Ἀναγκαία ἡ σύζευξις ἤθους καί δόγματος

 

Ἀναγκαία ἡ σύζευξις ἤθους καί δόγματος

     Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

  Μεγάλη σύγχυση ἐπικρατεῖ σὲ πολλοὺς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀγωνίζονται γιὰ νὰ συμφωνεῖ ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Θεωρητικὰ τὴ δέχονται, ἀλλὰ δὲν τὴν τηροῦν! Στὴν πραγματικότητα εἶναι μόνο κατ’ ὄνομα χριστιανοί. Τὴν πίστη τους τὴν περιορίζουν σὲ μερικὲς ἐντολὲς καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή, δηλαδὴ τὴν τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Καθετὶ ποὺ ἐμποδίζει τὴν ἱκανοποίηση τῶν παθῶν τους τὸ ἀπορρίπτουν μὲ τὴν ἀδιαφορία τους. Συχνὰ διαστρεβλώνουν τὸ νόημα τῶν ἐντολῶν, γιὰ νὰ τὶς προσαρμόσουν στὰ μέτρα τους.

  Ὑπάρχει ἐπίσης καί μιά κατηγορία χριστιανῶν ποὺ γνωρίζουν τὴν ὀρθότητα τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, τὴν προβάλλουν, ἀλλὰ ὑστεροῦν στὴν τήρησή της. Σ’ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνήκουν καὶ πολλοὶ κληρικοὶ καὶ θεολόγοι. Καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ ἀνησυχητικὸ γιὰ τὴ δική τους σωτηρία, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ τοὺς παρακολουθοῦν.

  Μόνη της ἡ θεωρία δὲν ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία. Ὅπως καὶ μόνη της ἡ πράξη, χωρὶς ὀρθὴ διδασκαλία, δὲν ἔχει καμία ἀξία. Χρειάζονται καὶ τὰ δύο νὰ ὑπάρχουν, γιὰ νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος συνειδητὸς χριστιανός. Τὴν ἀλήθεια αὐτή, δυστυχῶς ἀγνοοῦν ἢ παραθεωροῦν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Ἐκκλησία νὰ μὴ ἔχει ἱκανὰ στελέχη γιὰ τὸ ποιμαντικό της ἔργο.

  Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ σύζευξη ἤθους καὶ δόγματος στὴ ζωὴ τῶν πιστῶν ἀνθρώπων. «Ἀκολουθοῦμε τοὺς λόγους τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ βάζουμε μέσα στὶς ψυχές μας τὰ ὀρθὰ δόγματα καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ νὰ  ἐπιδεικνύουμε καὶ ὀρθὸ τρόπο ζωῆς, ὥστε καὶ ἡ ζωή μας νὰ ἐπιβεβαιώνει τὰ δόγματα καὶ τὰ δόγματα νὰ παρουσιάζουν τὴ ζωή μας περισσότερο ἀξιόπιστη. Γιατί οὔτε ἂν ἔχουμε μὲν δόγματα ὀρθά, παραμελοῦμε μὲ τὴ συμπεριφορά μας, θὰ ἔχουμε καὶ κάποια ὠφέλεια· οὔτε ἂν ζοῦμε ὀρθὰ καὶ παραμελοῦμε τὰ ὄρθα δόγματα, θὰ μπορέσουμε νὰ κερδίσουμε κάτι τὸ χρήσιμο ποὺ θὰ συντελεῖ στὴ Σωτηρία μας». Καὶ συνεχίζει ὁ ἅγιός μας μὲ μία παρομοίωση, ποὺ γίνεται δεκτὴ ἀπ’ ὅλους καὶ πείθει: « Ποιὸ εἶναι τὸ ὄφελος, ἂν ἕνα δένδρο ἐκτείνεται σὲ μεγάλο ὕψος καὶ ἔχει πλούσιο φύλλωμα, δὲν ἔχει ὅμως καρπό;»

  Ἐπίσης οἱ κήρυκες τοῦ λόγου πρέπει νὰ ἔχουν ὑπόψη τους ὅτι ἡ διδασκαλία μὲ τὰ ἔργα εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴ διδασκαλία μὲ τὰ λόγια. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει σχετικά: «Αὐτὸς ποὺ διδάσκει μὲ τὰ ἔργα καὶ ὅταν σιωπᾶ καὶ ὅταν τὸν παρατηροῦν, μπορεῖ νὰ διδάσκει ἄλλους μὲν μὲ τὴ θέα, ἄλλους δὲ καὶ μὲ τὴν ἀκοή• καὶ θὰ ἀπολαύσει μεγάλη εὔνοια ἀπὸ τὸ Θεό• ὄχι μόνον δὲ μὲ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ καὶ διὰ μέσου ἐκείνων ποὺ τὸν βλέπουν καὶ τὸν παρατηροῦν, συντελεῖ στὸ νὰ δοξάζεται ὁ Κύριός του. Αὐτὸς μὲ  ἄπειρες γλῶσσες καὶ μὲ πολὺ περισσότερους τρόπους θὰ ἀναπέμψει τὶς εὐχαριστίες καὶ τοὺς ὕμνους στὸ Θεὸ τῶν ὅλων».

  Μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὴν ἀποτελεσματικότητα τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν οἱ Μητροπολίτες, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐπιλέγουν δραστηριότητες κοσμικοῦ περιεχομένου, ἐνῷ ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα σημαντικὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἕνα κραυγαλέο παράδειγμα εἶναι τὸ θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, στὸ ὁποῖο ἀφιερώνονται μερικοὶ μεγαλόσχημοι κληρικοί, ἐνῷ δὲν ἔχουν τὸ θάρρος νὰ ὁμολογήσουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη τους. Βγάζουν δικά τους συμπεράσματα ὑπὲρ τῶν αἱρετικῶν, ἀμνηστεύουν τὴ διαστρέβλωση τῶν δογμάτων καὶ περιφρονοῦν τοὺς ἱεροὺς κανόνες, ἐπικοινωνοῦν μαζί τους χωρὶς κανένα ἐνδοιασμὸ καὶ χωρὶς ἔλεγχο τῆς συνείδησής τους.

  Ἐπίσης τὸ φοβερὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας μερικῶν «εὐσεβῶν», ποὺ ἐπιλέγουν τὴν ἱερωσύνη, εἶναι προκλητικό. Ἀπαγορεύεται ἕνας κληρικὸς νὰ εἶναι φιλόδοξος. Καὶ ὅμως τὸ πάθος αὐτὸ εἶναι κυρίαρχο σὲ ὅλους σχεδὸν τοὺς ἄγαμους κληρικούς, ποὺ ἔχουν τὰ «τυπικὰ προσόντα» καὶ ἐπιθυμοῦν ἢ ὀρθότερο ἐπιδιώκουν τὴν ἀρχιερωσύνη. Βέβαια, πάντα ὑπάρχουν οἱ λίγες ἐξαιρέσεις ποὺ μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἐλπίζουμε γιὰ κάτι καλύτερο. Ἀλλὰ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀγνοήσει καὶ τὸ πάθος τῆς εἰδωλολατρίας, ποὺ εἶναι ἡ πλεονεξία. Πολλοὶ κληρικοὶ εἶναι δέσμιοι αὐτοῦ τοῦ πάθους, τὸ ὁποῖο ἐπηρεάζει καὶ νοθεύει τὸ ποιμαντικό τους ἔργο.

Ἰδιαίτερη ἐνόχληση στὸ λαὸ προκαλοῦν καὶ τὰ διάφορα μεμονωμένα περιστατικὰ νεωτεριστῶν μητροπολιτῶν, τὰ ὁποῖα ἀποκαλύπτουν τὸ κοσμικὸ φρόνημά τους, ἀλλὰ καὶ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι ἄρχοντες πνευματικῆς ἐξουσίας καὶ μποροῦν νὰ ἀποφασίζουν σύμφωνα μὲ τὴ νοοτροπία τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου! Θεωροῦμε χρήσιμο νὰ ἀναφέρουμε μερικὲς σκανδαλώδεις πρωτοβουλίες τῶν συγκεκριμένων μητροπολιτῶν, γιὰ νὰ φανεῖ ἡ ἀπουσία Ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ νὰ δικαιολογηθεῖ ἡ ἀπαξίωση πολλῶν μητροπολιτῶν ἀπὸ μία μεγάλη μερίδα τοῦ θρησκεύοντος λαοῦ.

  Εἶναι θλιβερὸ γεγονὸς μερικοὶ μητροπολίτες νὰ διοργανώνουν μουσικὲς ἐκδηλώσεις μὲ κοσμικοὺς καὶ ἄσχετους μὲ τὴν Ἐκκλησία καλλιτέχνες γιὰ λόγους οἰκονομικούς.

  Ἐπιδιώκουν τὴν ἐνίσχυση τῶν ταμείων τους, γιὰ νὰ ἀναπτύσσεται τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῶν μητροπόλεών τους. Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι οἱ συγκεκριμένοι ἀρχιερεῖς ὑπηρετοῦν σὲ πλούσιες μητροπόλεις, ὅπου ὑπάρχει πληθυσμὸς καὶ ἔχουν γνωστὰ ἱερὰ προσκυνήματα, τὰ ὁποῖα προσελκύουν πολλοὺς ἐπισκέπτες. Γι’ αὐτοὺς «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα». Ἔχουν ἀφαιρέσει, μὲ τρόπο αὐθαίρετο, τὸ ΔΕΝ ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στὶς λέξεις «σκοπὸς» καὶ «ἁγιάζει». Κινοῦνται ὅπως ὅλοι οἱ κοσμικοί! Διαφημίζουν τὶς ἐκδηλώσεις ἀκόμα καὶ μέσῳ τῶν παγκαρίων τῶν ἱ. ναῶν. Οἱ ἴδιοι ἀναγνωρίζουν τὶς ἱκανότητες τῶν γνωστῶν τραγουδιστῶν καὶ εἶναι παρόντες στὶς ἐκδηλώσεις. Ἕνας μάλιστα μητροπολίτης, ὅταν ἐνθουσιάστηκε, παρακολουθώντας τὴ συναυλία τῆς μητρόπολής του, ἀνέβηκε στὴν ἐξέδρα καὶ μαζὶ μὲ τὸν τραγουδιστὴ εἶπε καὶ αὐτὸς τραγούδια κοσμικά. Ἡ εἰκόνα ἦταν ἀποκαρδιωτική. Νέος μητροπολίτης μὲ πανωκαλύμμαυχο, ἐγκόλπιο, πατερίτσα καὶ μικρόφωνο! Ὄχι βέβαια γιὰ νὰ ψάλλει, ἀλλὰ γιὰ νὰ τραγουδήσει καὶ νὰ ἐντυπωσιάσει τὸ λαό, προκειμένου νὰ προσφέρει ὅσο τὸ δυνατὸ περισσότερα χρήματα γιὰ τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς μητροπόλεώς του.

  Ἄλλος μητροπολίτης ἔδωσε στοὺς ἐφημέριους κουπόνια ἐπαιτείας (εἰσιτήρια γιὰ λαϊκὴ συναυλία ποὺ διοργάνωνε ἡ μητρόπολη), γιὰ νὰ τὰ πουλήσουν στοὺς ἀνθρώπους, ἀπαιτώντας συγκεκριμένα ποσά. Διαφορετικὰ ἡ ποιμαντική του ράβδος θὰ χρησιμοποιοῦνταν γιὰ ἀναγκαστικὸ σωφρονισμὸ τῶν κληρικῶν, ποὺ δὲν θὰ ἀνταποκρίνονταν στὸ κάλεσμά του καὶ δὲν θὰ συμμετεῖχαν στὰ «πνευματικὰ» δρώμενα τῆς ἱερᾶς μητρόπολης!

  Πολλὲς φορὲς χρησιμοποιοῦνται ἱεροὶ χῶροι γιὰ μουσικὲς ἐκδηλώσεις τῶν μητροπόλεων. Τὸ φαινόμενο ἀποκαλύπτει ὅτι οἱ διοργανωτὲς ἔχουν μειωμένη αἴσθηση τῆς ἱερότητας τοῦ χώρου, γι’ αὐτὸ καὶ ἐπιτρέπουν τὴ βεβήλωσή του. Καὶ ἂν αὐτὸ συμβαίνει, μὲ μητροπολίτες, τί νὰ ποῦμε γιὰ τοὺς ἁπλοὺς ἐφημέριους;

  Πρέπει κάποτε νὰ μπεῖ ἕνας φραγμὸς στοὺς μητροπολίτες ποὺ εἶναι αἰχμάλωτοι τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος καὶ ἐνεργοῦν μὲ τρόπο ποὺ σκανδαλίζει τοὺς πιστοὺς καὶ χαροποιεῖ τοὺς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄσχετοι μὲ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι βέβαια ἕνα δύσκολο ἔργο κι ἐκεῖνοι ποὺ τοὺς ἀνέδειξαν φέρουν βαρύτατη εὐθύνη.

orthodoxostypos