Ευδοξία Αυγουστίνου, Η «συμφωνία» που βιάζει την ιστορία

Ἡ «συμφωνία» πού βιάζει τήν ἱστορία

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος

«Λύπη συνέχει τάς καρδίας ἡμῶν», μετά τήν ὑπογραφή τῆς συμφωνίας στίς Πρέσπες στίς 17 Ἰουνίου 2018.  Ἀναντίρρητα, «ἥδε ἡμέρα», ἡ ἀποφράς τῆς νεότερης ἱστορίας μας,  εἶναι ἀρχὴ μεγάλων συμφορῶν γιὰ τό Ἔθνος μας γενικά.

Κατ’ ἀρχάς ὀνομάζεται συμφωνία -γιά λόγους καθαρά προπαγανδιστικούς-, ἐνῶ πρόκειται γιά προσύμφωνο, ἀφοῦ ὑπέγραψαν μόνον οἱ δύο ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν, ὁ σκοπιανός καί ὁ δικός μας, ὁ διορισμένος ἀπό τόν πρωθυπουργό καί ὄχι ἐκλεγμένος ἀπό τόν λαό. Καί βέβαια θά πρέπει νά γνωρίζουμε γιά ποιά κυβέρνηση μιλᾶμε. Ξεκάθαρα τό δήλωσε ὁ Μίκης Θεοδωράκης: «Αὐτὸ ποὺ ζοῦμε μὲ μία κυβέρνηση τοῦ 20% ποὺ ἀποφασίζει χωρὶς νὰ δίνει λογαριασμὸ σὲ κανένα γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῆς χώρας δὲν εἶναι ἁπλῶς τραγικὸ οὔτε βέβαια καὶ κωμικὸ, ἀλλὰ κυρίως εἶναι ἐξευτελιστικό». Διακεκριμένοι νομικοί ἀποφάνθηκαν ὅτι «ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν εἶναι ἄκυρη ὡς ἀντίθετη σὲ διατάξεις δημοσίου διεθνοῦς δικαίου καὶ σὲ συνταγματικὲς διατάξεις» καί  «ἀνυπόστατη» «λόγω μὴ νόμιμης ἐκπροσώπησης τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κατὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς σύμβασης». Ἀναμένουμε τίς ἐξελίξεις ἀπό πλευρᾶς δικαιοσύνης.

Ἡ συμφωνία ἔγινε μὲ τυμπανοκρουσίες στὴ μεθόριο τῶν δύο κρατῶν, ἀφοῦ ὀργανώθηκε εἰδική φιέστα, πού κόστισε στούς ἄγρια φορολογούμενους Ἕλληνες 75.000 εὐρώ μέ φόντο τή λίμνη τῶν Πρεσπῶν. Ἀσφαλῶς δὲν ἐπιλέχτηκε τυχαῖα ὁ περίφημος ὑγροβιότοπος  γιὰ τὴν ὑπογραφή.  Στοὺς Ψαράδες τὸ 1949 διαδραματίστηκε μία ἀπὸ τὶς τελευταῖες πράξεις τοῦ ἑλληνικοῦ ἐμφύλιου πολέμου. Στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ στὶς 25 καὶ 26 Μαρτίου τοῦ 1949 ὁ τότε ἡγέτης τοῦ ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης διακήρυξε τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης τοῦ «μακεδονικοῦ» λαοῦ.

Τί κρίμα! Γνωρίζουμε ὅτι ἡ γειτονική μας χώρα καπηλεύεται ἐδῶ καί 74 χρόνια τὸν ἱστορικό, γεωγραφικὸ καὶ πολιτικὸ ὅρο Μακεδονία καί τόν χρησιμοποιεῖ ὡς ἐθνικό. Καί σήμερα ὅλος ὁ ἑλληνισμὸς βλέπει ὅτι τὸ ζήτημα τῆς ὀνομασίας ἀποτελεῖ μία διαπραγμάτευση, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπουσιάζει ἡ ἱστορία. Ἀντιθέτως εἶναι παροῦσα ἡ προπαγάνδα. Δέν  πρόκειται ἁπλῶς γιά ἕνα ζήτημα τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ ἕνα θέμα ποὺ συνδέεται μὲ τὸ μέλλον καί μέ τήν ἐπιβίωση ὅλου τοῦ Ἔθνους. 

Οὐσιαστικά ἡ κλοπὴ τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας ἀποτελεῖ μείζονα συνιστῶσα τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καὶ τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων. Ἡ  ἐπίλυση, ὅμως, ἑνὸς μείζονος ἐθνικοῦ ζητήματος δὲν μπορεῖ νὰ γίνει εἰς βάρος καμίας ἱστορικῆς πραγματικότητας· εἶναι ἀπαράδεκτο νά ἀπεμπολοῦμε τά κυριαρχικά μας δικαιώματα στὸ ὄνομα ἀβέβαιων οἰκονομικῶν συμφερόντων, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι θὰ λύσουν αὐτόματα τὸ θέμα. Κανεὶς προφανῶς δὲν ἔχει τό δικαίωμα νά   παραδίδει τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας γιά ὁποιαδήποτε λύση. Ὅποιος τό ἐπιχειρεῖ διαπράττει τὸ ἔγκλημα τῆς Ὕβρεως καί ἀνελέητη ἀναμένεται ἡ  ἄτη, δηλαδή ἡ τιμωρία.

Ἐπιπλέον, ὁ ὅρος «Βόρεια Μακεδονία» συνειρμικά ἀνακαλεῖ στή σκέψη καί τόν ὅρο «Νότια Μακεδονία», παραπέμποντας σέ ἕναν ἑνιαῖο λαό μέ κοινή γλῶσσα, κοινή παράδοση, ἑνιαῖο πολιτισμό, ὅπως Βόρεια καί Νότια Κορέα, παρά τό γεγονός ὅτι πρόκειται γιά διαφορετικά Κράτη. Τελικά, ἀφοῦ προσδιορίσθηκε ἡ «Βόρεια Μακεδονία», ποιά εἶναι ἡ «Νότια Μακεδονία» καί ποιά ἡ σχέση αὐτῆς  τῶν Σκοπίων μέ τήν ἱστορική Μακεδονία πού ἀνήκει στήν Ἑλλάδα; Γι’ αὐτό «οὐ περί ὀνομάτων, ἀλλά περί πραγμάτων ὁ ἀγών» μας γίνεται.

            Στήν τελετή τῆς ὑπογραφῆς παρόντες ἦταν ἀξιωματοῦχοι τοῦ ΟΗΕ μὲ πρῶτο τὸν πολύ Νίμιτς, ὁ ὁποῖος ἐπέλεξε τὴν ἡμέρα τῶν γενεθλίων του γιὰ τὴν ὑπογραφή, ὥστε νὰ μᾶς ἐξουθενώσει ἀκόμη περισσότερο. Ἡ «συμφωνία» ὡς γνωστό χαιρετίστηκε μὲ ἄκρατο ἐνθουσιασμό καί ὑπέρμετρη εὐφορία. Εἶναι, ἄραγε, χωρὶς σημασία τὸ ὅτι πανηγύρισε ὁ διεθνὴς τύπος; Ἀκόμη καί ὁ διεθνής κερδοσκόπος καὶ ραδιοῦργος στὴ Βαλκανικὴ Σόρος ἐξέφρασε τήν ἱκανοποίησή του. Ἄν ὅμως οἱ κρατοῦντες εἶχαν κλασικὴ παιδεία, θὰ γνώριζαν τὸν σοφὸ λόγο ποὺ μᾶς ἄφησε ἡ ἀρχαία παράδοση: «Ἐπαινούμενός ποτε Ἀντισθένης ὑπὸ πονηρῶν, ἔφη: Ἀγωνιῶ μὴ τι κακὸν εἴργασμαι!» Ὅλοι ὅσοι συγχαίρουν τὸν πρωθυπουργὸ, κινοῦνται ἄραγε ἀπὸ ἀγαθὲς προθέσεις;

Ἀναμφισβήτητα ἡ «συμφωνία» τῶν Πρεσπῶν εἶναι ἐπιζήμια καὶ πρέπει νὰ καταψηφισθεῖ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Βουλή. Σύμφωνα μέ τήν ὁμολογία τῶν Σκοπιανῶν τούς τά δώσαμε ὅλα, μέ ἀντάλλαγμα... μιά γραβάτα: Τούς ἀναγνωρίσαμε «μακεδονική» γλῶσσα, ἐθνότητα καὶ ταυτότητα. Μὲ τὴν ὑπογραφὴ τῆς συμφωνίας ἀκυρώνονται οἱ Βαλκανικοὶ Πόλεμοι καὶ νομιμοποιεῖται ἡ πλαστογράφηση, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπὸ τὸν Τίτο. Πολὺ χαρακτηριστικά ἕνας ἀπό τούς παρισταμένους, ὁ Γιοχάνες Χάν, ἐπίτροπος τῆς ΕΕ, σχολιάζοντας τὴ συμφωνία τόνισε: «Ὑπεγράφη, σφραγίστηκε, παραδόθηκε!».

Παραδόθηκε! Πράγματι, παραδόθηκε τό μεγαλύτερο  κομμάτι τῆς πατρίδας μας, γιὰ τὸ ὁποῖο ἔχυσαν τὸ αἷμα τους καὶ θυσίασαν τὴ ζωὴ τους Ἕλληνες ἀγωνιστές, ὅπως ὁ Παῦλος Μελᾶς, ὁ καπετὰν Ἄγρας, οἱ μητροπολίτες Γρεβενῶν Αἰμιλιανὸς καὶ Κορυτσᾶς Φώτιος καὶ ἄλλοι πολλοί. Δέν μπορεῖ τό μελάνι μιᾶς ὑπογραφῆς νά διαγράψει ὅ,τι μέ αἷμα χαράχτηκε ἀνεξίτηλα ἐδῶ καί 3.500 χρόνια στήν ἁγιασμένη γῆ τῆς Μακεδονίας μας.

Πολλά σημεῖα τῆς λεγόμενης «συμφωνίας» θά μπορούσαμε νά σχολιάσουμε. Λόγω τοῦ περιορισμένου χώρου ἀρκοῦμαι σέ μερικά:

Σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 8.5 θεσπίζεται ἡ δημιουργία Κοινῆς Διεπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων σὲ ἱστορικά, ἀρχαιολογικὰ καὶ ἐκπαιδευτικὰ θέματα,  ἡ ὁποία θὰ ἐξετάσει «τὴν ἀντικειμενική, ἐπιστημονικὴ ἑρμηνεία τῶν ἱστορικῶν γεγονότων βασισμένη σὲ αὐθεντικές, στοιχειοθετημένες καὶ ἐπιστημονικὰ στέρεες ἱστορικὲς πηγὲς καὶ ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα... Ἡ Ἐπιτροπὴ θὰ ἐξετάσει καί, ἐφόσον θεωρήσει κατάλληλο, θὰ ἀναθεωρήσει οἱαδήποτε σχολικὰ ἐγχειρίδια καὶ βοηθητικὸ σχολικὸ ὑλικὸ, ὅπως χάρτες, ἱστορικοὺς ἄτλαντες, ὁδηγοὺς διδασκαλίας».

Ἀλήθεια, ποιοί θά συγκροτήσουν τήν Ἐπιτροπή; Οἱ ἀλλαγές ἀφοροῦν καὶ στὰ ἑλληνικὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια ἤ μᾶλλον μόνον σ’ αὐτά; Τά δικά μας δὲν περιέχουν ἀλυτρωτικὲς ἀναφορές. Τί πρόκειται, ὅμως, νά ζητηθεῖ ἀπό τήν Ἐπιτροπή, δέν γνωρίζουμε. Πῶς θά ἐναρμονισθοῦν θέματα, ὅπως οἱ σλαβικὲς ἐγκαταστάσεις στὴ Μακεδονία, τὸ κράτος τοῦ Σαμουὴλ  ἤ ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας;  Ἐκεῖ ποὺ προσπαθούσαμε νὰ καταγγείλουμε τὸν σκοπιανὸ ἀλυτρωτισμό, δεχόμαστε καὶ τὴν ὕπαρξη ἑλληνικοῦ ἀλυτρωτισμοῦ!

Ἐπίσης, τό ἄρθρο 7.1 δίνει τὸ δικαίωμα διαφορετικῆς ἑρμηνείας στὸν ὅρο «Μακεδονία». Πολύ φοβοῦμαι ὅτι σύντομα θὰ κινδυνεύει καὶ ἡ διδασκαλία στά σχολεῖα τοῦ Παύλου Μελᾶ, καθώς καὶ ἡ ὀνομασία τοῦ Μουσείου Μακεδονικοῦ Ἀγώνα!         

Τό πρόβλημα, ὅμως, δέν εἶναι οἱ γείτονες. Τό πρόβλημα εἶναι οἱ δικοί μας ἡγήτορες, οἱ ὁποῖοι προτρέχουν καὶ συλλαμβάνονται συνεχῶς ἀδιάβαστοι. Δυστυχῶς, τά κάστρα πέφτουν ἀπό μέσα. Χαρακτηριστικὰ ὁ πρώην ὑπουργός Παιδείας δήλωσε ὅτι ἀκόμη καὶ ἡ φράση «ἡ Μακεδονία εἶναι μία καὶ ἑλληνικὴ» θὰ θεωρεῖται ἔκφραση ἀλυτρωτισμοῦ. Λίγη σοβαρότητα δέν βλάπτει!

 Στό ἄρθρο 6.3 διαβάζουμε: «Ἕκαστο Μέρος θὰ ἀποτρέπει καὶ θὰ ἀποθαρρύνει ἐνέργειες περιλαμβανομένων τῶν προπαγανδιστικῶν ἀπὸ ἰδιωτικοὺς φορεῖς ποὺ πιθανὸν ὑποδαυλίζουν τὸν σωβινισμό, τὴν ἐχθρότητα, τὸν ἀλυτρωτισμὸ καὶ τὸν ἀναθεωρητισμὸ ἐνάντια στὸ ἄλλο μέρος». Δηλαδή, ὅταν ἐπικυρωθεῖ ἡ συμφωνία, μέ ποιά κριτήρια θά καθορίζεται ἡ ἐχθρότητα; Θά ἀπαγορεύεται νά ἀρθρογραφοῦμε γιά θέματα μακεδονίτικα, νά γιορτάζουμε τόν Μακεδονικό Ἀγώνα, νά τραγουδοῦμε «Μακεδονία ξακουστή», νά διαδηλώνουμε γιά τίς ἀναντίρρητες ἀλήθειες;

Ἐπιπλέον, στὸ ἄρθρο 13 ἡ συμφωνία κατοχυρώνει δικαιώματα τῶν Σκοπίων  ὡς «περίκλειστου» κράτους,  καθώς  τό νεότευκτο αὐτό μόρφωμα δὲ διαθέτει δική του χωρικὴ θάλασσα. Τὰ «περίκλειστα» κράτη ἀποτελοῦν εἰδικὴ κατηγορία κρατῶν καί ἡ Ἑλλάδα ἀπό τή στιγμή πού συνορεύει μὲ περίκλειστο κράτος, θὰ ἐπιτελεῖ ρόλο κράτους διέλευσης. Ἐξασφαλίζει ἔτσι στά Σκόπια ἐλεύθερη πρόσβαση στὸ Αἰγαῖο, ἐκμετάλλευση τῆς ἑλληνικῆς ΑΟΖ, διεξαγωγὴ ἁλιείας στὶς ἑλληνικὲς θάλασσες, χρήση τῶν ἑλληνικῶν λιμένων, ἀπόκτηση ναυτικοῦ ἐμπορικοῦ στόλου καὶ ναυτικῆς σημαίας. Τά Σκόπια ἔχουν δικαίωμα νὰ κάνουν ἔρευνες σὲ ὅλο τὸ Αἰγαῖο σὲ συνεργασία μὲ τὴν ἐπίσης γείτονά μας καί μέντορά τους Τουρκία σύμφωνα μέ τή σχετική Σύμβαση τοῦ ΟΗΕ (1982) γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας (ἄρθρο 69). Πιὸ καταστροφικὴ συμφωνία γιὰ τὰ ἑλληνικὰ συμφέροντα δὲ θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει.

Τώρα, λοιπόν, ἀρχίζει ὁ νέος Μακεδονικός Ἀγώνας, στόν ὁποῖο  εἴμαστε ὅλοι ἐπιστρατευμένοι, γιά νά ἀποσβήσουμε τή «μεγάλη Ντροπή». Ἦρθε ἡ ὥρα τῆς ἀντίστασης. Ἀσφαλῶς πρέπει πρῶτα ὁ καθένας μας νὰ ἐνημερωθεῖ γιὰ τὸ περιεχόμενο τῶν 20 ἄρθρων αὐτῆς τῆς συμφωνίας. Ἔτσι μόνον θὰ μπορέσουμε νά ἀμυνθοῦμε καί νά ἀποκρούσουμε τίς ποικίλες προπαγάνδες. Δὲν μποροῦμε νά ἀφήσουμε νὰ περάσει μία ἰδεολογία, ποὺ δὲ σέβεται τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ δὲν πιστεύει στὴν ἱστορία. Οὔτε εἶναι στό DNA μας νά γονατίζουμε εὔκολα ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ δύσκολες στιγμὲς τῆς ἱστορίας.

Ἀναμφισβήτητα, «ἥδε ἡμέρα» μοιάζει μέ Μεγάλη Παρασκευή. Μετά τόν Σταυρό, ὅμως, θά ἔρθει ἡ Ἀνάσταση, ἀρκεῖ νά διαφυλάξουμε ὅλοι μαζί τήν ἐθνική μας ἑνότητα καί νά καταπολεμήσουμε τόν διχασμό τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας αὐτή τήν κρίσιμη γιά τήν πατρίδα μας ὥρα. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ ἀπορρίψουμε τὴν ἀπαράδεκτη συμφωνία καί θά ἀποφύγουμε μία νέα ἐθνικὴ ταπείνωση.

Ψηλά οἱ σημαῖες! Ψηλά οἱ καρδιές!

Καλόν ἀγώνα!