ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ἑβρ. θ΄ 11-14
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Μάρκ. ι΄ 32-45
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ;
" Ούκ οίδατε τί αιτείσθε"
Ό Κύριος Ιησούς Χριστός και οι μαθητές του βαδίζουν στο δρόμο για τα Ιεροσόλυμα. Ό Ίδιος συνέχεται από το γεγονός ότι σε λίγο θα γευθεί το πικρό ττοτήριο του σταυρικού θανάτου και για άλλη μία φορά προφητικά αποκαλύπτει στους μαθητές του τα φοβερά παθήματα πού πρόκειται να υποστεί. Τότε δύο μαθητές του, ό Ιάκωβος και ό Ιωάννης, Τον πλησιάζουν και Του λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε να μας κάνεις αυτό πού θα σου ζητήσουμε...». «Τί θέλετε;», τούς έρωτα ό Κύριος. Και αυτοί απαντούν: «Τώρα πού θα γίνεις Βασιλιάς, να μάς βάλεις να καθίσουμε ό ένας από τα δεξιά σου και ό άλλος από τα αριστερά σου».
-«Ουκ οίδατε τί αιτείσθε», τούς απάντησε Εκείνος· δεν ξέρετε τί ζητάτε.
Πράγματι οι δύο μαθητές δεν ήξεραν τί ζητούσαν εκείνη την ώρα. Το ίδιο βέβαια και οι υπόλοιποι μαθητές, πού αγανάκτησαν όχι διότι αντιλήφθηκαν το άστοχο και άκαιρο του αιτήματος των δύο, αλλά επειδή φοβήθηκαν μήπως αυτοί παραγκωνισθούν και τιμηθούν λιγότερο!
Μάς κάνει βέβαια εντύπωση ή άκριτη συμπεριφορά των μαθητών, οι όποιοι δεν είχαν ακόμη αναγεννηθεί από τη χάρη του Άγιου Πνεύματος. Όμως συμβαίνει κι εμείς αρκετές φορές να επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος. Άς δούμε λοιπόν πότε κι εμείς ζητούμε πράγματα αντίθετα προς το θείο θέλημα και τί θέλει τελικά από εμάς ό Θεός.
ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ
Αν κάνουμε μία καλή αυτοκριτική, θα διαπιστώσουμε ότι πράγματι κάποιες φορές άλλα μάς ζητάει ό Κύριος και άλλα εμείς ζητούμε και επιδιώκουμε.
Για παράδειγμα, ενώ ό Κύριος μάς ζητάει να εργαζόμαστε το καλό ταπεινά και στην αφάνεια, εμείς συχνά επιδιώκουμε την αναγνώριση του έργου μας, την κοινωνική προβολή και καταξίωση.
Ενώ ό Κύριος μάς ζητάει να αποκτήσουμε θησαυρό στον ουρανό, κάποιοι από εμάς επιμένουν να κυνηγούν το χρήμα και τα υλικά αγαθά σαν να αποτελούν αυτά τη μοναδική πηγή ευτυχίας.
Μάς καλεί ό Κύριος να αρνηθούμε τον κόσμο της αμαρτίας και τα θελήματα του, κι εμείς μερικές φορές δείχνουμε ότι περισσότερο υπολογίζουμε το τί θα πει ό κόσμος, και ανάλογα με αυτό συμμορφώνουμε τη ζωή μας.
Ό Κύριος μάς διδάσκει ότι ή αξία της ψυχής δεν συγκρίνεται με τα αγαθά όλου του κόσμου. Κι όμως υπάρχουν πολλοί πού παραθεωρούν τις ανάγκες της ψυχής και παραμένουν βυθισμένοι στις βιοτικές μέριμνες.
'Αν ισχύουν και για εμάς κάποια από τα προαναφερθέντα παραδείγματα, τότε πράγματι είμαστε μακριά από το αληθινό νόημα της χριστιανικής ζωής! Και στην ουσία είμαστε μακριά από το πραγματικό μας συμφέρον. Διότι τελικά αυτό πού μάς ζητάει ό Θεός, αυτό είναι και το πραγματικό μας συμφέρον! Ποιό είναι αυτό;
ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΜΑΣ
Την απάντηση την έδωσε ό Κύριος απευθύνοντας στους μαθητές του το κρίσιμο ερώτημα: «Δύνασθε πιείν το ποτήριον ό έγώ πίνω, και το βάπτισμα ό έγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι;». Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του θανάτου πού πρόκειται ύστερα από λίγο να πιω εγώ, και να δεχθείτε το βάπτισμα του μαρτυρίου πού πρόκειται να υποστώ; Αυτό θέλω από εσάς!
Να λοιπόν τί μας ζητάει ό Θεός: την τέλεια αυταπάρνηση. Την ολοκληρωτική υποταγή στο θέληματου με απόφαση θυσίας. Και ρωτάει τον καθένα από εμάς: Εσύ μπορείς να πιεις το ποτήριο της θλίψεως, της δοκιμασίας, του σταυρού πού έχεις να βαστάσεις; Μπορείς να μείνεις σταθερός στην πίστη και τις αρχές σου, ακόμα κι αν αυτό σου κοστίσει; Τότε πράγματι είσαι αληθινός μαθητής μου. Διότι «όστις ού βαστάζει τον σταυρόν εαυτού και έρχεται οπίσω μου, ού δύναται είναι μου μαθητής» (Λουκ. ιδ' 27). Όποιος δεν το παίρνει απόφαση να υποστεί ακόμη και θάνατο σταυρικό για έμενα και δεν με ακολουθεί με την απόφαση αυτή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου.
'Άς σημειώσουμε όμως και τούτο: Αυτό πού μας ζητάει ό Κύριος δεν είναι κάτι το παράλογο, αλλά το πραγματικό μας συμφέρον, ακόμη κι αν εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Άλλωστε Εκείνος μάς δίνει πολύ περισσότερα απ' όσα μάς ζητάει. Διότι ό σταυρός πού μάς καλεί να σηκώσουμε αφενός μεν σ' αυτήν έδώ την ζωή αποβαίνει σε μεγάλη πνευματική ωφέλεια, αφετέρου δε «αίώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ήμίν» (Β' Κορ. δ' 17). Προετοιμάζει για μάς αιώνια δόξα!
Μόνο ό πανάγαθος και πάνσοφος Θεός γνωρίζει τελικά τί είναι αυτό πού πραγματικά θα μάς ωφελήσει. Εκείνον λοιπόν να παρακαλούμε να μάς χαρίζει «τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών» και τότε όχι μόνο θα έχουμε ό,τι μάς ωφελεί, αλλά θα είμαστε και τελείως αναπαυμένοι και ειρηνικοί.
«Ο ΣΩΤΗΡ», 1-4-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου