Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΑ ‘’ΠΑΘΗ
ΑΤΙΜΙΑΣ’’
(Η ποιμαντική της καταδίκης των
‘’παθών ατιμίας’’ και της πρέπουσας αγάπης προς τον πάσχοντα ομοφυλόφιλο)
Η καταδίκη των εκδηλώσεων της
αντιθέου ‘’υπερηφανείας’’ της Οργάνωσης ΛΟΑΤ (Λεσβίες,
Ομοφυλόφιλοι, Αμφισεξουαλικοί, Τρανσέξουαλ), από μέρους της Εκκλησίας μας,
αφορά τη ίδια την κολάσιμη αμαρτία της ομοφυλοφιλίας και όχι τους συνανθρώπους
μας που έχουν περιπέσει σε αυτό το πάθος.
Δεν πρόκειται περί καταδίκης ή
κατακρίσεως των συνανθρώπων μας, που ταλαιπωρούνται από τούτη την «αλλόκοτον
λύσσαν» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά για την καταδίκη του
ομοφυλοφιλικού πάθους. Τέτοιες καταστάσεις αντιμετωπίζονται με διάκριση και
χωρίς τη παραμικρό ίχνος κατάκρισης.
Πρόκειται για το ίδιο το
«υπερφρονείν», από μέρους των ομοφυλοφίλων, για τούτα τα κολάσιμα πάθη.
Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να
κατακρίνει τον συνάνθρωπό του, για οποιοδήποτε πάθος. Η κατάκριση
φανερώνει υπερηφάνεια και πως θα βοηθήσεις μετά στον τερματισμό τούτης της
αλλόκοτης και αντιθέου υπερηφάνειας, που διαφημίζεται από την Οργάνωση
ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφισεξουαλικοί, Τρανσέξουαλ);
Μακριά από δικαιϊκές τοποθετήσεις, η
Εκκλησία μας προτάσσει την ελπίδα του Σταυρού και της Ανάστασης. Οι
Άγιοι μας διδάσκουν τη σωτηριώδη μετάνοια. «Η μετάνοια, η
εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου», έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος.
Θεία παρηγορία, φέρνει η σωτηριώδης
μετάνοια. «Όσο περισσότερο υποφέρει ο άνθρωπος» έλεγε ο Άγιος ο
Άγιος Παΐσιος «και λυπάται για την αμαρτωλότητά του ή για την αχαριστία του
προς τον Θεό και κλαίει φιλότιμα που λύπησε με τις αμαρτίες του τον Θεό Πατέρα
του, τόσο περισσότερο τον ανταμείβει με θεία αγαλλίαση και τον γλυκαίνει
εσωτερικά. Αυτή η λύπη έχει μεν πόνο, αλλά έχει και ελπίδα και παρηγοριά.
Όποιος όμως θέλει τη θεία παρηγοριά, δεν πρέπει να ζητάει παρηγοριά. Πρέπει
να νοιώσει το σφάλμα του, να μετανοιώσει και τότε θα έρθει από μόνης της η θεία
παρηγοριά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου