Κυριακή των Βαΐων –«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»

Απόστολος: Φιλιπ. δ΄ 4 – 9

Ευαγγέλιον: Ιωαν. ιβ΄ 1 – 18

«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»

Οι προφήτες θριαμβικά το ανήγγειλαν. Ανήγγειλαν γεγονότα που δεν αξιώθηκαν να δουν. Δόξα και τιμή σ’ Αυτόν που έρχεται απεσταλμένος από τον Κύριο, βροντοφωνάζει ο προφήτης. Εμπνευσμένοι προφήτες και διδάσκαλοι του θείου λόγου, περιέγραψαν σχεδόν σαν να έβλεπαν, γεγονότα της ζωής του Ιησού, αυτά που συνέβησαν ύστερα από αιώνες. 

Ήταν οι προπομποί, αγαπητοί μου αδελφοί. Νοερά και σ’αυτή την θριαμβευτική πορεία παρακολουθούν τον Ιησού, «καθήμενον επί πώλον όνου». Σαν να είναι και αυτοί ανάμεσα στο πλήθος που ζητωκραυγάζει. Παρίστανται και αυτοί που προφήτευσαν αυτή την πορεία. Προφήτευσαν αλλά και δίδαξαν τον λαό του Κυρίου να επανέλθει στην οδό των εντολών του Θεού.

Εκείνοι δεν αξιώθηκαν να συμμετάσχουν θεατές της δοξασμένης εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.

Οι σύγχρονοι όμως του Χριστού μας, Ιουδαίοι και εθνικοί, έλαβαν μέρος στη μεγαλειώδη πορεία και είσοδο του αναμενόμενου Βασιλιά του Ισραήλ. Κλαδιά από δάφνες έστρωσαν στο δρόμο από όπου θα περνούσε. «Όχλος πολύς» πλημμυρίζει τους δρόμους των Ιεροσολύμων. Οι πολλοί τον περίμεναν σαν επίγειο άρχοντα, σωτήρα από την Ρωμαϊκή δουλεία. Είχε δείξει τη δύναμή Του με πλήθος θαυμάτων και θεραπειών. Ακόμη μόλις χθες ανέστησε τον φίλο του Λάζαρο, που τον βρήκε νεκρό. Έσπευσαν λοιπόν να υποδεχτούν τον βασιλιά του Ισραήλ. ‘Ωστόσο, άλλοι, οι λιγότεροι, έτρεξαν και αυτοί να υποδεχτούν τον Χριστό. Τον είχαν γνωρίσει, Τον είχαν ακούσει. Τον είχαν ακολουθήσει. Πίστεψαν στο λόγο Του που ειρήνευσε την ψυχή τους.  Έσπευσαν να δουν και πάλι τον θείο ελευθερωτή. Ελευθερωτή από την δουλεία της αμαρτίας.

Κάποιοι λοιπόν, πολλοί, αγαπητοί μου αδελφοί, που φωνάζουν σήμερα «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου», ίσως αναμειχθούν με το πλήθος που θα κραυγάζει, «άρον, σταύρωσον αυτόν».

Πόσο εύκολα και απερίσκεπτα αλλάζουμε. Πόσο επιπόλαια αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της καθημερινότητας.

Μια άλλη εικόνα αντιθέσεων προβάλλει επίσης στην ευαγγελική περικοπή. Η Μαρία εκδηλώνοντας την αγάπη της προς τον Κύριο, πλένει τα ταλαιπωρημένα πόδια του Ιησού. Καταναλώνει και θυσιάζει το πανάκριβο και εύοσμο μύρο που η μυρωδιά του πλημμύρισε όλο το σπίτι. Και από την άλλη ο Ιούδας, ο Ισκαριώτης, ο ταμίας της αποστολικής συντροφιάς, κόπτεται για τη σπατάλη του πολύτιμου μύρου. Υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται για τους φτωχούς. Σκέφτεται όμως και λογαριάζει πόσα θα μπορούσε να κατακρατήσει για τον εαυτό  πουλώντας το.

Η Μαρία στερείται τα υλικά και προσφέρει λατρευτική θυσία στον Ιησού. Ο Ιούδας όντας κλέπτης και πλεονέκτης, δεν μπόρεσε στα τρία χρόνια που ακολουθεί τον Χριστό, να αλλάξει τον κακό του εαυτό, δεν προσπάθησε να δεχτεί τη διδασκαλία του Χριστού στην πρακτική μορφή της καθημερινής του ζωής. Μένει αμετανόητος. Χάνει πολύτιμες ευκαιρίες αλλαγής, σωτηρίας. Φροντίζει και ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του.

Υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων. Προσέξαμε στην περίπτωση του σημερινού ευαγγελίου δυο ακραία. Η Μαρία εκμεταλλεύεται την ευκαιρία της παρουσίας του Χριστού στο σπίτι της, παρακολουθεί τον θείο Διδάσκαλο και δεν διστάζει να θυσιάσει το πολύτιμο για να δείξει την αγάπη της στον Κύριο. Ο Ιούδας, ο αμετανόητος υποκριτής και κλέφτης που δεν άφησε τον εαυτό του να επηρεασθεί από την παρουσία του ίδιου του Θεού, δίπλα του.

Ασφαλώς δεν θα είχαμε ποτέ την ευκαιρία της Μαρίας να θυσιάσουμε ένα τόσο πολύτιμο μύρο και να πλύνουμε τα πόδια του Χριστού. Έχουμε όμως κάθε μέρα την ευκαιρία, φέροντες ως βαϊα φοινίκων, τις προσευχές μας, να επικοινωνούμε με τον Κύριο. Έχουμε την ευκαιρία με το πολύτιμο μύρο της εξομολόγησης, να καθαρίσουμε την ψυχή από τον βόρβορο της αμαρτίας. Να κάνουμε την ψυχή μας να μοσκομυρίσει όπως το σπίτι της Μαρίας από την οσμή του πολύτιμου μύρου της καθαρότητας. Έχουμε ακόμη την ευλογία, στην καθαρή πλέον ψυχή μας, να δεχτούμε τον ίδιο τον Κύριο μας, μέσα μας, με την θεία κοινωνία. Αυτές είναι ευκαιρίες, ευκαιρίες ευλογημένες, που δεν πρέπει να τις χάσουμε. Και δεν είναι μοναδικές ευκαιρίες, με την έννοια που έχουν άλλες ευκαιρίες της ζωής μας, που αν δεν τις αρπάξουμε τη στιγμή που είναι απέναντί μας, χάνονται. Αυτές τις πνευματικές ευκαιρίες, της προσευχής, της μετάνοιας και εξομολόγησης, της συμμετοχής στη θεία κοινωνία, τις έχουμε πάντοτε, διαρκώς. Οποιαδήποτε στιγμή θελήσουμε. Ωστόσο επειδή δεν γνωρίζουμε τον χρόνο που διαθέτουμε, δεν πρέπει να αφήνουμε να περνούν ευκαιρίες ανεκμετάλλευτες. Όποτε λοιπόν, αποφασίσουμε, αν μη χάνουμε χρόνο. Αρκεί να αποφασίσουμε. Η εβδομάδα που αρχίζει είναι μια ακόμη ευκαιρία πνευματικής αναβάθμισης. Κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία προσευχής, δοξολογίας, αλλά και αιτημάτων. Όποτε θελήσουμε μπορούμε να μετανοήσουμε για τα λάθη μας, να καθαρίσουμε την ψυχή μας, να την ετοιμάσουμε να δεχτεί τον Κύριο, με την θεία ευχαριστία. Θα αναβάλουμε;  Ασφαλώς όχι, αγαπητοί μου.

Έτοιμοι, λοιπόν, θα προσφωνήσουμε και μεις το «ωσαννά», την ουράνια δοξολογία στον Κύριό μας, αγαπητοί μου αδελφοί. Σταθεροί στην πορεία μας προς Εκείνον που βρίσκεται πάντοτε δίπλα μας και μας καθοδηγεί. Σταθεροί και πιστοί ακόλουθοί Του. Εκείνου που ήρθε για να μας σώσει, παίρνοντας επάνω Του τις αμαρτίες μας. Εκείνου, για τον οποίο, τα πολλά λάθη μας ήταν σαν να φώναζαν: «σταύρωσον αυτόν». Οι αμαρτίες μας Τον οδήγησαν στη σταυρική θυσία. Ας καθαρίσουμε λοιπόν τον εαυτό μας κι ας μείνουμε κοντά Του, με το «ωσαννά», ευλογώντας και δοξάζοντας με όλη μας την ψυχή, τον Κύριο. Να δεχτούμε την πλούσια αγάπη και την βοήθειά Του, γιατί τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Γιο Του για να χαθεί κανένας από τους πιστούς Του, αλλά να κληρονομήσει την βασιλεία Του.

 Δ.Γ.Σ – Μητρόπολη Πάφου