Κυριακή Ι΄ Λουκά (Συγκυπτούσης)

 

(Ι΄ΛΟΥΚΑ) ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΗΣ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Εὐλογητός ὁ Κύριος ὁ Θεός, ὁ ἐγείρας κέρας σωτηρίας τοῦ κόσμου· ἐπεσκέψατο ἡμᾶς καί ἔσωσε ἀνθρώπων τό γένος. Ἡ θαυμαστή καί φωτοφόρος καί ζωοποιός Δεξιά τοῦ Χριστοῦ κατεύθυνεν ἡμᾶς εἰς ὁδόν εἰρήνης.

«Γύναι ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου»· «μεταποιούμενος τήν τῶν ἀνθρώπων φύσιν, διά τῶν ἁγίων ἐντολῶν, παρέχει τροφήν ἀθάνατον». «Ἡ Δεξιά σου Κύριε δεδόξασται ἐν ἰσχύι». Σώζει ὁ Ἰησοῦς ἐκ τῆς τῶν εἰδώλων κακότητος καί τῆς κατάρας τῆς παρακοῆς.

Εὐεργετεῖ τήν σκυμμένη διαρκῶς καί κυρτωμένη ἀνθρωπότητα, τήν «μή δυναμένην, ἀνακύψαι εἰς τό παντελές». Ἡ πανσθενουργός θεία Χάρις, διά τῶν σοφῶν  δογμάτων καί τῶν ἁγίων ἀρετῶν, ὁδηγεῖ ξανά τό γένος τῶν ἀνθρώπων, πρός τόν Παράδεισο. «Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας· καί παραχρῆμα ἀνωρθώθη καί ἐδόξαζε τόν Θεόν». Ἡ ἔνδικος ὀργή τήν ἐκ τῆς ἀσεβείας προερχομένην ἐξέλιπεν· μέ τήν παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Μεσσίας «ἐξοικῆσαι βουλόμενος, τήν ἐν Ἀδάμ οἰκήσασαν παρανομίαν ὡς φιλάνθρωπος», λύει τοῦ δεσμοῦ, δεικνύων σήμερα τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν τοῦ Ἀδάμ παγγενῆ.

Τό Σάββατο παραχωρεῖ τήν θέση του στήν ἀναστάσιμη Κυριακή· τό Σάββατο ἀναπαύεται ὁ Θεός ἀπό τά ἔργα τῆς δημιουργίας καί τῆς πλάσης τοῦ κατ’ εἰκόνα ἀνθρώπου καί αὐγάζει(ἐπιφώσκει) ἡ καινή ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, ἀπαρχήν νέας βιοτῆς· ὥστε τό κατ’ εἰκόνα διά τῆς ἀθανάτου τροφῆς, σεσωσμένο, νά κοινωνήσει μέ τόν Τριαδικόν Θεόν διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, φθάνοντας στό καθ’ ὁμοίωσιν καί πίνοντας ἐμπειρικά τό πόμα τῆς ἀθανάτου Ζωῆς.

Ὑπάρχουν ἐν τούτοις ἄνθρωποι, σεβαστή Γερόντισσα, πού θεωροῦν παράβαση τά ἔργα, τά θαυμαστά σημεῖα τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, πού ἐργάζεται καί τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ἀτενίζοντας καί τόν Πατέρα νά τά ἐργάζεται, οὕτως ὥστε τό ἀνθρώπινο γένος νά ἀπαλλάσσεται ἀπό τό ὀδυνηρό δέσιμο τοῦ Σατανᾶ.

«Ὑποκριτές», τούς ἀποκαλεῖ αὐτούς ὁ Ἰησοῦς· πού οὔτε Θεόν φοβοῦνται, μήτε ἀνθρώπους ἐντρέπονται. Ἀνόητη ἡ ἐρμηνεία τους, καθ’ ὅσον ἀρνοῦνται τό δικαίωμα στόν Δημιουργό καί Πλάστη νά εὐεργετεῖ καί τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου· ἀλλά ἐπίσης ταυτόχρονα καί καταστροφική γι’ αὐτούς. Ἔτσι ἐντροπιάζονται ὅλοι οἱ ἀντίθετοι στήν πίστη καί στήν ἐπίπνοια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· πού μέ τήν εὐδοκία τοῦ Πατρός, διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀνορθώνεται καί σώζεται ἅπας ὁ κόσμος. Ἀντίθετα δέ μέ τούς ἀντικείμενους, «τῶν σεσωσμένων οἱ παῖδες», οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, χαίρονται· «ἐπί πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ’ αὐτοῦ», Ἰησοῦ τοῦ Σωτῆρος.

Ἀδελφοί μου, κατανοοῦμε σήμερα ὅτι ὁ ἁγιασμός στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφανίζει τόν παλαιόν ἄνθρωπο καί ἐγκαινιάζει νέον τρόπο ζωῆς καί πολιτείας· συγκαθίζοντας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις τήν, ἕως χθές, συγκύπτουσα ἀνθρωπίνην φύσιν, καί ἀναστημένη πλέον καί ἀνορθωμένη, συγκαθίσταται αὐτῇ, σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ.

Ἡ σωτηρία, ὡς ζωή στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καθιστᾶ τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ἀδελφούς τοῦ Ἰησοῦ, υἱούς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, κληρονόμους τῆς Βασιλείας Του. Στήν Ἐκκλησία ταυτιζόμαστε μέ τόν θεάνθρωπον Ἰησοῦν, μέ κοινό θάνατο, κοινή Ἀνάσταση, κοινή ζωή.[1]Ἔτσι, κάθε χριστιανός ἐν καινότητι ζωῆς, βιώνει σέ κάποιο βαθμό ἐκείνη τή θεανθρώπινη πληρότητα καί ἑνότητα, τήν ὁποίαν πραγμάτωσε ὁ Χριστός μέ τό Σῶμα Του, τήν Ἐκκλησία· ἀκουμπῶντας τό πανάγιο χέρι Του, στό κυρτωμένο σῶμα τῆς συγκυπτούσης.

Συνεπῶς, ὁ κάθε ἕνας ὀρθόδοξος χριστιανός, ὡς ἕνα σημεῖο, μεταμορφώνεται εἰς οἶκον Θεοῦ - Ἐκκλησία, ὅπου ἐνοικεῖ μυστικά ἡ θεία Χάρις. Ἡ σωτηρία, ἁγία Γερόντισσα, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, ἀπό ἐνσωμάτωση στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί Ἐκκλησιοποίηση: Τό νά ζοῦμε δηλαδή ἀδιαλείπτως στό θεανθρώπινο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας διά τῶν ἱερῶν μυστηρίων καί τῶν ἀγίων ἀρετῶν.

Βλέπουμε ἀδελφέ, φίλε γνήσιε, τό ὑπερβάλλον μέγεθος τῆς δυνάμεως καί δωρεᾶς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς τούς πιστεύοντας; Δηλαδή, ἐμᾶς πού ἤμασταν νεκροί, «κυρτωμένοι» καί τέκνα ὀργῆς, μᾶς ἐζωοποίησε, μᾶς ἀνέστησε, μᾶς ἀνόρθωσε. Καθώς λοιπόν ὁ Χριστός ἀναστήθηκε, θά ἀναστηθοῦμε καί ἐμεῖς μαζί Του, ἐφ’ ὅσον εἴμαστε τό σῶμα Του καί Αὐτός εἶναι ἡ Κεφαλή μας.

Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Εἰ ὑπομένωμεν καί συμβασιλεύσομεν»[2], ἐάν ἀποθάνομεν μαζί Του, δηλαδή, θανατώσουμε τήν ἁμαρτία καί τά πάθη, θά ζήσουμε ἀνορθωμένοι καί ἀναστημένοι μαζί Του.[3]

Στόν Σωτῆρα Κύριον καί Θεόν Ἰησοῦν, ἡ Ζωή καί ἡ Ἀνάστασις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1](Ρωμ.6, 4- 14)

[2](Τιμ.Β’, 2-12)

[3](Ἐφ.4, 2)