5 Αυγ 2016

Το filioque δεν είναι αποτέλεσμα λατινικού μεταφραστικού λάθους, αλλά αποτελεί Παπική δογματική κακοδοξία

ΤΟ FILIOQUE ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΛΑΤΙΝΙΚΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΟΥ ΛΑΘΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΑΠΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ
Σε άρθρο του κ. Παναγιώτη Μπούμη, Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, που δημοσιεύτηκε στη romfea.gr και που τιτλοφορείται ‘’Θετικά αποτελέσματα – βήματα της Πανορθοδόξου Συνόδου’’, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής, σχετικά με την αιρετική προσθήκη του filioque : «Η ολοκλήρωση και η τελική συμφωνία επ’ αυτού, νομίζουμε, είναι ευχερής και δυνατή εφ’ όσον ως επιστήμονες α) ακολουθήσομε τους κανόνες της γραμματικής των δύο βασικών γλωσσών Ελληνικής και Λατινικής, και β) διορθώσουμε τα μεταφραστικά λάθη στα σχετικά κείμενα της Αγίας Γραφής και του λατινικού Συμβόλου της Πίστεως». Επ’ αυτού κάνει σχετικό σχολιασμό των ρημάτων ‘’εκπορεύεσθαι και procedere’’.

Δεν μπορεί να παρουσιάζεται η αιρετική προσθήκη του Filioque, σαν αποτέλεσμα μεταφραστικού λάθους ή σαν λεκτική παρεξήγηση, ούτε φυσικά μπορεί κάποιος να παρουσιάσει την κακόδοξη προσθήκη σαν ‘’αδυναμία’’ της λατινικής γλώσσας να αποδώσει τον ρηματικό τύπο ‘’εκπορεύεται’’. Οι θεολογικές τοποθετήσεις των παπικών στο θέμα τούτο της αιρετικής προσθήκης του Filioque, καταδεικνύουν σαφώς ότι πρόκειται για θεολογική κακοδοξία και όχι λεκτική παρερμηνεία ή γλωσσική ‘’αδυναμία’’. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ομιλώντας περί του Αγίου Νικηφόρου του Ομολογητού αναφέρει : «του εξ Ιταλών μεν έλκοντος το γένος, καταγνόντος δε της εκείνων κακοδοξίας και τη καθ’ ημάς Ορθοδόξω προσχωρήσαντος Εκκλησίας» (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά – Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων, Λόγος 2,2).
Αν προστρέξει κανείς στην «Κατήχηση της καθολικής εκκλησίας» (Catechismo della Chiesa Cattolica) των Παπικών (Αρθρο 1, Εδάφια 245-248), θα διαπιστώσει την Παπική εμμονή στην αιρετική προσθήκη του Filioque, με την ανυπόστατη αναφορά ότι ‘’το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς την προσθήκη αυτή ανήκε στην Ανατολική όπως αναφέρει Παράδοση’’.
Αυτό καταρρίπτεται και από την Εκκλησιαστική Ιστορία. Τόσους αιώνες δεν είναι το Σύμβολο της Πίστεως που είχε θεσπίσει η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος, που απαγγελόταν σε Ανατολή και Δύση, χωρίς την αιρετική προσθήκη; Η Εκκλησία είχε πάντοτε το Σύμβολο της Πίστεως που απαγγέλλομε εμείς οι Ορθόδοξοι. Αν ήταν γλωσσική παρερμηνεία και όχι θεολογική δογματική θέση, το πρόβλημα θα ελύετο για τους Έλληνες Παπικούς, των οποίων η μητρική γλώσσα είναι η ελληνική, και δεν θα απάγγελλαν το Σύμβολο της Πίστεως με την αιρετική προσθήκη του Filioque.
Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το γεγονός της ύπαρξης Παπών ελληνικής καταγωγής, όπως του Πάπα Κλείτου (76-88), του Πάπα Ευάρεστου (97-105), του Πάπα Υγίνου (136-141), του Πάπα Ελευθέριου ή Ελεύθερου (175-189), του Πάπα Σίξτου (257-258), του Πάπα Ζώσιμου (417-418), του Πάπα Θεόδωρου Α΄ (γεννηθέντος στα Ιεροσόλυμα από Έλληνες γονείς) (642-649), του Πάπα Ιωάννη Στ΄ (687-705), αλλά και Παπών Ελλήνων της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας. Το γεγονός αυτό δεν αφήνει περιθώρια γλωσσικών παρερμηνειών.
Η κύρια αιτία που έχουν αποκοπεί οι Παπικοί από την Εκκλησία ήταν η αιρετική προσθήκη του Filioque. Αυτό έγινε αιτία να θέσουν εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφέρει το εξής : «το των Λατίνων φρόνημα, δι’ ο των της καθ’ ημάς Εκκλησίας απελήλανται περιβόλων» (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά – Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων, Λόγος 3,1).
Ο λίβελλος τον οποίο κατέθεσε στην Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη ο Καρδινάλιος Ουμβέρτος στις 15 Ιουλίου 1054, ως απεσταλμένος του Πάπα, το δογματικό αυτό θέμα του Filioque ανέφερε ως αιτία. Στον λίβελλο των Παπικών κατηγορούντο οι Ορθόδοξοι ως Πνευματομάχοι και Θεομάχοι, καθότι απόκοψαν από το σύμβολο της Πίστεως την αιρετική προσθήκη «και εκ του Υιού», που είχε θεσπίσει τάχα η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος.
«Η αίρεσις του Filioque», σημείωνει ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης «έχει τας συνεπείας της εις την εκκλησιαστικήν και την προσωπικήν ζωήν, αι οποίαι γίνονται επίσης ανθρωποκεντρικαί», και ότι «οι παρεκκλίσεις από την πίστιν δεν αλλοιώνουν την Θεολογίαν μόνο της Εκκλησίας, αλλά και διαστρέφουν και αυτήν την πνευματικήν και εκκλησιαστικήν ζωήν» (’Ορθοδοξία και Παπισμός). Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν και την προέκταση της αιρετικής αυτής προσθήκης.
Η αναφορά επίσης σε ‘’λατινικό Σύμβολο της Πίστεως’’, δημιουργεί σε αρκετούς την εντύπωση της διαχρονικότητας. Η Εκκλησία είχε πάντοτε το Σύμβολο της Πίστεως που απαγγέλλομε εμείς οι Ορθόδοξοι. Ο Πάπας Σέργιος Δ΄ (1009-1012 μ.Χ.) έβαλε την αυθαίρετη προσθήκη του filioque, ενώ προηγουμένως ο Πάπας Λέων Γ΄ (796-816 μ.Χ.) Ορθοδόξως την πολέμησε. «Ο μεν γαρ Πατήρ αναίτιος και αγέννητος· ου γαρ εκ τινος, εξ εαυτού γαρ το είναι έχει. Ο δε Υιός εκ του Πατρός γεννητώς. Το δε Πνεύμα το Άγιον και αυτό μεν εκ του Πατρός, αλλ’ ου γεννητώς, αλλ’ εκπορευτώς», αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.

«Η και ‘’εκ του Υιού’’ εκπόρευσις του Αγίου Πνεύματος εισάγει την διαρχίαν ή τον ημισαβελλιανισμόν εις την Αγίαν Τριάδα, υποτιμά το Άγιον Πνεύμα και παραποιεί όλην την Τριαδολογίαν» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (’Ορθοδοξία και Παπισμός). Αλλού σημειώνει στο ίδιο σύγγραμμα : «Δια του Filioque η Δύσις προσεπάθησε να κατανοήσει ‘’λογικώς’’ το μυστήριον της Αγίας Τριάδος καταργούσα την αντινομίαν του Τριαδικού μυστηρίου και δεικνύουσα τον ανθρωποκεντρικόν χαρακτήρα της θεολογίας της». Η αιρετική προσθήκη του filioque αποτελεί μεγάλη κακοδοξία.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτές τις αναλύσεις, που τις ντύνουν με επιστημονικό μανδύα, αλλά στην ουσία είναι αποκυήματα εγωισμού και επηρμένης οφρύος, τις διδάσκουν στους νέους φοιτητές και έτσι με το χρόνο αλλοιώνεται το φρόνημα. Είναι κούφια λόγια, ανοησίες, διότι αυτές οι διατυπώσεις των όρων γίνονται εν φωτισμώ και χάριτι και όχι με διανοητική ευστροφία. Δεν γίνονται με αναλύσεις γραμματικής κλπ, αλλά κυρίως και θεμελιωδώς με εμπειρία Αγίου Πνεύματος από καθαρές καρδιές. Απλά και καθαρά οι Άγιοι εν συμφωνία, καταθέτουν αυτά που βλέπουν και ακούνε τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής τους. Οι λοιπές αναλύσεις και όσα ακαδημαϊκά και λοιπά, δεν έχουν και τόση σημασία, όποιος καθηγητής και όποιος πολυδιδάκτορας κι αν τα λέει.
Η.Σ.

Ανώνυμος είπε...

Το Filioque έχει δυο όψεις. Η μια είναι η κανονική όψη, η οποία συνδέεται με το ιστορικό πρόβλημα της εμφανίσεως του Filioque και ή άλλη είναι η θεολογική όψη, η οποία συνδέεται με τη δικαίωση του Filioque από τους Δυτικούς ή με την απόρριψή του από τους Ορθοδόξους....Το Filioque είναι αποδεκτό (από την θεολογική του πλευρά),υπό τον όρο ότι δεν αποτελεί ο Υιός αίτιο του Πνεύματος, αλλά παραμένει ένα το Αίτιο, ο Πατήρ. Εκεί εστήριξαν και ο Μάξιμος ο Ομολογητής και ο Μέγας Φώτιος αργότερα, όλη την επιχειρηματολογία τους κατά του Filioque. Διότι οι Δυτικοί κατ’ αυτούς, έδιδαν και στον Υιό ρόλο αιτίου. Ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό το να μη δώσουμε ρόλο αιτίου στον Υιό, είναι γιατί με τον τρόπο αυτό διαφυλάττουμε την μονοθεΐα, τη μοναρχία. Επειδή τέθηκε το ερώτημα στα νεότερα χρόνια και επειδή ήδη είχε τεθεί και κατά τον 15ο αιώνα στη σύνοδο της Φλωρεντίας αν το Filioque είναι θεολογούμενο ή είναι αίρεση, η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από αυτό και μόνο: εάν με το Filioque κάνουμε τον Υιό οντολογικά συναίτιο της υπάρξεως του Πνεύματος μαζί με τον Πατέρα. Εάν ερμηνεύσουμε το Filioque με ένα τρόπο που δεν κάνει τον Υιό αίτιο, αλλά διατηρεί αποκλειστικά τον ρόλο του Αιτίου ο Πατέρας, τότε το Filioque μπορεί να θεωρηθεί θεολογούμενο και να γίνει δεκτό. (σεβ. Μητροπ. Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα)

Ανώνυμος είπε...

1.26

Γραφει ο Μεγας Φωτιος:

'Ο Κυριος και Θεος ημων φ η σ ι :
''Το Πνευμα ο παρα του Πατρος εκπορευεται''....[ Ο Κυριος και Θεος ημων φησι]
[Σχολιο:Τι να γινει δεκτο και θεολογουμενο,κατι που ειναι αντικειμενο μιας θεολογικης σκεψεως απο την Δυση εχει σχεση με αυτο που ειναι μυστηριον αποκαλυψεως,ειναι Ευαγγελικο ,και εχει θεσμοθετηθει απο τις αγιες Συνοδους; δεν κατανοω αυτο που λεει 'να θεωρηθει θεολογουμενο και οτι μπορει να γινει δεκτο']
Το Φιλιοκβε,θιγει το Τριαδικο μυστηριο,εισαγει τη δυαρχια στην αγια Τριαδα.
Συνεχιζει ο Μεγας Φωτιος:
''Τις ου κλεισει τα ωτα προς την υπερβολην της β λ α σ φ η μ ι α ς ταυτης;[το θεωρει βλασφημια]
Αυτη, κατα των Ευαγγελιων ισταται,προς τας α γ ι α ς παρατασσεται Σ υ ν ο δ ο υ ς ,τους μ α κ α ρ ι ο υ ς και αγιους παραγραφεται Πατερας,τον Μεγαν Αθανασιον,τον εν θεολογια περιβοητον Γρηγοριον,το χρυσουν της οικουμενης στομα,τον Μεγα Βασιλειον,το της σοφιας πελαγος,τον ως αληθως Χρυσοστομον και τι λεγω τον δεινα,κατα παντων των αγιων προφητων,αποστολων,ιεραρχων,μαρτυρων, και αυτων των δεσποτικων φωνων η βλασφημος αυτη και θεομαχος φωνη εξοπλιζεται''
Μ.Φωτιου επιστολη 1 , 13, 16 PG 102,728D,729A.
Δεν ειναι αιρεση;η εκφραζει με διαφορετικο τροπο την ιδια αποστολικη παραδοση;
Τα πραγματα ειναι ξαστερα!

Ανώνυμος είπε...

Οι Άγιοι "αναγκάζονται" να χρησιμοποιούν, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν, τα "ρήματα", δηλαδή τον ανθρώπινο λόγο, για να εξηγήσουν κάτι για το οποίο είναι απόλυτα βέβαιοι. Και είναι απόλυτα βέβαιοι, διότι επισκιάζονται και εμπίμπλανται από την άκτιστη χάρη του Θεού. Και ενώ αυτοί είναι βεβαιότατοι για το γεγονός, πρέπει να το ερμηνεύσουν και στους άλλους. Πώς όμως να το καταλάβουμε οι άλλοι, όταν δεν έχουμε καθαρότητα και προσπαθούμε διανοητικά και ακαδημαϊκά και επιστημονικά και φιλοσοφικά να εξηγήσουμε τα υπέρ φύσιν; Γι` αυτό η υπακοή στους αγίους είναι η ασφαλέστερη οδός για την Αλήθεια. Δεν υπάρχουν θεολογούμενα ως προς την από κοινού αποκεκαλυμμένη και ομολογούμενη Αλήθεια από τους Αγίους, διότι ο Χριστός δεν είναι θεολογούμενος. Είναι ένας και αποκαλύπτεται δια του Αγίου Πνεύματος στην Αγία Εκκλησία του, ο Αυτός και εις τους αιώνας.Οι εκτός Εκκλησίας δεν έχουν αυτές τις προϋποθέσεις. Και Εκκλησία εννοείται η Μία Αγία Καθολική Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Εκκλησία των Αποστόλων, των Προφητών, των Αγίων.
Η.Σ.

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να τονισθή ότι δεν είναι αίρεσις ο όρος καθ' αυτός ότι το Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός και του Υιού ή δια του Υιού, όταν ο όρος σημαίνη ενέργειαν και πέμψιν, εις ήν μετέχει ως Κύριος και Θεός το Πνεύμα, αλλά είναι αίρεσις όταν σημαίνη τρόπον υπάρξεως του Πνεύματος. Εις το Σύμβολον ο όρος εκπόρευσις σημαίνει τρόπον υπάρξεως. Δια τούτο η προσθήκη του Filioque είναι αίρεσις. Και δια τούτο οι λατινόφωνοι Ρωμαίοι ουδέποτε προσέθεσαν εκουσίως το Filioque εις το Σύμβολον. (πρωτοπρ. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης)

Ανώνυμος είπε...

Σε λίγο θα μάθουμε απο διαφορους οικουμενιστικους κυκλους οτι και το πρωτείο του παπα ειναι σωστο απο θεολογική άποψη.

Για να τελειώσουμε με αυτές τις αιρετικές αποψεις:
Το filioque ειναι αιρετικό δόγμα, αλλάζει τη φύση του θεου και δεν αναφέρεται πουθενά στις γραφές.
Αν κάποιος θεωρεί το filioque σωστο απο θεολογική άποψη ή αιρετικος (παπικος) ειναι ή αδαής περί την ορθοδοξια.

Ανώνυμος είπε...

Η περί Αγίας Τριάδος διδασκαλία του Αυγουστίνου, εξ επόψεως της πατερικής παραδόσεως, είναι κακόν συνοθύλευμα και μίξις των αμίκτων μέσα εις την οποίαν ο εκκινών από πατερικάς προϋποθέσεις διαπιστώνει μίαν πλήρη σύγχυσιν. Ουσιαστικώς δεν έχει πολλήν σχέσιν με την πατερικήν παράδοσιν και πρέπει να απορριφθή ως σύνολον. Η περί εκπορεύσεως διδασκαλία του Αυγουστίνου είναι μόνον το ελάχιστον μέρος μιας μεγάλης και συγκεχυμένης μεγαλοπρεπούς αιρετικής συνθέσεως. Εάν η Ορθόδοξος Εκκλησία σκέπτεται σοβαρώς διάλογον με τους απογόνους των Φραγκολατίνων, πρέπει πρώτον να καταδικάση επισήμως τα συγγράμματα του Αυγουστίνου και εν συνεχεία να εξηγήση εις τους Ευρωπαίους τους λόγους. Συμβιβασμός μεταξύ των θεολογικών προϋποθέσεων του Αυγουστίνου και της θεολογίας των Πατέρων αποκλείεται. (πρωτοπρ. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης)

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com