Ὁ Ἀχτιναμές καί ἡ ἀπόφασις τῆς Οὐνέσκο ὡς νομική προστασία τῆς Ἱ. Μονῆς Σινᾶ
Γράφει ὁ κ. Δηµήτριος Καλοµοιράκης, Ἐπίτιµος Ἔφορος Ἀρχαιοτήτων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὑπουργείου Πολιτισµοῦ, Ἀλεξάνδρεια Αἰγύπτου
Ὁ Ahdame εἶναι ἕνα γράµµα ποὺ ὁ Θεὸς ὑπαγόρευσε στὸν Προφήτη τοῦ Ἰσλὰµ Μωάµεθ, ὅπου περιέχει τὸ θέληµά του µέ ἰσχὺ ἕως συντέλειας τοῦ κόσµου καὶ Διαθήκη Του, ὅπως καὶ ὑπόσχεση τοῦ Μωάµεθ πρὸς τοὺς Σιναΐτες Πατέρες µέ ἐκ Θεοῦ ἐντολὲς προστασίας καὶ χρέος ἐκ µέρους ὅλων τῶν πιστῶν καὶ ἡγετῶν τοῦ Ἰσλάµ.
Τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ διατυπώνεται μέ µία προνοµιακὴ σειρὰ ἐντολῶν προστασίας τῆς διαβιώσεως τῶν χριστιανῶν Σιναϊτῶν στοὺς δικούς τους χώρους, καὶ πρὸς τὴν δική τους ἱεραρχία, ὅπως καὶ πρὸς ὅλους τούς προσκυνητὲς τῆς Μονῆς, κατ’ ἐπέκταση δὲ καὶ ὅλων τῶν Χριστιανῶν.
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μωάµεθ τὶς ἐντολὲς τοῦ Σιναϊτικοῦ Ἀχτιναµὲ ἐξειδίκευσαν δύο ἀπὸ τοὺς ἄµεσους διαδόχους του Χαλίφες (Rashidun Caliphs), ὁ Ὀµάρ Κατάµπ (Umar ibn al-Khattab a), ὅταν κατέλαβε τὰ Ἱεροσόλυµα (637 µ.Χ.), καὶ ὁ Μωαβιὰ (Mu awiya I) στὴ Δαµασκὸ πρὶν τὸ τέλος τῆς ζωῆς του (680 µ.Χ.), ὅταν ἐπικύρωσε τὶς ἐντολὲς τοῦ Ahdame γιὰ ἰσχὺ σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια τῶν Ὀµεϋάδων, ὅπου τότε πλέον ἐκτός τῶν Ἱεροσολύµων ὑπάγονταν καὶ τὰ πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας καὶ Ἀλεξανδρείας. Διαδοχικῶς ἔκτοτε ὅλοι οἱ ἀπὸ Μωάµεθ Χαλίφες µνηµόνευαν τὸν Ahdame σὲ κάθε ἐκλογὴ νέου Ἀρχιεπισκόπου Σινᾶ ἕως τὸ 1904, ὅταν ὁ Ἀµπτούλ Χαµὶτ Β΄ ὡς τελευταῖος Ὀθωµανὸς Χαλίφης, σύµφωνα µὲ ἀπόφαση τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύµων, ἐπικύρωσε τὴν ἐκλογὴ τοῦ Πορφυρίου Β΄ ὡς Ἀρχιεπισκόπου Σινᾶ.
Συνοπτικὰ περὶ τὴν ἀπόφαση τῆς Οὐνέσκο γιὰ τὴν Ἱ. Μονὴ Σινᾶ καὶ πρὸς ὅλα τὰ κράτη τοῦ Ὀργανισµοῦ τῶν Ἡνωµένων Ἐθνῶν.
Πρὸ τοῦ 2002, τὸ αἰγυπτιακὸ κράτος προσέφυγε στὸ Διεθνὲς δίκαιο τῆς Οὐνέσκο εἰσηγούµενο τὴν ἔνταξη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ, Ἁγίας Αἰκατερίνης, στὸν κατάλογο τῶν προστατευόµενων µνηµείων τῆς διεθνοῦς Ἀρχιτεκτονικῆς κληρονοµιᾶς. Στὶς συζητήσεις ποὺ βασίσθηκε ἡ σχετικὴ ἔνταξη, ἀναγνωρίσθηκε ἡ σπάνια ἰδιαιτερότητα τῆς ὑπερχιλιετοῦς ἑλληνορθόδοξης διαβίωσης τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων, ταυτοχρόνως δὲ ἀναγνωρίσθηκε ἡ ἱστορικὴ ἰδιοκτησία τῆς Μονῆς τους σὲ Ἀκίνητα καὶ κινητά της Μνηµεῖα (κειµήλια) ποὺ σπάνια χρησιµοποιεῖ ἡ Οὐνέσκο στὶς κηρύξεις της.
Μπορεῖ ἡ κήρυξη τῆς Οὐνέσκο νὰ ἀναφέρεται στὸ συγκρότηµα ποὺ στὰ µέσα τοῦ 6ου µ.Χ. αἰῶνος ἀνήγειρε ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανὸς, γιὰ νὰ περιφρουρήσει τὴν προσευχὴ τῶν Μοναχῶν, ὅµως ἡ παρουσία τους στὸ Νότιο Σινᾶ ἱστορικῶς τεκµηριώνεται ὅτι ἄρχισε τουλάχιστον ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ 3ου µ.Χ. αἰῶνος, γεγονὸς πού σηµαίνει ὅτι ἡ πνευµατικὴ χρήση τῶν Σιναϊτικῶν χώρων στὶς ἡµέρες µας πορεύεται στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰῶνος διαβιώσεως. Ἀκόµη καὶ σήµερα ἐκτὸς τῶν ὁρίων τοῦ Ἰουστινιάνειου φρουρίου, ὑπάρχουν ἐν χρήσει παλαιότερα σηµαντικὰ κτίσµατα/ναοὶ ἤ καὶ συγκροτήµατα ὅπως τοῦ Πύργου τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα. Τοιουτοτρόπως γίνεται ἐµφανὲς ὅτι τὰ ἀπὸ τὴν Οὐνέσκο ἀναγνωριζόµενα ἰδιοκτησιακὰ δικαιώµατα τῆς Μονῆς πιστοποιοῦν δικαιώµατα καὶ σὲ χρησιµοποιούµενους σήµερα χώρους ἀπὸ τὴν Μονὴ ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς Κηρύξεώς της, ὅπως γιὰ παραδειγµα τῶν Μετοχίων τῆς Φαράν καὶ τῆς Ραϊθώ.
Ἐδῶ ἀξίζει νὰ σηµειωθεῖ καθὼς οἱ Σιναϊτες Πατέρες συνεχίζουν τὸν 19ο αἰώνα τοῦ Βίου τῆς Μονῆς Σινᾶ, ἐν σχέσει πρὸς τὴν πρὸ Ἰουστινιάνεια περίοδο τοῦ βίου τῆς προσευχῆς τους περὶ τὴν Ἁγία Βάτο ἢ τὰ τότε δάσπαρτα µετόχια τους στὸ Νότιο Σινᾶ, ἐπὶ ἑκατονταετίες συνυπῆρξαν µὲ τοὺς τότε ἐν λειτουργίᾳ µεταφαραωνικούς ναοὺς τῆς Αἰγύπου, τὸ Σεραπεῖο καὶ τὴν Βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξανδρείας, ὅπως ἀκόµη τὴν λειτουργία τῶν Ὀλυµπιακῶν ἀγώνων στὴν ἀρχαία Ὀλυµπία, τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων τῆς Ἀττικῆς, τῶν ἀρχαίων φιλοσοφικῶν σχολῶν τῆς Ἀθήνας καὶ τῆς Ἀγορᾶς της µὲ τὸ Ὠδεῖο τοῦ Ἀγρίππα καὶ τὸ Ἡρώδειο, ὅπως καὶ τῶν Μαντείων τῶν Δελφῶν καὶ τῆς Δωδώνης ἀκόµη δὲ καὶ τὸ Ἱερό τοῦ Ὀλυµπίου Διὸς στὸ Δίον.
. Ἡ τεκµηρίωσις
τῆς ἱστορικῆς αὐθεντικότητος τοῦ Σιναϊτικοῦ Ἀχτιναµὲ
Ὁ καθηγητὴς συγκριτικῆς θρησκειολογίας Ἰµπραήµ Ζέιν στὸ Χαλιφικὸ Πανεπιστήµιο Ἰσλαµικῶν σπουδῶν τῆς Ντόχα τοῦ Κατάρ, τὸ 2023, µέ τὴν συνηµµένη του δηµοσίευση ἐπιστηµονικά τέσσερεις κύριες παραµέτρους τεκµηρίωσε:
α΄ τὸ γεγονὸς τῆς συναντήσεως τοῦ Μωάµεθ µὲ τοὺς Σιναΐτες στὴν Μεδίνα µετὰ τὴν µάχη τοῦ Badr τῆς 25ης Μαρτίου τοῦ 623 µ.Χ. Πρὸ τοῦ τέλους τοῦ 1ου ἔτους τῆς Ἐγείρας, γεγονὸς τὸ ὁποῖο τεκµηριώνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἡµεροµηνία τῆς ὑπογραφῆς τοῦ Ahdame, ὅπου ἀναγράφεται ἡ χρονολόγησί του ἀµέσως µετὰ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ 2ου ἔτους τῆς Ἐγείρας / ἀρχὲς τοῦ Ἰουνίου τοῦ 623 µ.Χ.
β΄ Ἐπικύρωσε τὴν δικὴ µου συνηµµένη µελέτη τοῦ 2019 «The “Puzzle” of Sinai Testament of Τhe Prophet Muhammad” σχετικὴ µὲ τὸν ἐντοπισµὸ µικρογραφίας περίπου τοῦ 1310 µ.Χ., ὅπου ἀπεικονίζεται τὸ γεγονότος τῆς συναντήσεως τοῦ Μωάµεθ µὲ τοὺς Σιναΐτες περὶ τὸν Μάιο τοῦ 623 µ.Χ. πού κοσµεῖ τὸ σιιτικὸ Μογγόλο-Περσικὸ χειρόγραφο “Compendium of Chronicles/ Jami‘ al-Tawarikh ” τοῦ Rashid al-Din Fadlullah Hamadani (1247–1318 AD) ποὺ ὑπάρχει στὸ περίφηµο χειρόγραφο OR.MS.20 τῆς βιβλιοθήκης τοῦ Πανεπιστηµίου τοῦ Edinburgh fol. 43v δές:
Ἐδῶ ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρει τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτούσιο τὸ περιεχόµενο τῆς Μογγόλο- Περσικῆς µικρογραφίας ἐντοπίζεται ἀναγραµµένο 367 ἔτη ἀργότερα, ποὺ αἰῶνες ἀργότερα κατὰ ὅµοιο τρόπο ἀφηγήθηκε ὁ ἀπὸ Σιναίου Πατριάρχης Ἱεροσολύµων Νεκτάριος στὴν Ἐπιτοµὴ τῆς Ἱεροκοσµικῆς του Ἱστορίας (1677).
γ΄ Διεπίστωσε ὅτι ἡ γλώσσα στὸ κείµενο τοῦ Ahdame (τόσο στὴν ἐκτεταµένη του µορφή, ὅσο καὶ τὴν συνοπτικὴ 16ου αἰῶνος) περιέχει βιβλικὴ ὁρολογία ἀντίστοιχη µὲ ἐκείνη τῶν πρώτων σωζοµένων Ἀραβικῶν µεταφράσεων τῆς Βίβλου τοῦ 10ου µ.Χ. αἰῶνος πού φυλάσσονται στὸ Σινᾶ.
δ΄ Μελετητικὰ τήν ἔλεγξε τὴν διεξωδικῶς, ἀνέτρεψε κάθε µελετητικὴ νεώτερη ἀµφισβήτησι τῆς αὐθεντικότητας καὶ ἱστορικότητας τοῦ Ahdame, τόσο µέ βάση Ἰσλαµικὲς, ὅσο καὶ Ἑλληνικὲς ἱστορικὲς µαρτυρίες, τὸ πλεῖστον σωζόµενες στὴν Βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς Σινᾶ .
ε΄ Κατὰ τὴν τελευταία δεκαετία τεκµηριώσεις περὶ τὸν Ἀχτιναµὲ ἐκτὸς ἀπὸ ἀρκετὰ δηµοσιεύµατα τοῦ καθηγητῆ Ἰµπραήµ Ζέιν καὶ τοῦ συνεργάτη του Ἀχµέντ ἐλ Οὐακήλ, γιὰ τὴν ἱστορικότητα τοῦ Σιναϊτικοῦ Ἀχτιναµὲ καὶ τῶν ὑπολοίπων συγγενῶν Διαθηκῶν ἀσχολεῖται µὲ σειρὰ µεγάλων δηµοσιευµάτων καὶ ὁ µουσουλµάνος Καθηγητὴς J.A. Morrow ἀπὸ τὸν Καναδὰ.
…………………………………………….
Δείτε σχετικά και:
-Και οι Έλληνες στο δρόμο της Αιγύπτου!
-Σινά και Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός
-Η Άλωση της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης στο Σινά της Αιγύπτου
-Γράμμα συμπαράστασης του Πατριάρχη Βουλγαρίας στον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου
-Ἐκποιήσαμε ἱερά καί ὅσια 15 αἰώνων γιά συμφωνία ἠλεκτρικοῦ ρεύματος!
-Resort και το Σινά μετά τη Γάζα
-Κρύβει η «Άλωση» του Σινά νέο άξονα Άγκυρας – Καΐρου;
-Οι καμπάνες του Σινά ηχούν πένθιμα για την «έρημο» της Ελλάδας
-Μονή Σινά : Η Πίστη δεν δημεύεται
-Η απόφαση του Αιγυπτιακού Δικαστηρίου για την Ι.Μ. Σινά
-Το Σινά χάνεται – Έκκληση για άμεση λύση μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου
-Αυτά αναφέρει η απόφαση του Εφετείου της Αιγύπτου για τη Μονή Σινά
-Η Αίγυπτος κλείνει τη Μονή Σινά – δημεύει την περιουσία της και κάνει έξωση στους μοναχούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου