Ένα βήμα πριν το βάραθρο με την ψήφιση του λεγόμενου αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, το οποίο στην ουσία είναι ρατσιστικό

Ένα βήμα πριν το βάραθρο

Του Σάββα Καλεντερίδη

Τα τέλη του 1913, με τους αναγκαστικούς εκτοπισμούς των Ελλήνων της Θράκης από το οθωμανικό κράτος, το οποίο ήδη ήλεγχαν οι Νεότουρκοι, άρχισε η Γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής. Συνεχίστηκε με τον Μεγάλο Διωγμό, όπως ονόμασαν οι πρόγονοί μας τους εκτοπισμούς και τους διωγμούς των Ελλήνων από τα παράλια του Αιγαίου και της θάλασσας του Μαρμαρά, που άρχισαν το 1914 και συνεχίστηκαν μέχρι την ανακωχή του Μούρδου, τον Οκτώβριο του 1918. Την ίδια περίοδο άρχισαν και οι διωγμοί στον Πόντο, που επιτάθηκαν με την παρουσία των ρωσικών στρατευμάτων στις περιοχές της Τραπεζούντας και της Χαλδίας. Το 1919, με την αποβίβαση του Κεμάλ στην Αμισό, οι διωγμοί πήραν τον χαρακτήρα ανοιχτής γενοκτονίας, που ολοκληρώθηκε το 1924, τότε που ο Κεμάλ ξεστόμισε το «Επιτέλους, τους ξεριζώσαμε», όταν του ανακοίνωσαν ότι εγκατέλειψε τα χώματα της Ανατολής και ο τελευταίος Ελληνας, με βάση τη συμφωνία περί ανταλλαγής των πληθυσμών.

Για όσους έχουν οποιαδήποτε αμφιβολία για το αν ήταν γενοκτονία ή όχι, γιατί υπάρχουν και τέτοιοι πολιτικοί και επιστήμονες, τους καλούμε να ανατρέξουν στον ελληνικό και ξένο Τύπο, στα έγγραφα των διπλωματικών αποστολών αλλά και στους ιστορικούς της εποχής, που χαρακτηρίζουν τα γεγονότα ξεκάθαρα ως γενοκτονία, ασχέτως αν ο όρος με τη νομική του έννοια, ως όρος του διεθνούς δικαίου, καθιερώθηκε τριάντα χρόνια αργότερα.

Ολα εκείνα τα χρόνια, μια ολόκληρη δεκαετία δηλαδή που οι Τούρκοι ξεκλήριζαν 1.500.000 Ελληνες, στην τότε επικράτεια του ελληνικού κράτους κατοικούσαν περίπου 400.000 μουσουλμάνοι. Εκείνα τα χρόνια, λοιπόν, που οι εφημερίδες έγραφαν πρωτοσέλιδα για τις σφαγές και οι διανοούμενοι της Ελλάδας απηύθηναν αγωνιώδεις εκκλήσεις για να σταματήσουν οι σφαγές των Ελλήνων της Ανατολής, δεν πειράχτηκε ούτε μια τρίχα της κεφαλής των μουσουλμάνων που κατοικούσαν στη χώρα μας. Ούτε το ελληνικό κράτος ούτε η κοινωνία προχώρησαν σε αντίποινα και αντεκδικήσεις, γιατί οι πραγματικοί Ελληνες πρέπει να διδάσκουν ότι δεν υπάρχει αμοιβαιότητα στη βαρβαρότητα. Ομως, παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί κανείς να μην καταλογίσει ευθύνες στην αδυναμία ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ αντιμετώπισης της τουρκικής βαρβαρότητας. Δεν μπορεί να μην καταλογίσει ευθύνες για τον άγριο θάνατο 1.500.000 Ελλήνων της Ανατολής.

Και ακριβώς επειδή το ελληνικό κράτος δεν κατόρθωσε να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει με επιτυχία πολιτικά την τουρκική βαρβαρότητα, αυτή συνεχίστηκε και τις επόμενες δεκαετίες, με την εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Πόλης, της Ιμβρου, της Τενέδου και των κατεχομένων της Κύπρου, και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τις γνωστές ρατσιστικές πολιτικές της Αγκυρας στη Θράκη και τις επεκτατικές βλέψεις στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Η οικονομική και ηθική καταστροφή της Ελλάδας, αυτής της πανέμορφης χώρας, το κάλλος και την αξία της οποίας δεν μπορούν να διαχειριστούν οι πολιτικοί μας, οφείλεται κατά κύριο λόγο στις προσπάθειες που γίνονται -με λανθασμένο τρόπο- να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα. Τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν σπαταληθεί για εξοπλισμούς που -υποτίθεται ότι- γίνονται για να αντιμετωπιστεί η τουρκική απειλή θα μπορούσαν να έχουν επενδυθεί στην ανάπτυξη της βιομηχανίας, για να είναι σήμερα η Ελλάδα μία από τις πιο αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης. Επιπλέον, θα είχε αποφευχθεί η διαφθορά των πολιτικών, αφού είναι γνωστό ότι οι πολιτικοί διαφθείρονται κυρίως από τα κονδύλια της Αμυνας και της Υγείας. Αυτό το ξέρουν και οι πέτρες!

Μέρος των βαριών ευθυνών που έχουν οι πολιτικοί και το κράτος για την κατάσταση αυτή ξεπλύθηκε με την ομόφωνη αναγνώριση από όλα τα κόμματα της Βουλής των Ελλήνων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Επίσης, η πράξη αυτή ήταν δείγμα ότι η χώρα αυτή θέλει να αλλάξει και να αποκτήσει ένα πιο ηθικό πρόσωπο.

Τώρα ο πολιτικός κόσμος, αφού κατέστρεψε οικονομικά την Ελλάδα, είναι έτοιμος να εισέλθει και πάλι σε ένα σκοτεινό τούνελ βαρύτατης ανηθικότητας, ακυρώνοντας στην πράξη τους νόμους με τους οποίους αναγνωρίστηκε η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής. Κι αυτό θα γίνει με την ψήφιση του λεγόμενου αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, το οποίο στην ουσία είναι ρατσιστικό, αφού ξεχωρίζει ως εκλεκτό λαό τους Εβραίους, που υπέστησαν γενοκτονία από τους ναζί, και αγνοεί ως υποδεέστερο λαό τους ίδιους τους Ελληνες.

Δεν ξέρει κανείς τι να γράψει και τι να πει, απευθυνόμενος στους βουλευτές που είναι έτοιμοι να διαπράξουν ένα εθνικό, ρατσιστικό και ανθρωπιστικό έγκλημα.

Να τους υπενθυμίσει ότι υπάρχουν ξένα Κοινοβούλια και ξένοι βουλευτές που με προσωπικό κόστος αναγνώρισαν τη Γενοκτονία των Ελλήνων, τη στιγμή που οι ίδιοι έρχονται να την ακυρώσουν;

Να τους υπενθυμίσει ότι η πιο «φθηνή», χωρίς τον κίνδυνο της μίζας και της διαφθοράς πολιτικών και χωρίς τον κίνδυνο θερμού πολέμου άμυνα της Κύπρου, του Αιγαίου και της Θράκης είναι αυτή που περνά μέσα από τη διεθνοποίηση του ζητήματος των γενοκτονιών των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής;

Πόσο μυαλό θέλει για να αντιληφθεί κανείς ότι ο Ελληνισμός θα είναι πιο ασφαλής, όταν ο κλοιός των αναγνωρίσεων από τις χώρες του πολιτισμένου κόσμου θα σφίγγει γύρω από την Τουρκία;

Πόσο μυαλό θέλει για να αντιληφθεί κανείς ότι μια Τουρκία που θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αναγνωρίσει τη γενοκτονία δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει τις απαράδεκτες επιθετικές και επεκτατικές της πολιτικές εις βάρος του Ελληνισμού;

Είστε ένα βήμα πριν το βάραθρο, κύριοι βουλευτές. Αντιληφθείτε το πριν να είναι αργά!

 Δημοκρατία,13/04/2014

Δείτε και:-Όποιος βουλευτής ψηφίσει αυτό το ρατσιστικό τερατούργημα, είναι προδότης του ελληνικού λαού (22-11-2013)