Επιστολή του π. Θεοδώρου Ζήση προς τον Παναγιώτατον Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμον

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 22ᾳ Νοεμβρίου 2017

Παναγιώτατον

Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης

κ. Ἄνθιμον

Ἐνταῦθα

Παναγιώτατε,

Διὰ τοῦ ὑπ᾽ ἀριθμ. 599/15.09.2017 ἐγγράφου ὡρίσατε Ἀναπληρωτὴν Πρόεδρον τοῦ Ἐπισκοπικοῦ σας Δικαστηρίου τὸν τότε πρωτοσύγκελλον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀρχιμανδρίτην π. Στέφανον Τόλιον, τώρα δὲ μητροπολίτην Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου.

Οὗτος ἐσπευσμένως, τὴν ἰδίαν ἡμέραν (15.09), συνέταξε καὶ μοῦ ἀπέστειλε τὸ ὑπ᾽ ἀριθμ. πρωτ. 2 ἔγγραφον τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου, μὲ τὸ ὁποῖον μὲ ἐκάλει νὰ παραστῶ ἐνώπιον τοῦ Δικαστηρίου τὴν Πέμπτην 28ην Σεπτεμβρίου καὶ ὥραν 12.00 μ. ἐν τῷ Γραφείῳ τῆς Πρωτοσυγκελλίας, ἵνα δικασθῶ «διὰ τὰ εἰς ἃ ὑπέπεσα κανονικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ παραπτώματα».

Διὰ τοῦ ἀπὸ 26ης Σεπτεμβρίου ἰδικοῦ μου ἐγγράφου πρὸς τὸν ἀναπληροῦντα ὑμᾶς ὡς πρόεδρον τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου Ἀρχιμανδρίτην π. Στέφανον Τόλιον, ἐδήλωσα ὅτι δὲν θὰ παραστῶ εἰς τὴν παρῳδίαν αὐτὴν τῆς δίκης καὶ ἐξήγησα τοὺς λόγους τῆς ἀπουσίας μου.

Ἐπέρασεν ἔκτοτε τὸ μακρὸν διάστημα τῶν δύο μηνῶν καὶ δὲν ἔχω λάβει γνῶσιν τῆς ἀποφάσεως τοῦ Δικαστηρίου, ὡς ἔχω ὄχι μόνον ἔννομον, ἀλλὰ καὶ ἁπλοῦν ἀνθρώπινον δικαίωμα· δὲν τολμῶ νὰ εἴπω ἀδελφικὸν ἐν τῇ Πίστει καὶ τῇ Ἱερωσύνῃ δικαίωμα καὶ ὑμέτερον χρέος.

Τί ἀπεφάσισε, τελικῶς, τὸ Δικαστήριον καὶ ποίαν ποινὴν μοῦ ἐπέβαλε; Ἐκήρυξεν ἑαυτὸ ἀναρμόδιον καὶ ἀπέστειλε τὸν φάκελλον εἰς τὸ Συνοδικὸν Δικαστήριον; Ἀνέβαλε τὴν δίκην ἢ τὴν ἐματαίωσε σκεφθὲν ψυχραιμότερον ἢ ἀδελφικώτερον; Δὲν εἶναι περιττὸν νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι οὔτε εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος τῆς πατριαρχικῆς δικαιοδοσίας, οὔτε εἰς ἄλλας μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκινήθη δικαστικὴ δίωξις ἐναντίον κληρικῶν διακοψάντων τὴν μνημόνευσιν τοῦ ὀνόματος τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου. Εὐχαριστῶ διὰ τὸν στέφανον αὐτὸν τῆς ἀδίκου διώξεως, ὡς καὶ τὸν συνεργήσαντα εἰς τοῦτο ὁμώνυμον π. Στέφανον, τὸν στεφανωθέντα τώρα διὰ τῆς ἐπισκοπικῆς μίτρας τῶν Φιλίππων.

Ὅπως ἔχω δηλώσει καὶ γράψει ἐπανειλημμένως, καὶ παρὰ τὰ συκοφαντικῶς καὶ κακοβούλως ὑπὸ ψευδομένων καὶ ἀνευθύνων ἀνθρωπαρίων διαδιδόμενα, δὲν πρόκειται νὰ προχωρήσω εἰς σχισματικὰς ἐνεργείας ἢ νὰ μνημονεύσω ἄλλον ἐπίσκοπον. Σᾶς ἀποστέλλω συνημμένως καὶ πρόσφατον σχετικὸν μικρὸν βιβλίον μου μὲ τίτλον: «Ἡ Ἀποτείχιση δὲν εἶναι σχίσμα. Ὀφειλόμενες ἐξηγήσεις». Θὰ ἐπαναλάβω τὴν μνημόνευσιν τοῦ ὀνόματός σας, εὐθὺς ὡς καταδικάσετε δημο- σίως, «ἐπ᾽ ἐκκλησίας», τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν ψευδοσύνοδον τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία τὸν ἐθεσμοθέτησε καὶ τὸν ἐνομιμοποίησε, ἀλλοιώσασα καὶ φθείρασα τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν. Μέχρι τότε ἠμπορεῖτε κάλλιστα νὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ἐπανέλθω εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου καὶ νὰ ἱερουργῶ, χωρὶς τὴν μνημόνευσιν τοῦ ὀνόματός σας. Ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ ναοί της δὲν εἶναι ἰδιοκτησία τῶν ἐπισκόπων, ἀλλὰ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ δὲ ὑπακοὴ πρὸς τοὺς ἐπισκόπους, ἀναγκαία διὰ τὴν εἰρήνην καὶ εὐταξίαν, προϋποθέτει Ὀρθοδόξους ἐπισκόπους, ὀρθοτομοῦντας τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια κατὰ τὸν Ἅγιον Μάξιμον τὸν Ὁμολογητήν, καὶ ὄχι ἐκεῖ ποὺ μνημονεύονται αἱρετίζοντες ἐπίσκοποι. Εἰς τὴν τελευταίαν περίπτωσιν ὑπάρχει «Κακὴ ὑπακοὴ καὶ ἁγία ἀνυπακοή», κατὰ τὸν τίτλον παλαιοῦ πατερικοῦ μου βιβλίου, τὸ ὁποῖον συνημμένως σᾶς ἀποστέλλω.

Θὰ χαρῆ χαρὰν μεγάλην ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, ὁ ἀγωνισθεὶς ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου, ὅταν ἴδῃ τὸ θυσιαστήριον τοῦ ναοῦ του κυκλούμενον ὑπὸ ὀρθοδόξου ἐπισκόπου καὶ ὀρθοδόξων ἱερέων, μετ᾽ αὐτοῦ δὲ καὶ σύμπας τῶν Ἁγίων ὁ χορὸς διὰ τὴν εἰρήνευσιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, τὸ ὁποῖον ταράσσεται καὶ σκανδαλίζεται ἐξ αἰτίας τῶν αἱρετικῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Ἡ προθανάτιος ὁμολογία καὶ καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατὰ τὴν φρικτὴν ὥραν τοῦ καθαγιασμοῦ καὶ τῆς μεταλήψεως τῶν ἀχράντων μυστηρίων ἀπὸ τὸν μητροπολίτην Μάνης κυρὸν Χρυσόστομον ἀποστέλλει συγ-κλονιστικὰ μηνύματα.

Εὐχόμενος πᾶσαν ἀπὸ τοῦ Κυρίου τῆς εἰρήνης ἐνίσχυσιν πρὸς εἰρήνευσιν καὶ καταλλαγὴν ἐν τῇ ὁδῷ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀληθείας καὶ Ζωῆς διατελῶ,

Μετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

Πρωτοπρεσβύτερος

Θεόδωρος Ζήσης

Συνημμένα 2:

1. Κακὴ Ὑπακοὴ καὶ Ἁγία Ἀνυπακοή, Θεσσαλονίκη 2006.

2. Ἡ Ἀποτείχιση δὲν εἶναι σχίσμα. Ὀφειλόμενες ἐξηγήσεις, Θεσσαλονίκη 2017.