29 Ιουν 2015

Φώτης Μιχαήλ, Ήρθε όντως η ώρα του ΟΧΙ. Αλλά, για ποιο ΟΧΙ;



Ήρθε όντως η ώρα του ΟΧΙ. Αλλά, για ποιο ΟΧΙ;
Τα νοικοκυριά των παππούδων μας δεν ξέρανε από δανειστές. Οι οικογένειές τους πορεύονταν με τα λίγα και το χρέος το θεωρούσανε μεγάλη κατάρα.
Εμείς, όμως, οι απόγονοί τους, περιφρονήσαμε την βασική τους λογιστική αρχή, που έλεγε, βγάζω δέκα-βάζω τα δύο στην άκρη, και κλείσαμε με νόημα το μάτι στους δανειστές, που μας περίμεναν ολοπρόθυμοι έξω από την πόρτα.
Έτσι, οι δανειστές -επειδή τα λεφτά που βγαίνουν χωρίς ιδρώτα, εύκολα σκορπίζονται- κατέληξαν να γίνουν η προέκταση του παραμορφωμένου μας πλέον εαυτού.

Επί χρόνια ολόκληρα εκείνοι έδιναν κι εμείς ξοδεύαμε. Τα δάνεια πολύ γρήγορα μετατράπηκαν σε ναρκωτικό. Ψυχή τε και σώματι, μέσα σε λίγα χρόνια, παραδοθήκαμε οικειοθελώς στα χέρια των παμπόνηρων ’’χορηγών’’ των δόσεων.
Είναι αλήθεια, ότι με τα δανεικά η ’’επιδερμίδα’’ και η ’’χτενισιά’’ μας ομόρφαιναν. Χαλάσαμε, όμως, τα ’’στεφανιαία’’ μας και αυξήσαμε τα ’’εμφράγματα’’ και τα ’’εγκεφαλικά’’.
Με τα δανεικά παχύναμε το κορμί μας, αλλά την ψυχή μας την καταντήσαμε κουρέλι ισχνό και βρώμικο.
Με τα δανεικά βάλαμε στην ζωή μας τα γκρίκλις, τον Σουλεϊμάν και τις πολύχρωμες παρελάσεις και πετάξαμε στο καλάθι των αχρήστων την γλώσσα των πατέρων μας, τους Ήρωες και τους Αγίους μας.
Με τα δανεικά φάγαμε όλοι μας καλά και μερικοί από το πραιτώριο ακόμα καλύτερα, αλλά τελικά αποδείχθηκε, ότι φάγαμε τις ίδιες μας τις σάρκες.
Πάντως, ότι και να έγινε, τα δανεικά κάποτε έπρεπε να επιστραφούν. Και την επιστροφή δεν την κάνει, ως γνωστόν, το πραιτώριο. Την κάνουμε εμείς, ο απλός λαός.
Μεγάλο ζόρι η επιστροφή των δανεικών, όταν μάλιστα ο δανειστής είναι εκείνος που εκπαίδευσε τα μπουλούκια του Κεμάλ, που εμπνεύσθηκε Άουσβιτς και Νταχάου, που επέβαλε την πείνα του ’41, που βομβάρδισε ανελέητα την Ορθόδοξη Σερβία κ.ο.κ.
Ο δανειστής μας δεν είναι αδελφός, για να έχει σπλάχνα ελέους. Είναι εταίρος -όπως και ο Ιούδας…- γι’ αυτό και διαθέτει μονάχα εγκέφαλο. Εγκέφαλο της προδοσίας και των αργυρίων, φτιαγμένον από το ίδιο σκληρό ατσάλι, που φτιάχνει και τα θεοσκότεινα θησαυροφυλάκιά του.
Έτσι, αυτό, που ζητάει πλέον από εμάς, δεν είναι απλά η εξόφληση των δανείων. Είναι ο εξευτελισμός μας, ο διεθνής διασυρμός μας και τελικά η άνευ όρων υποταγή μας στα απάνθρωπα και αντίχριστα θελήματά του.
Τι δουλειά έχουμε εμείς, οι απόγονοι του πατρο-Κοσμά και του Μακρυγιάννη, στην ίδια παρέα με τα εγγόνια του αλάθητου και του Νίτσε;
Μέχρι πότε η ιερή Μήτρα της Δημοκρατίας θα συνεχίσει να μολύνεται από τα μικρόβια του δυτικού πολιτικού αποστήματος;
Μέχρι πότε το συναμφότερον του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά θα ανακατεύεται υβριστικά στην ίδια ‘’κολυμβήθρα’’ με τον πουριτανισμό των Φράγκων;
Μέχρι πότε θα θυσιάζουμε το ανυπέρβλητο πνεύμα των Ελληνικών Κοινοτήτων στον βωμό του πολιτικού και κοινωνικού αμοραλισμού της Εσπερίας;
Μέχρι πότε θα συνεχίσουμε, να περιφρονούμε την Αλήθεια εν ονόματι μιας δήθεν αγάπης, εντελώς ξένης προς το Πνεύμα των Αγίων μας Πατέρων;
Καλά, τυφλωθήκαμε τόσο πολύ από τις δόσεις του ’’ναρκωτικού’’, ώστε να μην βλέπουμε το κακό, που πάθαμε, αλλά ούτε και να υποπτευόμαστε εκείνο, που μας ετοιμάζουν;
Αν πρόκειται για ΟΧΙ στον αφελληνισμό και τον εκλατινισμό μας, τότε βρισκόμαστε μάλλον σε καλό δρόμο.
Αν πρόκειται για ΟΧΙ στην διαστροφή και την κατρακύλα του ήθους, τότε σίγουρα κάτι καλό ανατέλλει.
Αν πρόκειται για ΟΧΙ στην υποδούλωση και την υποταγή μας στα αφεντικά των Βρυξελών και του Βατικανού, τότε μάλλον έχει ξυπνήσει μέσα μας το Ρωμαίικο το Αληθινό.
Αλλά, πού τέτοιες ευλογίες;
Προς το παρόν, το διακύβευμα–πάντοτε και εν παντίτιμήματι εντός του πλαισίου της ΕΕ και της ευρωζώνης,κατά τους ιθύνοντες- φαίνεται πως είναι μονάχα η καλοπέρασή μας, οι καταθέσεις μας και ο εαυτούλης μας. 
Για αντίσταση στην πολιτισμική μας καταβαράθρωση, στην πολιτική μας οπισθοδρόμηση, στον δημογραφικό μας αφανισμό και στην πνευματική μας διολίσθηση, που μας έρχονται και μας επιβάλλονται από την Δύση, δεν μιλάει σχεδόν κανένας!!!
Υπεύθυνοι και Λαός δείχνουμε σαν να ψάχνουμε απεγνωσμένα για έξοδο κινδύνου σε ένα ’’υπό κατάρρευση οικοδόμημα’’, που, πριν ακόμα αρχίσουμε την αναζήτηση της εξόδου σωτηρίας, ορκιζόμαστε να μην το εγκαταλείψουμε ποτέ!!!
Αυτό κι αν δεν είναι τραγικό.

Αδέλφια μου,
το δίλλημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ, έτσι όπως τίθεται -χωρίς, δηλαδή, προηγουμένως να πετάξουμε από πάνω μας τα δεσμά της νέας Φραγκοκρατίας- είναι εντελώς ψευδές και το δημοψήφισμα μοιραία ατελέσφορο.
Διότι απλούστατα στην κοιτίδα της Δημοκρατίας δεν εννοείται δημοψήφισμα με το πιστόλι στον κρόταφο και την θηλιά περασμένη στον λαιμό.
Τι νόημα έχει, να ψηφίζουμε για την ακύρωση του παραλογισμού των εταίρων, όταν αυτό το κάνουμε κάτω από την στέγη των δικών τους επιρροών, δίνοντας ταυτόχρονα και όρκους αιώνιας υποταγής στα προστάγματά τους;
Αδέλφια μου,
Το Πνεύμα της Ρωμηοσύνης δεν μετριέται ούτε με την χρηματιστηριακή ισχύ του ευρώ ούτε με την ’’σιγουριά’’ των ’’φράγκικων φυλακών’’.
Εάν συνεχίσουμε να βάζουμε στην ζωή μας τέτοιες προτεραιότητες, που έρπουν και μυρίζουν χωματίλα από μακριά, πώς είναι δυνατόν να ξεπεράσουμε την κρίση και να ξαναμπούμε στον δρόμο της προκοπής και της προόδου; Πώς είναι δυνατόν να ελκύσουμε την Μακροθυμία και το Έλεος του Θεού;

3 σχόλια:

π. Γ. Θ. είπε...

Η ΘΕΤΙΚΗ ΟΨΙ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Όταν γινόταν η επανάστασι του 1821, οι Έλληνες πηγαν στην Αγγλία για να δανειστουν. Ορισμένοι εστιάζουν στο ότι τα λεφτά κατασπαταλήθηκαν, οι τόκοι ηταν μεγάλοι κλπ. Το θετικό της υπόθεσης δεν ηταν ότι δανειστήκαμε αλλά το ότι μέσω του δανεισμου γίναμε αποδεκτοί στην Ευρώπη και μετά από λίγο αποκτήσαμε ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος.
Έτσι και σήμερα. Σχεδόν όλοι διαμαρτύρονται για τους δανειστές, την κρίσι κλπ. και ξεχνανε ή δεν ξέρουν πως έτσι λειτουργει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Μπήκαμε για τα καλά στον χορό και χορεύουμε. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δουλεύει ως εξης: η ΤΡΑΠΕΖΑ «κόβει» το χρημα και το μοιράζει όπου, όπως και όποτε θέλει.
Ας είμαστε αισιόδοξοι. Η παγκοσμιοποίησι προχωρα με βάσι την επιστήμη και το χρημα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ζουμε ασκητικά. Έτσι θα επιβιώσουμε, έτσι θα συνεχίσουμε τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό μας. Δυστυχως, τα τελευταια 800 ο τεχνολογικός πολιτισμός και οι τράπεζες αναπτύχθηκαν στην Δύση. Εμεις, όπως και όλα τα έθνη, καλούμαστε να προσαρμοστουμε.
Ένα αρνητικό στην υπόθεσι είναι η ανεργία. Οι άνθρωποι θα χωριστουν σε δύο τρία μέρη: 1. Η άρχουσα τάξι, 2. Αυτοί που θα εργάζονται και θα καταφέρνουν να επιβιώνουν ανθρώπινα και 3. Οι άνεργοι, οι οποίοι, βέβαια, θα έχουν τις διαβαθμίσεις τους (άνεργοι για λίγο χρονικό διάστημα, άνεργοι του συσσιτίου, άνεργοι χωρίς στέγη).
Ο Θεός βοηθός!

Ανώνυμος είπε...

Πολλοί από μας κατηγορούμε τους πολιτικούς για τη δημιουργία, το γιγάντωμα και τη διαιώνιση της κρίσης και πολύ καλά κάνουμε από μία άποψη.
Πλην όμως όταν οι πολιτικοί μας χάιδευαν τα αυτιά ονομάζοντάς μας κυρίαρχο λαό,
όταν μας χορηγούσαν επιδοτήσεις για να θάβουμε τα φρούτα στις χωματερές,
όταν μας διόριζαν σκανδαλωδώς διογκώνοντας κι άλλο τον ήδη διογκωμένο δημόσιο τομέα,
όταν σε περιφερειακό νοσοκομείο διορίζονταν σαράντα άτομα σε θέση οδηγού ασθενοφόρου τη στιγμή που ουσιαστικά δεν υπήρχε ασθενοφόρο, αλλά ένα παμπάλαιο όχημα της νομαρχίας που εκτελούσε χρέη ασθενοφόρου,
όταν βλέπαμε την ηθική τους εξαχρείωση και τους ονομάζαμε λεβέντες,
όταν τα κριτήρια της ψήφου μας συνοψίζονταν στο σύνθημα “ψηφίστε Σούλα για μια θεσούλα”,'οταν το ένα, όταν το άλλο, τότε τι περιμένουμε;
Δε θα ξεχάσω την αντίδραση κάποιων συμπατριωτών μας όταν έμαθαν ότι έπαψε επιτέλους η χορήγηση επιδομάτων μετά από απόφαση της αρμόδιας Α΄ βάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής, τα οποία επιδόματα από ένα χρονικό σημείο και πέρα δεν εδικαιούντο και παρά ταύτα καταχρηστικά τα ελάμβαναν!
Φωνές, θορυβώδεις διαμαρτυρίες του τύπου "με αδίκησαν" και το περίφημο "τόσα χρόνια το έπαιρνα κι αυτοί μου το κόψανε"!
Δηλαδή κατά τη συλλογιστική των κυρίων αυτών θα πρέπει να λαμβάνουν διά βίου τα σχετικά επιδόματα αν και οι κανονισμοί επιτάσσουν διαφορετικά!
Κι αντί να επαινέσουμε τα μέλη των επιτροπών γιατί εφαρμόζουν το νόμο και συντελούν στην εξοικονόμηση εξόδων και στην περιστολή των περιττών δαπανών εμείς τους εξουθενώνουμε!
Υπάρχουν πάμπολλα παρόμοια παραδείγματα όπως αυτό της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, των φοροαπαλλαγών, των φοροκλοπών κ.τ.ο.
Πολλοί από μας που κατηγορούμε και δικαίως τους πολιτικούς αν είμασταν στη θέση τους πιθανώς να κάναμε και χειρότερα!
Νομίζω ότι ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας έχει απόλυτο δίκαιο προσεγγίζοντας το θέμα απ’ την πνευματική-μεταφυσική οπτική. Συγκεκριμένα είχε πει ότι “Η κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, επηρεάζει το ευρύτερο περιβάλλον. Η ουσία της Η ουσία της κρίσης είναι η διαφθορά και τη διαφθορά την τρέφουν τρεις ρίζες: η πλεονεξία και φιλαργυρία, το ψέμα και η αποφυγή της αυτοκριτικής καθώς και ο εγωκεντρισμός που διώχνει την αγάπη”.
Το πρόβλημα στη βάση του είναι μεταφυσικό-πνευματικό.
Συναρτάται οντολογικά με τις σχέσεις μας με το Θεό, το συνάνθρωπο και τον εαυτό μας.
Λ.Ν.

Ανώνυμος είπε...

Στις κρίσιμες αυτές στιγμές που απειλείται η κοινωνική συνοχή και κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το αύριο απουσιάζει η καταφυγή στο Θεό και η μετάνοια.
Είναι λυπηρό ότι οι πολιτικοί μας στα διαγγέλματα και τις δηλώσεις τους δεν Τον επικαλούνται είτε γιατί δεν πιστεύουν στην ύπαρξή Του είτε γιατί κάτι τέτοιο είναι ντεμοντέ.
Το ακόμη πιο λυπηρό είναι το γεγονός ότι πολλοί συμπατριώτες μας "μπαστακώνονται" μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες και πέραν τούτου ουδέν.
Οι βαπτισμένοι όμως στο όνομα της Αγίας Τριάδας Ορθόδοξοι χριστιανοί που πιστεύουμε ακράδαντα στην παντοδυναμία Του και έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για υπέρβαση της κρίσης σ’ Αυτόν καλούμαστε σε εκστρατεία προσευχής και νινευιτική μετάνοια προκειμένου να κάμψουμε τη φιλανθρωπία Του πιστεύντας ακραδάντως ότι για τις βοώσες μέχρι ουρανού αμαρτίες μας επέτρεψε να δοκιμαστούμε.
Ας μην καμπτόμαστε λοιπόν ως και οι μη έχοντες ελπίδα.
Αλλά ας αγωνιστούμε εντονότερα για την κάθαρση από τα βδελυκτά μας πάθη, την αιτία της αποστασίας μας απ την Πηγή της Ζωής.
Λ.Ν.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com