Ἡ σύγχρονος αἱρετικὴ Ἐσχατολογία
B.
Οἱ Eὐαγγελικαλικοί (Evangelicals)
Οἱ
Eὐαγγελικαλικοί (Evangelicals) ἀποτελοῦν ἕνα σημαντικό πολυσυλλεκτικό καί ὑπερομολογιακό
ρεῦμα τοῦ σύγχρονου συντηρητικοῦ Προτεσταντικοῦ κόσμου, πού ἐμφανίστηκε μετά
τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καί θά πρέπει νά διακρίνεται ἀπό τούς λεγόμενους Εὐαγγελικούς.
Καί
ὁ ἐν λόγω χῶρος συναγωνίζεται τούς Πεντηκοστιανούς στήν ἀριθμητική αὔξησή τους
καί ἐπιπλέον δέν στερεῖται αἱρετικῶν θέσεων σχετικά μέ τά ἔσχατα. Βασικές ἐσχα-
τολογικές κακοδοξίες, παρά τήν ἐπί μέρους διαφοροποίηση τῶν ποικίλων κινήσεων
πρέπει νά θεωρηθοῦν οἱ ἑξῆς:
α)
Ἡ αἱρετική ἐσχατολογία τῶν Εὐαγγελικαλικῶν, στό μεγαλύτερο βαθμό της, ἔχει ἐνσωματώσει
θέσεις τῆς λεγόμενης «Θεωρίας τῶν Οἰκονομιῶν» (Dispensationalists), πού
διατύπωσε ὁ ἱδρυτής τῆς αἱρετικῆς κίνησης τῶν «Χριστιανῶν Ἀδελφῶν» ὁ J. N.
Darby (1800-1882).
β)
Βασική παράμετρος καί τῶν Εὐαγγελικαλικῶν ἀποτελεῖ καί στόν ἐν λόγω χῶρο ἡ Ἁρπαγή
τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία θά λάβει χώρα πρίν ἀπό τή μεγάλη Θλίψη. Μετά τήν Ἁρπαγή
τῆς Ἐκκλησίας θά ἐπακολουθήσουν πείνα, ἀρρώστειες, σεισμοί καί πόλεμοι σέ πολλά
μέρη τῆς γῆς. Διαφωνοῦν μεταξύ τους γιά τό πότε θά γίνει ἡ Ἁρπαγή ἐνῶ συμφωνοῦν
γιά τό γεγονός. Κάποιες κινήσεις ὑποστηρίζουν, ὅτι θά γίνει πρίν τή «μεγάλη
Θλίψη» καί κάποιες ἄλλες μετά.
γ)
Μετά τήν Ἁρπαγή ἀκολουθεῖ ἡ περίοδος τῆς «μεγάλης Θλίψης» πού τή χαρακτηρίζουν
καί ὡς «καιρό τῆς στενοχωρίας τοῦ Ἰακώβ». Αὐτή ἡ περίοδος εἶναι ἡ περίοδος τοῦ Ἀντιχρίστου.
δ)
Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστροφή τοῦ Χριστοῦ μετά τήν ἑπταετία τοῦ Ἀντιχρίστου μαζί μέ
τούς πιστούς καί ἡ ἵδρυση τῆς χιλιετοῦς Βασιλείας καί ἡ καταστροφή τῶν ἐχθρῶν
του.
ε)
Διατυπώνουν τόν ἰσχυρισμό, ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ Ἁρπαγή καί ἄλλη εἶναι ἡ Φανέρωση τῆς
Ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ἡ Φανέρωση ταυτίζεται μέ τήν ἐπιστροφή τοῦ Χριστοῦ γιά τή
χιλιετῆ Βασιλεία.
στ)
Κάνουν λόγο γιά τρεῖς Κρίσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ
πρώτη ὀνομάζεται «Κρίση τοῦ Βήματος» τοῦ Χριστοῦ καί ἀφορᾶ στήν ἀξιολόγηση,
τόν ἀπολογισμό καί τήν ἐπιβράβευση τῶν πιστῶν καί θά λάβει χώρα μετά τήν Ἁρπαγή
τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ δεύτερη
ὀνομάζεται «Κρίση τοῦ Λευκοῦ Θρόνου», πού λαμβάνει χώρα στήν αἰωνιότητα μετά τό
τέλος τῆς χιλιετοῦς Βασιλείας. Κατ’ αὐτήν θά ἀναστηθοῦν οἱ ἁμαρτωλοί γιά νά
κριθοῦν καί νά τιμωρηθοῦν αἰωνίως. Ἡ τρίτη
ὀνομάζεται «Κρίση τῶν Ἐθνῶν». Θά λάβει χώρα στή γῆ μόλις θά ἔρθει ὁ Χριστός γιά
νά βασιλεύσει. Τά ἔθνη θά κριθοῦν ἀναλόγως μέ τό πῶς ἀντιμετώπισαν τούς Ἰουδαίους
κατά τήν περίοδο τῆς «Μεγάλης Θλίψης».
ζ) Ὁμιλοῦν γιά τρεῖς Ἀναστάσεις νεκρῶν. Ἡ
πρώτη, τῶν πιστῶν πρό τῆς Ἁρπαγῆς, ἡ δεύτερη Ἀνάσταση ἀφορᾶ σέ ὅσους θά
πιστέψουν καί θά πεθάνουν κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Θλίψης τοῦ Ἀντιχρίστου
γιά νά ζήσουν κι αὐτοί στήν ἐπίγειο χιλιετῆ Βασιλεία. Καί ἡ τρίτη τῶν ἀπίστων
στό τέλος τῆς χιλιετοῦς Βασιλείας.
η)
Οὐσιαστικά ἀποδέχονται τρεῖς παρουσίες τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πρώτη κατά τήν ἐπίγειο
δράση του, ἡ δεύτερη γιά τήν Ἁρπαγή τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ τρίτη γιά τήν ἐγκαθίδρυση
τῆς χιλιετοῦς Βασιλείας.
Ορθόδοξος Τύπος,30/01/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου