Η Ολοκληρωτική δημοκρατία και το Μπρεστ-Λιτόφσκ της Ελλάδας

Η Ολοκληρωτική δημοκρατία και το Μπρεστ-Λιτόφσκ της Ελλάδας

Συνέντευξη του Ματιέ Μπωμιέ* στον Αλεξάντρ Ντεβέτσιο

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

[Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει καλύτερο παράδειγμα ορισμού της  Ολοκληρωτικής δημοκρατίας από αυτό που βιώσαμε μόλις χθες με την έγκριση, από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με τη συνδρομή και των προθύμων, της επαίσχυντης Συμφωνίας των Πρεσπών σε πείσμα της έντονης αντίθεσης του Ελληνικού λαού. 

Άλλο παράδειγμα είναι, να έχουμε κυβέρνηση του βουνού της BlackRock. Κυβέρνηση για την οποία αντίπαλος είναι ο ‘’εσωτερικός εχθρός’’: η Ορθοδοξία κατά πρώτον, η Ιστορία μας, τα υπόλοιπα κόμματα, τα Μέσα Ενημέρωσης κατά περίπτωση. Οι σύντροφοι Τσίπρας και Κοτζιάς, τιμώντας τα εκατό χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ (1918) – κατά την οποία οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι Λένιν και Τρότσκυ παρέδωσαν στους Γερμανούς το ένα τέταρτο των εδαφών της Ρωσίας και το ένα δέκατο των πλουτοπαραγωγικών της πηγών – και ταυτόχρονα τους κομουνιστές επινοητές του ‘’μακεδονισμού’’, υπέγραψαν και αυτοί μία Συφωνία και εκχώρησαν ‘’γη και ύδωρ’’ σε ξένη χώρα. (Ο λογαριασμός για το έδαφος θα’ρθει αργότερα, αλλά δεν θα αργήσει.) Θα μου πείτε: ο Λένιν και ο Τρότσκι ήταν Ρώσοι στην ψυχή;

Να μη ζούμε με ψέμματα: Η ψήφος μας εκμηδενίστηκε. Αυτό είναι στην ουσία της η μεταδημοκρατία ή ολοκληρωτική δημοκρατία. Και δεν αντιπαλεύεται με τα ‘’Φώτα’’. Είναι καρπός των ‘’Φώτων’’, όπως εξηγεί ο κ. Μπωμιέ. Η υιοθέτηση τους σημαίνει ταυτόχρονα και την υπονόμευση της Ελλάδας, γιατί είναι η κυριαρχία τους που την κατέστρεψε. Παλεύεται με τους Πατέρες μας: αυτούς που αποκαλούμε Αρχαίους και αυτούς που ονομάζουμε Πατέρες της Εκκλησίας.Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσε να καθυσυχάσει τους ισχυρούς της Γης: ‘’δεν διεκδικούμε το σύνολο της έκτασης της Μακεδονίας’’. Ποιος να του εξηγήσει ότι δεν χρειαζόμαστε ‘’φιλέλληνες’’, αλλά θέλουμε Ελληνες πολιτικούς!Μένει μια λύση: η φυλακή. Μακάριοι αυτοί που θα σηκώσουν αυτόν τον Σταυρό. Αυτοί θα σώσουν την πατρίδα... Ε.Δ.Ν.]

FIGAROVOX.- Το βιβλίο σας έχει τίτλο «Ταξίδι στην άκρη των φιλελεύθερων - ελευθεριακών ερειπίων». Πώς καθορίζετε τη "φιλελεύθερη-ελευθεριακή" ιδεολογία;

Matthieu Baumier.- Ο όρος "ιδεολογία" μπορεί να σημαίνει ένα σύνολο ιδεών λίγο πολύ οργανωμένων ή αποδεκτών, που μπορούν να καθορίζουν τη συμπεριφορά των ατόμων. Αν εμμείνουμε σε αυτόν τον ορισμό, η φιλελεύθερη-ελευθεριακή ιδεολογία είναι σαφώς η ιδεολογία της εποχής μας, η οποία διαμορφώνει την κοινωνία μας. Για τον Ζαν-Κλωντ Μισεά, είναι η συνάντηση της φιλελεύθερης οικονομικής σκέψης μεό,τι καλούμε ελευθεριακή σκέψη, με αναφορά στο πρωτείο της ατομικής επιθυμίας που έχει επιβληθεί. Η ανάλυση μου φαίνεται σωστή.Αυτότο πρωτείο του ατόμου είναι το κοινό σημείο ανάμεσα στον κοινωνικό φιλελευθερισμό, αυτό που συνήθως ονομάζουμε "αριστερά" και τον φιλελεύθερο-κοινωνισμό, αυτό που γενικά ονομάζουμε "δεξιά". Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για τις δύο όψεις της ίδιας ιδεολογίας. Δεν υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ αυτών των ορίζονται ως δεξιά και αριστερά. Οι υποστηρικτές της φιλελεύθερης-ελευθεριακής ιδεολογίας ασκούν την εξουσία για 40 χρόνια, παραμερίζοντας όποιον σκέφτεται διαφορετικά από αυτούς. Το 2017 [εκλογή Μακρόν] δεν είναι η νίκη ενός νέου τρόπου άσκησης της πολιτικής, αλλά η συνέχιση της ίδιας φιλελεύθερης-ελευθεριακής ιδεολογικής εξουσίας με άλλα μέσα.

Αυτή η ιδεολογία είναι ακόμη ευρύτερη κατά την άποψή μου: πρόκειται για πραγματική πίστη στο απεριόριστο [των δυνατοτήτων του ανθρώπου] και στη βεβαιότητα ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Είναι επομένως η τελευταία εκδοχή της θρησκείας της Προόδου. Φυσικά, μιλώ για την πρόοδο ως ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία βαδίζουμε προς έναν καλύτερο κόσμο, υπό την προϋπόθεση ότι θα αναλάβουμε οικειοθελώς την προώθησή της ή να ενταχθούμε στο ρεύμα της, και όχι των προόδων που γνωρίζει κάθε κοινωνία.

Αυτή η ιδεολογία παραδόξως εξέτρεψε το ιδεώδες της ελευθερίας, μέχρι τον ολοκληρωτισμό;

Μάλλον ρέπει προς τον ολοκληρωτισμό: είναι η κυρίαρχη σκέψη στον πολιτικό, πνευματικό, πολιτιστικό και ενημερωτικό χώρο. Το ιδεώδες της ελευθερίας του φιλελευθερισμού έχει πράγματι εκτραπεί.Μοιάζε σαν οι φιλελεύθερες ιδέες να έχουν τρελαθεί. Όπως κάθε πολιτική ιδέα, ο φιλελευθερισμός είναι πολύπλευρος, μπορεί να έχει διαφορετική κατάληξη. Μια μορφή φιλελευθερισμού έχει σκληρότερες θέσεις και έγινε ολιγαρχικός.Μια μειονότητα ατόμων, σε παγκόσμια κλίμακα, που όλοι τους έχουν το ίδιο όραμα για τον κόσμο, κατέχει τα περισσότερα ηνία της εξουσίας και εργάζεται για να θεσπίσει αυτόν τον τρόπο λειτουργίας σε παγκόσμια κλίμακα, στηριζόμενη στη βιομηχανία της ευτυχίας, στη "happycratie". Αυτό το φιλελεύθερο-ολιγαρχικό πρότυποπαράγει, γενικά, ερείπια και την ίδια του την καταστροφή. Η τρέλα της κατανομής του πλούτου και της εξουσίας σε έναν συνεχώς συρρικνούμενο αριθμό ατόμων είναι στα όρια της ψυχικής ασθένειας: πώς να συσσωρεύεις όλο και περισσότερο σε έναν κόσμο του οποίου οι πόροι είναι φυσικά περιορισμένοι;

Στην εισαγωγή σας αποτίετε φόρο τιμής στους Μπέντορ, Χάιντεγκερ, Μπωντριγιάρ και Μπερνανός. Τι αντιπροσωπεύει για σας ο καθένας από αυτούς τους στοχαστές; Πώς μας βοηθούν να κατανοήσουμε την εποχή μας;

Βρίσκω ενδιαφέρον να τροφοδοτήσω το δικό μου πνευματικό έργο με το να αντιμετωπίζω, και έτσι να διαβάζω, ή ακόμα και να στοχάζομαι, τις αντιλήψεις για τον κόσμο πολύ διαφορετικών στοχαστών. Οι τέσσερις που αναφέρατε, ωστόσο, έχουν κάτι το κοινό: τα έργα τους έχουν ως θέμα εκ των προτέρων και μερικές φορές περιγράφουν τον κόσμο στον οποίο έχουμε εισέλθει. Ο καθένας τους δείχνει, με τον τρόπο του, πώς επιβάλλεται μια εικονική εικόνα του κόσμου σε εμάς, διατεινόμενη ότι είναι η πραγματικότητα, και ο ρόλος που διαδραματίζει η τεχνογνωσία σε αυτή τη διαδικασία. Απείκασμα, ρομπότ, έλεγχος, θέαμα ... Ανεξάρτητα από την ιδέα, αυτοί οι τέσσερις στοχαστές έχουν σκεφτεί αυτό που συμβαίνει τώρα: απομάκρυνση από την καθημερινή πραγματικότητα.

Τα φιλελεύθερα-ελευθεριακά ερείπια είναι προπαντός τα αποδιοργανωμένα γαλλικά προάστια. Μεγαλώσατε στο Bagneux, στην κόκκινη ζώνη του Παρισιού. Πώς φτάσαμε στην απόσχιση αυτών των γειτονιών;

Στο δοκίμιό μου, στηρίζω την ανάλυση του τι ζούμε μέσα από ιστορίες γεγονότων της καθημερινής πραγματικότητας. Είναι ένας τρόπος να δείξω πώς μια ιδεολογία μεταφράζεται συγκεκριμένα στη ζωή μας. Από το προάστιο της παιδικής μου ηλικίας, θυμάμαι την κυρίαρχη παρουσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, φυσικά. Αλλά επίσης, και δεν είμαι ο μόνος, ενός χώρου όπου πραγματικά ζούσαμε μαζί, σε αντίθεση με την τρέχουσα ψευδαίσθηση της «συντροφιάς». Τι άλλαξε; Η απομόνωση των προαστίων έχει πολλές αιτίες. Την απώλεια της εξουσίας, ακόμα και την άρνηση ότι αυτή η εξουσία είναι αναγκαιότητα. Τι γίνεται με τις οικογένειες όπου μια μητέρα δεν έχει εξουσία πάνω στον έφηβο επειδή είναι αγόρι; Η γενίκευση της μετανάστευσης.Πώς βλέπετε το γεγονός ότι το 40% των νέων που κατάγονται από μετανάστες είναι άνεργοι ή ότι το 14% των γυναικών που γεννούν έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή; Η ανάπτυξη του Ισλάμ και η αξίωσή του να αμφισβητεί τα πατροπαράδοτα ήθη και η συνεργασία μερικών από τις πολιτικές, πολιτιστικές και ενημερωτικές «ελίτ» που ευνόησαν την απογοήτευση και μάλιστα την αποστροφή της Γαλλίας στη βάση της εκτεταμένης ιστορικής μετανοίας. Ο έλεγχος της βιομηχανίας της επιθυμίας και του τεχνικού στόχου στην καθημερινότητά μας. Η δυσφήμηση ορισμένων λέξεων: "ταυτότητα", "δεξιά", "διδασκαλία", "αρχή", "αστυνομικός", "καθηγητής", "καθολικισμός" ...

Αφιερώνετε αρκετές σελίδες στη μεταδημοκρατία. Τι σημαίνει αυτή η έννοια;

Η μεταδημοκρατία είναι, μέσες άκρες, η δημοκρατία που ζούμε σήμερα. Στο βιβλίο μουΗ ολοκληρωτική δημοκρατία το 2007, υποστήριζα ότι αυτό που ζούμε είναι η  μεταδημοκρατία·διατηρεί την εμφάνιση της αντιπροσωπευτικής και φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά η δημοκρατία δεν είναι παρά το είδωλό της. Ζούμε με μια εικόνα ενός κόσμου που πιστεύουμε ότι εξακολουθεί να είναι ο πραγματικός κόσμος.

Βγήκαμε από το πραγματικό. Τη θέση του πήρε μια φανταστική και ψυχαγωγική πραγματικότητα. Σκεφθείτε το τελευταίο φεστιβάλ μουσικής στο Elysee, ή τη μεγάλη συζήτηση [εξαγγελία του Προέδρου Μακρόν], στην οποία η πραγματικότητα θα μας παρουσιαστεί ως εικόνα. Πώς μια τέτοια ένταση μεταξύ της πραγματικότηταςτων αληθινών ανθρώπων και τη θεσμοθετημένη ψευδή πραγματικότηταδεν θα δημιουργούσε βία και κραδασμούς; Η μεταδημοκρατία είναι βία κατά των λαών σε πολλούς τομείς, τόσο στην Πολιτική όσο και στοΙερό ή στον άνθρωπο, και μεταφράζεται στη βούληση μεταμόρφωσης της πραγματικότητας του ανθρώπινου όντος.

Τι λέτε για όσους βλέπουν την άνοδο του λαϊκισμού ως κίνδυνο για τη δημοκρατία;

Ποιοι βλέπουν κίνδυνο στην αφύπνιση των λαών; Αν όχι εκείνοι που έχουν σαφές συμφέρον να μην ξυπνήσουν οι λαοί!

Πώς να ανοικοδομήσουμε τα φιλελεύθερα-ευλεθεριάζοντα ερείπια;

Κανένας πραγματικός κόσμος δεν είναι χωρίς όρια, και κατά συνέπεια αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι η έννοια του Ορίου σε όλες τις κλίμακες. Θα μου επιτρέψετε να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία για να αποτίσω φόρο τιμής στοπεριοδικό της ολοκληρωμένης οικολογίας, Limite. Βασικά, υπάρχει μόνο ένας περιορισμένος, περίκλειστος κόσμος, όπως τον εννοούσαν οι Ρωμαίοι, αυτοί που καθόρισαν στη γεωγραφία ένα limes χωρίζοντας τον κόσμο τους, τον πολιτισμό τους, από αυτόν των άλλων, τη βαρβαρότητα. Πέρα από το όριο ήταν η βαρβαρότητα. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα: αν δεν καθαγιάσουμε και πάλι κάποια συγκεκριμένα πράγματα, ειδικά αυτά που αφορούνστη ζωή, στις ρίζες, στην εκπαίδευση ή στην εθνική κυριαρχία, όχι με τη θρησκευτική έννοια του ιερού, αλλά με την έννοια του πιο σημαντικού για τον καθένα από εμάς, αυτού που πρωτεύει για την προσωπικότητά μας, τότε το Όριο και συνεπώς όλα τα όρια, ξεπερνιούνται γρήγορα.Mετά από αυτό περνάμε στη βαρβαρότητα. Όριο ή βαρβαρότητα, με δυο λόγια. Αυτό ακριβώς είναι που ζούμε σήμερα. Μπροστά σε αυτή τη συγκυρία, το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι τι θέλουμε να διατηρήσουμε, όχι με παρελθοντολογική έννοια. Με την έννοια μιας μελλοντικής κληρονομιάς, αυτού που θέλουμε να ξαναβρούμε για να το μεταδώσουμε. Τα φαινόμενα βίας στη Γαλλία, μοναδικά σε μία πλούσια χώρα, κατά τη γνώμη μου οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην απουσία ενός πραγματικού συντηρητικούρεύματος στο πολιτικό τοπίο. Η μόνιμηάρνηση του παρελθόντος και η διαρκής αλλαγή δεν αφήνουν τίποτα να σαρκώσει στέρεα.

*Ο Ματιέ Μπωμιέ είναι δοκιμιογράφος και τακτικός συνεργάτης πολλών περιοδικών Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων, Η ολοκληρωτική δημοκρατία –Σκέψεις για τη μεταδημοκρατική νεωτερικότητα (2007) και Ταξείδι στην άκρη των φιλελεύθερων – ελευθεριακών ερειπίων (2019).

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Πηγή: hhtp://www.lefigaro.fr/vox/culture/2019/01/25/31006-20190125ARTFIG00236-l-ideologie-liberale-libertaire-est-le-dernier-avatar-de-la-religion-du-progres.php

Το Τείχος του Βερολίνου

συμπαρέσυρε και τη Δημοκρατία

Με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ένα κεφάλαιο της ιστορίας έκλεισε. Ένα άλλο άνοιξε. Η πολιτική κατάρρευση μέρους του διπολικού κόσμου έμελλε λογικά να οδηγήσει στην ανάπτυξη του άλλου.  

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο μετακομμουνισμός δημιούργησε τη μεταδημοκρατία στην οποία ο σύγχρονος άνθρωπος εισήλθε χωρίς καν να το συνειδητοποιήσει. Ταυτόχρονα, οι κανόνες του παιχνιδιού εξελίχθηκαν και το δημοκρατικό εγχείρημα έγινε όλο και λιγότερο δημοκρατικό. Η τυπική δημοκρατία αντικαθιστά έτσι την πραγματική δημοκρατία. Οι πολιτικές διαιρέσεις και τα δημοκρατικά εγχειρήματα ξεθωριάζουν, ο Τύπος που διακηρύσσει ότι είναι ακόμα ελεύθερος γίνεται όλο και πιο μιμητικός και υπακούει στις οικονομικές λογικές.Διακηρύσσεται ότι ο νόμος είναι υπεράνω όλων αλλά δεν γίνεται σεβαστός· κηρύσσονται πόλεμοι με ψευδή κίνητρα. "Ο ιδεολογικός ειρηνισμός είναι μια έννοια που δεν ανήκει στην πραγματική ανθρωπότητα (ο ειρηνισμός προορίζεται για ένα απώτερο μέλλον στη μεταδημοκρατική κοινωνία)", οι εκλογές είναι θέαμα χωρίς διακυβεύματα και συχνά χωρίς ψηφοφόρους: κυριαρχεί ο κυνισμός. Η πραγματικότητα που εκπέμπεται από τα μέσα ενημέρωσης επιβάλλει μια εικόνα του κόσμου που θεωρούμε ως τον πραγματικό κόσμο. "Οι βιομηχανικοί και χρηματοοικονομικοί όμιλοι ιδιοκτήτες  τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών σταθμών και εφημερίδων χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης για να προωθήσουν την πραγματικότητα που θέλουν. Η αντιεξουσία των μέσων ενημέρωσης έχει εξαφανιστεί. "Αυτή η πραγματικότητα εμφανίστηκε με τις ‘’εικόνες’’ που μετέδιδε το CNN, κατά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, εικόνες που είχαν ως αποδέκτη όλο τον κόσμο και έχουν γίνει η πραγματικότητα αυτού του πολέμου."

Η μεταδημοκρατία που ανήγγειλε ο Μπερνανός και μετά ο Ζινόβιεβ βρίσκεται σε εξέλιξη. Για τον συγγραφέα, "δεν είναι οι πολιτισμοί που συγκρούονται, αλλά μια ποικιλία αντι-πολιτισμών σε διαδικασία  αποσύνθεσης. Από αυτή την άποψη, η «σύγκρουση των πολιτισμών» δεν είναι συνέπεια των ασύγχρονων εξελίξεων, αλλά μάλλον μια διαδικασία εκμηδένισης του ιστορικού ανθρώπου, σε όλες τις κλίμακες του χρόνου."

Georges Lenormand
© Polémia