Παλαιοί και σύγχρονοι Σέρβοι Νεομάρτυρες

ΠΑΛΑΙΟΙ ΚΑΙ  ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΕΡΒΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

Οι λύκοι μεταμφιέστηκαν σε κοκκινοσκουφίτσες για παραπλάνηση

Από το βιβλίο Νεομάρτυρες Σέρβοι στον 20ο αιώνα, δύο γενοκτονίες μέσα σε 50 χρόνια, του ιστορικού Στεφάνου Σωτηρίου των εκδόσεων Αρμός, Αθήναι 1995, δημοσιεύουμε λίγα αποσπάσματα, μέσα από τα οποία διαπιστώνεται το σατανικό μίσος των λεγομένων χριστιανικών κρατών της Ευρώπης εναντίον ορθοδόξων λαών, δυστυχώς και με τις ευλογίες του παπισμού. Τότε μάλιστα στην περίπτωση των Σέρβων (λίγο μετά το ίδιο έγινε και στο Κοσσυφοπέδιο) ο σχεδιασμός ήταν το 1/3 των Σέρβων να εκτοπισθεί, το 1/3 να θανατωθεί και το 1/3 να αλλαξοπιστήσει, δηλαδή να γίνουν καθολικοί. Ο δε μακαρίτης Πάπας Βοϊτύλας είχε πεί στο ΝΑΤΟ στον τελευταίο πόλεμο της Σερβίας: “ αφοπλείστε του Σέρβους ή εξοπλείστε τους μουσουλμάνους”. Αξίζει όλα αυτά να τα προσέξουμε, γιατί και σήμερα οι άσπονδοι εχθροί της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού εργάζονται ύπουλα για την καταστροφή μας.

Η κατάθεση του Ρωμαιοκαθολικού ιερέα Μίροσλαβ Φιλίποβιτς-Μαστόροβιτς, διοικητή στο Γιασένοβατς επί 4 μήνες.

Ο Μίροσλαβ Φιλίποβιτς-Μαστόροβιτς ήταν Κροάτης Ρωμαιοκαθολικός ιερέας. Η αφοσίωση των Ρωμαιοκαθολικών ιερέων στην ιδεολογία των Ούστασι, δεν εκδηλωνόταν μόνο με τη μορφή παράφορων κηρυγμάτων, αλλά ακόμη πολλοί απ’ αυτούς ανήκαν σε ομάδες των Ούστασι.

Μεταξύ άλλων ήταν και ο ιερέας Μίροσλαβ Φιλίποβιτς, γνωστός με το όνομα «Αββάς Σατανάς». Ήταν μέλος του Ρωμαιοκαθολικού τάγματος των Φραγκισκανών και εφημέριος στο χωριό Πετρίτσεβατς κοντά στην Μπάνια Λούκα, στη Βοσνία. Ορκισμένος Ούστασι πριν από τον πόλεμο του 1941-45 και στενός συνεργάτης του γνωστού κακοποιού Βίκτωρα Γκούτιτς, αξιωματούχου των Ούστασι. Ο Φιλίποβιτς ήταν ο οργανωτής των σφαγών στα χωριά Ντράκουλιτς, Σάργκοβατς και Μότκε, κοντά στην Μπάνια Λούκα, στα οποία μέσα σε δύο ώρες σφαγιάστηκαν 2.300 άντρες, γυναίκες και παιδιά. Ο ίδιος συμμετείχε ενεργά στη σφαγή. Με αίτηση των Γερμανών φυλακίστηκε, για λίγο μετά απ’ αυτές τις σφαγές, αλλά με τη βοήθεια του Κροάτη Μαξ Λούμπουριτς, γενικού διοικητή των Ούστασι, κατάφερε να πάει στο στρατόπεδο Γιασένοβατς, με το όνομα Μίροσλαβ Μαϊστόροβιτς, όπου έγινε διοικητής για κάποιο διάστημα. Στη δίκη του, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέφερε και τα εξής:

«Έμεινα στο Γιασένοβατς ως αξιωματικός των Ούστασι και διοικητής του στρατοπέδου, από τα τέλη Ιουνίου 1942 μέχρι το τέλος Οκτωβρίου 1942. Ομολογώ ότι εγώ προσωπικά σκότωσα 100 περίπου αιχμαλώτους των στρατοπέδων Γιασένοβατς και Στάρα Γκράντισκα, στις ομαδικές εκτελέσεις, διότι αυτό με διέταξαν οι προϊστάμενοι του Ανεξάρτητου Κροατικού Κράτους. Ομολογώ επίσης ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Γιασένοβατς, έγιναν μαζικές σφαγές στη γειτονική Γκράντινα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, 20.000-30.000 Σέρβοι αιχμάλωτοι σφαγιάστηκαν, όσο ήμουν διοικητής στο στρατόπεδο….» (Μέσα σε 4 μήνες δηλαδή)

* *

….Ο Ρωμαιοκαθολικός κλήρος στην αθεϊστική κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία, δρούσε και λειτουργούσε με κάβε ελευθερία.

Ενώ ο Τίτο, είχε επιτρέψει τη λειτουργία 2-3 Ορθοδόξων εκκλησιαστικών Σχολών, για να εξυπηρετηθεί τότε (μετά το 1945), το 41% του Ορθοδόξου Γιουγκοσλαβικού πληθυσμού, την ίδια εποχή, για το 31% των Ρωμαιοκαθολικών λειτουργούσαν 33 Ρωμαιοκαθολικές Σχολές, με 2.155 μαθητές (στοιχεία του 1961).

Ο Σέρβος δε βάφτιζε τα παιδιά του στην εκκλησία γιατί αυτό το σημείωναν στο φάκελλό του και κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του ή μέχρι και να πάει και φυλακή, για «μεγαλοσερβική-σωβινιστική πράξη, κατά της ενότητας και της αδελφοσύνης των λαών της Γιουγκοσλαβίας».

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αναβαθμίστηκε στην Κροατία με την εκλογή του Cheper ως Καρδινάλιου του Ζάγκρεμπ και διαδόχου του «ευλογήσαντος τις σφαγές» Stepinac, τον οποίον παραδόξως και σε αντίθεση με κάθε λογική, ήθελε να ανακηρύξει άγιο το Βατικανό το 1992!

Ο νέος αρχηγός των Ούστασι, ένας Φραγκισκανός μοναχός, ο πάτερ Rudi Jetak, στρατολογούσε νέους Ούστασι, μέσα στο κέντρο του Ζάγκρεμπ, εντελώς ανενόχλητος. Τελικά, τον συνέλαβαν μαζί με άλλους 14 Κροάτες το 1960, κατηγορούμενο για τρομοκρατικές ενέργειες, χωρίς αποτέλεσμα.

Επομένως το έγκλημα της γενοκτονίας των αθώων Σέρβων (του 1941-45), έμεινε ατιμώρητο και συνεχίζει να μένει για 50 χρόνια, τώρα. Η κάθαρση (denazification) της φονικής τραγωδίας του «Γιασένοβατς», δε συντελέστηκε ποτέ.

Αντιθέτως, βρεθήκαμε ξαφνικά, ύστερα από 50 χρόνια, (1941/45 -1991/95) όλοι μας – ένα παγκόσμιο κοινό, εμπρός στην ίδια Τραγωδία. Και μάλιστα, στο ίδιο σκηνικό -της Βοσνίας, Ερζεγοβίνης- με τους ίδιους πρωταγωνιστές, τους ίδιους χορηγούς και σκηνοθέτες, τα ίδια θύματα.

Αλλά γιατί όλα αυτά; Διότι η κάθαρση, που δεν έγινε πριν από 50 χρόνια, μας έφερε σε μια νέα Τραγωδία φονικότερη και με απρόβλεπτες διαστάσεις. Αυτό ακριβώς είναι το 1ο αίτιο της νέας γενοκτονίας στη σημερινή Βοσνία – Ερζεγοβίνη και στη Σερβική Κράινα.

Το 2ο αίτιο, που έχει αιωνόβιες ρίζες, είναι η Παπική βουλιμία για κατάκτηση κοσμική. Αυτό μας θυμίζει την Pax Romana, που οι Πάπες δεν την ξέχασαν ποτέ. Το Βατικανό και σήμερα προσπαθεί να αναπληρώσει το ευαγγελικό κενό του Ρωμαιοκαθολικισμού, με την εδαφική εξάπλωσή του. Και αυτό, επειδή μειονεκτεί εμπρός στην πρωτοχριστιανικά παραδοσιακή Ορθοδοξία.

Η Αιώνια Δικαιοσύνη, όμως, θα αντιμάχεται διαχρονικά τη συνεχιζόμενη αδικία κατά των Σέρβων. Αυτό οι αρχαίοι Έλληνες το πίστευαν και το χαρακτήριζαν ως «Θεοδικία». Δηλαδή, αυτός που αδικεί θα πρέπει να περιμένει και τη θεία τιμωρία.

Αυτός κρυβόταν πίσω από το κόψιμο των τριών δακτύλων καθώς και το βγάλσιμο των ματιών 800.000 Σέρβων τον οποίον ο Πάπας ανακήρυξε «άγιο»

Οι λύκοι μεταμφιέστηκαν σε κοκκινοσκουφίτσες για παραπλάνηση.

Από xrestia.gr/