ερωτήματα, που κρίνονται κα­τά την άποψή του ιδιαιτέρως «ύποπτα» καθώς και προσκλήσεις για εξετάσεις αίμα­τος σε ανύποπτες, δήθεν, στιγμές και χωρίς προφανή αιτία από διάφορους φορείς.

Ως βασικό επιχείρημα του ανωτέρω ισχυρισμού αναφέρεται ερωτηματολόγιο, που απεστάλη από την Ακαδημία και το Πανεπιστήμιο Αθηνών πριν μερικά χρό­νια σε παιδιά που γεννήθηκαν κατά την εν λόγω περίοδο. Το ερωτηματολόγιο είχε τίτλο «Διευρωπαϊκό πρόγραμμα: Βιολογι­κά, κλινικά και γενετικά χαρακτηριστικά που προάγουν τη σωματική υγεία». Το ερωτηματολόγιο αυτό φέρει τις υπογραφές του Ακαδημαϊκού κ. Νικολάου Ματσανιώτη και της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας της Παιδιατρικής κ. Χρύσας Μπακούλου. Ενώ δεν κατηγορεί ο κ. Φουράκης τους δύο κα­θηγητές ως ένοχους τους θεωρεί απλά ως όργανα, που χρησιμοποίησαν «εξωεπιστημονικοί, ανθελληνικοί κύκλοι», υποστηρί­ζει πως τα συγκεκριμένα ερωτηματολόγια κυκλοφόρησαν χωρίς τις υπογραφές των δύο επιστημόνων από παραθρησκευτικές σέκτες, όπως των Σαηεντολόγων, Λάϊονς, Ροδοσταύρων, Κριναετών, Μαρτινιστών κ.α., κάτι το οποίο δεν μπορεί άφ' ενός να επιβεβαιωθεί, αλλά και αποτελεί αφ' ετέρου απαράδεκτη γενίκευση και άγνοια της υπόστασης, λειτουργικής δομής και τρόπου δράσης των εν λόγω παραθρησκευ­τικών / αποκρυφιστικών οργανώσεων.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η απάντηση, που δόθηκε από τον Ακαδημαϊκό κ. Νικό­λαο Ματσανιώτη, λίγους μήνες αργότερα στο περιοδικό «Τρίτο Μάτι», τον Νοέμβριο 2002, όπου του ζητήθηκε να σχολιάσει τις απόψεις Φουράκη.

Λέει, μεταξύ άλλων ο κ. Ματσανιώτης: «Το σχόλιό μου στους ισχυρισμούς του κ. Φουράκη είναι ότι διαθέτει ικανή ευφυΐα, αφού έντεχνα αποφεύγει την άμεση δυσφή­μηση μου, απονέμοντάς μου όμως έμμεσα τον τίτλο του αφελούς» ... «Στο διευρωπα­ϊκό πρόγραμμα που αναφέρεστε, μετέχει πλην της Ελλάδας, η Αγγλία, η Δανία και η Φινλανδία» ... «Ο μήνας Απρίλιος επελέγη τυχαία και οι πληροφορίες που συγκεντρώ­θηκαν αφορούσαν στο 8,5% του συνόλου των γεννήσεων του έτους. Ο τύπος αυτός της μελέτης επιδημιολογικά χαρακτηρίζε­ται ως "cross sectional" ("αντιπροσωπευτικού δείγματος") και είναι πανομοιότυπος με τις περιγενετικές μελέτες που έχουν διεξαχθεί στις προηγούμενες ευρωπαϊκές χώρες». Και ολοκληρώνει: «Θεωρώ σκόπιμο να σάς θυμίσω ότι αυτού του μεγέθους επιδημιολογικές έρευνες δεν ασχολούνται με μεμονωμένα άτομα αλλά με το σύνολο των πληροφοριών, προκειμένου να απαντηθούν επιστημονικά ερωτήματα που στην προκειμένη περίπτωση είναι η υπόθεση ότι η ποιότητα και η διάρκεια ζωής επηρε­άζονται από παράγοντες που αρχίζουν να δρουν από την ενδομήτρια περίοδο».

Αυτά ήταν τα σημαντικότερα από όσα ανέφερε ο κ. Ματσανιώτης.

Μετά την προβολή των «Παιδιών του '83», φυσικό ήταν να έλθει στην επικαιρότητα και το θέμα «των παιδιών indigo». Στις 13 Ιανουαρίου 2007, από την τη­λεοπτική εκπομπή του κ. Χαρδαβέλλα: «Πύλες του Ανεξήγητου», προβλήθηκε η θεωρία περί «παιδιών indigo», μια κλασική νεοεποχίτικη θεωρία.

Η εκπομπή παρουσίασε το θέμα θετικά χωρίς επιστημονική «κάλυψη» και χωρίς να ακουστεί η αντίθετη άποψη και με μό­νο κριτήριο την οπτική κάποιων γονιών, που γεμάτοι ενθουσιασμό βλέπουν στα μονάκριβα παιδιά τους, τους αυριανούς σωτήρες του πλανήτη, τους μελλοντικούς ηγέτες, φιλοσόφους, ποιητές... και μαζί με τους συνηθισμένους «ειδικούς», που κατά κανόνα προσκαλούνται στα «παράθυρα» για να μπερδέψουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Η αλήθεια δεν είναι όμως τόσο απλή όσο παρουσιάστηκε.

Η «θεωρία» περί «παιδιών indigo», κατά μία άποψη, ξεκίνησε, όταν το 1982, η Αμε­ρικανίδα αποκρυφίστρια Nancy Ann Tappe δημοσίευσε στο βιβλίο της «Understanding your Life Through Colour» («Κατανοώντας τη ζωή σου μέσω του χρώματος»), την θεω­ρία, πως το υποτιθέμενο «ανθρώπινο ενερ­γειακό πεδίο», η «αύρα», δηλαδή, πολλών παιδιών τουλάχιστον από την δεκαετία του 1970 και μετά παρουσίαζε μια συγκεκριμένη απόχρωση του μπλε, γνωστή στη χρωματολογία σαν «indigo». Η συγγραφέας θεώ­ρησε πως το χρώμα αυτό θα κυριαρχήσει σταδιακά στις αύρες των ανθρώπων, δη­λώνοντας έτσι την ουσιαστική μεταμόρ­φωση του είδους μας και την γενικότερη «στροφή μας προς την πνευματικότητα».

Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1999, το ζεύ­γος Lee Carroll και Jan Tober, θα συγγρά­ψουν το «The indigo Children: The New Kids Have Arrived» («Τα παιδιά indigo: Τα Νέα Παιδιά έχουν αφιχθεί»), επισημαίνοντας, πως μια νέα γενιά ανθρώπων ενσαρκώνον­ται στον κόσμο μας. Δηλαδή, παιδιά με μπλε αύρα, ιδιαίτερης ευφυΐας με ανεπτυγμένες παραψυχικές δυνάμεις διαίσθηση, τηλε­πάθεια, πρόγνωση κ.λπ. παραθέτοντας και ένα κατάλογο με «τα χαρακτηριστι­κά» που έχουν δήθεν τα παιδιά αυτά, «ώστε να μπορέσει κανείς να τα αναγνωρίσει».

Το γεγονός αυτό των παιδιών indigo, αποκαλύφτηκε στους Carroll και Tober, κατά δηλώσεις τους, «κατά τις "συνομιλίες" τους με το πνεύμα Κryon»!

Κατά άλλη άποψη, το θέμα ξεκίνησε στο τέλος της προηγούμενης δεκαετίας με την έκδοση του βιβλίου «Children of light» (« Παιδιά του Φωτός»), που αποτελεί έκτοτε τη «Βίβλο» των απανταχού Indigos. Το βι­βλίο, λίγο πολύ ισχυρίζεται ότι τα παιδιά, που γεννήθηκαν και συνεχίζουν να γεννι­ούνται μετά το '90, αποτελούν μέρος μιας νέας γενιάς, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που θα σώσει τον πλανήτη.

Ίσως για πολλούς ανθρώπους, όλοι αυ­τοί οι ισχυρισμοί να ακούγονται αναξιόπι­στοι ή και δαιμονικοί, στην ουσία όμως η θεωρία «των παιδιών με την μπλε αύρα, που θα σώσουν τον κόσμο» βρήκε σημαν­τικό αντίκτυπο, κερδίζοντας όλους σχεδόν τους οπαδούς της New Age (Νέας Εποχής).

Σύντομα, κυκλοφόρησαν τα πρώτα βι­βλία «μελέτες» για το όλο θέμα: «The Cry­stal Children» («Τα Κρυσταλλένια Παιδιά») της Doreen Virtue, το 2003, σχετικά ντοκι­μαντέρ, όπως το «The indigo Evolution» («Η Εξέλιξη indigo»), του James Twyman και σχετικές κινηματογραφικές ταινίες, όπως το «indigo», το 2003. Ακόμη, είδαν το φως σχετικές αναφορές σε τηλεοπτικές εκπομπές, όπως στην CSI Files («Crime Sc­ene Investigation, «Έρευνα της Σκηνής του Εγκλήματος») στο επεισόδιο «The Unusual Suspect» («Ο Ασυνήθης "Ύποπτος») και κυ­κλοφόρησαν video games, όπως το παιχνίδι Fahrenheit (Φαρενάιτ) της Atari, το 2005.

Πολύ γρήγορα, το όλο θέμα θα αναμει­χθεί με ακόμη περισσότερα μυστήρια, όπως την πολυσυζητημένη θεωρία των «Otherkins» (των «ανθρώπων», που δεν είναι άν­θρωποι), που αφορά την «ανεξήγητη ενσάρ­κωση μαγικών πλασμάτων από τον αστρι­κό κόσμο» (περιοδικό Mystery, τ. 25), αλλά και την πολυδιαφημισμένη περίπτωση των «παιδιών, που γεννήθηκαν τον Απρίλιο του 1983» και φέρουν δήθεν στο κορμί τους «ένα ιδιαίτερο σημάδι, μαζί και μια κληρονομημένη ανώτερη φύση». Τα παιδιά αυτά, σύμφωνα με τις new age αντιλήψεις, όπως ήδη αναφέ­ραμε, έχουν αύρα χρώματος «λουλακί» και αποτελούν τη νέα γενιά παιδιών, που «κατέ­βηκαν στη γη με έναν ειδικό σκοπό». Κατά τους νεοεποχίτες, οι indigo «επι­κοινωνούν με παράλληλες πραγματικότη­τες» και με «οντότητες», που υπάρχουν σε «άλλες συχνότητες», κάτι που δεν μπο­ρούμε εμείς να το προσεγγίσουμε.

Οι πιστοί των «θεωριών» αυτών δέχον­ται ότι οι «indigo», αρχίζουν πλέον να ενηλικιώνονται και περιμένουν να αφήσουν το αποτύπωμα τους στην ανθρωπότητα.

Βέβαια η θεωρία παραλείπει να αναφέ­ρει πως εξηγούνται αυτά τα φαινόμενα, δηλαδή, το πως θα μπορούσαν να προκύ­πτουν μαζικά «αφυπνισμένα παιδιά» και αρκείται στο να αναφέρει ότι χάσαμε την επαφή μας με «το θείο» σημειώστε, «το θείο», όχι τον Θεό και τα παιδιά αυτά ήρ­θαν να την επαναφέρουν. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μια ματιά στην γενικότερη προοπτική με την οποία βλέπουν αυτά τα παιδιά τον κόσμο είναι διαφωτιστική.

Βασικό μέρος της κοσμοθεωρίας τους είναι ότι αποτελούν την νέα άρια φυλή, ου­σιαστικά και ότι η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα πρέπει να τους σέβεται για τις εξαιρε­τικές τους ικανότητες και τις δυνατότητες που κρύβουν. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;

Σχετικά με όλα τα ανωτέρω, αξίζει να υπογραμμιστεί, ότι δεν στηρίζονται σε επι­στημονικά δεδομένα, αλλά αποτελούν «δόγ­ματα» της «Νέας Εποχής του Υδροχόου»!

Μεμονωμένα περιστατικά χαρισματικών παιδιών ασφαλώς και υπάρχουν, αυτό δε σημαίνει όμως πως πρόκειται για μαζικό φαινόμενο. Αυτό που χρειάζεται πάντως να τονιστεί είναι η ευαίσθητη ψυχολογία των γονιών. Το τεστ με τις 21 ερωτήσεις, που παρουσιάστηκε στην ελληνική τηλεόραση παραπλανά τελείως τους ανήσυχους γονείς καθώς από την σύνταξή του, το ερωτηματο­λόγιο αυτό προσδιορίζει σαν «παιδιά indigo», άτομα με γνωστές στους ψυχιατρικούς κύ­κλους διαταραχές όπως μαθησιακής δυσχέρειας, συμπεριφοράς και μάθησης η ελατ­τωματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.

Κι ενώ υπάρχουν γονείς, που με κάθε ευκαιρία βλέπουν στα παιδιά τους έναν ενσαρκωμένο άγγελο και ένα μελλοντικό «θεό» και με τις υψηλές προσδοκίες τους υπερφορτώνουν το παιδί, πνίγοντας συχνά την προσωπικότητά του, υπάρχουν άλλοι, που αναζητούν απαντήσεις και πρακτικές λύσεις, προβληματισμένοι από την εξαν­τλητική, μη προσαρμοστική, αρνητική συμ­περιφορά του παιδιού τους. Οι γονείς αυτοί αντί να ζητήσουν επιστημονική βοήθεια στις ακραίες περιπτώσεις αποδέχονται τις θεωρίες περί «παιδιών indigo», μετα­φράζοντας την αδιαφορία για το σχολείο σαν ένδειξη πνευματικής ανωτερότητας, επιτείνοντας το πρόβλημα του παιδιού!

Αξίζει να τονιστεί και πάλι ότι οι γονείς των παιδιών αυτών, πεπεισμένοι για την ιδιαιτερότητα των παιδιών τους μερικοί φτάνουν σε σημείο να ισχυριστούν ότι τα παιδιά έχουν τηλεκινητικές, τηλεπαθητικές ή κάποιου άλλου είδους ψιονικές (psionic «παραψυχικές») δυνάμεις δεν αποβλέπουν στο συνετισμό ή στην φυσιολογική διαπαι­δαγώγηση του παιδιού. Όταν για παράδειγ­μα ένα τέτοιο παιδί δείχνει αντικοινωνική συμπεριφορά ή μειωμένη προσοχή στο σχο­λείο, οι γονείς, αντί να λάβουν μέτρα που θα βοηθήσουν την κατάσταση, αρκούνται στη διαβεβαίωση κάποιων «ειδικών», ότι τα παιδιά τους «είναι indigo και δεν πρέπει να τα συνετίσουν γιατί αυτά ξέρουν από μόνα τους τι κάνουν». Επιπλέον σε ορισμένες περιπτώσεις το γνωστό σύνδρομο A.D.H.D. (Attention Deficit Hyperactivity Disorders), δηλαδή το «Σύνδρομο Μειωμένης Προσο­χής και Υπερκινητικότητας», μπορεί κάλ­λιστα να παρερμηνευθεί ως παρουσία ιδι­οτήτων των παιδιών indigo, σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο, που παρουσίασαν οι συγγραφείς του «Children of light».

Το κωμικό αλλά και συγχρόνως τραγι­κό της υπόθεσης είναι ότι, αν απαντήσει κανείς στο ερωτηματολόγιο, θα «διαπιστώ­σει» ότι «μάλλον είναι κι ο ίδιος indigo».

Τελικά, μόνο ελάχιστοι φαίνεται, κατά το σχετικό τεστ, να μην ανήκουν στην «κατη­γορία» αυτή! Έτσι και αλλιώς δεν δίνεται όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι αποκρυφιστικοί κύκλοι σημασία στο βασικό στοιχείο, το «χρώμα της αύρας», για την δήθεν αναγνώριση ενός παιδιού indigo.

Αλλά, ας μελετήσουμε και το ερωτημα­τολόγιο, από το οποίο, κατά τους συντάκτες του, αναγνωρίζονται τα «παιδιά indigo».

 1. Συμπεριφέρεται το παιδί σας με τρόπο αυτοκρατορικό από μικρή ηλικία;
 2. Αρνείται να υπακούσει σε τυπικότητες εκδηλώνοντας θυμό όταν π.χ. πρέπει να επισκέπτεται κάποιους συγγενείς;
 3. Έχει πλήρη συναίσθηση του εαυτού του από μικρή ηλικία;
 4. Έχει μεγάλη δυσκολία να αποδεχτεί την πειθαρχία και την άσκηση εξουσίας;
 5. Αρνείται κατηγορηματικά να κάνει ακόμη και απλά πράγματα που του ζητάνε;
 6. Δείχνει να βασανίζεται έντονα όταν πρέπει να περιμένει τη σειρά του σε κάποια ουρά;
 7. Μοιάζει να ενοχλείται όταν ζει σε συν­θήκες ρουτίνας που δεν περιέχουν καμιά δημιουργική δραστηριότητα;
 8. Βρίσκει πάντα δικούς του τρόπους να κάνει πράγματα στο σχολείο ή στο σπίτι πέ­ρα από τους συνηθισμένους;
 9. Εκδηλώνει από πολύ νωρίς σημάδια ανεξαρτησίας;
10. Παραμένει αδιάφορο σε ενοχική συμ­περιφορά, π.χ. «θα το πω στον πατέρα σου και θα δεις»!
11. Βαριέται γρηγορότερα από τα άλλα παιδιά όταν είναι υποχρεωμένο να κάνει
12. Έχει δείξει ποτέ συμπτώματα δυσκολίας συγκέντρωσης ή υπερκινητικότητα;
13. Είναι εντυπωσιακά δημιουργικό;
14. Έχει ανεπτυγμένη διαίσθηση;
15. Σάς δείχνει συχνά την εντύπωση μέσα στην ημέρα ότι είναι ιδιαίτερα αφηρημένο;
16. Έχει δείξει σημάδια ιδιαίτερης ευφυΐας;
17. Είναι προικισμένο με κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο;
18. Θα το χαρακτηρίζατε ονειροπόλο;
19. Έχει το παιδί σας βαθύ ώριμο και σο­φό βλέμμα από πολλή μικρή ηλικία;
20. Έχει ανεπτυγμένη την συναισθηματι­κή ευφυΐα, π.χ. επικοινωνεί από μωρό με τη φύση και ζώα;

21. Σάς δίνει την εντύπωση ότι διαβάζει τις σκέψεις τις δικές σας ή των άλλων που είναι κοντά του;

Το παραπάνω ερωτηματολόγιο δημιουρ­γήθηκε από τη Wendy Η. Chapmen, στηρι­ζόμενη στην «προσωπική της εμπειρία με παιδιά indigo» και στα στοιχεία που παρουσιάζονται στο βιβλίο «The indigo Children: The New Kids Have Arrived» των Jan Tober και Lee Carroll και παρουσιάστη­κε στην εκπομπή «Πύλες του Ανεξήγητου» στον τηλεοπτικό σταθμό Alter.

Γενικά, το θέμα των εν λόγω παιδιών εν­τάσσεται στην εκτός Εκκλησίας «εσχατολογική» θεματολογία που αναμένει «Σωτήρες θε­ούς», «σωτήρες εξωγήινους», «παιδιά του '83», «παιδιά indigo» κ.λπ. και που αντικατοπτρίζει την ανάγκη του μακράν της Εκκλησίας ανθρώπου για αλλαγή, επαναπροσδιορισμό της ζωής και για πίστη σε «έξωθεν βοήθεια». Δεν υπάρχει τίποτα το παράδοξο σε όλα αυτά, λαμβάνοντας ύπ' όψη το ιδεολογικό μπέρδε­μα που επικρατεί στις μέρες μας.

Ακόμη, από τα ανωτέρω προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι εν λόγω «θεωρίες» δεν στηρίζονται σε κάποια επιστημονικά δεδο­μένα, αλλά ότι για την αποδοχή «θεωριών» περί «παιδιών του '83» ή «παιδιών indigo» απαιτείται η παραδοχή ενός μοντέλου αποκρυφιστικού ή νεοεποχίτικου τύπου, δηλαδή, μία θεολογία, κοσμολογία και αν­θρωπολογία διαφορετική και αντίθετη από την θεολογία, κοσμολογία και ανθρωπο­λογία της Εκκλησίας.

Φυσικά, ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει που θα εναποθέσει τις ελπίδες του για την προσωπική του σωτηρία ή για ο,τιδήποτε άλλο, όμως θα πρέπει να γνω­ρίζει ότι είναι ασυμβίβαστη η ιδιότητα του βαπτισμένου Ορθόδοξου χριστιανού και του «πιστού» των παραπάνω κοσμοθεωριών.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχη 56-57

Από impantokratoros.gr