Κυριακή της Πεντηκοστής –«Εγώ ειμι το φως του κόσμου»

Ευαγγέλιο: Ιωάν. ζ΄,37-52, η΄,12

«Εγώ ειμι το φως του κόσμου»

Ο ίδιος ο Κύριός μας, αγαπητοί μου αδελφοί, λέει τους λόγους αυτούς, που αναφέρονται και εφαρμόζουν πλήρως στο Θείο Πρόσωπό Του. Ο αγαπημένος μαθητής και επιστήθιος φίλος Του, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, που για τρία ολόκληρα χρόνια βρίσκεται κοντά Του, Τον ακούει από το ίδιο το στόμα Του και καταγράφει τους λόγους αυτούς στο Ευαγγέλιό Του. Και δεν είναι η πρώτη φορά, που γίνεται λόγος στην Αγία Γραφή για τον Κύριο, ότι είναι το φως. Επανειλημμένα τονίζεται ότι ο Ιησούς είναι το φως των ανθρώπων, το φως το αληθινό (Ιωάν. Α΄,4-9), το φως το αιώνιο (Ησ. Ξ΄,20), η πηγή του φωτός. Είναι η αιώνια φωτοπηγή, από την οποία εκπέμπονται στα σύμπαντα οι ολόχρυσες ακτίνες της χάριτος και της αλήθειας. «Φως ο Πατήρ, φως ο Λόγος, φως και το άγιον Πνεύμα», αναφωνεί ο ιερός Υμνωδός. Και μέσα στο φως αυτό είναι λουσμένη η γιορτή της Πεντηκοστής.

Στο υπερκόσμιο φως, που έλαμψε εκείνο το πρωινό, στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Πολλά από τα τροπάρια της σημερινής γιορτής, που αναφέρονται στο Πανάγιο Πνεύμα, αλλά και σ’ όλη την Παναγία και Ομοούσιο Τριάδα, μιλούν για το Φως αυτό που φωταγώγησε τον κόσμο. Και το ιερό Ευαγγέλιο της μεγάλης αυτής γιορτής, για φως και πάλιν ομιλεί. Και βλέπουμε τον Κύριο να διακηρύττει επίσημα ότι Εκείνος είναι το φως του κόσμου. Αυτό, λοιπόν, το πνευματικό φως, αξίζει να δούμε κι εμείς σήμερα, για να αντιληφθούμε την σπουδαιότατη σημασία της ακτινοβολίας Του.

Όταν δημιουργήθηκε η γη, βαθύ και αδιαπέραστο σκοτάδι σκέπαζε τον κόσμο. Και μόνο όταν ακούστηκε η προσταγή του Δημιουργού «γενηθήτω φως» (Γέν. Α΄,3), οι ακτίνες του αισθητού φωτός διέλυσαν το σκοτάδι και έκαμαν να φαίνονται τα επίγεια έργα του Παντοδύναμου Δημιουργού. Σκοτεινή, επομένως και παγερή φυλακή, θα ήταν η γη αν έλειπε ο ήλιος, στην οποία μαζί με το σκοτάδι θα είχε εγκαταστήσει το βασίλειό του και ο θάνατος. Και δεν είναι μόνο του αισθητού και του υλικού φωτός, ο αίτιος και δημιουργός. Είναι και του πνευματικού φωτός η αιώνια πηγή. Γιατί Αυτός φωτίζει με την διδασκαλία Του και διαλύει τα σκότη της άγνοιας και της πλάνης, της δεισιδαιμονίας και της απάτης. Το πνευματικό αυτό φως επιδρά στη ζωή μας, παρόμοια προς το ηλιακό. Πρώτ’ απ’ όλα διαλύει το σκοτάδι και φωτίζει τις ψυχές. Και το βλέπουμε τούτο, οφθαλμοφανώς, ευθύς μόλις κατέρχονται οι πύρινες γλώσσες στους ιερούς Μαθητές, κατά τη σημερινή μέρα της Πεντηκοστής. Κι’ ενώ είναι αγράμματοι και απλοϊκοί (Πράξ. Δ΄,13) και βρίσκονται, κατά κάποιο τρόπο, βυθισμένοι στο σκοτάδι της άγνοιας, φωτίζονται αμέσως. Γνωρίζουν αλήθειες της πίστεώς μας άγνωστες ως τότε και γίνονται ικανοί να τις εκφράσουν με πειστικότητα.

Ο φωτισμός αυτός της ψυχής, που προέρχεται από το πνευματικό φως, είναι κάτι που παρατηρείται και στις μέρες μας. Είναι αλήθεια, ότι οποιοσδήποτε πιστός αφήσει ελεύθερη την ψυχή του, για να φωτισθεί από το άγιο Πνεύμα, που εκπέμπει τις ακτίνες Του, δια μέσου της λατρευτικής και μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας μας, φωτίζεται. Βλέπει φως μπροστά του και δεν κινδυνεύει να σκοντάψει, να πέσει θύμα αιρετικών, να χάσει τον προσανατολισμό του και να παραπαίει στους σκοτεινούς δρόμους της αμαρτίας. Διαφωτίζεται με την ολόφωτη Χάρη της Εκκλησίας και το λόγο του Θεού κι έτσι ξέρει ποιο είναι το θέλημα του Θεού σε κάθε περίσταση της ζωής του. Μαζί όμως με τον φωτισμό της ψυχής, το πνευματικό φως μας χαρίζει και ζωή και τόνωση στην πνευματική μας ύπαρξη. Όπως ο ήλιος ζωογονεί την πλάση και γίνεται αιτία και πηγή άνθησης και καρποφορίας και ζωής έτσι και το πνευματικό φως χαρίζει ζωή εκεί που εισέρχεται και γίνεται αποδεκτό. Πράγματι, αν έλειπε το φως του Χριστού, δεν θα υπήρχαν ούτε κατορθώματα πνευματικά, ούτε ολοκληρωμένη αγιότητα, ούτε χαρά και απόλαυση της πνευματικής ζωής. Αν έλειπε τούτο το φως, θα επικρατούσε παντού, μαρασμός και ψυχρότητα και ψυχική αθλιότητα, με αποτέλεσμα η ψυχή μας να ομοίαζε με σκοτεινή φυλακή.

Ο Κύριος εξακολουθεί και σήμερα να καλεί τις καλοπροαίρετες ψυχές και να λέει: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου». Η ζωή μου, δηλαδή, τα λόγια μου, η όλη παρουσία μου είναι ξεκάθαρη και ανόθευτη σαν το φως. Όποιος, λοιπόν, ειλικρινά με ακολουθήσει, δεν θα παραπλανηθεί ποτέ στο σκοτάδι και την αβεβαιότητα, αλλά θα εξασφαλίσει το φως της ζωής. Αλήθεια, πόσο αδικαιολόγητοι είναι οι άνθρωποι εκείνοι που αμφιβάλλουν. Και πόσο ταλαιπωρούν τον εαυτό τους, στην αβεβαιότητα, που μόνοι τους καλλιεργούν στην ψυχή τους. Τα πράγματα είναι τόσο απλά. Οι αποδείξεις προσφέρονται τόσο πλούσιες και χειροπιαστές. Ποιος άλλος άνθρωπος μέσα στους αιώνες υπήρξε φως καθαρό; Ποιος θάμπωσε τους πάντες ακόμα και τους εχθρούς Του, με την αγιότητά Του; Που άλλού βρήκε ποτέ η ανθρωπότητα ειρήνη, στηριγμό, αλήθεια, δύναμη, αρετή; Που αλλού εξευγενίζονται οι άνθρωποι και καλλιεργούνται αληθινά και αναδεικνύονται άγιοι; Μακριά, λοιπόν, οι δισταγμοί και οι επιφυλάξεις. Ιδιαίτερα, σήμερα, την ευλογημένη μεγάλη μέρα της Πεντηκοστής, που το άγιο Πνεύμα καταυγάζει τις ψυχές και λαμπρύνει πανηγυρικά την Εκκλησία, ας ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας. Αδίστακτα και με βαθιά επίγνωση ας ανοίξουμε την καρδιά μας στον Χριστό, ώστε με σιγουριά και σταθερότητα να προχωρήσουμε μέσα στο φως και τη ζωή.

Αδελφοί μου! Η γιορτή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλια μέρα της Εκκλησίας. Είναι η κατ’ εξοχήν μέρα του Αγίου Πνεύματος. Η μέρα την οποία ανύμνησαν οι ιεροί υμνογράφοι και εγκωμίασαν οι άγιοι Πατέρες. Η μέρα κατά την οποία στήθηκε σαν άλλη στήλη φωτός στον κόσμο η αγία μας Εκκλησία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που κρατά και φυλάσσει το φως που εξέπεμψε η τριφεγγής ουσία της Θεότητος, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Το φως που φωτίζει και ζωογονεί τα σύμπαντα. Και πράγματι, αυτό βεβαιώνει η ιστορία και η καθημερινή πείρα της ζωής. Από εκείνη την αλησμόνητη μέρα της Πεντηκοστής, που ξεχύθηκε το Άγιο Πνεύμα στους ανθρώπους και μέχρι σήμερα, όσοι πιστεύουμε και ακολουθούμε τον Κύριο και έχουμε μέσα μας την χάρη του Πνεύματος, είμαστε και φωτισμένοι και αγιασμένοι και χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Ας ακούσουμε, λοιπόν, την πρόσκλησή Του και ας Τον πλησιάσουμε με πόθο. Για να γίνουμε με την δύναμή Του οι πνευματέμφοροι και πνευματοκίνητοι, οι πλήρεις Πνεύματος Αγίου και χάριτος και σοφίας. Σαν μέλη της Εκκλησίας μας που θέλουμε να ακτινοβολεί μέσα μας τούτο το φως, ας ανοίξουμε την ψυχή μας, για να πλημμυρίσει με το ανέσπερο φως της Πεντηκοστής. Το φως το Άγιο που θα μας οδηγήσει στην πάμφωτη αιώνια ζωή.

Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης Διονύσιος