Πασχαλινή Εγκύκλιος Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά (2013)

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κ Ο Σ Μ Α Σ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός  τό  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα

τῆς  καθ’  ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως

«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχῆς…» (Ζ΄ Ὠδή Ἀναστασίμου Κανόνος).

            Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

                 Ἑκατομμύρια ὀρθοδόξων χριστιανῶν ἑορτάζουμε σήμερα τήν ἔνδοξο Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ.

            «Χριστός Ἀνέστη» ἀναφωνοῦμε καί στά πρόσωπά μας ζωγραφίζεται καί ὑπάρχει χαρά.

            Πάλλονται οἱ καρδιές μας ἀπό ἱερό ἐνθουσιασμό καί διαλαλοῦμε ὅλοι μας τό πανευφρόσυνο ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως.

           Πορθητής τοῦ Ἅδου, καταλύτης τοῦ θανάτου ὁ Χριστός. Νικητής τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Ἀνέστη καί ἄνοιξε τήν «κεκλεισμένην πύλην» τοῦ οὐρανοῦ, ἑνῶ συγχρόνως πιστοποίησε καί τῶν δικῶν μας σωμάτων τήν Ἀνάστασι.

            Ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ὁρατή ἀπόδειξι γιά τήν ὁριστική κατάργησι τῆς καταστάσεως τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός προσέφερε στό ἀνθρώπινο γένος ἐκεῖνο πού κανείς ἄλλος δέν μποροῦσε νά κατορθώσῃ: κατήργησε τόν θάνατο ὡς κατάστασι τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Δέν ὑπῆρξε, οὔτε θά ὑπάρξῃ ἄλλος τρόπος γιά νά νικηθῇ ὁ θάνατος, παρά μόνο αὐτός πού ἐπενόησε ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, μόνο ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ.

            «Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Α’ Κορ. ιε’, 20). Μέ τή συντριβή τοῦ Ἅδου, μέ τή κατάργησι τοῦ θανάτου, μέ τήν προσφορά σέ μᾶς τῆς ἀνακαινίσεώς μας καί τῆς ἀφθαρσίας ἐγκαινίασε ὁ Χριστός καί μᾶς χάρισε «ἄλλη βιοτή», νέα ζωή πνεύματος, ζωή αἰωνιότητος, ζωή δόξης ἀτελευτήτου καί χαρᾶς.

            Ὅλα αὐτά μᾶς βεβαιώνουν, μᾶς παρακινοῦν καί μᾶς καλοῦν σήμερα «Πάσχα», ἡμέρα νίκης καί θριάμβου, νά μή μείνουμε στόν ἐνθουσιασμό καί τή συναισθηματική χαρά, ἀλλά νά προχωρήσουμε μέ ἀμετάκλητη ἀπόφασι στήν εἴσοδο καί καλλιέργεια μιᾶς νέας πνευματικῆς ζωῆς, ἡ ὁποία θά μᾶς καταστήσῃ κοινωνούς τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀθανασίας, πού μᾶς χάρισε ὁ Ἀναστάς Κύριος.

            «Ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» γράφει στούς Ρωμαίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. στ’, 4). Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν: «ἄς μή βασιλεύῃ ἡ ἁμαρτία στό θνητό σας σῶμα, ὥστε νά ἔχετε τά μέλη σας στή διάθεσι τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά νά προσφέρετε τόν ἑαυτό σας στό Θεό σάν ἄνθρωποι πού ἀνέζησαν ἐκ νεκρῶν καί τά μέλη σας νά τά προσφέρετε σ’ Αὐτόν» (Ρωμ. στ’, 12-13). 

            Σήμερα Πάσχα, Ἑορτή ἑορτῶν, ἄς προσφέρουμε καί ἐμεῖς στόν Ἀναστάντα Κύριο τό ὡραιότερο, τό πιό ἀρεστό σ’ Αὐτόν δῶρο.

            Ἄς ἀρνηθοῦμε ἀμετάκλητα τήν ἁμαρτία. Ἄς τήν ἐγκαταλείψουμε καί ὅλα τά μέλη τοῦ σώματός μας ἄς τά ὑποτάξουμε στόν ἐλαφρύ ζυγό τοῦ θελήματος τοῦ Κυρίου. Ὅσο καί ἄν κοιμᾶται ἐπικίνδυνα ὁ κόσμος μέσα στή θόλωσι καί τήν νύκτα τῆς ἁμαρτίας, «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. ιγ’, 11). Ἄς ἀπομακρύνουμε γιά παράδειγμα τούς ὀφθαλμούς μας ἀπό τήν κακή ἐπιθυμία, τήν ἀκοή μας ἀπό τά ἄσεμνα καί ἐφάμαρτα ἀκούσματα, τό στόμα μας ἀπό τό θυμό, τό ψεῦδος, τήν αἰσχρολογία, τήν βλασφημία, τήν καταλαλιά, τήν κατάκρισι.

            Ἄς ἀποξενώσουμε τά χέρια μας ἀπό τήν ἀδικία, τήν κλοπή, τήν βλάβη τῶν συνανθρώπων μας, ἄς ἀπομακρύνουμε τά πόδια μας ἀπό χώρους ὅπου φθείρεται καί ἀπομακρύνεται ἡ καθαρότης καί ἡ ἁγνότης τοῦ σώματος.

            Ὅσο καί ἄν ζοῦμε μέσα στήν ἀποστασία, στήν ἄρνησι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, ὅσο καί ἄν μᾶς ἔχουν κυκλώσῃ «κῦνες πολλοί» καί «λύκοι βαρεῖς», μέ κοσμικές καί αἱρετικές φωνές, ἄς ἀγωνισθοῦμε νά διαφυλάξουμε καί νά διατηρήσουμε τόν ἐξαγνισμό τῆς διανοίας μας ἀπό τήν ἐπίδρασι ματαίων καί πονηρῶν διαλογισμῶν, ἄς κρατήσουμε ἀπαραβίαστη τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας.  

            Μήν ἀφήσουμε τήν ἐπίγειο, τήν φθαρτή καί τόσο σύντομη ζωή μας νά κυλήσῃ μέσα στήν ματαιότητα τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος καί χάσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, τήν νέα, τήν ἀληθινή, τή ζωή τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς αἰωνιότητος.

            Ὅταν ζοῦμε αὐτή τή ζωή τῆς καθαρότητος, τήν νέα ζωή, ἀπό τό βάπτισμά μας ἕως τό τέλος της, μέσα στό μυστήριο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τότε θά γινώμαστε ἄξιοι νά ἑνωνόμαστε μέ τή Ζωή, μέ τό Χριστό μας καί ἄξιοι νά δεχθοῦμε τήν ἀφθαρσία καί τήν ἀθανασία, πού μᾶς χάρισε μέ τήν Ἀνάστασί Του.

            Ἀγαπητοί, σέ λίγο θά ἀντηχήσῃ παντοῦ ὁ νικητήριος παιάνας τῆς Ἐκκλησίας μας, τό «Χριστός Ἀνέστη», γιά νά μᾶς συνεγείρῃ ὅλους.  Ὁ Χριστός μᾶς ἁπλώνει τό ματωμένο θεῖο χέρι Του, γιά νά μᾶς σηκώσῃ ἀπό τή φθορά καί τό θάνατο.

            Ἄς Τοῦ δώσουμε ὁλοπρόθυμα καί τό δικό μας χέρι, τήν ὑπακοή μας καί τήν καρδιά μας, καί ἄς θελήσουμε μέ τήν ἀληθινή μετάνοιά μας νά Τόν ἀκολουθήσουμε ζῶντας τή νέα ζωή, τήν ὁποία ὁ ἴδιος μᾶς προσφέρει. Μέ αὐτόν τόν τρόπο θά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι τῆς ἀφθαρσίας, τῆς ἀθανασίας, τῆς αἰωνίου χαρᾶς.

            Σᾶς τό εὔχομαι μέ ὅλη τήν πατρική μου ἀγάπη.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ