π. Λεωνίδας Αμοργιανός, Οἱ φύλακες προδότες; (A’ )

Α᾿

Οἱ  φύλακες  προδότες;

«Ὦ Τιμόθεε, τήν παρακαταθήκην φύλαξον ἐκτρεπόμενος τάς βεβήλους κενοφωνίας καί ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περί τήν πίστιν ἠστόχησαν» (Α’ Τι. 6, 20-21)

(70 Χρόνια ἀπό τήν ἐκλογή τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα στόν Οἰκουμενικό θρόνο)

π. Λεωνίδα Στ. Ἀμοργιανοῦ, θεολόγου, Ἐφημερίου στόν ἱ.ναό ἁγ. Μαρίνης Ἱ.Μ. Περιστερίου

Τόν Ἰούνιο τοῦ 1962, ὁ ἀνεπανάληπτος μαχητής τότε ἀρχιμανδρίτης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀπηύθυνε Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τήν κορυφή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα.  Τήν ἐπιστολή ἀπηύθυνε μέσω τοῦ ἀγωνιστικοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανική Σπίθα».[1]

Μέσα ἐκεῖ ὁ ἅγιος πατήρ Αὐγουστῖνος γνωρίζοντας τήν ὑψηλή ἰδέα, πού ἔχει ὁ ἑλληνικός λαός γιά τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, λύει τή σιωπή του καί ἐκφράζει τήν ἀφοπλιστική του κρίση γιά ἐνέργειες τοῦ «Πατριάρχη», πού συγκλονίζουν τά πνεύματα τῶν ὀρθοδόξων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι δέν βλέπουν τόν «Πατριάρχη» πλέον δῆθεν ἄγρυπνο φρουρό τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ζωῆς.

Θερμό συνήγορο, γιά τήν ἐλεύθερη διατύπωση τῆς γνώμης του, (χαρακτηριστικό τῆς πατρικίας εἰς βάθος, πνευματικῆς του προσωπικότητας!), βρίσκει τόν θεοφιλέστατο ἐπίσκοπο Μελόης κ. Αἰμιλιανό, μόνιμο ἀντιπρόσωπο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου στό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν στή Γενεύη, ὁ ὁποῖος τότε ἔγραψε στό ἐπίσημο ὄργανο τοῦ Πατριαρχείου «Ἀπόστολος Ἀνδρέας» τά ἑξῆς· «Ἄς ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι οἱ πιστοί μας νά ἐκφράζουν τάς σκέψεις των…  Ἄς ἀφεθοῦν ἐπίσης ἐλεύθεροι νά συζητοῦν τά ὑπέρ καί τά κατά τῆς πνευματικῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς.  Διότι αὐτό ἀποτελεῖ τό οὐσιῶδες προνόμιον ἑνός χριστιανοῦ, τό ὁποῖον μόνον εἰς ἀπολυταρχικά καί μοναρχικά συστήματα δέν ἀναγνωρίζεται ὡς δικαίωμα».[2]

Προσθέτοντας (θά μοῦ ἐπιτρέψει ὁ ἅγιος πατήρ!) ὁρισμένες προσωπικές λεκτικές παρεμβάσεις, ἡ γραφίδα τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

ü   Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐλέγχει δραστικά τόν «Πατριάρχη» ἐπειδή στέλνει ἄκρως ἀπνευμάτιστες καί ἀλόγιστες συγχαρητήριες ἐπιστολές μέ τίς συνοδές πατριαρχικές εὐλογίες σέ πνευματιστές-μέντιουμ, οἱ ὁποῖοι στά συγγράμματά τους ἔβριζαν σκαιότατα τά χριστιανικά δόγματα, δίνοντας ἔτσι φτερά στόν Πνευματισμό στήν Ἑλλάδα.

ü   Ἐλέγχει τόν «Πατριάρχη» ἐπειδή εἰσέρχεται ἀσύστολα στό τέμενος τοῦ Ὀμάρ ἄνευ ὑποδημάτων καί «νοῦν Χριστοῦ», γιά νά προσευχηθεῖ, φεῦ!, δίκην ἀρνησίθρησκου προκλητικοῦ ἐξωμότη, ὑπέρ τοῦ Χουσεΐν.

ü   Στό ναΰδριο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης μέ τή παρουσία τοῦ δῆθεν «ὀρθόδοξου Πατριάρχη» γίνεται μεγαλοπρεπής ὑποδοχή τοῦ Ἀρμενίου Πατριάρχου, σάν νά ἐπρόκειτο γιά Ὀρθόδοξο Πατριάρχη.  Οἱ ψᾶλτες στήν εἴσοδο ψάλλουν τό «εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα», ὁ δέ «ὀσφυοκάμπτης»διάκονος κάνει δέηση, δίκην θεάτρου παραλόγου, ὑπέρ «τοῦ Πατρός ἡμῶν Σινόρκι»!

Ὁ στοιχειώδης νοῦς διερωτᾶται:  Ποιόν «πατέρα», τόν αἱρεσιάρχη Ἀρμένιο Πατριάρχη, πού ἀποσπάσθηκε ἀπό τήν Ὀρθοδοξία, ὑποστηρίζοντας τήν αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τόν ὁποῖο καταδίκασε ἡ Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδος;  Ἡ ἴδια Σύνοδος καταδίκασε καί τόν Διόσκουρο τόν ὁποῖο οἱ Ἀρμένιοι τιμοῦν ὡς «ἄγιο».

ü    Ἐλέγχει τόν «Πατριάρχη» ἐπειδή ὑποδέχεται σέ στῦλ «φιέστας» (μέ σκοπό τόν συνήθη τραγελαφικό γελοῖο ἐντυπωσιασμό) πάσης ἀποχρώσεως προτεστάντες, τήν δῆθεν διανοούμενη (μέ τραγικά χαμηλό πνευματικό δείκτη νοημοσύνης «IQ») αὐτή περσόνα, πού ἀπαρτίζει τόν θερμότερο ὑποστηρικτή τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν.

ü    Ἐλέγχει τόν «Πατριάρχη» ἐπειδή ἐκφράζει αἰσθήματα φιλοφροσύνης γιά τόν Πάπα Ἰωάννη ΚΓ’.  Εἰδικότερα, μέ χροιά ψυχιατρικοῦ παραληρήματος μεγαλείου, ὀνομάζει τόν ἀναφερόμενο Πάπα δεύτερο Πρόδρομο καί λέει μέ τόνο ἀξιοθρήνητου κόλακα, πού τόν ὑποτιμᾶ (εἶναι ὄντως γιά λύπηση!) ὅτι εἶναι «φορέας ἀποστολικῆς χάριτος».

Νά τονιστεῖ ὅτι ὁ Παπισμός, οὐδεμία μέχρι σήμερα ὑποχώρηση ἔχει κάνει.  Ἐμμένει πεισμόνως στίς καινοτομίες του.  Ἔχει διασπείρει παντοῦ τά ὄργανα τῆς Οὐνίας, τοῦ δουρείου τούτου ἵππου, διά τοῦ ὁποίου ἐπιζητεῖται ἡ ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ὑποταγή καί ἡ τοποθέτηση τῶν πάντων στό ὑποπόδιο τοῦ μόνου κυρίαρχου δῆθεν πλανητάρχη, τοῦ  Πάπα.

ü   Ἐλέγχει τόν «Πατριάρχη» ἐπειδή, μιμούμενος τό ἑωσφορικό μοτίβο τῆς παπικῆς «ὑπεροψίας» ἀποδέχεται ἀπερίσκεπτα, λόγω τοῦ ἀναφερόμενου χαμηλοῦ δείκτη «IQ», πού τόν χαρακτηρίζει, τό Filioque.  Λέει «Τό Ἁγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ».

ü   Ἐλέγχει τήν «πατριαρχική αὐτή περσόνα», ἐπειδή μαζί μέ τόν Ἀμερικῆς Ἰάκωβος ἀνήκουν σέ μασωνικές στοές μέ ὅλα τά συνακόλουθά τους.

Στή συνέχεια τῆς ἐπιστολῆς ὁ ἅγιος πατήρ Αὐγουστῖνος παραθέτει καταιγιστικές ἀντιδράσεις κληρικῶν καί λαϊκῶν οἱ ὁποῖες ἐκδηλώνονται ἀπό τά καταγγελλόμενα.  Ἀνάμεσά τους, χαρακτηριστική εἶναι ἡ ἀντίδραση τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κερκύρας καί Παξῶν κ. Μεθοδίου, ὁ ὁποῖος σέ ἐπιστολή[3] του πρός τόν «Πατράρχη» καταλήγει· «Δέν συμφωνῶ εἰς ἕνωσιν ἐπί ἀναγνωρίσει τῶν παπικῶν ἀξιώσεων καί πάσης ἄλλης κακοδοξίας.…Διάκειμαι εὐλαβῶς πρός τά λεχθέντα ὑπό τοῦ ἀπ. Παύλου «Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω».  Ὁ ἴδιος ἱεράρχης συνέγραψε βιβλίο ὅπου ἀποκαλύπτει τά βαθύτερα αἴτια, πού ὠθοῦν τόν Πάπα Ἰωάννη τόν ΚΓ’ πρός σύγκληση 21^ης  Οἰκουμενικῆς Συνόδου.  Σκοπός  αὐτῆς, ἐπισημαίνει ὁ Σεβ/τος Κερκύρας, εἶναι ἡ ἐπιδίωξη ἀναγνωρίσεως στόν Πάπα τῆς Ρώμης, Ἀρχιερέα καί ἅμα Βασιλέα, ἰδιότητος παγχριστιανικῆς αὐθεντίας, ὡς ἀντιπροσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς.  Ἐπιδίωξη ὑποταγῆς στήν Ἁγία Ἕδρα, στό Βατικανό, στή Ρώμη».

Ἀκολούθως ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐπισημαίνει τό σημαντικό ὅτι κατά τό Κανονικό Δίκαιο ὁ εὐσεβής λαός εἶναι Ο  ΦΡΟΥΡΟΣ   ΤΗΣ   ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ   καί ἔχει ὑποχρέωση ὄχι μόνο νά διαμαρτύρεται, άλλά καί νά διακόπτει κάθε πνευματική σχέση μέ τόν ἀρχιερέα πού παρεκλίνει ἀπό τίς γραμμές τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἡ ὁδός πού βαδίζει ἡ «πατριαρχική περσόνα» ὁ Πατριάρχης εἶναι ὀλισθηρά καί αὐτό κάνει τόν ἅγιο πατέρα Αὐγουστῖνο νά μιλήσει στόν «Πατριάρχη» μέ τήν σχετική ἀνεπανάληπτη γραφίδα παρρησίας ὥστε νά τόν καθιερώνει στίς συνειδήσεις πρωτίστως τοῦ λογικοῦ ὀρθοδόξου ποιμνίου ἀλλά καί τῆς ὑψηλοῦ ἐπιπέδου πνευματικῆς νομενκλατούρας σέ τοπικό καί διεθνές ἐπίπεδο: «Ἐσεῖς Παναγιώτατε καί οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀντί ν᾿ ἁρπάξετε τίς ποιμαντορικές σας ράβδους καί νά καταδιώξετε μακρυά τούς λυμεῶνες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Ἐσεῖς ἀνοίγετε εὐχάριστο «κουβεντολόϊ» μέ τούς ἀρχηγούς τῶν αἱρετικῶν, ἐναγκαλίζεσθε, ἀσπάζεσθε, συντρώγετε, συμψάλλετε, συμπροσεύχεσθε.  Δηλαδή βοσκοί σεῖς τῆς ἱερᾶς ποίμνης, ἀνοίγετε τίς θύρες καί ὑποδέχεσθε τούς λύκους θωπεύοντες  αὐτούς ἐν τῷ τρώγειν τά πρόβατά σας.  Ποῦ τό πνεῦμα τῆς ἀντιστάσεως κατά τῆς πλάνης σύμφωνα μέ τό λόγο τοῦ μαθητοῦ τῆς ἀγάπης;  «Εἴ τις ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρει, μή λαμβάνετε αὐτόν εἰς οἰκίαν καί χαίρειν αὐτῷ μή λέγετε, ὁ γάρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς».[4] 

Στήν συνάφεια αὐτή, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός γιά τίς σχέσεις μέ αἱρετικούς ἔλεγε τό περίφημο ἐκεῖνο «Αἱρετώτερον πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης ἀπό Θεοῦ».

Στή συνέχεια ὁ ἅγιος πατήρ Αὐγουστῖνος ἐκφράζει μέ τή διαχρονική προοπτική-προορατική γραφίδα του, τό φόβο, ὅτι κάποια προδοσία, ἐνσυνείδητη ἤ ἀσυνείδητη συντελεῖται στούς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας (ὄντως ἀποπτωτική ἐκφυλιστική διεργασία προδοσίας, πού συντελεῖται στίς μέρες μας) καί γι᾿ αὐτό κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου.

Ἐντούτοις, καταλήγει σέ τόνο μείζονα - ἐλπιδοφόρο, ὅτι ὑπάρχει ἔρως Ὀρθοδοξίας καί πνεῦμα ἀντιστάσεως.  Λαϊκοί, πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, θεολόγοι, εὐλαβεῖς διάκονοι, πρεσβύτεροι καί ἐπίσκοποι…, θά ἐξεγερθοῦν.  Θά τούς ἐξεγείρει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο.  Καί αὐτοί οἱ ὁλίγοι εἶναι ἱκανοί νά ματαιώσουν κάθε ἀντικείμενη βουλή κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, ν᾿ ἀφαιρέσουν τό πηδάλιο ἀπό τά χέρια ἀναξίων ἀρχιερέων καί νά τό παραδώσουν σ᾿ ἄλλους.  Ὁ ἑλληνικός λαός πού γέννησε ἄλλοτε Φωτίους, Κηρουλαρίους καί Μάρκους Εὐγενικούς δέν θά ἀνεχθεῖ προδοσίες.  Τελικά ἡ φωνή τῆς παρουσίας του ἀπό τή θριαμβεύουσα Ἐκκλησία δέν θά μᾶς ἀφήνει «ἥσυχους» ἠχώντας ὡς σάλπιγγα τῆς Ὀρθοδοξίας: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία»!

(Συνεχίζεται)

---

[1] Ἀριθμ. φύλλου 248-249

[2] Φύλλον 17^ης Μαΐου 1961

[3] 3461 τῆς 13^ης /9/1961

[4] Β’ Ἰωάν. 10-11

Δείτε και:

-π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος : Λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ μεγάλου οἰκουμενιστοῦ καί μασόνου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρα

-π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος : Ἡ πλήρης ἀλήθεια περί τοῦ ἐπαίνου τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση γιά τόν Ἀθηναγόρα

-Πατριάρχης Αθηναγόρας: 70 χρόνια από την εκλογή στον Οικουμενικό Θρόνο. Επέτειος χαράς ή οδύνης;

-π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος : Ὁ μέγας οἰκουμενιστής Οἰκουμενικός Πατριάρχης κυρός Ἀθηναγόρας

-Προβάλλουν και τιμούν τον Αθηναγόρα!

-Διεθνές Οικουμενιστικό Συνέδριο για τον Αθηναγόρα (19 - 20 Απριλίου 2018)