Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

    «Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν».[1] «Ἡ Γέννησίς Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως…».

Ὅλο τό θαῦμα αὐτό τῆς ὑπερφυσικῆς συλλήψεως καί γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου[2], ἔγινε διά νά λάβει πλήρη πραγματοποίηση καί ἐπαλήθευση ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Ἡσαΐου· ἐκεῖνο δηλαδή πού ἐλέχθη ἀπό τόν Κύριο πρίν πολλούς αἰῶνες, σ’ αὐτόν τόν προφήτη· «Ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει, καί τέξεται υἱόν…». Τό καταγράφει δέ μέ πᾶσαν ἀκρίβειαν ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ματθαῖος καί ἐμεῖς καθώς τό ἀκούσαμε σήμερα, ὑμνοῦμεν μαζί μέ τούς Ἁγίους Ἀγγέλους τό μέγα αὐτό, τῆς ἡμῶν σωτηρίας μυστήριον καί ἐν ἀγαλλιάσει βοῶμεν: «Ἅγιος εἶ καί πανάγιος Σύ καί ὁ μονογενής σου Υἱός, καί τό Πνεῦμά σου τό Ἅγιον». «Ὅς τόν κόσμον σου οὕτως ἠγάπησας ὥστε τόν Υἱόν σου τόν μονογενῆ δοῦναι, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ  ζωήν αἰώνιον· ὅς ἐλθών καί πᾶσαν τήν ὑπέρ ἡμῶν οἰκονομίαν πληρώσας…».

Εὐχαριστοῦμεν Θεέ Παντοδύναμε, γιά τίς φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργεσίες, ὅπου δώρισες καί παρέχεις πρός ἡμᾶς, διά τῆς ἀκτίστου Χάριτος. Δέσποτα Φιλάνθρωπε, εὐεργέτα τῶν ψυχῶν ἡμῶν· ὀρθοτόμησον ἡμῶν τήν ὁδόν, φρούρησον ἡμῶν τήν ζωήν. Δημιουργός καί Πλάστης ὅλων τῶν ποιημάτων καί πλασμάτων εἶσαι Σύ, ὁ Πατήρ καί ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Εἴμαστε ὅλοι δικοί Σου· ἡ δημιουργία οὐρανοῦ καί γῆς καί τέλος οἱ ἄνθρωποι καί δέν μπορεῖ ποτέ νά ἰσχυριστεῖ διαφορετικά ὅποιος θέλει νά εὐσεβεῖ, εἰδάλλως καθίσταται ἀσεβῆς ὁ ἀντιλέγων. Ὁ Μωϋσῆς κρατῶντας σαρανταήμερη νηστεία ἐπάνω στό Ὄρος, βλέπει τόν Θεό, σύμφωνα μέ τήν Γραφή, κατά πρόσωπο καί ὄχι αἰνιγματικά καί ὁμιλεῖ πρός Αὐτόν, ὅπως ὁμιλεῖ κανείς πρός τόν φίλο του, μαθαίνει ἀπό τόν Θεό καί διδάσκει γι’ Αὐτόν ὅλους, τήν μοναδικήν ἀλήθειαν ὑπό τόν ἥλιον.

Ὁ Θεός δημιούργησε στήν ἀρχή τόν οὐρανό καί τήν γῆ, σάν ὕλη πού δέχεται τά πάντα καί δυνάμει φέρει τά πάντα, ραπίζοντας μέ ράπισμα ἰσχυρό, ἐκείνους πού κακῶς νομίζουν ὅτι ἡ ὕλη προϋπῆρχε αὐτοτελῶς. Ἔπειτα καλλιεργῶντας καί στολίζοντας τόν κόσμο κατένειμε σέ ἕξι ἡμέρες(μεγάλα χρονικά διαστήματα), τήν κατάλληλη καί ἁρμόδια τάξιν στό καθένα ἀπό τά προσόντα του πού συμπληρώνουν τόν κόσμο του· ἐξεχώρισε τό καθένα μέ τό πρόσταγμα μόνο καί διέθετε καί συνέθετε μέ ἀπόλυτη ἁρμονία καί προσαρμογή τό ἕνα πρός τό ἄλλο, τό καθένα πρός τό σύνολο καί τά πάντα πρός  τό καθένα.

Σήμερα, ἁγία γερόντισσα, ἀναγνώσαμε τήν γενεαλογία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαβίδ, υἱοῦ Ἀβραάμ, ἐκ τῆς γραφίδος τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου· καί πιστεύσαμε καί ὁμολογήσαμε ἐν Χάριτι τήν μίαν μόνην καί μοναδικήν ἀλήθειαν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός δέν ἦλθε ὡς «ἀπό μηχανῆς Θεός», ἀλλά ὡς Ἐκεῖνος πού εἶναι κανονικότατος ἄνθρωπος, «τέλειος ἄνθρωπος», ἐκτός ἀπό Θεός βεβαίως, ἄρα ἔχει συγκεκριμμένη ἀνθρώπινη καταγωγή, καί μάλιστα Ἰουδαϊκή· ὅπως καί: «τό γάρ ἐν αὐτῇ γεννηθέν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου»[3].

 Ἐν τούτοις, μετά τήν ἑξαήμερον δημιουργία στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ προφήτης Μωϋσῆς καί τήν γενεαλογία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅπου ἀναφέρεται  ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, ὁ ἔχων γνώση Θεοῦ καί πνευματική σοφία Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, γράφει σέ ἄλλο χρόνο, τά θαυμαστά σημεῖα τοῦ Μεσσίου καί φθάνει στήν ἀπόδειξη ἐν Ἀγίῳ Πνεύματι, ὅτι ὁ Ἀδάμ δέν ἐγεννήθη ἀπό πατέρα ἄνθρωπον, ἀλλ’ ἔπλασεν αὐτόν κατ’ εὐθείαν ὁ Τριαδικός Θεός.

Ἰδού ἀδελφοί: «Καί αὐτός ἦν ὁ Ἰησοῦς ὡσεί ἐτῶν τριάκοντα ἀρχόμενος, ὥν, ὡς ἐνομίζετο υἱός Ἰωσήφ…τοῦ Μαθουσάλα, τοῦ Ἐνώχ… τοῦ Σήθ, τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Θεοῦ»[4].

Ὁ ἐπιστήμων ἰατρός Ἀπόστολος Λουκᾶς, ἐπιχειρεῖ νά οἰκοδομήσει ψυχές καί νά ἐμποδίσει τό σκοτάδι καί τήν ἅγνοια ἀπό τήν ὁποία κατέχεται ὁ κόσμος καί στήν ὁποία δέν ὑπάρχει ἀχτίδα θείου φωτός. Ἐπιθυμεῖ νά χαρίσει ἀπό ἐδῶ αὐτήν τήν ζωή, τήν τέλεια γνώση καί τήν ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μέ τό Εὐαγγέλιό Του, ἐπικαλούμενος καί τήν μαρτυρία τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ Λόγου· ὁ Ὁποῖος μαζί μέ τόν Πατέρα καί τόν Παράκλητο ἔπλασε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα και ὅτι ἐξ αὐτῶν προέρχεται τό ἀνθρώπινο γένος.

Ἰδού, ἁγία γερόντισσα, ἡ μαρτυρία-ἀποκάλυψη τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ· εἶπεν:  «ἀποστελλῶ εἰς αὐτούς Προφήτας καί Ἀποστόλους καί ἐξ αὐτῶν ἀποκτενοῦσι καί ἐκδιώξουσιν, ἵνα ἐκζητηθεῖ τό αἷμα… ἀπό καταβολῆς κόσμου ἀπό τῆς γενεᾶς ταύτης, ἀπό τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου, υἱοῦ Βαραχίου….· ναί, λέγω ὑμῖν, ἐκζητηθήσεται ἀπό τῆς γενεᾶς ταύτης». Προφανῶς ἀδελφοί, γνωρίζουμε ὅλοι τήν ἐκπλήρωση ἀκριβῶς τῆς προφητείας ταύτης πού συνετελέσθη τό 70 μ.Χ περίπου.

Ἐπίσης διδαγμένοι ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν Ἁγία Γραφή, βεβαιωνόμαστε οἱ Ὀρθόδοξοι ὅτι ὁ Κάϊν καί ὁ Ἄβελ, ἦσαν τά πρῶτα παιδιά τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, πού γεννήθηκαν μετά τήν παρακοή καί τήν ἔξοδό τους, ἐκ τοῦ Παραδείσου. Στή συνέχεια, μετά τόν θάνατο τοῦ Ἄβελ, τόν ὁποῖον σκότωσε ὁ ἀδελφός του, γεννήθηκαν υἱοί καί θυγατέρες, μέ πρῶτον τόν Σήθ, τόν υἱόν τοῦ Ἀδάμ, τόν πλασθέντα ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν Θεόν. Ὁ Ἀδάμ ἐπλάσθη, καθώς διδάσκουν οἱ θεολόγοι, κατά τήν εἰκόνα τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἔτσι ὁ Χριστός μᾶς βεβαιώνει γιά τήν ἀρχή τῆς πλάσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τά ἀπύλωτα στόματα λοιπόν, τῶν χαζῶν καί βλασφήμων, ἄς κλείσουν ὁριστικά, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τήν ἀρχή καί τήν πλάση τοῦ πρώτου ἀνθρώπου ἀπό τόν Τριαδικόν Θεόν· ἄς ἀφήσουμε ἥσυχα τά καϋμένα τά ζῶα, τούς πιθήκους, χιμπατζῆδες καί τά ἄλλα ἀνόητα καί βλάσφημα τῶν ἀπίστων.

Μάθετε, ἐν τούτοις, χριστιανοί μου, ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀπ’ εὐθείας καί τά ἐξῆς: «Κάθε δοκησίσοφος, λόγω ἀνθρώπινης ἐπιστήμης, δέν θά ἀξιωθεῖ ποτέ νά ἐμβαθύνει στά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί νά τά δεῖ, ὥσπου νά θελήσει πρῶτα νά ταπεινωθεῖ, ἀποβάλλοντας τήν ὑπεροψία». Γιατί, ἐκεῖνος πού κάνει ἔτσι καί ἀκολουθεῖ τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, Εὐαγγελιστές καί πάντας τούς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, θά ἀνανεώνεται καθημερινά ψυχῇ τε καί σώματι· θά ζεῖ στό φῶς τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀσπαζόμενος τό θεανδρικό πρόσωπό Του, μή δεχόμενος ἀνόητες θεωρίες.

Ὁδηγούμενος καί φωτιζόμενος ὁ πιστός ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, γίνεται διδαγμένος ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν Θεό, τόν Πατέρα τῶν Φώτων καί ψάλλει μαζί μέ τούς Ἀγγέλους: «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε…»· « Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Στόν Ἐρχόμενον εἰς τήν φάτνην τῆς Βηθλεέμ Χριστόν Ἰησοῦν, τόν Ἐμμανουήλ, ἡ Δόξα εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1](Ματθ.1, 21)

[2]«Τό ἐξαίσιον θαῦμα τό τῆς συλλήψεως, καί ὁ ἄφραστος τρόπος ὁ τῆς κυήσεως, ἐν σοί ἐγνώρισται, Ἁγνή Ἀειπάρθενε». (Μηναῖον Νοεμβρίου ιγ’, καί νῦν... Θεοτοκίον, β’ στιχολογίας σελ. 251)

[3](Ματθ. 1, 20)

[4](Λουκ. 3, 23-38)