Προς ένα αποχριστιανισμό των νέων της Ελλάδας...

Προς ένα αποχριστιανισμό των νέων της Ελλάδας...

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ, Θεολόγου

*   Η Ρεπούση ξαναχτύπησε! Αναφέρομαι στη γνωστή βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία μετά την γκάφα ολκής για τον «συνωστισμό» των καταδιωκόμενων και σφαγιαζόμενων από τους Τούρκους Ελλήνων της Σμύρνης και την αμφισβήτηση τη γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, είχε το θράσος να προτείνει στη Βουλή των Ελλήνων την κατάργηση, ουσιαστικά, του μαθήματος των Θρησκευτικών από το Λύκειο με τη μετατροπή του σε καθαρά θρησκειολογικό. 

Υποψιάζομαι ότι, πίσω από τις παραπάνω ανιστόρητες θέσεις και δηλώσεις της καθηγήτριας της ιστορίας κ. Ρεπούση, υπο-κρύπτονται κόμπλεξ, τα οποία αρμόδιος να τα αποκρυπτογραφήσει είναι... ψυχίατρος!

Στο τελευταίο χτύπημά της η κ. Ρεπούση υποστήριξε, στην Επιτροπή Παιδείας της Βουλής των Ελλήνων, ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να γίνει προαιρετικό στο Λύκειο ή να διδάσκεται η Θρησκειολογία. Η πρόταση της κ. Ρεπούση έχει διατυπωθεί και παλαιότερα από κύκλους που εργάζονται για τον αφελληνισμό και την αποχριστιανοποίηση των νέων της πατρίδος μας και την ανατροπή από τη ζωή των νέων των ηθικών αρχών και αξιών του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. 

Το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας στο άρθρο 16 παράγραφο 2 ορίζει: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της Εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». 

Επιθυμώ να ρωτήσω την καθηγήτρια κ. Ρεπούση: 

- Με τη διδασκαλία ποιων μαθημάτων θα αναπτυχθεί η εθνική συνείδηση, αν όχι με τη διδασκαλία των κειμένων της αρχαίας και νεοελληνικής σοφίας και κυρίως με τη διδασκαλία της ελληνικής ιστορίας;  Και η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης με τη διδασκαλία ποιου μαθήματος θα πραγματοποιηθεί, παρά μόνο με τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, τη διδασκαλία δηλαδή της Ορθόδοξου πίστεως και ζωής, όπως καταγράφονται στην Αγία Γραφή και στην παράδοση της Εκκλησίας; 

- Μήπως η κ. Ρεπούση, παρότι καθηγήτρια της Ιστορίας, ηθελημένα παρουσιάζεται να αγνοεί την σύζευξη Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, την κοινή πορεία Ελληνισμού και χριστιανισμού; Αυτή η αξιοθαύμαστη συμπόρευση των δύο βασικών πυλώνων του Έθνους μας κατέγραψε αξιοθαύμαστες νίκες κατά των εχθρών της πατρίδος μας. 

Το 90 % των μαθητών του Λυκείου Πανελλαδικά είναι Έλληνες και βαπτισμένοι Ορθόδοξοι χριστιανοί. Τι προτείνετε, λοιπόν, κ. Ρεπούση, το μάθημα της ιστορίας π.χ. να διδάσκεται στους μαθητές του Λυκείου προαιρετικά ή επειδή υπάρχει ένα ποσοστό 5 – 10 % των μαθητών από την Αλβανία να διδάσκεται σε όλους τους μαθητές του Λυκείου και η ιστορία της χώρας αυτής; 

Αν η απάντησή σας είναι αρνητική, γιατί ζητάτε τότε τον εξοβελισμό από το Λύκειο του μαθήματος των Θρησκευτικών ή τη μετατροπή του σε Θρησκειολογία;  Η ορθοδοξία επιδεικνύει ανοχή και σεβασμό στην ετερότητα, στην πίστη αλλόθρησκων που ζουν και εργάζονται στην πατρίδα μας, αλλ’ όχι σε βάρος της σώζουσας «εν Χριστώ αλήθειας». Οι χριστιανοί πιστεύουμε ότι η αλήθεια της αγάπης δε χωρίζει, αλλά ενώνει τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα πιστεύματά τους.  Αυτό δεν υπονοεί, βέβαια, ότι από το Λύκειο θα καταργήσουμε τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας ή ότι θα αφιερώσουμε τον ίδιο χρόνο για τη διδασκαλία του Μωαμεθανισμού ή του Ινδουϊσμού ή του Βουδισμού. 

Αφού η συντριπτική πλειοψηφία ή σε άλλα Λύκεια η απόλυτη πλειοψηφία των μαθητών είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, δεν είναι λογικό να μετατραπεί το μάθημα των Θρησκευτικών σε καθαρά θρησκειολογικό μάθημα, ώστε να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της Ορθοδοξίας και να καταργηθεί η χριστοκεντρική θεώρηση του μαθήματος.

Στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου οι μαθητές μπορούν να διδαχθούν και να γνωρίσουν, κι αυτό γίνεται, τις βασικές αλήθειες και των άλλων θρησκειών, αλλά και να κάνουν σύγκριση με τις αλήθειες της Ορθόδοξης πίστης μας, όπως είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν το δρόμο της πίστης, της θρησκείας που τους εκφράζει και τους ικανοποιεί ψυχικά. Μπορούν, γιατί είναι ελεύθεροι, να δηλώσουν ακόμη ότι δεν δέχονται καμία θρησκεία και ότι είναι άθεοι. 

Βασική αρχή της Ορθόδοξης πίστης είναι ο σεβασμός στην ελευθερία του κάθε ανθρώπου.  Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο ενανθρωπήσας Θεός, απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο με το «όστις θέλει οπίσω ακολουθείν». Η αλήθεια, που είναι ο Χριστός, δεν επιβάλλεται δια της βίας σε κανένα.  Η κ. Ρεπούση μήπως εσκεμμένα προσπαθεί να απομακρύνει τους νέους μας από τις ρίζες τους και να υπηρετήσει τους σκοτεινούς σκοπούς, όσων αγωνίζονται «για την επιβολή ενός πολυπολιτισμικού αποχρωματισμού και αφελληνισμού... για ένα θρησκευτικό συγκρητισμό (δηλαδή το ανακάτεμα διαφορετικών θρησκειών) καρπός του οποίου είναι η αθεΐα»; 

Στην εποχή μας, εποχή συγχύσεως, αμοραλισμού και ωφελιμοκρατίας οι ηθικές αξίες κατάντησαν γράμμα κενό και οδήγησαν, άθεοι μασσώνοι, και ανώτατοι πολιτικοί άρχοντες, τη χώρα στον εξευτελισμό και τους πολίτες στην εξαθλίωση.  Μέσα σ’ αυτό το τρισάθλιο ηθικό και πολιτικό περιβάλλον το μάθημα των Θρησκευτικών επιδιώκει να ετοιμάσει ανθρώπους ολοκληρωμένους πνευματικά, ικανούς να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής μέσα στα πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα της εποχής μας. Μια στείρα θρησκειολογική πολυμάθεια, όπως υποστηρίζει η κ. Ρεπούση, μόνο σύγχυση και αποπροσανατολισμό θα δημιουργήσει στις ευαίσθητες ψυχές των μαθητών του Λυκείου. 

Οι νέοι των Λυκειακών τάξεων, κ. Ρεπούση, καθώς γεννιούνται μέσα τους ερωτήματα μεταφυσικά και άλλα προβλήματα της εφηβικής τους ηλικίας, ζητούν απαντήσεις σ’ αυτά πειστικές και ολοκληρωμένες.
Ζητούν, αγάπη, κατανόηση, δικαιοσύνη και διψούν για την αλήθεια της ελευθερίας και προπάντων αναζητούν ζωντανά πρότυπα για τη ζωή τους.
Τη δίψα αυτή των νέων, κ. Ρεπούση, δεν μπορούμε να την ξεδιψάσουμε με τα απονέρια του συγκριτισμού και της αθεΐας, «αλλά πίνοντας νερό τρεχούμενο από την πηγή της ζωής, που όποιος πιει απ’ αυτή δε θα διψάσει ποτέ» (Ιωάννη 4, 10 – 13) και αυτή η πηγή της ζωής είναι ο Χριστός.
Το μάθημα των θρησκευτικών δεν αποκλείει την προσφορά θρησκειολογικών γνώσεων στους μαθητές του Λυκείου, κ. Ρεπούση, αλλά γνωρίζει και επιδιώκει, οδηγώντας τους νέους του Λυκείου «επί τας πηγάς των υδάτων», να γνωρίσουν τις αλήθειες του Ευαγγελίου του Χριστού, να καταστούν «καλοί καγαθοί πολίτες», όπως επιθυμούν οι ίδιοι και το λαχταρά η εποχή μας και η πατρίδα μας, η Ελλάδα. 

Η πρότασή σας για κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών από το Λύκειο βρίσκει σύμφωνους εκείνους τους σκοτεινούς κύκλους που απεργάζονται τον αφελληνισμό και τον αποχριστιανισμό της νέας γενιάς των Ελλήνων και γι’ αυτό είναι άκρως επικίνδυνη.

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ,11/09/2013