Οι άνθρωποι μπορούν να συνυπάρξουν, οι θρησκείες όμως όχι. (Σχολιασμός στην ατυχή αναφορά του Μητροπολίτου Μόρφου, για συνύπαρξη θρησκειών, στην συνέντευξη για το κοράνι ).

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΝ, ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΟΜΩΣ ΟΧΙ

(Σχολιασμός στην  ατυχή αναφορά του Μητροπολίτου Μόρφου, για συνύπαρξη θρησκειών, στην συνέντευξη για το κοράνι που τόσο μας λύπησε).

Του  Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

   Στη συνέντευξη που τιτλοφορείται «Πριν και μετά τη μεγάλη έκρηξη…», ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος μεταξύ άλλων αναφέρει : «Και να μην νομίσουν κάποιοι ότι μετά τον εθνικισμό θα πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο, που είναι  η κατάργηση των ταυτοτήτων.  Η συνύπαρξη προϋποθέτει ύπαρξη.  Και η ύπαρξη θέλει ταυτότητα.  Πρέπει να μάθουμε το υπάρχειν και το συνυπάρχειν.  Κάνουν μεγάλο λάθος εάν νομίζουν αυτοί καταργώντας τη θρησκευτικότητα των Ε/κ και των Τ/κ, θα οδηγηθούμε σε μια συνύπαρξη.  Οι θρησκείες όταν συνυπάρχουν εμπλουτίζουν τη ζωή των ανθρώπων σε επίπεδο πολιτισμού.  Εγώ βλέπω σαν πρόκληση τη συνύπαρξη των δυο πολιτισμών στην Κύπρο».

«Τις κοινωνία φωτί προς σκότος;» Απόστολος Παύλος (Β΄Κορ.)

Μπορούμε να μιλήσουμε για ειρηνική συνύπαρξη λαών όχι όμως για συνύπαρξη θρησκειών.  Είναι απαράδεκτη αυτή η θέση.  ««Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις» λέγει ο Απόστολος Παύλος.

     Είναι ξεκάθαρη συγκρητιστική η αναφορά ότι «Οι θρησκείες όταν συνυπάρχουν εμπλουτίζουν τη ζωή των ανθρώπων σε επίπεδο πολιτισμού».  Η επαναπροσέγγιση των Ελλήνων της Κύπρου με τους Τουρκοκυπρίους, στη χειρίστη και επικίνδυνη έκφανσή της.  Παντελώς λανθασμένη η αναφορά σε συνύπαρξη θρησκειών.  Είναι ένας αλλότροπος συγκρητισμός.  «Τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία, ή τις κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Απόστολος Παύλος).

    Παρενθετικά να αναφέρω ότι αν εφαρμοζόταν η εκτρωματική Ανανική λύση, πλήθος συγκρητιστικών ατοπημάτων θα ακολουθούσαν.  Πρωτίστως θα εμολύνετο η παιδεία με τα συγκρητιστικά θρησκειολογικά ατοπήματα, θα πραγματοποιείτο η αλλοίωση της ιστορίας του πονεμένου μας γένους (με πρώτιστο το θέμα του παιδομαζώματος, όπως εξάλλου επιχειρήθηκε), οι μικτοί γάμοι θα επληθύνοντο, ίσως και παιδιά αβάπτιστα λόγω μικτών γάμων και τόσα άλλα.  (Θα έλεγα μεγάλο ψέμα αν πω ότι περιήλθα σε λογισμούς απόγνωσης από το πείσμα επιβολής του Ανανικού πολιτειακού εκτρώματος τότε.  Αυτό φυσικά δεν οφειλόταν σε κάποιο δικό μου κατόρθωμα αισιοδοξίας, αλλά στη μεγάλη ελπίδα που είχα εξαιτίας των παρήγορων  προφητικών λόγων του Οσίου Παϊσίου, που από τα φοιτητικά χρόνια με παρηγόρησαν).  

   Άλλο η συνύπαρξη λοιπόν με άλλους ανθρώπους, που δεν είναι Χριστιανοί και άλλο η συνύπαρξη θρησκειών.   Η αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους που δεν είναι Χριστιανοί είναι αρετή, ενώ η συνύπαρξη θρησκειών έκπτωση αλήθειας και συγκρητισμός.

Αντί επιλόγου παρατίθεται ο σχετικός λόγος του Αποστόλου Παύλου :

«Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία, ή τις κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαρ, ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου; τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων;  ημείς γαρ ναός Θεού εσμέν ζώντος» (Β΄Κορ. στ΄ 14-16).