Αθηνά Σιδέρη: Ας καθαρίσουμε τη φάτνη της ψυχής μας.

Καθεδρικός Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Βύρωνος.  Ομιλία της κ.α. Αθηνάς Σιδέρη με Θέμα: «Ο Γέροντας Πορφύριος οδοδείκτης στις ζωές μας» – 7/12/16.

Η παρουσία του Γέροντα είναι τόσο δυνατή, μα τόσο μεγάλη, μα τόσο γλυκιά.

Επιτρέψτε μου να καταθέσω αν και δεν μπόρεσα να βρω τον πνευματικό μου πρώτα να έπαιρνα την άδεια του. Όμως, όλως τυχαίως με ειδοποίησε ένας πνευματικός, χωρίς να τον ξέρω. Στον Γέροντα έκανα προσευχή σήμερα, του λέω, παππούλη μου δεν τον βρίσκω τον πνευματικό μου να καταθέσω αυτό που βίωσα κοντά σου, και με παίρνει ένας Γέροντας και μου λέει, δεν σε ξέρω παιδί μου αλλά ό,τι έχεις, ό,τι έζησες την ημέρα της γιορτής του, να το καταθέσεις.

Τρεις η ώρα το μεσημέρι στο σπίτι μου …

… έρχεται ένας Γέροντας, νόμιζα ότι ήτο λαϊκός, έτσι πίστευα, όταν σήκωσε το πρόσωπό του κατάλαβα ότι ήταν ιερωμένος. Μοναχός; Δεν το γνώρισα.

– Έλα Αθηνούλα, μου λέει

Δεν σκέφτηκα να πω, πού με ξέρει;

– Α, του λέω, πάτερ με συγχωρείτε, με συγχωρείτε πάρα πολύ, δεν κατάλαβα ότι είσαστε ιερωμένος.

Χαμογέλασε. Μου λέει,

– Αθηνούλα, θυμήσου τον Άγιο Γεώργιο.

Δεν μίλησα. Μουγκάθηκα. Γιατί όταν γεύεται κανείς τη χαρά … παύουν όλα, σταματούν όλα, νοιώθεις κενός.

Έξι η ώρα βρίσκομαι στο κελλί του Γέροντα κουβαλώντας να εκτελέσω μία παράκληση από έναν Γέροντα τον οποίο τον ευλαβείται πολύ. Δεν τον είχε γνωρίσει αλλά με είχε παρακαλέσει να του μεταφέρω, να του πάω του Γέροντα γλυκά.

Ψάξαμε, τα βρήκαμε τα γλυκά που μου είχε παραγγείλει. Μου είπε όμως ότι σε παρακαλώ πολύ χέρι ανθρώπινο δεν θέλω να τα πιάσουν αυτά τα γλυκά. Απ’ το χέρι σου θα δοθούν στον Γέροντα. Κουβαλώντας λοιπόν τα γλυκά, κόσμος πολύς, μου παραχωρούν να μπω στο κελλί του Γέροντα.

Ενώ ήταν τόσο γεμάτο το κελλί, κάνω έτσι σε μια στιγμή, δεν υπήρχε άνθρωπος. Διευκολύνομαι και του λέω, παππούλη πάρ’ τα, είναι από κει.

Και όταν λέμε από κει, δεν τον γνωρίζω. Πολύ μακριά στην ακριτική Ελλάδα.

Ο Γέροντας τα πήρε.

Πως τα πήρε θα μου πείτε, ίσως να το έχετε απορία. Διευκόλυνε έναν τόπο εκεί που ήταν ειδικός για να μπουν τα γλυκά. Δεν τα άγγιξε χέρι, τα πήρε ο Γέροντας. Θέλω να αρκεστείτε σ’ αυτό, μην αφήσετε την απορία σας και την περιέργεια να κουράσει το μυαλό σας. Πάρτε το όπως έγινε, όπως σας το λέω γιατί και εγώ έτσι το βίωσα.

Βγαίνοντας απ’ έξω, είχα εκτελέσει την αποστολή μου αυτή, ταπεινά κοιτούσα να μετριάσω τη χαρά που δεχόμουνα και του έλεγα, Γέροντα δεν θέλω ενθουσιασμό, μετρίασέ μου τη χαρά. Δεν είμαι εγώ, είναι χάρις, είσαι εσύ. Είσαι εσύ εκείνος ο οποίος πραγματικά ευωδιάζει εδώ μέσα.

Και βγαίνοντας, κόσμος πολύς, βλέπω έναν κύριο με τη σύζυγό του να με κοιτάζει παράξενα. Μίλησα σε έναν άλλον κύριο που μου είπε χρόνια πολλά. Μίλησε και μου λέει, μην μου πείτε ότι είσαστε η Αθηνά η Σιδέρη, απ’ την φωνή σας κάτι κατάλαβα. Λέω, εγώ είμαι. Δεν το πιστεύω -τον πιάνουν τα κλάματα- δεν το πιστεύω. Χρυσή μου γυναίκα, σήμερα ήρθα από τον Άγιο Γιώργη απ’ τα Καυσοκαλύβια. -στις τρεις μου είχε πει ο άγνωστος παππούλης, θυμήσου τον Άγιο Γεώργιο. Χθες ήμουνα στο καλύβι του Γέροντα στον Άγιο Γεώργιο, σήμερα βγήκα και πήρα αεροπλάνο και ήρθα και της λέω της γυναίκας μου, πάμε στο Μοναστήρι που έχει Εσπερινό και στο δρόμο της έλεγα, που θα βρω αυτή τη γυναίκα την κυρία Αθηνά τη Σιδέρη που μου είπανε να της πω χαιρετίσματα;

Και το ραντεβού είχε κλειστεί στο κελλί του Γέροντα.

Στις τρεις Άγιος Γεώργιος, στις έξι αποκαλύπτεται ποιος ήτανε, που θα καταλάβατε, ούτε κι εγώ επέτρεψα στον εαυτό μου να κάνω οποιαδήποτε ταύτιση, σύγκριση. Τίποτα. Αφέθηκα και γεύθηκα τη χαρά.

Παράξενα; Αληθινά. Αληθινά πέρα για πέρα. Συγχωρήστε με δεν είναι δικά μου, έχω εντολή να τα λέω γιατί δεν είναι δικά μας, ό,τι μας συμβαίνει.

Βγαίνω απ’ έξω τελειώνοντας αυτό, μια κυρία την πιάνουν τα κλάματα. Ρωτάει τη φίλη μου, είναι η κυρία Αθηνά η Σιδέρη; Ναι, της λέει. Παναγία μου δεν το πιστεύω. Ζει, ο Άγιός μας είναι ζωντανός. Ήρθα με ταξί από το Ελευθέριος Βενιζέλος ερχόμενη από την Κύπρο και μέσα στο αεροπλάνο έλεγα στον παππούλη, βρε παππούλη κλείσε μου ένα ραντεβού μ’ αυτή τη γυναίκα να τη δω. Τίποτα, δεν θα την κουράσω. Λίγο να τη δω, να την αγκαλιάσω, να την ασπαστώ και τώρα είναι μπροστά μου.

Και αυτό το ραντεβού στο κελλί του Γέροντα.

Κατεβαίνουμε ταπεινά κάτω να πάμε στην εκκλησία. Κόσμος πολύς, ωραίος Εσπερινός, λαμπρός, η παρουσία του Γέροντα έντονη. Έντονη και στον Εσπερινό και στη Λειτουργία.

Και μια άγνωστη κυρία πέφτει πάνω μου, μου λέει, κυρία Αθηνά Σιδέρη, κυρία Σιδέρη τι να σας πω, ήρθα αεροπορικώς από το τάδε μέρος -από ακριτική Ελλάδα-, ξέρετε ποια είμαι εγώ; Ποια είσαι γλυκιά μου; Εγώ είμαι…

Εν τω μεταξύ κατεβαίνοντας λέω, Γέροντα Πορφύριε, παππούλη μου γλυκέ μου ειδοποίησε τον πνευματικό αυτόν, τον παππούλη αυτόν ο οποίος μου έδωσε να κάνω αυτή τη δουλειά να σου φέρω γλυκά, ειδοποίησέ τον ότι τα έφερα, στα έφερα.

Και συναντώ την κυρία αυτή η οποία μου λέει, σήμερα ήρθα από .. και είμαι πνευματικό παιδί ..ποιανού παιδί μου; του πατρός τάδε. Και ο πατήρ τάδε ήταν ο παππούλης που με είχε πάρει από πριν να αγοράσω τα γλυκάκια του Γέροντα.

Συμπτώσεις; Όχι. Αχ, δεν υπάρχει τύχη, δεν υπάρχει σύμπτωσις. Υπάρχει Θεία Πρόνοια.

Βάλτε τον Γέροντα στη ζωή σας. Βάλτε τον στις δουλειές σας. Βάλτε τον στις επιχειρήσεις σας. Βάλτε τον στις δυσκολίες σας. Βάλτε τον στις ευχαριστίες σας. Δεν θα μετανοιώσετε. Βενζίνη δεν έχετε; Πείτε του, Γέροντα δεν έχουμε βενζίνη και μείνετε ήσυχοι, φυγέτε. Επαναπαυθείτε. Αλλά, και το κεράκι του όταν θα πάτε στην εκκλησιά θα του το βάλετε. Το θέλουν οι Άγιοί μας το κερί. Όπως μας συμπαραστέκονται πρέπει να στέλνουμε και σε εκείνους τα δώρα μας. Όσα δώρα τους στέλνουμε, όσες ευχαριστίες τους στέλνουμε, όπως και με τους κεκοιμημένους, όσο τους προσφέρουμε εμείς προσευχές, τόσο εκείνοι μας συνδραμουν. Αυτό είναι. Αυτό είναι Εκκλησία. Αυτό είναι αλληλεγγύη. Πνευματική, σωστή, καλοβαλμένη και αλάνθαστη.

Σας εύχομαι, χαρούμενα Χριστούγεννα. Σας εύχομαι, ζεστές καρδιές. Και χαμόγελα στα χείλη για τη δόξα του Θεού και μόνο, για την αγάπη του Θεού και μόνο και όχι για τον κόσμο τούτο. Όλα ότι έχουμε θα τα στέλνουμε στον Θεό μας.

Αμήν. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

…

Ένα σας λέω, με πολύ μεγάλη εγγύηση, με πολύ μεγάλη εγγύηση. Γιορτάζουμε τον Γέροντα, έξι μέρες από τη γιορτή του. Δεν σας λέω πόσο κοντά σας είναι, δεν σας λέω ότι είναι ανάμεσά σας. Το λέω μετά βεβαιότητας, είναι δίπλα σας. Στον καθένα, δίπλα σας.

Γιορτάστε. Φωνάξτε το. Έρχονται Χριστούγεννα. Ξέρει εκείνος πως θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Μαζί, με τον Χριστό μας.

Να αναζητήσουμε φάτνη. Να καθαρίσουμε φάτνη. Ποιά;

Τη φάτνη της ψυχής μας.

Ξέρει ο Γέροντας να μας βοηθήσει σ’ αυτό το συγυριό. Ας τον φωνάξουμε να μας συγυρίσει το είναι μας και εκείνος θα μας καθοδηγήσει σε Βηθλεέμ όπου θα ακούσουμε τα Ωσαννά μέσα από χείλη αγγέλων, όπου θα ακούσουμε τα Ωσαννά από πουλιά.

Δεν είναι ψέμα αυτό που σας λέω. Στις προσευχές σας αφουγκραστείτε τη νύχτα, πόσα πουλιά τιτιβίζουν στα παράθυρά σας, κι ας είναι δυο τη νύχτα, κι ας είναι τρεις τη νύχτα, κι ας είναι τέσσερις το πρωί, κι ας είναι πέντε γιατί αρχίζουν τη δοξολογία τους.

Αυτά δοξολογούν και μας συνοδεύουν να βρούμε Εκείνον που τα έπλασε, που μας έπλασε, που έπλασε τον κόσμο όλο …

***

Απομαγνητοφώνηση (από 50:37 έως το τέλος) Φαίη/Αβέρωφ

Πηγή βίντεο ΙΕΡΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΒΥΡΩΝΟΣ