ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΣ – Εὐσεβεῖς Πόθοι καὶ Πλάναι!

ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΣ – Εὐσεβεῖς Πόθοι καὶ Πλάναι!

Τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ & Καθηγ. Δρ. Ἀλεξίου Π. Παναγοπούλου*

1ον

  Ἀξιότιμοι ἀναγνῶστες, ὅπως ἤδη γνωρίζετε ἀπὸ τὴν ἀρθρογραφία μου τὸ ἔτος 2010 κυκλοφόρησε βιβλίο μου μὲ τίτλο: «Ἠθικὴ – Ἐσχατολογία – Προφητολογία, κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο (1918-2008)», ὅπου μέσα ἀπ’ τὴν ἐργογραφία τοῦ ὁσίου γέροντα Ἀρσενίου, (ὡς πνευματικοῦ τέκνου π. Φιλοθέου Ζερβάκου καὶ ἁγίου Γερβασίου Παρασκευοπούλου) κάναμε προσεγγίσεις στὴν ἠθική, στὴν προφητολογία, στὴν ἐσχατολογία καὶ τὴν ὀρθόδοξη πολιτικὴ θεολογία του, ποὺ ἦταν κυρίως βιωματική, βιοηθικὴ καὶ ἀσκητική, ἀλλὰ ἦταν παράλληλα καὶ ἡ ζωντανὴ ἐμπειρία ἑνὸς παλαιοῦ, ἁπλοῦ καὶ ἀφανῆ ἀσκητῆ, ποὺ ζοῦσε τὴν ἀποξένωση γιὰ τὴν πνευματική του ὠφέλεια καὶ τῶν πνευματικῶν του τέκνων μέσα στὸν μάταιο παροδικὸ κόσμο μας. [1]

  Στὸ τρίτο βιβλίο του ὁ π.Ἀρσένιος ἀναπτύσσει τὸ θέμα του μέσα σὲ μόλις 46 συνολικὲς σελίδες, τὸ ὁποῖο βιβλιαράκι του ἀφιερώνει στὴν ψυχὴ τῆς μητρός του, ποὺ ἔγινε μοναχὴ ὡς Θεοκτίστη Μοναχή, ἐπίσης εἰς τὸν πνευματικό του πατέρα Γέροντα Φιλόθεον Ζερβάκον τῆς Πάρου (τοῦ ὁποίου ἡ ἁγιοκατάταξη ἔχει παραμεληθεῖ), τῶν προσφιλῶν του συνεργατῶν τῶν Ἱερῶν Πατέρων π.Χαράλαμπου Βασιλόπουλου καὶ π.Χρήστου Μέρμιγκα ἀρχιμανδριτῶν, καθὼς καὶ σὲ ὅλες τὶς εὐσεβεῖς ἐκεῖνες ψυχὲς ποὺ ἀπαλλάγηκαν ἀπ’ τοὺς μάταιους κόπους καὶ τοὺς πειρασμοὺς τῆς γῆς, ἀλλά, κι αὐτοὶ ἀκόμη δὲν ἔλαβαν τοὺς οὐράνιους στεφάνους τῆς νίκης [2] καὶ ἑπομένως, κι αὐτοὶ περιμένουν, τὴν μεγάλη ἔνδοξη ἡμέρα τῆς Β’ παρουσίας τοῦ Κυρίου. Τὸ βιβλιαράκι αὐτὸ κυκλοφόρησε ἀπ’ τὶς ὡραῖες ἐκδόσεις τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου τὸ ἔτος 1984 σὲ Α’ ἔκδοση, ἐνῷ τὸ ἐξώφυλλο εἶχε σχεδιάσει ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας, δηλαδὴ ἕνα ἥλιο μὲ δέκα κέρατα, στὸ κέντρο ἕνα πρόσωπο, μὲ τὸν φοβερὸ ἀριθμὸ τῆς Ἀποκάλυψης τοῦ ἀντιχρίστου, ποὺ δίπλα του σημείωνε: «ἡ σφραγὶς τοῦ ἀντιχρίστου», ἐνῷ ἀπὸ κάτω καταχωρεῖ τὰ χωρία τοῦ προφήτη Δανιὴλ καὶ ἐκ τῆς Α’ Ἰωάννου Ἐπιστολῆς.

  Τὸ ποιὸς εἶναι ὁ ἀντὶ-χριστος μᾶς τὸ παρουσιάζει μέσα ἀπ’ τὰ σχετικὰ βιβλικὰ χωρία: «ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου (λέγει ὁ Κύριος πρὸς τοὺς Ἑβραίους), καὶ οὐ λαμβάνετέ με, ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ, ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» [3], «παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται» [4], «καὶ λόγους πρὸς τὸν ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον» [5].

  Τώρα τὸ ποιοὶ ἀκριβῶς εἶναι οἱ ἀντὶ-χριστοι, κι ὅτι μέσῳ αὐτῶν, πρόκειται νὰ ἔλθει ἡ ἀποστασία ἀρχικὰ καὶ πρῶτα πρῶτα, θὰ τὸ δοῦμε στὴ πορεία. Ὡς ἀποστασία πρὸς κάθε τι τὸ ὑγιές, τὸ ὀρθὸ καὶ τὸ σωστό, μᾶς τὸ παρουσιάζει ἁγιογραφικά, μέσῳ τοῦ σχετικοῦ χωρίου: «καὶ νῦν πολλοὶ ἀντίχριστοι γεγόνασιν, ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν» [6], «ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς ἀδελφοὶ ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὴ τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ, ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὅν ὁ Κύριος ἀναλώσει, τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ, καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ» [7].

  Στὸν μικρὸ αὐτὸ πρόλογό του καὶ στὸ παρὸν πόνημα, σημειώνει ὅτι εἶναι ὁ πρῶτος συγγραφέας ποὺ ἀπετόλμησε, δηλαδὴ ἀπ’ τὸ ἔτος 1962, μάλιστα σὲ ἡλικία 44 περίπου ἐτῶν, νὰ δημοσιεύσει τὸ πρῶτο βιβλίο του, μὲ ἀρκετὰ ἀποκαλυπτικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ἐποχή μας, ἀλλὰ κι ὅπως ὁμολογεῖ «καὶ ἄλλα πολλὰ ποὺ δὲν κατωρθώσαμεν νὰ συλλέξωμεν, μαρτυροῦν περιτράνως ὅτι εἶναι σημεῖα τῶν καιρῶν» [8]. Κατόπιν στὴν ἡλικία τῶν 61 περίπου ἐτῶν, μετὰ ἀπ’ τὴ κυκλοφορία τοῦ πρώτου βιβλίου του, σημειώνει στὸ πρόλογό του, ὅτι δημοσίευσε τὸ δεύτερο κατὰ σειρὰ βιβλίο του στὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 1978.

  Συγχρόνως παρατηροῦμε ὅτι ἐκεῖνο τὸ χρονικὸ διάστημα μὲ τὸ ἴδιο περίπου θέμα ἀσχολήθηκαν καὶ ἄλλοι ἀλλοδαποὶ ἢ καὶ ξένοι συγγραφεῖς, ὅπως: Basilea Schlink, David Seltzer (ἡ προφητεία), Charles Berlitz (1999 ἡ συντέλεια), Τζὼρτζ Ὄργουελ (1984), Χὰλ Λίντσεϋ (τελευταῖες μέρες τῆς γῆς). Ἄλλα σχετικὰ βιβλία, ἔγιναν ἀκόμα καὶ κινηματογραφικὲς ταινίες. Πράγματι δημιουργεῖται, μᾶς λέγει, τὸ ἐρώτημα «πόθεν ὁ ξεσηκωμὸς οὗτος τόσων συγγραφέων; Ἆραγε ἐκ τοῦ πονηροῦ πνεύματος προέρχονται ἢ ἐξ ἀποκαλύψεως Κυρίου;» [9]. Πάντως ἄσχετα, τὸ ἀπὸ ποῦ προέρχονται τὰ σημεῖα, εἶναι ἄξια παρατήρησης, μάλιστα ὅταν πάντα κάνουμε ἀναφορὰ στοὺς ἀρχαίους σοφούς, στὶς Σιβύλλες, στὰ μαντεῖα, στὶς πυραμίδες καὶ σὲ ὅσους μίλησαν γιὰ τὴν τότε ταπεινὴ Α’ παρουσία τοῦ Κυρίου.

Ὁ ἀσκητικὸς συγγραφέας, μᾶς σημειώνει ὅτι δημοσιεύει αὐτὸ τὸ μικρὸ βιβλίο του, γιὰ νὰ μᾶς πληροφορήσει τὸ ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ προωθοῦν τὴν Ἀποστασία, τὴν Ἀναρχία, τὴν κατάργηση τῆς ἀληθινῆς Δημοκρατίας καὶ τὴν ἄναρχη Ἐπανάσταση, πρὸς κάθε τι τὸ σωστό, τὸ βιοηθικό, τὸ ἀληθινό, τὸ μέχρι σήμερα ἀποδεκτὸ καὶ τὸ ἠθικὸ καὶ μᾶς λέγει ὅτι αὐτοί: «εἶναι οἱ σκοτεινοὶ ἄνθρωποι, μὲ ἀντιχρίστους κυβερνήσεις, πρόδρομοι τοῦ κυρίως ἀντιχρίστου, ὅστις θὰ ἐμφανισθῆ, διὰ νὰ ὁλοκληρώση τὴν ἠθικὴν καὶ πνευματικὴν καταστροφήν, ὀλίγον πρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου, συνεπικουρούντων μὲ τὴν ἀδιαφορία των, τῶν πατριαρχῶν καὶ ἀρχιεπισκόπων» [10].

  Συγχρόνως ὁ μακαριστὸς συγγραφέας μας σημειώνει ὅτι καταγράφει τὰ σκοτεινὰ ἔργα καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Πολιτείας, τὰ ὁποῖα, ὅπως τὰ χαρακτηρίζει: «καταδεικνύουν ὅτι ὁ ἐμπνευστὴς ὅλων αὐτῶν εἶναι ὁ σατανᾶς, ὁ ὁποῖος διὰ μέσου τῶν ἀντιχρίστων προσώπων, προλειαίνει τὸν ἐρχομὸ τοῦ κυρίως ἀντιχρίστου» [11], ὁ ὁποῖος ὡς γνωστὸν δὲν θὰ ἔχει καὶ πολὺ χρόνο στὴν διάθεσή του [12]. Σημειώνει ὅτι αὐτὰ τὰ συγγράφει στὸ τόπο τῆς διαρκοῦς μετανοίας του, δηλ. στὴν Ναύπακτο, περὶ τὸν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1983, συγγράφοντας «κλαίων δι’ ἐμαυτὸν καὶ τὴν ἀποστασίαν, ἀμετανοησίαν τοῦ κόσμου» [13]. Τότε βρίσκεται σὲ ἡλικία περίπου τῶν 60 ἐτῶν, μέχρι τότε ἐλαφρύνοντας μὲ τὴν ἐξομολόγηση πάρα πολλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ θὰ πήγαιναν ἐκεῖ στὸ ἡσυχαστήριό του, γιὰ νὰ ἐλαφρύνουν τὸν πόνο τους, νὰ ζητήσουν κάποια συμβουλὴ γιὰ τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς ἢ νὰ βροῦν τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ὕπαρξης. Τὰ ποικίλα περιστατικὰ ποὺ ἀντιμετώπιζε ὡς πνευματικός, ἡ ἐμπειρία ποὺ ἀπέκτησε, ἡ πνευματικὴ γνώση του, κι ὅλη ἡ ἀσκητικὴ βιοτὴ του τὸν ὁδηγοῦν στὰ ἐσχατολογικὰ αὐτὰ συμπεράσματα τῆς σύγχρονης ἀποστασίας τοῦ σύγχρονου κόσμου, τῆς ἀποστασίας καὶ ἀπομάκρυνσης ἀπὸ κάθε τι τὸ ὑγιὲς καὶ ὀρθό.

  Ἡ ἠθική, βιοηθικὴ καὶ πνευματικὴ κοσμογονία τῶν καιρῶν μας εἶναι ἔργο γιὰ τὴν προετοιμασία τοῦ ἐρχόμενου ἀντι-χρίστου καὶ μέσῳ τῶν προφητῶν μᾶς τὸ ἐπισημαίνει. Τὴν ἐποχὴ του περὶ τὸ 1984 τὴ χαρακτηρίζει «ἀποκαλυπτικὴ» καὶ «κοσμογονική», πόσο μᾶλλον σήμερα, ἐὰν θὰ ζοῦσε; Ἐὰν θὰ ζοῦσε σήμερα θὰ ἦταν 106 ἐτῶν, ἐνῷ ἐκοιμήθη ὁσίως τὸ 2008 σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν. Μᾶς ἐξηγεῖ τί σημαίνει κοσμογονικὴ δημιουργία τοῦ σύμπαντος, καθὼς καὶ γεωλογικὲς ἀνακατατάξεις καὶ ἀλλοιώσεις ποὺ συνέβησαν στὸν πλανήτη γῆ μέσῳ τῶν ἑκατομμυρίων ἐτῶν προκειμένου νὰ διαμορφωθεῖ τὸ κατάλληλο κλῖμα καὶ οἱ προϋποθέσεις γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος μὲ λογικὴ ψυχὴ καὶ ὀντότητα, ποὺ παρότι τοποθετήθηκε ὡς καλὸς οἰκονόμος τῶν μυστηρίων Θεοῦ σήμερα μὲ τὴν ἀποστασία του μολύνει τὸ περιβάλλον μὲ τὰ χημικὰ μέταλλα καὶ ἀπόβλητα, ἐπεμβαίνει ὡς ἀποστάτης στὸ κλῖμα μὲ τεχνικοὺς τρόπους εἰς βάρος τοῦ οἰκοσυστήματος καὶ τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς του.

  Ὡς κοσμογονία ἠθικὴ καὶ βιοηθικὴ χαρακτηρίζει τὶς ἀλλοιώσεις μὲ μορφὴ ἀποστασίας καὶ ἀνακατατάξεις πάνω στοὺς αἰώνιους πανανθρώπινους φυσικοὺς θεσμούς, στὰ ἰδανικὰ καὶ στὶς ἀξίες, ποὺ δὲν θέσπισε μόνος ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργὸς Θεός. Οἱ σύγχρονες αὐτὲς ἀνακατατάξεις, ἀλλοιώσεις, ἀνωμαλίες, ἀναρχίες, ἐπαναστατικὲς συμπεριφορές, ἡ ἀποστασία καὶ ἡ ἀλόγιστη συμπεριφορά, ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν παράλογη παραβίαση τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν νόμων τῆς κοινωνίας ποὺ χρησιμοποιοῦντο ἕως τότε, γιὰ τὴν εὐρυθμία, τὴ διοίκηση τῆς ζωῆς, τῆς οἰκογένειας, τῆς κοινωνίας. Αὐτὴ ἡ ἠθικὴ καὶ βιοηθικὴ δὲν χρησιμοποιήθηκε μόνο ἀπὸ χριστιανοὺς ἀλλὰ κι ἀπὸ ἀλλοθρήσκους, ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἄγριους καὶ ὑπανάπτυκτους  λαούς, γιατί ἀκόμα καὶ οἱ θρησκεῖες καὶ τῶν ἀγρίων ἔχουν κάποια ἠθικὰ βάθρα καὶ ἀξίες. Τὸ μόνο ποὺ στεροῦνται ὅλοι αὐτοὶ εἶναι ἡ μεταφυσικὴ χάρη καὶ ἡ δωρεὰ ποὺ δίνεται μόνο ἀπ’ τὸ Χριστὸ ποὺ σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε, γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Σταυρὸς εἶναι Φύλαξ καὶ ὅπλο κατὰ τῶν δαιμόνων, κι ἀπὸ τὸ Σταυρὸ ὁδηγούμαστε στὴν Ἀνάσταση, κι ἂς θέλουν σήμερα κάποιοι νὰ μοντερνίζουν ὡς νεωτεριστὲς νὰ βγάλουν τὸν Τίμιο Σταυρὸ ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, ποὺ ἐὰν κόπτονται τόσο πολὺ γιὰ τὴν παράδοση, ἂς βγάλουν τὰ αὐτοκρατορικὰ ἐνδύματα ποὺ αὐθαίρετα φοροῦν πλὴν τοῦ ἐθνάρχου ἑνὸς λαοῦ πατριάρχου ἢ ἀρχιεπισκόπου, κι ὄχι νὰ ἐμφανίζονται μητροφόροι ἀκόμα καὶ πρωτοπρεσβύτεροι.

  Μὲ τὶς γενικὲς κοσμογονικὲς αὐτὲς ἀλλαγές, ὅπως παρατηρεῖ, ἡ κοινωνία μπαίνει σὲ μία νέα τάξη πραγμάτων σὲ μία νέα ἐποχὴ καὶ σὲ τροχιὰ ἀνωμαλιῶν, ἀλλοιώσεων καὶ ἀνακατατάξεων, πρᾶγμα ποὺ παραβιάζει τοὺς νόμους τῆς φύσης καὶ τοὺς νόμους ἐκ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ φοβερὸ ἀποτέλεσμα τὴν ἴδια τὴ φύση νὰ θέλει νὰ ἐκδικηθεῖ τὴν ἀλλαγὴ πορείας τῆς ἀνεξέλεγκτης κατωφέρειας, ἀνωμαλίας καὶ ἀποστατικῆς πορείας. Ἡ πρώτη κοσμογονία ὀνομάζεται «δημιουργία», γιατί ὁ Δημιουργὸς Θεὸς ἔκανε ὡραῖον καὶ καλὸν τὸν ὑλικὸ κόσμο, ἐνῷ ἡ ἄλλη κοσμογονία, δηλ. τῆς ἀποστασίας, ἀνωμαλίας καὶ τῆς παραβίασης τῶν νόμων, τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, τῆς οἰκολογίας, μᾶς τὴν χαρακτηρίζει ὡς «γκρέμισμα καὶ καταστροφή». Τὸ σχετικὸ προφητικὸ χωρίο τοῦ προφήτη Δανιὴλ εἶναι παραστατικὸ προκειμένου νὰ καταδειχθεῖ τὸ μέγεθος τῆς ἀλλοίωσης, τῆς ἀνωμαλίας καὶ τῆς κατάργησης τῶν πάντων μέχρι τότε ἀξιῶν, ἰδανικῶν, ἠθικῶν μὲ τὴ φράση «τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμους» [14].

  Αὐτὴ τὴν πλήρη ἀλλοίωση τῶν θεσμῶν, τῶν παλαιῶν νόμων καὶ τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν ἐκ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, θὰ τὴν φέρει στὴν πλήρη μορφή της καὶ θὰ τὴν κάνει πλήρη πράξη ἕνα ἀλαζονικὸ πρόσωπο, ὁ ἀρχηγὸς τῆς ἀποστασίας, ὁ «ὑπεραιρόμενος», ποὺ θὰ ζήσει καὶ θὰ δράσει μὲ «μεγάλες ἱκανότητες καὶ πολλὴ δύναμη καὶ ἐξουσία, κατὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου» [15]. Αὐτὸ τὸ πρόσωπο τῆς ἀνομίας καὶ ἀνωμαλίας, ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη τὸ ὀνομάζει: «θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς θαλάσσης» [16], τὸ ὁποῖο ἑρμηνευόμενο δηλώνει ὅτι θὰ ἀνέβει, δηλ. θὰ ἐμφανιστεῖ «ἐκ τῆς πολυκυμάντου κοινωνίας» [17]. Τὸ θηρίο αὐτὸ τῆς ἀλαζονικῆς παράνοιας θὰ ἔχει ἑπτὰ κεφαλὲς καὶ δέκα κέρατα, θὰ ἔχει ὑπερφυσικὲς δυνάμεις, μαγικές, σατανικές, ὥστε νὰ μαγέψει καὶ νὰ παγιδεύσει ὅλο τὸν κόσμο ποὺ θὰ βρίσκεται μακριὰ ἀπ’ τὸ Θεό, γι’ αὐτὸ καὶ θὰ ξετρελλάνει κυρίως τὴν ἀποχαυνωμένη νεολαία, τὴν νεολαία ποὺ σήμερα ξενυκτὰ ἐπὶ σκοποῦ ἕως τὰ χαράματα τῆς Κυριακῆς καὶ δὲν πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸς ὁ ἀλαζονικὸς ἄνθρωπος θὰ ἐπιφέρει «πολλὰ κακὰ εἰς τὸν κόσμον, θὰ πολεμήση τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Ὀρθοδοξίαν», κάνοντας πόλεμο μὲ τοὺς χριστιανούς, καθότι αὐτοὶ δὲν θὰ θελήσουν νὰ τὸν προσκυνήσουν, οὔτε νὰ τὸν ἀναγνωρίσουν ὡς ἀπεσταλμένο τοῦ ἀληθινοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ καὶ ὁ ἄνομος θὰ καταφέρει νὰ τοὺς νικήσει, ἀφοῦ θὰ τοὺς «κυνηγήση, θὰ διώξη, θὰ ἀχρηστεύση τοὺς πιστοὺς χριστιανούς, θὰ καταργήση τὰς ἑορτάς τῶν ἁγίων, τὴν δοξολογίαν τοῦ Κυρίου» [18], ταυτόχρονα θὰ ὁμιλεῖ βλάσφημα ἐναντίον τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, στὸν Ὁποῖο Ἀληθινὸ Θεό, οἱ λίγοι χριστιανοὶ σὲ κείνη τὴν ἐποχὴ θὰ πιστεύουν. Θὰ καταργήσει τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία, τοὺς γνήσιους πιστοὺς ποὺ δὲν θὰ τὸν ἀναγνωρίζουν, θὰ ἀπαγορεύσει τὴν ἀληθινὴ πίστη, θὰ κλείσει τοὺς Ναούς, ἐκείνους ὅπου οἱ ἀληθινοὶ χριστιανοὶ θὰ προσεύχονται στὸν ἀληθινὸ Θεό, καὶ θὰ ἀντικαταστήσει τὶς γιορτὲς μὲ δικές του γιορτές, θὰ μετατρέψει τὶς ὧρες, τὶς ἡμέρες, τὶς ἑβδομάδες, τοὺς μῆνες, τὸν χρόνο [19]. Παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ πρόσφατη ἱστορία τῶν ἀνατολικῶν χωρῶν, ἀλλὰ καὶ στὴν πρώην Ἀλβανία, στὴν πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση κτλ, στὶς ὁποῖες χῶρες κατάφερε καὶ ἐπικράτησε ὁ Ἄθεος Μαρξισμός, ὅπου ἀπαγόρευσε τὴ θρησκεία καὶ τὴν ὀνόμασε «ὄπιο τοῦ λαοῦ» καὶ αὐτὸ ἔγινε σημεῖο ἀποστασίας κι ὡς φαινόμενο ἐσχατολογικὸ καὶ προδρομικό τοῦ ἀντι-χρίστου καὶ τῶν προδρομικῶν ὀργάνων του.

*  *  *

  Ὁ προφήτης Δανιὴλ κάνει λόγο γιὰ θηρίο μὲ δέκα κέρατα, ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι αὐτὸ ὁ ἀντι-χριστός, ἀλλὰ ὅταν θὰ ξεφυτρώσει ἀπ’ αὐτὸ τὸ θηρίο, ἕνα ἄλλο θηρίο, «πιθανὸν (ὁ προφήτης) νὰ ἐννοεῖ μικρὸν ἔθνος ἔναντι τῶν ἄλλων μεγάλων κρατῶν» [20], τὸ ὁποῖο θηρίο αὐτὸ θὰ ξεπερνᾶ σὲ «ἀναίδειαν, ὑπερηφάνειαν, εἰς βλασφημίας, κτλ», αὐτὸ θὰ εἶναι ὁ ἀντὶ-χριστός. Τὸ μικρὸ αὐτὸ θηρίο θὰ ἔχει τόση μεγάλη διπλωματία καὶ πονηρία, ἀλλὰ καὶ πολιτικὴ δύναμη ποὺ θὰ τοῦ δώσει στὴ γῆ ὁ «δράκων», δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ σατανᾶς. Αὐτὸ τὸ πονηρὸ θηρίο θὰ προβληθεῖ ἀπὸ ἕνα ἄλλο θηρίο, αὐτὸ μὲ τὰ δύο κέρατα, γιὰ τὸ ὁποῖο εἶναι «ἄγνωστος ἡ ἀκριβὴς ἑρμηνεία», ὅμως ἐνῷ τὸ δεύτερο αὐτὸ θηρίο ἡ Ἀποκάλυψη τὸ ἐμφανίζει ὡς δεύτερο θηρίο «μᾶλλον θὰ ἐμφανισθῆ πρὶν τοῦ μεγάλου θηρίου.. ἐπειδὴ καταφαίνεται ἐκ τῆς περιγραφῆς, ὅτι τὸ θηρίον αὐτὸ προλειαίνει τὸ ἔδαφος» [21].

  Τὸ δρόμο τοῦ ἀντι-χρίστου θὰ προλειάνει τὸ δικέρατο θηρίο ποὺ ὡς πρόδρομος καὶ ψευδοπροφήτης θὰ κινεῖται ὑποκριτικὰ, ὥστε νὰ ξεγελάσει τοὺς ἀνθρώπους, θὰ κινεῖται δῆθεν καὶ «τάχα, ἐκτὸς τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, μαρξισμοῦ, χιλιασμοῦ, μασωνισμοῦ καὶ συγχρόνως ἡ διεστραμμένη ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, ἡ ὁποία τότε, εἰς τὴν ἐποχὴν τοῦ ἀντιχρίστου, θὰ ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ πειθήνια ὄργανα τῆς ἀθέου πολιτικῆς καὶ σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ἀθέων κυβερνήσεων» [22]. Πιθανολογεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ διπλωματικὰ πονηρὸ καὶ σκοτεινὸ πρόσωπο νὰ εἶναι καὶ κάποιο πρόσωπο μὲ τὸ «θρησκευτικὸ κάλυμμα καὶ πολιτικὴν δύναμιν» ποὺ θὰ κάνει τὴν ἐπιτυχημένη προπαγάνδα, θὰ προσπαθεῖ νὰ πιέζει διεθνῶς, γιὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ ἀντι-χρίστου, ὅτι τάχα, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ δῆθεν σωτήρας τῆς ταλαίπωρης ἀνθρωπότητας.

  Ποιὸ νὰ εἶναι αὐτὸ τὸ πρόσωπο; Πιθανὸν νὰ εἶναι ὁ «ἀναμενόμενος μεσσίας ὑπὸ τῶν Ἑβραίων», πιθανὸν νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ ἔλθει ὡς τάχα μεσσίας, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀντί-χριστος, ἐκπληρώνοντας τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶπε, ὅταν θὰ ἔλθει ὁ ἄλλος, στὸ ὄνομα τὸ δικό μου, ἐκεῖνον θὰ δεχθεῖτε [23], ἀφοῦ ἐμένα δὲν μὲ δέχεσθε. Θὰ εἶναι αὐτὸς γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψε καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ὁ Εὐαγγελιστής [24], ἐπίσης γι’ αὐτὸν προφητεύει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κάνοντας λόγο γιὰ τὴν λεγόμενη «Ἀποστασία» ποὺ θὰ ἔλθει πρὶν ἀπ’ ὅλα [25]. Γι’ αὐτὸν κάνει λόγο καὶ ὁ προφήτης Δανιήλ, ὁ ὁποῖος θὰ ἐμφανιστεῖ «ἀπὸ μικρὸ κράτος», μέσα ἀπ’ τὰ δέκα κέρατα, τὰ ὁποῖα τὰ τρία θὰ τὰ συντρίψει καὶ θὰ ὁμιλεῖ πολὺ ὕπουλα, πονηρὰ καὶ δόλια, ἐνῷ δὲν θὰ παύσει ὡς μαρτυροῦν, ἀφοῦ «βλασφημοῦ­σε τὸν Θεὸν μέχρι τὴν ἡμέραν τῆς Δευτέρας Παρουσίας καὶ τῆς κρίσεως», ἕως ὅτου ἦλθε ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἕως τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ποὺ ἔφθασε καὶ στὸν Χριστό, ἔδωσε κάθε ἀρχὴ καὶ τιμὴ καὶ βασιλεία.

  Τὸ κέρας ἐκεῖνο δηλαδὴ τοῦ ἀντι-χρίστου ἴσχυσε πρὸς αὐτούς, τοὺς κυνήγησε καὶ τοὺς νίκησε, ἕως οὗ ἦλθε ὁ παλαιὸς ἡμερῶν, μέχρις ὅτου ἦλθε ἡ Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἀνάμεσα ἀπ’ αὐτὰ τὰ παραπάνω κέρατα, καὶ οἱ δέκα βασιλεῖς/ἄρχοντες, ποὺ θὰ τοὺς ξεπεράσει εἰς τὴν κακίαν, εἰς τὴν ἀναίδειαν, εἰς τὴν δύναμιν, φαυλότητα, πάντας τοὺς ἔμπροσθέν του, ὁ ἀντὶ-χριστος, καὶ τοὺς ἁγίους τοῦ Ὑψίστου, τοὺς χριστιανοὺς θὰ τοὺς ἀχρηστεύσει, ὥστε τελικὰ νὰ γίνει παντοδύναμος ἀπ’ τὸ μικρὸ κράτος, πιθανὸν τὸ Ἰσραήλ [26]. Γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο ἑρμηνεύει ὀνομάζοντάς το ὡς θηρίο, μὲ δέκα κέρατα καὶ ἑπτὰ κεφαλές, κάνει λόγο καὶ ἡ Ἀποκάλυψη [27]. Αὐτὸ τὸ θηρίο ὁ ἀντὶ-χριστος μὲ τὴν βοήθεια τοῦ ἄλλου θηρίου, τοῦ ψευδοπροφήτη «πιθανὸν μέσῳ τῶν διαφόρων ἀντιχρίστων προσώπων ἢ δυνάμεων μασωνισμοῦ, μαρξισμοῦ, σιωνισμοῦ ἢ καὶ ἐκκλησιαστικῶν ἀρχηγῶν καὶ αἱρετικῶν [28], ὡς ἀνωτέρω ἐσημειώσαμεν, ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, ἵνα δώσωσι αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τοῦ μετώπου αὐτῶν» [29].

  Ἀπὸ παλαιὰ ὑπῆρχαν πληροφορίες ὅτι στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὴν Εὐρώπη ὑπῆρχε μεγάλη κίνηση ἀπὸ ὀπαδοὺς τοῦ μεσσία ἀντι-χρίστου, μάλιστα κάποιοι στὸ δεξί τους χέρι χάρασσαν ἀνεξίτηλα μὲ λέϊζερ τὸν ἀριθμὸ αὐτό, μάλιστα μεγάλο κατάστημα μουσικῆς ρὸκ μουσικῆς ὑπάρχει στὴν Νέα Ὑόρκη ποὺ ψωνίζουν μὲ τὴ σφραγῖδα τοῦ ἀντι-χρίστου στὴ παλάμη. Στὴν προσπάθεια νὰ προσεγγίσει ἑρμηνευτικὰ τὸ χρόνο ἐμφάνισης τοῦ ψευτομεσσία, ἀντι-χρίστου τὸ ὑπολόγιζε ὡς «ἴσως» ἀπ’ τὸ 1993 ἕως τὸ 2000 [30], κι ἀπ’ ὅ,τι διαπιστώνουμε μέχρι σήμερα στὸ 2024, δὲν ἔχει ἐμφανιστεῖ κάποιο τέτοιο πρόσωπο. Γιατί μόνο ὁ Κύριος γνωρίζει τὴν ὥρα τῆς ἐμφάνισης τοῦ Ἀνόμου.

  Πάντως τὸ πρόσωπο αὐτὸ θὰ εἶναι «σατανικὸν πρόσωπον, θὰ ἐνεργῆ μὲ τὸν ἑωσφόρον μέσα του, μὲ μαγικὴν δύναμιν ποὺ μὲ ὅλα αὐτὰ θὰ ξετρελλάνη τὸν κόσμον, ἰδίως τὴν τρελλὴν νεότητα ὅλου τοῦ κόσμου» [31]. Ἀλλὰ ἡ ἐξουσία του δὲν θὰ εἶναι μακρά, ἀλλὰ μόνο «ἑπταετής». Στὰ τριάμισυ δεύτερα, θὰ ἀποβάλει τὸ καλὸ προσωπεῖο του καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ βασανίζει καὶ νὰ συνθλίβει τὴν ἀνθρωπότητα, ἐνῷ ἡ λήξη τῆς ἐξουσίας του θὰ γίνει μὲ τὴν Β’ Παρουσία [32]. Ἐπίσης, γιατί ἆραγε σήμερα ἀκόμα οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἔκτισαν, ἀκόμα τὸ Ναὸ τοῦ Σολομώντα, παρότι μετέφεραν τὴ πρωτεύουσά τους ἀπ’ τὸ Τὲλ Ἀβὶβ στὰ Ἱεροσόλυμα, κι ἀπαντᾶ, ἴσως γιατί δὲν ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, κι ὁ Κύριος δὲν τὸ ἐπιτρέπει αὐτὸ ἀκόμα. Σὲ προφορικὲς ἀναλύσεις μᾶς πρότεινε νὰ πᾶμε νὰ δοῦ­με τὰ σύγχρονα κινηματογραφικὰ ἔργα ποὺ τότε βρίσκονταν σὲ συνάφεια μὲ τὰ ἐσχατολογικὰ αὐτὰ θέματα, δηλαδὴ τὴν προφητεία Ν1, Ν2, Ν3.

  Στὸ ἑπόμενο μέρος ἀναφέρεται στοὺς προδρόμους τοῦ θηρίου ἀντι-χρίστου, ἐπισημαίνει ὅτι βρισκόμαστε ἐνώπιον τῆς κατάργησης καὶ ἀλλοίωσης τῶν πάντων ὡς ἀποστασία καὶ ἀνωμαλία, μιᾶς κατάστασης τὴν ὁποία προετοιμάζουν «ὁ σατανᾶς ποὺ εἰς τὰ πρόσωπα πολλῶν σατανανθρώπων, ἀντιχρίστων, ἀθέων, ἀπίστων, διωκτῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς πίστεως, αὐτοὶ θὰ προωθοῦν τὸ κακόν, θὰ ἑτοιμάζουν τὸ ἔδαφος» [33], πότε ὡς ἀντὶ-χριστα ἄτομα καὶ πότε ὡς ἀντὶ-χριστα συστήματα, Ἀθέων Κυβερνήσεων. Τὴν ἀρχὴ τῆς κατάργησης καὶ ἀλλοίωσης μέσα στὴν κοινωνία καὶ στὴν Ἐκκλησία δὲν θὰ τὴν κάνει ὁ ἀντὶ-χριστος, ἀλλὰ ἄλλοι πολὺ πρὶν ἀπ’ αὐτὸν κι «ἰδίως μερικάς δεκαετηρίδας πρὸ τῆς ἐμφανίσεώς του», ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀντὶ-χριστοι θὰ εἶναι ὄργανά του ποὺ θὰ προετοιμάσουν τὸ ἔδαφος, τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀποστασίας, κατάργησης καὶ ἀλλοίωσης τῶν πάντων, μάλιστα θὰ τὴν ὁλοκληρώσει «διὰ τῆς διαλύσεως τῶν πάντων καὶ διὰ τῆς συνθλίψεως τοῦ κόσμου, ὁ ἀναμενόμενος ἀντίχριστος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει πιθανότης νὰ ἐξέλθη καὶ προβληθῆ ἀπὸ τὴν σιωνοκρατούμενη Ε.Κ, ὅπως ἤδη προωθεῖ εἰς τὰ κράτη μέλη ὅλα τὰ ἐπαίσχυντα νομοθετήματα» [34]. Ἐδῶ μᾶς διατυπώνει τὴν ἄποψή του μὲ παρρησία, ὄχι μόνο γραπτά, ἀλλὰ καὶ στὰ προφορικά του κηρύγματα στὸ ἡσυχαστήριό του, ὅπου εὕρισκε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναλύει τὶς γραπτές του θέσεις ποὺ εἶχε διατυπώσει στὰ βιβλία του, τόσο στὴν ὁμιλία/κήρυγμα ποὺ ἔκανε στὴν Θεία Λειτουργία, καλώντας τὸ λαὸ σὲ μετάνοια, ὅσο καὶ στὰ διάφορα πολυμελῆ ἢ ὀλιγομελῆ γκροὺπ ποὺ ἔρχονταν νὰ τὸν ἀκούσουν ἀπ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, καθὼς καὶ κάποιοι ἀπ’ τὸ ἐξωτερικό.

Σημειώσεις:

[1] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κομπούγια, Ὁ ἀντίχριστος & οἱ ἀντίχριστοι, ἔκδοσις: Ὀρθοδόξου Τύπου, Ἀθῆναι, 1984. [2] Ἑβρ. 11, 40. Ἀποκ. 6, 10-11. [3] Ἰω. 5, 43. Πρβλ. Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [4] Α΄ Ἰω. 2, 18. [5] Δανιὴλ 7, 25. [6] Ἰω. 2, 18. [7] Β΄Θεσσ., 2, 1-8. [8] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 7. [9] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κομπούγια, Ὁ ἀντίχριστος, 8. [10] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 8. [11] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 9. [12] Ἀποκ. 12, 12. [13] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 9. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [14] Δανιὴλ 7, 25. [15] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 12. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [16] Βλ. Ἀποκάλυψη Ἰωάννη. [17] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 12. [18] Δανιὴλ 10, 21 καὶ 7, 25. [19] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 13. [20] Ἒνθ’ ἀνωτ. Ἀποκ. 13, 11-16. [21] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 14. [22] Ἒνθ’ ἀνωτ. [23] Ἰω. 5, 43. [24] «ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται» Α΄ Ἰω. 2, 18. [25] Β΄ Θεσσ. 2, 3-8. [26] Δανιήλ, 11, 23-37 καὶ 7, 8-25. Βλ. Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 17.  [27] Ἀποκ. 13, 1. [28] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 17. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [29]  Ἔνθ’ ἀνωτ. [30] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 18. [31] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 18-19. [32] Ἒνθ’ ἀνωτ. [33] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 20. [34] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 21.

* (Phd Ν/Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν, Phd Βιοηθικῆς, Phd Θεολογίας, Post-Doc Δικαίου & Βίο-ἠθικῆς,  Habil.,-Διπλωματούχου Ὑφηγητῆ, Καθηγητῆ Νομικῆς Δ.Δικαίου Fpsp, & Ἀκαδημαϊκοῦ Τριῶν Ξένων Ἀκαδημιῶν EASA, MCA, CAB).

orthodoxostypos.gr

ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΣ Εὐσεβεῖς Πόθοι καὶ Πλάναι!- B’

2ον

Κάνοντας λόγο γιὰ τοὺς προδρόμους τοῦ ἀντι-χρίστου παρατηρεῖ ὅτι ἡ δαιμονιώδης λύσσα τοῦ σατανᾶ κατὰ τῶν γνήσιων χριστιανῶν ἄρχισε ἀπ’ τὴν ἀρχὴ τῆς ἵδρυσης τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἀναφέρεται στοὺς πρώτους διωγμοὺς τῶν χριστιανῶν, κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, ἀλλὰ καὶ ὅταν οἱ διωγμοὶ σταμάτησαν ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἐμφανίστηκαν οἱ λογῆς λογῆς αἱρετικοὶ καὶ κατόπιν «προβάλλεται ἕτερον θηρίον ὁ Μωάμεθ, ποὺ κατεδίωξε τοὺς Χριστιανοὺς» [35].

Στὴ συνέχεια ἐκθέτοντας τὸν λεγόμενο ὀρθολογισμό, τὴν κρίση καὶ τὴ λογικὴ πάνω ἀπὸ τὸ Δημιουργό, μὲ τὴν ἑρμηνεία τῶν πάντων μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο, δηλαδὴ μὲ τὴ ἐγωκεντρικὴ λογικὴ «ὅ,τι δὲν χωροῦσε εἰς τὴν λογικὴν τὸ ἀπέρριπτον», γιὰ νὰ ἐμφανιστεῖ στὴ συνέχεια ὁ «μηδενισμός», γέννημα αὐτοῦ «ὁ μαρξισμός, κουμμουνισμός, σύστημα ἄθεον, σιωνιστικοῦ κατασκευάσματος, διὰ νὰ καταστρέψη τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀδικίας τάχα τῶν ἐργατῶν» [36]. Ὅλα αὐτὰ τὰ κοινωνικὸ/πολιτικὰ συστήματα χαρακτηρίζονται ὡς ἰδεολογικοὶ πρόδρομοι τοῦ ἡγέτη τους ἀντι-χρίστου, ποὺ προετοιμάζουν ἐπὶ ἐτῶν τὸ δρόμο του.

Τὸ φαινόμενο τῆς «ἀθεΐας» χαρακτηρίζεται ὡς «λοιμική νόσος εἰς ὅλον τὸν πλανήτην», γιὰ νὰ ἐκπληρωθοῦν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶπε ὅτι, ὅταν θὰ ξαναέλθει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ ὁ Κύριος Χριστὸς ξανὰ πάλι στὴν γῆ, ἆραγε θὰ βρεῖ τὴν ἀληθινὴ πίστη στὸ ὄνομά Του [37], δηλαδὴ ὄχι στὸ ὄνομα ἢ στὴ ταυτότητα, ἀλλὰ ἐὰν στὴν καρδιὰ τους οἱ ἄνθρωποι, ἆραγε, ἐὰν θὰ πιστεύουν ἀκόμα ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεάνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ ἔλθει στὴ Β΄ παρουσία Του ὡς Κριτὴς τοῦ κόσμου. Αὐτὴ τὴ συμπεριφορὰ τῆς μοντέρνας «ἀθεΐας» καὶ ἀνωμαλίας χαρακτηρίζει ὡς πρωτοφανῆ «ἐπανάστασι ἐναντίον τοῦ φοβεροῦ Θεοῦ, διὰ πρώτην φοράν, καθὼς ὑπάρχει ἄνθρωπος, ἐπὶ τοῦ πλανήτου». Παράλληλα οἱ συχνὲς «βεβηλώσεις» καὶ παρατυπίες μέσα σὲ διάφορους ὀρθόδοξους ναούς, βεβηλώσεις εἰκόνων, εὐαγγελίων, ἁγίων ἱερῶν σκευῶν, κάποιοι ποὺ οὐροῦν μέσα, καθὼς καὶ τὰ σχεδιάσματα αἰσχρῶν εἰκόνων στοὺς τοίχους, μὲ αἰσχρὰ ὀνόματα, ποὺ ἐμπλέκονται ὄχι μόνο φοιτητές, ἀλλὰ καὶ μαθητές, ὅπως σὲ Λύκειο τῆς Χαλκίδας [38], μᾶς ἀναφέρει τὸ 1984, καθότι στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, μέσα στὴν τάξη τους, ἀφοῦ τὴν ἐμαύρισαν, τοποθέτησαν ἕνα ποῦρο, στὸ μέρος τοῦ στόματος, καθὼς καὶ πολλὰ ἄλλα χειρότερα, ποὺ ἐμφάνισε τὸ κίνημα τῶν ἀνωμάλων, ζωγραφίζοντας τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία σὲ προσβλητικὴ θέση.

Τὸν 20ό αἰώνα ὀνομάζει ὡς αἰώνα τῆς ὑπερ-πλήθυνσης τῆς γνώσης καὶ τοῦ ὑπερ-σοφισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, καθὼς καὶ ὡς καιρὸ τῆς συντέλειας [39], καθότι εἶναι σύμφωνα μὲ τὸν πνευματικὸ πατέρα, ὁ αἰώνας τῆς «ἀντικαταστάσεως τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς ἐπιστήμης», γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ὀνομάζει «ἁμαρτωλοτέρου αἰῶνος» τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς, καθότι συνοδεύεται μὲ τρομακτικὰ σημεῖα «διασαλεύσεως τοῦ ἐγκεφάλου τοῦ κόσμου» καὶ μὲ μεγάλες ἀνώμαλες ἀντιθέσεις. Ὁ ἄνθρωπος ἀπωθεῖ τὸν ἴδιο τὸ Θεό, τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὴν «κτηνωδίαν», θεοποίησε τὰ πάθη του, τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἐπιστήμη του. Γι’ αὐτὸ σήμερα περισσότερο ἀπὸ ποτὲ «ἀποτολμᾶται ἡ ἀμφισβήτησις καὶ κατάργησις τῶν πάντων».

Ἡ σύγχρονη «σχιζοφρενικὴ» θεώρηση καὶ ἑρμηνεία ὅλων τῶν ἀπ’ αἰώνων καθιερωμένων, ἡ κατάργηση τῶν αἰωνοβίων ἀξιῶν καὶ θεσμῶν καὶ γενικὰ ἡ θεώρηση καὶ ἑρμηνεία τῆς ζωῆς, χωρὶς Θεὸ καὶ χωρὶς χαλινὸ καὶ φραγμό! Μάλιστα ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα συνοδεύονται μὲ τὴ κατάργηση τῶν αἰωνίων θεσμῶν καὶ τῶν ἀξιῶν «διὰ νόμων τοῦ κράτους, ὡς εἶναι ἡ ἠθική, ἡ οἰκογένεια, ἡ ἀρετή, διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς μοιχείας, πορνείας, ὁμοφυλοφιλίας, ἀδαμιαίας γύμνιας εἰς τὸ θέατρον, κινηματογράφον, τηλεόρασιν, περιοδικὰ καὶ εἰς τὰ κέντρα γυμνισμοῦ» [40], τὰ ὁποῖα ἱδρύονται καὶ μὲ τὴν ἄδεια κρατικῶν ἀξιωματούχων καὶ τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης. Συνάμα ἡ ἀλλοίωση καὶ κατάργηση τῶν ἁγίων καὶ ἱερῶν θεσμῶν ἐπεκτείνεται καὶ στὴν ἀλλοίωση τῆς «ἁγίας γλώσσας μας», αὐτὸ τεκμηριώνεται ἐπειδὴ στὴν ἑλληνικὴ γράφτηκαν τόσο τὰ Εὐαγγέλια, ὅσο καὶ τὰ ἔργα τῶν Ἑλλήνων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅλος ὁ θησαυρὸς τῆς βυζαντινῆς γραμματολογίας, ἐνῷ ἡ ἀλλοίωση αὐτὴ συνεχίζεται, ἐπεκτείνεται καὶ στὴν διαστροφὴ τῆς γενικῆς ἱστορίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας.

Αὐτὴ τὴ κατάσταση τῆς ἀλλοίωσης καὶ τῆς κατάργησης τῶν θεσμῶν καὶ τῶν ἀξιῶν θυμίζει μία «νέα βαβὲλ» τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης, γιατί διαπιστώνεται ἡ πλήρης σύγχυση σὲ παγκόσμια κλίμακα, γι’ αὐτὸ ἡ κατάσταση αὐτὴ καὶ συμπεριφορὰ μᾶς θυμίζει τὸν «πλήρη δαιμονισμὸ μυαλῶν, ἰδεῶν», μάλιστα καὶ οἱ λεγόμενοι «ἀναρχικοὶ» οἱ ὁποῖοι γκρεμίζουν, καταστρέφουν, ἀφανίζουν, δίχως νὰ διώκονται ποινικὰ [41].  Ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα χαρακτηρίζονται φαινόμενα τῆς Ἀποστασίας ἀπ’ τὸ Θεὸ καὶ ὡς σημεῖα ἀνωμαλίας δηλωτικά τοῦ τέλους τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου.

Στὸ ἑπόμενο τμῆμα παρουσιάζεται συνοπτικὰ μὲ ἀριθμητικὴ σειρὰ τὰ ἔργα ποὺ θὰ κάνουν οἱ πρόδρομοι τοῦ ἀντίθεου ἀντι-χρίστου στὴ κοινωνία καὶ στὴ πολιτεία. Τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπ’ τὸ 1969 ἕως τὸ 1984, κατὰ τὴ περίοδο ποὺ κατὰ τὴν γνώμη του ἔγιναν μεγάλες ἀλλαγὲς καὶ καταργήσεις τῶν αἰωνόβιων θεσμῶν καὶ ἀξιῶν, μᾶς καταγράφει τὶς σημαντικότερες. Παραθέτουμε παρακάτω τὸ πρωτότυπο κείμενο [42], ὅπως τὸ ἔχει καταχωρήσει στὸ βιβλίο του, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε τὸ ἔτος 1984, μεταγλωττισμένο ἐδῶ ἀπὸ ἐμᾶς σὲ ἁπλὴ δημοτικὴ γλῶσσα: «..

1. Ἡ κατάργηση τοῦ Τίμιου Σταυροῦ ἀπὸ τὶς Ἑλληνικὲς σημαῖες μὲ ἀντικατάσταση στὴ κορυφὴ τῆς σημαίας, μὲ τὸ στρογγυλὸ μασονικὸ σύμβολο.

2. Ἡ κατάργηση ἀπ’ τὸ Σύνταγμα τὸ «εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος», τὸ ὁποῖο κατόπιν ἀγώνων τὸ ἐπανέφεραν.

3. Ἡ ἀπαλλαγὴ τῶν χιλιαστῶν ἀπ’ τὴν ἔνοπλη θητεία.

4. Ἡ ἐπίσημη ἀνευθυνότητα τῶν ἐκτρώσεων.

5. Ἡ ἀναγνώριση τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας.

6. Ὁ πολιτικὸς γάμος καὶ τὸ συναινετικὸ ἢ αὐτόματο διαζύγιο.

7. Ἡ βαθμιαία κατάργηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας μὲ τὴ μελλοντικὴ ἀντικατάσταση μὲ τὴ λατινική, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἀγγλικῆς.

8. Ἡ διαστροφὴ τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, τῆς ἑλληνικῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821, ὅτι τάχα ὁ ἀγώνας ἦταν ταξικός, νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπ’ τοὺς τσιφλικάδες Ἕλληνες καὶ Τούρκους, κι ὄχι ἀπ’ τὸ τουρκικὸ ζυγό. Καὶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία, τὰ μοναστήρια δὲν προσέφεραν τίποτα στὸν ἀγῶνα. Καὶ ἂς ἔχουμε ἕξι χιλιάδες ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν μαχόμενοι γιὰ τὴν ἐλευθερία καθὼς καὶ πλῆθος ἀρχιερέων, ἱερομονάχων καὶ μοναχῶν. Συγχρόνως ἀμφισβητοῦν καὶ τὸ κρυφὸ σχολεῖο.

9. Προώθηση τῶν μαθητῶν τῶν σχολείων σὲ ἀσέβεια, ἀνταρσία, ἀνηθικότητα μὲ τὶς μαθητικὲς κοινότητες, τὴ μικτὴ φοίτηση, μικτὰ σχολεῖα καὶ τὴ κατάργηση τῆς εἰδικῆς μαθητικῆς ἐνδυμασίας (ποδιᾶς), ἐλεύθερη φοίτηση μὲ παντελόνια, μίνι φοῦστες κλπ.

10. Ἡ ἐλεύθερη σοδομοποίηση τῆς κοινωνίας, τῆς νεολαίας μὲ τὰ ἀνήθικα καὶ κτηνώδη ἔργα στὸ κινηματογράφο, θέατρο, τηλεόραση, τὰ ἄπειρα πορνικὰ περιοδικὰ μὲ ὁλόγυμνα ἐρωτικὰ συμπλέγματα συνουσίας ἔγχρωμων γυμνῶν εἰκόνων.

11. Ἡ ψήφιση πρόσφατα ἀπ’ τὴ Βουλὴ νόμου ποὺ καταργεῖ τὸν ἔλεγχο καὶ δίωξη στὰ ἔργα τέχνης, ποὺ νὰ ἐπιτρέπει τὴν ἐλεύθερη παρουσίαση ὁλόγυμνων σωμάτων μὲ σεξουαλικὲς εἰκόνες καὶ σκηνές, σὲ ἐφημερίδες, περιοδικά, θέατρα, κινηματογράφους, τὰ ὁποῖα γυμνὰ θεωροῦνται ἔργα τέχνης. Τὸ χειρότερο ὅλων, τὸ ἀπ’ τὴ Βουλὴ ἐπίσης ψήφισμα νόμου ποὺ καταργεῖ τὸν κάθε προηγούμενο νόμο περὶ προσβολῆς τῆς δημόσιας αἰδοῦς, ὁπότε καὶ στὴ θάλασσα καὶ στοὺς δρόμους καὶ παντοῦ, θὰ εἶναι ἐλεύθεροι οἱ ἄνθρωποι νὰ κυκλοφοροῦν ὁλόγυμνοι καὶ θὰ ὀργιάζουν σεξουαλικὰ ἐνώπιον ὅλων. Καὶ ὅλες οἱ παραλίες θὰ εἶναι πλέον ἐλεύθερες χωρὶς νὰ χρειάζεται στὸ μέλλον νὰ διατηροῦνται εἰδικὰ γυμνιστικὰ κέντρα. Τὸ δὲ χειρότερο πάντων, ἄκρον ἄωτον τοῦ κακοῦ, εἶναι ὅτι προωθεῖται ἡ φοβερὴ ἁμαρτία τῆς αἱμομιξίας μέσα στὶς οἰκογένειες. Βλέπε, σημειώνει, περιοδικὸ τῶν φοιτητῶν «ἔκφρασις», χρηματοδοτούμενο ἀπ’ τὸ ὑπουργεῖο «Νέας Γενιᾶς» τοῦ ὑπουργοῦ κ. Λαλιώτη. Ὥστε ἐνώπιον ὅλων αὐτῶν, ὠχριᾶ ὁ εἰδωλολατρικὸς καὶ προκατακλυσμιαῖος καὶ σοδομιτικὸς κόσμος. Ἕως πότε θὰ μᾶς ἀνέχεται ὁ Κύριος!

12. Ἡ μελετούμενη «φθορίωση» τοῦ νεροῦ καθὼς καὶ ἡ συχνὴ χρησιμοποίηση ὁρμονῶν στὰ ζῷα, πτηνά, κηπουρικά, ποὺ ἀπ’ αὐτὰ προσβάλλεται ὁ ὀργανισμός, ὥστε τὰ ἄρρενα σώματα νὰ παρουσιάζουν σωματικὴ ἀνωμαλία, θηλυπρέπεια καὶ τὰ θήλεα τάσεις ἀνδρικές. Καὶ ἕτερα ἀκόμη, ποὺ ἀπεργάζονται σκοτεινοὶ ἄνθρωποι ποὺ θὰ φανερωθοῦν πολὺ σύντομα».

Τὰ ἔργα τῶν ἀδίστακτων προδρόμων τοῦ ἀντι-χρίστου τὰ συνοψίζει σὲ αὐτὰ ποὺ ἀπεργάζονται καὶ τὴν ἀλλοίωση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιὰ τοὺς ἄτεγκτους προδρόμους τοῦ ἀντι-χρίστου κάνει λόγο σὲ εἰδικὸ ὑπότιτλο καὶ τοὺς προσδιορίζει, σὰν ὅλους αὐτοὺς ποὺ φέρουν τὴ «μάσκαν» τῶν διαφόρων κοινωνικὸ/πολιτικῶν συστημάτων τοῦ μαρξισμοῦ, τοῦ σιωνισμοῦ, τοῦ μασωνισμοῦ, τοῦ χιλιασμοῦ καὶ τῶν διαφόρων κυβερνητικῶν σχημάτων καὶ τῶν προσώπων, ποὺ δὲν περιορίζουν τὸ ἔργο τους μόνο στὴν ἀλλοίωση καὶ κατάργηση τῶν πάντων στὴν κοινωνία, ἀλλὰ καὶ ποὺ ἤδη ἀπὸ «πολλῶν ἐτῶν» ἔχουν ἁπλώσει τὰ χέρια τους καὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, ὥστε νὰ ἀποτελειώσει τὸ καταστροφικὸ αὐτὸ ἔργο, ὁ ἡγέτης τους ὁ ἀναμενόμενος ἀντὶ-χριστος. Κάνει λόγο γιὰ τὸ διωγμὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀπ’ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους, στὴ συνέχεια ἱστορικὰ μέσῳ τῶν διαφόρων πολιτικῶν τῶν Κυβερνήσεων καὶ τῶν σκοτεινῶν κέντρων ἐξουσίας, φέροντας ὡς παράδειγμα τὸ χαρακτηρισμὸ ὡς παραβάτη ἐκείνου ποὺ κάνει τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, γι’ αὐτὸ καὶ τὸν τιμωροῦσαν μὲ δεκαετῆ φυλάκιση, στὴν πρώην Ἀλβανία [43].

Οἱ πολέμιοι καὶ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, συνέχισαν ἀπ’ τὸν «ἔσω πόλεμον», μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἀρχιεπισκόπους καὶ πατριάρχες, τοὺς ὁποίους καταδίκασαν οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι. Ἡ μεταρρύθμιση τοῦ νέου ἡμερολογίου καὶ τοῦ ἑορτολογίου, ἀπ’ τὴν «ἀποφράδα ἡμέραν καὶ χρονολογίαν 1920-1924 τῆς ἀποτολμηθείσης εἰσαγωγῆς νεωτερισμῶν» [44]. Σχολιάζοντας παραθέτει τὴν ἄποψη ὡς ἑξῆς: «δυστυχῶς εἰς τὴν νέαν δοκιμασίαν τῆς Ἐκκλησίας, πάλιν ἀρχιεπίσκοποι καὶ πατριάρχαι ἔγιναν ὄργανα τοῦ σατανᾶ καὶ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, διὰ νὰ σκανδαλισθοῦν οἱ πιστοὶ καὶ νὰ σχισθῆ ἡ Ὀρθοδοξία. Ἀδιαφοροῦντες τόσον διὰ τὸ σχίσμα καὶ τὸν σκανδαλισμὸν τῶν πιστῶν, ὅσον καὶ διὰ τὴν μὴ ὑπὸ πάντων τῶν Ὀρθοδόξων κρατῶν καὶ πατριαρχείων, ἑνιαίαν ἑορτολογικὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» [45].

Θεωρεῖται χρήσιμο νὰ σχολιαστεῖ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες Ρωσίας, Ρουμανίας (γιὰ ἀρκετὰ ἔτη), Βουλγαρίας, Σερβίας, καθὼς καὶ τὸ πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, τὸ Ὄρος Σινᾶ καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος, κράτησαν τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο καὶ ἑορτολόγιο καὶ δὲν συμφώνησαν στὴν εἰσαγωγὴ τῶν «νεωτερισμῶν». Ἀναφέρει ὅτι δὲν ἀσχολήθηκε «μὲ τὰς σατανικάς δικαιολογίας τῶν καινοτόμων, οὔτε μὲ τὰ τρομακτικὰ ἀποτελέσματα καὶ ἐπιπτώσεις τοῦ πραξικοπήματος». Γι’ αὐτὸ σήμερα ἀρκεῖ «ὁ μὴ ὁμοιόμορφος ἑορτασμὸς πασῶν τῶν ἑορτῶν ὑπὸ πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν καὶ πατριαρχείων», ὡς εἶδος ἀποστασίας καὶ ἀνωμαλίας, καθὼς ἐπίσης σημειώνει στὸ βιβλίο του τὴν «μεταμέλειαν» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ποὺ ἔκανε τὴν ἑορτολογικὴ ἀλλαγή, τὴν ὁποία μεταμέλεια δήλωσε ὡς σημειώνει, στὸν «ἀείμνηστο γέροντά μου πατέρα Φιλόθεον Ζερβάκον, χωρὶς ἀτυχῶς νὰ ἔχη τὸν ἡρωϊσμὸν τῆς ἐπανορθώσεως τοῦ κακοῦ» [46]. Ἀπὸ τότε θεωρεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία πῆρε μέγα «ἀκράτητον κατήφορον», καθὼς καὶ μὲ τὴν εἴσοδό της «εἰς τὸ παγκόσμιον συν­ονθύλευμα τῶν αἱρετικῶν», σὲ οἰκουμενιστικά συνέδρια ποὺ δὲν ὁδηγοῦν πουθενά.

Γιὰ τὰ θέματα ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἀπασχοληθεῖ μία «πανορθόδοξος σύνοδος», διατυπώνει εὐχές, ἀλλὰ καὶ μεγάλους φόβους, γιὰ τὰ θέματα ποὺ θὰ τὴν ἀπασχολήσουν. Ἐρωτᾶ ὁ γέροντας π.Ἀρσένιος, γιατί θὰ συγκληθεῖ αὐτή; Γιὰ «νὰ μελετήσουν τὰ ἀνήσυχα σημεῖα τῶν καιρῶν; Διά νὰ μελετήσουν τὴν μεγάλην ἀποστασίαν τοῦ κόσμου, τὴν ὀργανωμένην καὶ ἀνοργάνωτον ἀθεΐαν καὶ ἀπιστίαν, τὰς σκοτεινάς δυνάμεις ποὺ κατέκλυσαν τὸν πλανήτην, τὴν σοδομοποίησιν τοῦ κόσμου, τὴν ἀναρχίαν, τὴν ἀνηθικοποίησιν τῆς νεότητος, τὰ καταστροφικὰ μέσα διὰ τὴν ἠθικὴν ἀσυδοσίαν καὶ ἐκπόρνευσιν τῶν πάντων, τηλεόρασιν, θέατρον, κινηματογράφους, αἰσχρὰ βιβλία καὶ περιοδικά, τὴν κατάργησιν ὅλων τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καὶ θεσμῶν, τῆς ἱστορίας, τῆς γλώσσης, τῆς ἠθικῆς, τῆς ἀρετῆς, τῆς οἰκογένειας; Πού ὅλα αὐτὰ προετοιμάζουν τὴν αὐριανὴν κοινωνίαν, μίαν κοινωνίαν πολὺ χειροτέραν, μὲ ἀρχηγὸν πλέον τὸν ἴδιον τὸν ἀντίχριστον;» [47]. Στὸ τέλος στὸ ἴδιο σημεῖο θέτει καὶ τὸ κρίσιμο ἐρώτημα καὶ ἀπαντᾶ: «μήπως θὰ συγκληθῆ ἡ Οἰκουμενικὴ λεγομένη Σύνοδος, διὰ νὰ ἑνώση τὴν διῃρημένην Ὀρθοδοξίαν σὲ Παλαιοημερολογίτας καὶ Νεοημερολογίτας; Ὄχι, ὄχι, μὲ τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά», σημειώνει. Καὶ παρακάτω διατυπώνει τὴν ἄποψή του ὅτι οἱ οἰκουμενιστικὲς κινήσεις «εἶναι μία νέα προσπάθεια ἀλλοιώσεως καιρῶν καὶ νόμου».

Τὰ ἔργα μὲ τὶς ἀποστατικὲς ἀλλοιώσεις  ἀπ’ τὰ ὄργανα τοῦ ψευδοπροφήτη καὶ τοῦ ἀντιχρίστου τὶς καταγράφει ὡς ἀριθμημένες [48], τὶς ὁποῖες καὶ παραθέτουμε σὲ μεταγλώττιση ἐδῶ στὴν ἁπλὴ δημοτική, ὡς ἑξῆς:

«…1.  Ἡ εἰσαγωγὴ νέου ἡμερολογίου τὸ ἔτος 1924, ποὺ διέσπασε τὴν ἑορτολογικὴ ἀπὸ αἰώνων τυπικὴ διάταξη καὶ ἑνότητα μὲ τὰ ὑπόλοιπα Ὀρθόδοξα κράτη καὶ Πατριαρχεῖα, μὲ πρόσχημα τάχα τὴν ἀστρονομικὴ ἀκρίβεια! Παιδαριώδη δικαιολογία! Ἀπόδειξη, ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ βρίσκουν ἐλλιπὲς καὶ ἤδη μελετοῦν νεώτερο. Στὴν οὐσία ὁ λόγος ἦταν, ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τῶν μεγάλων ἑορτῶν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς, ὅπως τὸν ἴδιο σκοπὸ ἔχει καὶ ἡ μελετωμένη ἀλλαγὴ τοῦ Πασχαλίου, γιὰ νὰ γιορτάζουν οἱ Ὀρθόδοξοι μαζὶ μὲ τὴν πανσπερμία τοῦ σατανᾶ ποὺ εἶναι οἱ αἱρετικοί.

2. Οἱ συμπροσευχὲς καὶ τὸ συνονθύλευμα μὲ αἱρετικούς, ἰδίως μὲ τὴ συμμετοχή μας στὸ παγκόσμιο συμβούλιο τῶν λεγομένων Ἐκκλησιῶν.

3. Οἱ συνεχεῖς ἀπόπειρες δυτικοποίησης τῆς λατρείας μας μὲ μουσικὰ ὄργανα, κατάργηση τέμπλων, ράσων, γενείων, κλπ. Ἔφτασαν σὲ τέτοιο σημεῖο, ὥστε σὲ κάποιους ἱεροὺς ναοὺς νὰ εἰσαγάγουν στὴν λατρεία ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἁρμόνιο, κλαρίνο, βιολί, μπουζούκι, ὅπως εἶχε καταγγείλει ὁ γιατρὸς Κ. Σωτηρόπουλος γιὰ τὸν ἱερὸ ναὸ ἁγίας Παρασκευῆς Ν. Σμύρνης. Καθὼς καὶ στὸν ἱερὸ ναὸ Χρυσοκαστριωτίσσης Πλάκας Ἀθηνῶν.

4. Ἡ βαθμιαία κατάργηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, τὴν ὁποία ἔχουν υἱοθετήσει πολλοὶ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἱεροκήρυκες καὶ συγγραφεῖς στὰ βιβλία τους μὲ τὴ χρησιμοποίηση τῆς γλώσσας τῶν περιθωριακῶν, τῆς διεστραμένης δημοτικῆς.

5. Τέλος τὸ ἐπισφράγισμα ὅλων τῶν κακῶν, καθὼς καὶ τὴν διαίρεση τοῦ ὑπόλοιπου πιστοῦ λαοῦ, θὰ τὴν ὁλοκληρώσει ὁ σατανᾶς καὶ οἱ πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου, μὲ τὴν μελετωμένη νὰ συνέλθει πανορθόδοξο σύνοδο. Ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ θὰ συζητηθοῦν, προκύπτει ὁλοφάνερα, ὅτι τὴν σύγκληση τῆς μεγάλης συνόδου, καθὼς καὶ τὰ πρὸς συζήτηση θέματα, ὁ ἐμπνευστὴς τῶν θεμάτων καθὼς καὶ ὁ συγκαλῶν αὐτὴ εἶναι ὁ μέλλων ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον, ὁ σατανᾶς…».

Ὁ γέροντας π.Ἀρσένιος στὸ βιβλίο του ἀπὸ τὸ 1990, μὲ συγκεκριμένο ὑπότιτλο, παραθέτει καὶ τὴν ἄποψή του, ὅτι τὰ βασικότερα θέματα ἀπ’ ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα θὰ ἀσχοληθεῖ ἡ μελετώμενη πανορθόδοξη σύνοδος (ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὸ Κολυμπάρι τὸ 2016), τὰ ὁποῖα ὅπως τὰ ἔχει ἀριθμήσει ὁ ἴδιος ὁ πνευματικός, ἐμεῖς ἐδῶ μεταγλωττισμένα στὴν ἁπλῆ δημοτική, ἀπὸ τὸ πρωτότυπο κείμενο [49], τὰ παραθέτουμε ἐδῶ: «…

1. Μὲ τὴν πάνω σὲ νέες βάσεις ρύθμιση, τροποποίηση τῶν νηστειῶν, κυρίως τῆς μεγάλης τεσσαρακοστῆς.

2. Μὲ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ ὅλους τούς αἱρετικούς, τοῦ ἁγίου Πάσχα, καθὼς καὶ μὲ τὴν ἀναζήτηση κοινῆς ἡμερομηνίας καθορισμοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα.

3. Μὲ τὴν ἀναζήτηση νεώτερου ἡμερολογίου.

4. Μὲ τὸν γάμο μετὰ τὴν χειροτονία τῶν ἐπισκόπων (γιατί ὄχι καὶ τῶν πατριαρχῶν;), ἱερομονάχων, μοναχῶν.

5. Μὲ τὸν δεύτερο γάμο τῶν πρεσβυτέρων ποὺ βρίσκονται σὲ χηρεία, καθὼς καὶ ἄλλα τινά…».

Μετὰ ἀπ’ αὐτὲς τὶς ἐπισημάνσεις του ὁ πνευματικὸς πατέρας γέροντας Ἀρσένιος καταλήγει στὰ συμπεράσματά του, ὅτι σήμερα δίχως τὴν πνευματικὴ ἀντίσταση τοῦ λαοῦ «ἐν ὀνόματι τάχα τοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τὴν καλυτέραν τακτοποίησιν σύμφωνα, ὅπως λέγουν, ταῖς ἀπαιτήσεσι τῶν καιρῶν, κανονικῶς ὅμως διὰ νὰ ἀλλοιώσουν καιροὺς καὶ νόμον, τὴν ξεθεμελίωσιν τῶν ἀπ’ αἰῶνος θεσπισμένων ὑπὸ Ἁγίων Πατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Θέλουν νὰ κάμουν τὸ ἄχαρο ἔργον τοῦ ἀντιχρίστου, τοῦ μόνου λαβόντος ἄνωθεν ἐξουσίαν νὰ ἀλλοιώση χρόνους καὶ καιρούς, ὀλίγον πρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας καὶ συντέλειας τοῦ κόσμου. Δηλαδὴ ἁρπάζουν ἄθελά τους, τοῦ σατανᾶ τὰς ἁρμοδιότητας, καὶ γίνονται πρόδρομοι τοῦ εἰς τὸ ἐγγύτατον μέλλον ἐρχομένου ἀντιχρίστου, ὡς σωτῆρος, ὡς μεσσίου τῆς ἀνθρωπότητος» [50].

Ὁ γέροντας π. Ἀρσένιος συνέγραψε προφητικά, ἐνῷ μέσα ἀπὸ τὰ συμπεράσματά του αὐτὰ διαβλέπει στὸ ἄμεσο μέλλον τὴν ἐμφάνιση τοῦ ἴδιου τοῦ ἀντι-χρίστου, ἀφοῦ προηγουμένως τὰ τυφλὰ ὄργανά του, οἱ πρόδρομοί του, ποὺ θὰ εἶναι δημόσια πρόσωπα καὶ μηχανισμοὶ ποὺ θὰ ἐμπλέκονται, τόσο στὸν πολιτικὸ βίο, ὅσο καὶ στὸν ἐκκλησιαστικό, θὰ προετοιμάζουν τὴν ὁμαλὴ ἔλευση τοῦ ἡγέτη, ἀρχηγοῦ τους, ποὺ γιὰ νὰ ἔχει τὴν ἀπόλυτη ἐπιτυχία θὰ πρέπει νὰ ἀλλοιωθοῦν καὶ νὰ διαβρωθοῦν οἱ πάντες καὶ τὰ πάντα, ὥστε ἡ ἀποστασία νὰ λάβει πλήρη ἔκταση καὶ ὑπόσταση, ποὺ μόνο τὸ «λεῖμμα» δὲν θὰ ἀγγίξει καὶ τὸ ὁποῖο θὰ πολεμήσει ὁριστικὰ καὶ θὰ κατανικήσει ὁ ἀντὶ-χριστος, ἀλλὰ τότε, λίγο κατόπιν, θὰ ἐμφανιστεῖ ὁ δίκαιος κριτὴς μὴ ἀνεχόμενος πλέον τὴν κακία τοῦ ἀποστάτη κράτους τοῦ ἑωσφόρου καὶ τῶν ὀργάνων του.

Σημειώσεις:

[35] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 22. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [36] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 22-23. [37] Λουκ. 18, 8. [38] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 23. [39] Δανιὴλ 12, 4. [40] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 24. [41] Ἒνθ’ ἀνωτ. [42] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 25. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸν γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [43] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 28. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸν γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [44] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 29. [45]  Ἔνθ’ ἀνωτ. [46]  Ἔνθ’ ἀνωτ. [47] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 30. [48] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 31-30. [49] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 32-33. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [50] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 33.