Γιατί καίγονται για το Μακεδονικό…

 

   Το Μακεδονικό ζήτημα απασχολεί ευρέως τους Έλληνες και εδώ και στο εξωτερικό, ενώ τα εθνικά θέματα εδώ και χρόνια είχαν περιέλθει σε μία κατάσταση αφάνειας, σαν να είχαν λυθεί όλα. Φαίνεται ότι περισσότερο νοιάζονται για την εθνική μας υπόσταση οι ξένοι, φίλοι και εχθροί. Τούτο δείχνει ότι τα Βαλκάνια ξαναέρχονται στην ατζέντα των συμφερόντων των ισχυρών, όπως ακριβώς συνέβαινε, για διαφορετικούς βέβαια λόγους,τον 19ο αι. Και στις αρχές του εικοστού αιώνα με τον «μέγα ασθενή».

Τα δεδομένα τώρα στον βαλκανικό χώρο έχουν αλλάξει, αλλά λειτουργούν με τόσες αντιθέσεις που μπορούν να προκαλέσουν μεταβολές και κρίσεις λίαν επικίνδυνες για τους λαούς. Και δυστυχώς για εμάς πάλι οι «σύμμαχοι» επιχειρούν να μας πείσουν ότι εμείς είμαστε το πρόβλημα, αφού δεν υποτασσόμαστε στη γραμμή τους!

Εκτιμώ πως ο κάθε Έλληνας θα μπορούσε να κατανοήσει εύκολα τα κίνητρα των ισχυρών φίλων μας για τη συγκεκριμένη λύση του Μακεδονικού, αν γνώριζε πώς αντιμετώπισαν τους Έλληνες σε δύο μεγάλες στιγμές της εθνικής μας πορείας. Αναφέρομαι στον καιρό της Ελληνικής Επανάστασης του ’21 και στον Μικρασιατικό πόλεμο 1919-22.

Η ιστορία αυτών των γεγονότων, μας δείχνει ότι οι ξένοι ως φίλοι ή ως σύμμαχοι ακολούθησαν μία στάση καθόλα συμφεροντολογική, χωρίς αρχές, αλλά και χωρίς σταθερά σημεία. Για παράδειγμα, καμία ευρωπαϊκή χώρα, αν και εχθρεύονταν την Οθωμανική αυτοκρατορία, δεν είδε αρχικά την Ελληνική Επανάσταση θετικά. Όταν όμως οι Έλληνες με τον αγώνα και τις θυσίες τους έδειξαν ότι δεν υπογράφουν την υποταγή τους, τότε όλοι οι δυνατοί της Ευρώπης άρχισαν να αλλάζουν θέση ώσπου και υπόγραψαν τη Συνθήκη του Λονδίνου (1830) για ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.

Ανάλογη συμπεριφορά βρίσκουμε και στον Μικρασιατικό πόλεμο. Ενώ υπόγραψαν τη Συνθήκη των Σεβρών και ζήτησαν από τον Βενιζέλο να αποβιβάσει στρατό στη Σμύρνη, αργότερα μας εγκατέλειψαν, γιατί έκριναν ότι απειλούνταν τα συμφέροντά τους από την πολιτική της νέας Κυβέρνησης των Αθηνών με τις τραγικές συνέπειες για ολόκληρο τον ελληνισμό.

Άρα και στο ζήτημα των Σκοπίων ας μην έχουμε καμία αυταπάτη ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι καίγονται για να επιβάλλουν το ξεπούλημα της Ελλάδας, επειδή έτσι σήμερα υπηρετούνται τα συμφέροντά τους. Έτσι εξηγούνται και τα τόσα επαινετικά λόγια και οι ύμνοι για το περιεχόμενο της συμφωνίας των Πρεσπών και για τη στάση της Κυβέρνησής μας. Δε φαντάζονταν οι άνθρωποι ότι μία Κυβέρνηση «αριστερή» θα μετατρεπόταν τόσο εύκολα σε υπάλληλό τους.

Βεβαίως οι δυνατοί του κόσμου πάντα ακολουθούν την ίδια συμπεριφορά για την επιβολή των συμφερόντων μας. Αλλά το τραγικό δυστύχημα για την Ελλάδα είναι που καίγεται για την ολοκλήρωση της υποταγής ο κ. Τσίπρας και η παρέα του. Υποταγή, παράδοση και προσκύνημα είναι το τρίπτυχο «της αξιοπρέπειας και της αριστεροσύνης τους»!

Τα παραδίνουν όλα από μία διεθνιστική ιδεολογία, κατάλοιπο άλλων εποχών και προπαντός για να παραμείνουν λίγο ακόμα στην καρέκλα των προνομίων. Έτσι εξηγείται που στάζει μέλι το στόμα των ξένων για τον πρωθυπουργό μας, κι ας πίνει φαρμάκι ο Έλληνας βλέποντας να έρχεται μία μεγάλη εθνική ήττα. Αλήθεια, περίμενε ποτέ Έλληνας να ακούσει ακόμα και από τον Τραμπ τόσο ευνοϊκά σχόλια για την «έντιμη και περήφανη» εθνική μας παραχώρηση;

Ούτως εχόντων των πραγμάτων και ώσπου να μας αποχαιρετήσει ο Τσίπρας και ο συνέταιρός του, έχουμε καθήκον πατριωτικό για μία συλλογική οργάνωση και για ένα σταθερό και αγωνιστικό αντιστασιακό κίνημα για να σωθεί η ιστορία μας και η εθνική μας αξιοπρέπεια.

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ –«ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ» 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018.