Η οδύνη της αμαρτίας και η λύτρωση της μετάνοιας

Η οδύνη της αμαρτίας και η λύτρωση της μετάνοιας

Γράφει ο Κων/νος Χαρ. Κορλός,θεολόγος

   Η Αγία Γραφή μιλάει από τις πρώτες σελίδες της για την αμαρτία για την αρχή της και τις συνέπειες της. Ο άνθρωπος πλάσθηκε αγνός, καθαρός και αμόλυντος από το κακό, χωρίς να έχει μέσα του την αμαρτία, αλλά και ελεύθερος ηθικά και αυτεξούσιος, εφοδιασμένος με όλες τις ικανότητες, ώστε να μπορεί να μην αμαρτήσει.

   Η αμαρτία εισήλθε στον κόσμο μετά από παράβαση συγκεκριμένης εντολής του Θεού από τον ελεύθερο άνθρωπο, έπειτα από επινόηση και εισήγηση του διαβόλου, ο οποίος κατάφερε με δόλο και απάτη να παρασύρει τον άνθρωπο σε ανυπακοή και ανταρσία προς το Θεό.

    Έκτοτε η αμαρτία ανέτρεψε τα πάντα, κατέστρεψε την παραδείσια ευδαιμονία του ανθρώπου και τον υποδούλωσε. Διατάραξε τις αρμονικές σχέσεις του ανθρώπου με τον εαυτό του (φόβος, ντροπή, τύψεις συνειδήσεως, ταραχή, άγχος, αγωνία, μελαγχολία, απογοήτευση, αρρώστια) με το Θεό (ενοχή, ανταρσία, ασέβεια, θάνατος ψυχής και σώματος, φθορά), με τους συνανθρώπους του (έχθρα, μίσος, φθόνος, ζήλια, φόνος, αδικία, εκμετάλλευση, πόλεμος, υποδούλωση, καταπίεση, φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις) και με τη φύση, η οποία «συστενάζει και συνοδύνει άχρι του νυν».

   Η αμαρτία μεταδίδει σε κάθε άνθρωπο ρύπο, μολυσμό και θανατηφόρο δηλητήριο και τον κάνει φθαρτό και θνητό. Επομένως, κάθε άνθρωπος θεωρείται και είναι αμαρτωλός και ένοχος απέναντι στον άγιο και δίκαιο Θεό, γιατί είναι μπλεγμένος στον ιστό που έχει υφάνει γύρω από αυτόν η παράβαση των πρωτοπλάστων, όπως μια δηλητηριώδης αράχνη. Από τη θανατηφόρο αυτή περίπτυξη κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας σώσει, παρά μονάχα ο Χριστός, ο οποίος με το θάνατο Του και την Ανάσταση Του κατήργησε το θάνατο και τη φθορά και μας χάρισε την αφθαρσία και την αθανασία.

   Από τις οδυνηρές συνέπειες της αμαρτίας τόσο στον προσωπικό όσο και στον κοινωνικό τομέα μπορεί να μας γλιτώσει μόνο η ειλικρινής μετάνοια. Μετάνοια είναι η ριζική αλλαγή ζωής, σκέψεως, συναισθημάτων. Η μετάνοια είναι η αρχή της σωτηρίας. Αρχή της μετανοίας είναι η αποχή από την αμαρτία. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει για τη μετάνοια: Μετάνοια σημαίνει ανανέωση του βαπτίσματος. Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με το Θεό για νέα ζωή. Μετάνοια σημαίνει οριστική αποχή από την αμαρτία... Μετάνοια σημαίνει έργα αρετής αντίθετα προς τις προηγούμενες αμαρτίες...

   Δυστυχώς, ο κόσμος ξέχασε το Θεό και έγινε κοιλάδα της αμαρτίας. Παντού βασι- λεύει η αμαρτία, η διαφθορά, η αποστασία. Οι συνέπειες είναι οδυνηρές: πόνος, θλίψη, στεναγμός. Η κατάσταση όμως αυτή μπορεί ν' αλλάξει. Ο Χριστός μας περιμένει, για να μας χαρίσει αγάπη, χαρά, ειρήνη, να μας απαλλάξει από την αγωνία και το άγχος, να μας γαληνεύσει.

    Γι' αυτό τη Μ. Τρίτη το βράδυ η αγία μας εκκλησία ξετυλίγει μπροστά μας τη σκηνή της αμαρτωλής γυναίκας, που έπλυνε με πολύτιμο μύρο και με τα δάκρυα της τα πόδια του Χριστού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Η γυναίκα αυτή αμάρτησε πολύ, αλλά συναισθάνθηκε το βάρος των αμαρτιών της και πήρε ειλικρινή απόφαση ν' αλλάξει ζωή. Ήξερε ότι ο Χριστός δεν χαρίζει μόνο υγεία στους αρρώστους και ζωή στους νεκρούς αλλά και συγχώρηση στους αμαρτωλούς.

    Η αμαρτωλή αυτή γυναίκα έρχεται στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου, όπου βρισκόταν ο Χριστός. «Γονατίζει μπροστά στον Ιησού και αδειάζει το πολύτιμο νάρδο πάνω στα πόδια Του. Χιλίων λουλουδιών μύρα ξεχύθηκαν γύρω. Πλένει απαλά, γλυκά, στοργικά τα κουρασμένα πόδια του δασκάλου. Βρύσες έχουν γίνει τα μάτια της. Πνιγμένα ακούγονται τα αναφιλητά της... ξεπλέκει τους βοστρύχους των πυκνών μαλλιών της και σπογγίζει τα πόδια εκείνα, που τ' άκουσε η Εύα το δειλινό και κρύφτηκε φοβισμένη.

      Και με αλάλητους στεναγμούς εκλιπαρεί την άφεση. «Αφέωνται αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί, ότι ηγάπησε πολύ», τονίζει στο σκανδαλισμένο Σίμωνα το Φαρισαίο ο Κύριος. Ανασηκώθηκε η γυναίκα... Μια απέραντη γαλήνη απλώθηκε στην τρικυμισμένη ψυχή της... «Πορεύου εις ειρήνην...» ήταν τα λόγια του Διδασκάλου, που τη συντρόφευαν» (Κων. Κούρκουλα, Σκηνές από το Πάθος).

    Την αμαρτωλή αυτή γυναίκα προβάλλει σήμερα η αγία μας εκκλησία σαν θαυμάσιο παράδειγμα μετάνοιας. Κανένας δεν πρέπει ν' απελπίζεται, όσο κι αν αμάρτησε. «Υπάρχει για όλους οδός σωτηρίας. Είναι η οδός που οδηγεί στο Γολγοθά, στο σταυρό του Κυρίου. Μια σταλαγματιά από το αίμα του φθάνει για να σβήσει και να εξαφανίσει όλες τις αμαρτίες... Ας πλησιάσουμε τον Εσταυρωμένο. Ας ασπασθούμε τα άχραντα του πόδια. Ας τα ραντίσουμε μετά δάκρυα μας» (Αυγουστίνος Καντιώτης, πρ. μητρ. Φλωρί- νης).

     Μη λησμονούμε ότι: «όπου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Απ. Παύλος). Έτσι θα πλημμυρίσει η καρδιά μας από αγάπη, χαρά και ειρήνη, από αληθινή ευτυχία και γαλήνη. Θα μοιάζει η ψυχή μας με τη χιλιοπλούμιστη και μοσχομυριστή ανοιξιάτικη φύση.