Ο Υιός Δαυῒδ

Ο Υιός Δαυῒδ

Χρήστος Σαλταούρας

« Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς  λέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυῒδ.  λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων,  εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι» Ματθαίος 22: 41-46

            Το χωρίο αυτό παρερμηνεύεται δεινώς υπό ευαρίθμου ομάδος Ελληνολατρών αιρετικών.Παραθέτουν οι Ελληνολάτρες το χωρίο αυτό στην προσπάθειά τους να «αποδείξουν» ότι ο Ιησούς δεν είναι Υιός του Δαυῒδ, δηλαδή δεν είναι Εβραίος ! Ισχυρίζονται διαστρέφοντες το χωρίο ότι ο ίδιος ο Ιησούς αρνείται την καταγωγή του από τον Δαυῒδ …

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

            Ο Ιησούς δεν λέγει ότι δεν είναι υιός του Δαυῒδ όπως νομίζουν οι άσχετοι με την Αγία Γραφή. Αυτό που ο Ιησούς λέγει είναι ότι ο θεόπνευστος Δαυῒδ με όσα γράφει στον 109 Ψαλμό του (110 σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο), αποδεικνύει ότι ο Μεσσίας θα είναι όχι απλώς άνθρωπος αλλά και Θεός – Κύριος του Βασιλέα Δαυῒδ !

Ο Δαυῒδ ως Βασιλιάς δεν είχε κανέναν άνθρωπο Κύριο. Αντίθετα ο Δαυῒδ ήταν κύριος των υπηκόων του και των απογόνων του. Μόνον έναν ΚΥΡΙΟ αναγνώριζε ο Δαυῒδ, τον Γιαχβέ Θεό.

Η φράση του Ιησού «πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων,  εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;  εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; » ομοιάζει προς την φράση που είπε προς τον πλούσιο νέο : « Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;  ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός» Ματθαίος 19:16-17.

Όπως η φράση του Ιησού «τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός» δεν σημαίνει ότι ο Ιησούς δεν είναι αγαθός**, έτσι και η φράση «πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ….  εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι;» δεν σημαίνει ότι ο Ιησους δεν είναι υιός τουΔαυῒδ. Ο Ιησούς θέλει να δείξει στους Ιουδαίους ότι ο απόγονος του Δαυῒδ – ο Μεσσίας δηλαδή- δεν είναι απλώς άνθρωπος Βασιλιάς όπως νόμιζαν οι σωβινιστές Εβραίοι αλλά κάτι παραπάνω, ο Μεσσίας είναι ο Θεός – Γιαχβέ- Κύριος του Δαυῒδ !

** :[«εἴπερ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος. Πρὸς ὃν προσερχόμενοι, λίθον ζῶντα, ὑπὸ ἀνθρώπων μὲν ἀποδεδοκιμασμένον, παρὰ δὲ Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον» Α Πέτρου 2:3-4.

Ο Ιησούς που είναι ο λίθος ο αποδοκιμασθείς υπό των ανθρώπων αλλά εκλεκτός για τον Θεό, είναι ΧΡΗΣΤΟΣ = Αγαθός. Μάλιστα ο Απόστολος Πέτρος με την φράση «εἴπερ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος» την οποία εφαρμόζει στον Ιησού παραπέμπει σε ανάλογη φράση της Παλαιάς Διαθήκης – «γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος» Ψαλμός 33:9 (34:8 κατά το Εβραϊκό), όπου με την λέξη Κύριος μεταφράζεται το όνομα Γιαχβέ. Ο Ιησούς δηλαδή είναι Αγαθός είναι ο Αγαθός Γιαχβέ !

Επίσης η Αποκάλυψη αναφέρεται στον Ιησού με το απόλυτο : «τάδε λέγει ὁ ἅγιος» Αποκάλυψη 3:7. Ο απολύτως Άγιος είναι ασφαλώς και Αγαθός !

Ο πλούσιος νέος νόμιζε ότι ο Ιησούς ήταν ένας απλός Δάσκαλος –Ραββίνος. Ο Ιησούς τον διορθώνει. Είναι σαν να του λέγει : Αφού δεν με αναγνωρίζεις ως Κύριο και Θεό σου,  γιατί με αποκαλείς Αγαθό ; Αγαθός εν κυριολεξία είναι μόνον ο Θεός].

            Έτσι ο Ιησούς διορθώνει την εσφαλμένη άποψη των Ιουδαίων για τον Μεσσία. Αφού εσείς οι Ιουδαίοι πιστεύετε ότι ο Μεσσίας είναι απλώς άνθρωπος απόγονος τουΔαυῒδ γιατί ο ίδιος ο Δαυῒδ με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος τον ονομάζει Κυριό του ;;; Κανένας άνθρωπος και μάλιστα Βασιλιάς δεν ονομάζει έναν άλλο άνθρωπο που δεν υπάρχει ακόμη- έστω και μελλοντικό απόγονό του- Κύριο !!! Ο Ιησούς υπήρχε ως Θεός την εποχή του Δαυῒδ και ήταν Κύριος αυτού.

Επειδή ακριβώς ο Μεσσίας είναι ο σαρκωμένος Θεός Γιαχβέ για τον λόγο αυτό όχι μόνο ο Δαυῒδ αλλά και η Ελισάβετ τον ονομάζει Κυριό της – «καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου ἡ ᾿Ελισάβετ  καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.  καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;» Λουκάς 1:41-43.

Τα έμβρυα δεν έχουν κυριότητα ούτε επί του εαυτού των. Όταν γεννηθούν υπακούουν στους γονείς τους. Και όμως η Ελισάβετ θεοπνεύστως ονομάζει το έμβρυο Ιησού Κυριό της ! Αν το έμβρυο που ήταν μέσα στην κοιλία της Μαριάμ δεν ήταν ο σαρκωμένος Γιαχβέ, με ποία έννοια το έμβρυο ήταν ο Κύριος της Ελισάβετ ;;;

Να τα βλέπουν αυτά και οι θεομάχοι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά που αρνούνται την σάρκωση του Θεού και τον όρο Θεομήτωρ. Η Μαριάμ είναι «ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου» = η Μητέρα του Θεού !

Η Μητέρα Του Χριστού είναι Εβραϊκής καταγωγής. Το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον μας πληροφορεί ότι η Αειπάρθενος είναι συγγενής της Ελισάβετ η οποία είναι απόγονος των θυγατέρων του Ααρών.  «Εγένετο εν ταις ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ» (Λουκ. 1: 5), «είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον: Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;  και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή: Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι. διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού.  και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνεληφυία υιόν εν γήρει αυτής, και ούτος μην έκτος εστίν αυτή τή καλουμένη στείρα.» (Λουκ. 1: 34-36).

Στο Λουκ. 1: 55, η Θεοτόκος συγκαταλέγει τον εαυτό της στους απογόνους του Αβραάμ του  γενάρχη των Εβραίων. «αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους,  καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τώ Αβραάμ και τώ σπέρματι αυτού εις τον αιώνα».

Οι ονομασίες Γαλιλαίος και Ναζωραίος δεν αναιρούν την Εβραϊκή καταγωγή του Ιησού Χριστού, όπως οι ονομασίες Μακεδών για τον Μέγα Αλέξανδρο και Μιλήσιος για τον Θαλή δεν αναιρούν την Ελληνική καταγωγή των εν λόγω προσώπων.

Ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος. Ως Θεός δεν ανήκει σε κανένα έθνος. Ως άνθρωπος κατάγεται από την Εβραϊκή φυλή του Ιούδα και τον οίκο του Δαυίδ.

«Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι της συνειδήσεώς μου εν Πνεύματι αγίω, ότι λύπη μοι εστι μεγάλη και αδιάλειπτος οδύνη τη καρδία μου. ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από τού Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα,  οίτινές εισιν Ισραηλίται, ων η υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι,  ων οι πατέρες, και εξ ων ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ών επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας. αμήν» (Ρωμ. 9: 1-5).

Στο παρόν χωρίο ο Απ. Παύλος λέγει ότι ο Χριστός ως άνθρωπος - κατά σάρκα - κατάγεται από τους Ισραηλίτες. Βλέπε επίσης: «Παύλος, δούλος Ιησού Χριστού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού.  ό προεπηγγείλατο διά των προφητών αυτού εν γραφαίς αγίαις  περί τού υιού αυτού, τού γενομένου εκ σπέρματος Δαυίδ κατά σάρκα,  τού ορισθέντος υιού Θεού εν δυνάμει κατά πνεύμα αγιωσύνης εξ αναστάσεως νεκρών, Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών» (Ρωμ. 1: 1-4).

«Πρόδηλον γάρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ήν φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε» (Εβρ. 7: 14).

«Καί παράγοντι εκείθεν τω Ιησού ηκολούθησαν αυτώ δύο τυφλοί κράζοντες και λέγοντες: Ελέησον ημάς, υιέ Δαυίδ.  ελθόντι δε εις την οικίαν προσήλθον αυτώ οι τυφλοί, και λέγει αυτοίς ο Ιησούς: Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; λέγουσιν αυτώ: Ναί, Κύριε.  τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών λέγων: Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν.  και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί» (Ματθ. 9: 27-30). Οι τυφλοί ονομάζουν τον Χριστό υιό Δαυΐδ, και Εκείνος δεν τους διορθώνει.

          «Και είπεν ο άγγελος αυτή: Μή φοβού, Μαριάμ. εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ.  και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν.  ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυίδ τού πατρός αυτού,  και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος»  (Λουκ. 1: 30–33). Ο Άγγελος Γαβριήλ ονομάζει τον Δαυίδ ΠΑΤΕΡΑ του Χριστού.