Ο Ἅγιος Γεώργιος ως δρακοκτόνος. Οἱ δράκοντες τοῦ Ὑλισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΩΣ ΔΡΑΚΟΝΤΟΚΤΟΝΟΣ

Οἱ δράκοντες τοῦ Ὑλισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

1. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος καὶ οἱ συναθλητές του

Στοὺς πιὸ δημοφιλεῖς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων χριστιανικῶν κοινοτήτων, ἀνήκει ὁ Μεγαλομάρτυς Ἅγιος Γεώργιος. Ἀκόμη καὶ οἱ Μουσουλμάνοι τὸν τιμοῦν καὶ τὸν σέβονται, λόγῳ τῶν πολλῶν καὶ ἐκπληκτικῶν θαυμάτων ποὺ ἐπιτελεῖ. Μέσῳ αὐτῶν τῶν θαυμάτων ἄλλωστε, ὅταν ζοῦσε, προσείλκυσε στὸν Χριστιανισμὸ πλῆθος εἰδωλολατρῶν, ἀκόμη καὶ ἐπισήμων προσώπων, ὅπως τῆς συζύγου τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ, τῆς βασίλισσας Ἀλεξάνδρας, τῶν στρατηγῶν Ἀνατολίου καὶ Πρωτολέοντος, τοῦ μεγάλου μάγου Ἀθανασίου καὶ ἄλλων. Τοὺς δύο στρατηγοὺς τοὺς ἀποκεφάλισε ἀμέσως ὁ Διοκλητιανός, ἐπειδὴ μετὰ τὴν θαυμαστὴ διάσωση τοῦ Γεωργίου ἀπὸ τὸ φοβερὸ βασανιστήριο τοῦ τροχοῦ, ποὺ εἶχε κομματιάσει τὸ σῶμα του, βρέθηκε ἀρτιμελὴς καὶ ὑγιέστατος, πρᾶγμα ποὺ τοὺς ἔπεισε νὰ ὁμολογήσουν ὅτι ὁ Θεὸς τοῦ Γεωργίου εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός.

Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ μὲ τὸν μάγο Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος διεπίστωσε ὅτι τὰ δύο μαγικὰ ὑγρὰ ποὺ ὑποχρέωσαν νὰ πιεῖ ὁ Ἅγιος Γεώργιος μὲ διπλὸ σκοπό, ἢ νὰ ἀλλάξει τὴν πίστη του καὶ νὰ προσκυνήσει τὰ εἴδωλα ἤ νὰ πεθάνει ἀπὸ τὸ δεύτερο, ὡς ἰσχυρὸ δηλητήριο, ἔχασαν τὴν μαγική τους δύναμη, μπροστὰ στὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ προστάτευε τὸν Ἅγιο. Ὅταν μάλιστα ὁ μάγος Ἀθανάσιος ἔκπληκτος εἶδε τὸν Ἅγιο Γεώργιο νὰ ἀνασταίνει νεκρό, πρᾶγμα ποὺ τὸ θεωροῦσαν ὅλοι ἀδύνατο, καὶ κανένας μάγος δὲν κατάφερε ποτὲ παρόμοιο θαῦμα, ὁμολόγησε τὴν ἀδυναμία τῆς μαγικῆς του τέχνης καὶ τῶν εἰδωλολατρικῶν ψεύτικων θεῶν, ποὺ ἐπεκαλεῖτο, καὶ ἐπίστευσε στὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, μὲ συνέπεια νὰ ἀποκεφαλίσει καὶ αὐτὸν ὁ Διοκλητιανός.

Τὴν ἴδια τύχη εἶχε και ὁ γλυκὺς καὶ πτωχὸς γεωργὸς Γλυκέριος, ὁ ὁποῖος ἔχασε ἀπὸ ξαφνικὸ θάνατο ἕνα ἀπὸ τὰ δύο βόδια, μὲ τὰ ὁποῖα ὄργωνε τὰ χωράφια του, καὶ ἀπελπισμένος ζήτησε ἀπὸ τὸν φιλόπτωχο φυλακισμένο Ἅγιο νὰ τὸν βοηθήσει. Ἐκεῖνος τὸν λυπήθηκε καὶ τοῦ εἶπε νὰ ἐπιστρέψει στὸ χωράφι του καὶ θὰ βρεῖ ζωντανὸ τὸ ζῶο του, ὅπως καὶ ἔγινε, μὲ συνέπεια καὶ ὁ Γλυκέριος νὰ ὁμολογήσει τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἀποκεφαλισθεῖ ἀμέσως ἀπὸ τὸν ἀμετανόητο καὶ ἀπάνθρωπο διώκτη τῶν Χριστιανῶν, τὸν Διοκλητιανό, ποὺ ἀντὶ νὰ πλήξει τὴν Ἐκκλησία, ὅπως ἤθελε, τὴν ἐνίσχυσε καὶ τὴν ἐκόσμησε μὲ πλῆθος μαρτύρων κατὰ τὴν διάρκεια τῆς αἱματοβαμμένης εἰκοσαετοῦς βασιλείας του (284-305).

Ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐκέρδισαν μὲ τὴν ὁμολογία καὶ τὸ μαρτύριο ὄχι ἁπλῶς τὴν σωτηρία τους, ἀλλὰ καὶ δοξάσθηκαν καὶ δοξάζονται ὡς μάρτυρες εἰς τοὺς αἰῶνας, ἡ Ἐκκλησία τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς ἑορτάζει ὡς συναθλητὲς τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου στὶς 23 Ἀπριλίου, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία μετὰ ἀπὸ μακρὰ σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων ἀποκεφάλισε ὁ Διοκλητιανὸς καὶ τὸν Ἅγιο Γεώργιο κατὰ τὸ ἔτος 303 μ.Χ. Ἡ βασίλισσα Ἀλεξάνδρα φυλακίσθηκε μετὰ τὴν ὁμολογία της καί, ὅταν ἔμαθε ὅτι πρόκειται νὰ συναποκεφαλισθεῖ μὲ τὸν Μεγαλομάρτυρα, ἔκλινε τὰ γόνατα καί, ἀφοῦ προσευχήθηκε, παρέδωσε τὸ πνεῦμα της μέσα στὴ φυλακή, δύο ἡμέρες ἐνωρίτερα στὶς 21 Ἀπριλίου, ὁπότε καὶ ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τὴν μνήμη της, μαζὶ μὲ τὴν μνήμη τῶν τριῶν ὑπηρετῶν της, τῶν Ἁγίων μαρτύρων Κορδάτου, Ἀπολλὼ καὶ Ἰσαακίου. Αὐτοὶ ἐπηρεάσθηκαν ἀπὸ τὸ γενναῖο παράδειγμα τῆς Ἀλεξάνδρας, ἡ ὁποία κατεφρόνησε τὴν πρόσκαιρη καὶ φθαρτὴ βασιλεία καὶ τὸν θνητὸ σύζυγο, βασιλέα, πρὸς χάριν τοῦ ἀφθάρτου καὶ αἰωνίου βασιλέως Χριστοῦ, ἐπίστευσαν στὸν Χριστὸ καὶ ὑπέστησαν μαρτυρικὸ θάνατο, ὁ Κορδᾶτος μὲ ἀποκεφαλισμὸ καὶ οἱ ἄλλοι δύο στὴ φυλακὴ ἀπὸ τὴν πείνα.

2. Ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης γιὰ τὸν δράκοντα τοῦ ἀθέου Ὑλισμοῦ

Δὲν πρόκειται ὅμως στὸ παρὸν μικρὸ κείμενο νὰ ἐπεκταθοῦμε σὲ λεπτομέρειες τοῦ βίου καὶ τῶν πολλῶν θαυμάτων ποὺ ἐπετέλεσε ὁ Ἅγιος ἐν ζωῇ καὶ μετὰ θάνατον. Τὰ εὑρίσκει κανεὶς εὔκολα στὶς ἁγιολογικὲς πηγὲς καὶ στὴν πλούσια βιβλιογραφία. Ἐπὶ πολλὰ χρόνια ἄλλωστε τὰ παρουσιάσαμε καὶ ἐμεῖς διαδοχικὰ στὰ κηρύγματα τὰ ὁποῖα ἐκφωνήσαμε κατὰ τὴν πανήγυρη τῆς ὁμώνυμης Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου καὶ Παναγίας Παραμυθίας κοντὰ στὰ Γιαννιτσά, προσκεκλημένοι τῆς γυναικείας ἀδελφότητος, μερικὰ τῶν ὁποίων κυκλοφοροῦν ἠχητικὰ στὸ Διαδίκτυο[1]. Ἀφορμὴ γιὰ νὰ πιάσουμε τώρα τὴν γραφίδα μᾶς ἔδωσε ἕνα κήρυγμα τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτη Ὁσίου Αὐγουστίνου Καντιώτη, ποὺ ἐκφωνήθηκε πρὶν ἀπὸ πενήντα πέντε (55) χρόνια σὲ πανηγυρίζοντα Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου[2]. Στὸ κήρυγμα αὐτὸ ὁ μακαριστὸς ἀγωνιστὴς καὶ ὁμολογητὴς ἐπίσκοπος, ὅμοιος τοῦ ὁποίου δυστυχῶς λείπει ἀπὸ τοὺς δυσχειμέρους καιρούς μας, ἀφοῦ ἀναφέρεται σύντομα στὰ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ στὴν παρρησία τοῦ Μεγαλομάρτυρος, ἐπικεντρώνεται στὸ θαῦμα τῆς δρακοντοκτονίας. Ἐπικαιροποιεῖ καὶ ἐκσυγχρονίζει τὸ θαῦμα λέγοντας ὅτι ὑπάρχει στὶς ἡμέρες μας χειρότερος καὶ πιὸ ἐπικίνδυνος δράκοντας, τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ βοηθήσει ὁ Ἅγιος νὰ νικήσουμε, ὁ δράκοντας τοῦ ἄθεου Ὑλισμοῦ. Εἰπε ἐπὶ λέξει σὲ ἁπλοϊκὴ διήγηση:

«Καὶ τὸ ἄλλο θαῦμα τοῦ ἁγίου Γεωργίου εἶναι ἀξιοθαύμαστο. Ἔξω ἀπὸ τὴν Καισάρεια σὲ μιὰ ρεματιὰ ὑπῆρχε μιὰ βρύση μὲ ὡραῖο νερό, ἀλλὰ κανεὶς δὲν τολμοῦσε νὰ τὸ πλησιάση. Γιατὶ δίπλα ἦτο μιὰ σπηλιά, καὶ ἐκεῖ μέσα εἶχε φωλιάσει ἕνας δράκοντας μεγάλος, ἕνας ὄφις πελώριος, ποὺ ἔβγαινε καὶ ἔτρωγε ἀνθρώπους καὶ ζῶα. Ὁ ἅγιος Γεώργιος πλησίασε μὲ τὸ κοντάρι του στὴν πηγή. Τὸ θηρίο μούγκρισε, βγῆκε μὲ ὁρμὴ καὶ ἄνοιξε πελώριο τὸ στόμα του, γιὰ νὰ τὸν καταπιεῖ. Ἀλλὰ ὁ ἅγιος Γεώργιος -ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς πιστεύουμε- τί κάνει; Ρίχνει μὲ πίστι ἕνα σταυρουδάκι ξύλινο στὸ ἀνοιχτὸ στόμα τοῦ πελώριου φιδιοῦ. Τὸ ρίχνει μέσα στὰ σπλάχνα του, καὶ τὸ θηρίο ἐσπάραξε καὶ ἔσκασε. Γι᾽ αὐτὸ βλέπετε σὲ εἰκόνες νὰ ζωγραφίζεται καβαλλάρης ὁ ἅγιος Γεώργιος καὶ μὲ τὸ κοντάρι του, ποὺ ἔχει στὸ ἄκρο τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου, νὰ φονεύει τὸ δράκοντα.

Ἀπίστευτα φαίνονται αὐτὰ σήμερα. Παραμύθια τὰ θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου. Ἀλλ᾽ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ὅτι ὄχι μόνο αὐτὰ ποὺ ἔκανε ὁ ἅγιος Γεώργιος, χίλιες φορὲς ἀνώτερα γίνονται. Εἶναι γεμάτη ἡ ἱστορία ἀπὸ θαύματα, ποὺ ἔκαναν οἱ ἅγιοι τῆς πίστεώς μας μὲ τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε μιὰ θρησκεία ζωντανή, ὁλοζώντανη, καὶ πρέπει νὰ τὴν ἀγαποῦμε καὶ νὰ ἀνήκουμε ἐξ᾽ ὁλοκλήρου σ᾽ αὐτήν.

Κάτι ἀκόμα θὰ σᾶς πῶς καὶ τελειώνω. Εἴδαμε τὸν πελώριο δράκοντα, ποὺ ἦταν στὴν πηγὴ καὶ δὲν ἄφηνε κανένα νὰ δροσιστεῖ. Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τὸν δράκοντα αὐτόν, ποὺ τὸν ἐσκότωσε μὲ τὸ κοντάρι καὶ τὸ σταυρό του ὁ ἅγιος Γεώργιος, στὶς ἡμέρες μας ἐπέπρωτο νὰ παρουσιασθῆ ἕνας ἄλλος δράκων, χειρότερος, πολὺ χειρότερος ἀπὸ τὸ δράκοντα ποὺ ἐφόνευσε ὁ ἅγιος Γεώγιος. Καὶ ὁ δράκων ὁ χειρότερος, ποὺ πνίγει ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἀπειλεῖ μὲ μεγαλυτέρα καταστροφή, εἶναι ἡ ἀθεΐα, ὁ ἄθεος ὑλισμός. Μ᾽ αὐτὸν τὸν δράκοντα ἡ μικρά μας πατρὶς ἠγωνίσθη ἡρωϊκῶς, γιὰ νὰ μὴν πέσει στὸ στόμα του.

Γι᾽ αὐτό, ἂν ἄλλοι προδώσανε τὴν πίστη καὶ τὰ ἰδανικά, ἐσεῖς τὰ φτωχαδάκια, τὰ ἡρωϊκὰ παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατρίδος, μείνετε πιστοὶ στὸ Θεό, καὶ ἀγωνισθῆτε μὲ λεβεντιά, στῆθος μὲ στῆθος, γιὰ ὅ,τι ἱερώτερο ἔχει ὁ τόπος μας. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ἁγίου Γεωργίου θὰ προχωρήσουμε, θὰ νικήσουμε τὰ ἐμπόδια. Εὔχομαι, νὰ μείνετε πάντοτε ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι στὴν πίστι, γιὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Γεωργίου καὶ πάντων τῶν ἁγίων. Ἀμήν».

Ὄντως ὁ ἄθεος Ὑλισμός, ποὺ σχεδιασμένα ἐπιβλήθηκε ὡς πολιτικὸ σύστημα στὴν Ρωσία μὲ τὴν Ὀκτωβριανὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1917 καὶ ἐπεκτάθηκε καὶ στὶς ἄλλες χῶρες τῆς διαλυθείσης τὸ 1990 Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ἦταν ἕνας φοβερὸς δράκοντας μὲ ἑκατομμύρια Χριστιανῶν μαρτύρων, ποὺ τοὺς κατέφαγε εἴτε μὲ τὶς ἐξορίες στὰ περίφημα Γκούλαγκς, καὶ μὲ ἄλλους διωγμοὺς καὶ θανατώσεις. Ὅλοι γνωρίζουμε πῶς περιγράφει ὁ διάσημος Ρῶσος νομπελίστας συγγραφεὺς Ἀλέξανδρος Σολζενίτσιν τοὺς διωγμοὺς αὐτοὺς στὸ ἔργο του «Τὸ ἀρχιπέλαγος Γκούλαγκ» καὶ σὲ ἄλλα του δημοσιεύματα. Θῦμα αὐτῶν τῶν διωγμῶν ὑπῆρξε καὶ ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, μητροπολίτης Συμφερουπόλεως τῆς, ρωσικῆς πάντοτε, Κριμαίας καὶ πλῆθος ἄλλο νεομαρτύρων. Ἡ δύναμη πάντως τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, μετὰ ἀπὸ ἑβδομήντα χρόνια ἐπιβολῆς τοῦ ἄθεου Ὑλισμοῦ τῆς κομμουνιστικῆς βίας, ὑπερίσχυσε καὶ ἐνίκησε. Ἡ Ἁγία Ρωσία, γέννημα τῆς Ὀρθόδοξης Κωνσταντινούπολης, ποὺ τώρα συμμαχεῖ μὲ τὸν νέο δράκοντα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῶν Δυτικῶν, Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν, ξανακτίζει νέα ὀρθόδοξη δύναμη, κάρφος στοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν νέων Σταυροφόρων τῆς Δύσεως.

3. Ὁ νέος δράκοντας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ νέος δράκοντας τῆς ἱστορίας, ὁ ὁποῖος μεταμφιεσμένος σὲ ἀκίνδυνο καὶ εἰρηνικὸ πρόβατο μὲ τὰ κηρύγματα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἑνότητας, παρασύρει στὰ σκοτεινὰ σπλάχνα του ἀνυποψίαστους Χριστιανούς, μὲ συνεργοὺς δυστυχῶς ψευδοεπισκόπους, ψευδοϊερεῖς καὶ ψευδοθεολόγους. Διεπίστωσαν οἱ ἡγέτες τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου, τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ὅτι ἡ ἄσκηση βίας ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἔγινε μὲ τοὺς παλαιοὺς καὶ τοὺς νέους διωγμούς, εἶναι λιγότερο ἀποτελεσματικὴ ἀπὸ τὸν ὑποκριτικὸ ἀγαπισμὸ καὶ τὰ κηρύγματα τῆς ἑνότητας, μὲ τὰ ὁποῖα σπρώχνουν πολλοὺς στὸ στόμα τοῦ Δράκοντος, τοῦ παμφάγου Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ Συγκρητισμοῦ. Δὲν ἐγκαταλείπουν βέβαια καὶ τὴν παλαιὰ μέθοδο, τῶν διωγμῶν, τῆς καταδίκης, τῆς συκοφαντίας ὅσων ἀντιτίθενται στὸ καταστροφικό τους ἔργο, ἀκόμη καὶ τῶν πολέμων ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἔπραξαν οἱ παλαιοὶ Σταυροφόροι τοῦ Παπισμοῦ ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Κωνσταντινούπολης τὸ 1204, οἱ νέοι Σταυροφόροι τοῦ ΝΑΤΟ ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Σερβίας τὸ 1999 καὶ ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ρωσίας στὶς ἡμέρες μας στὸν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας[3].

Γνωρίζουν πάντως ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία, γεννᾶ Ἁγίους ποὺ σκοτώνουν καὶ ἐξουδετερώνουν τοὺς σατανοκίνητους δράκοντες, ὅπως ἔπραξε ὁ Ἅγιος Γεώργιος καὶ τόσοι ἄλλοι ὁμολογητὲς Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι, σύμφωνα μὲ ἄλλη εἰκόνα ἐκαλλιέργησαν τὸν ἀγρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ ξερρίζωσαν τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς ψευδοθρησκεῖες ποὺ ἀπειλοῦσαν νὰ τὴν καταστήσουν χέρσα καὶ ἄκαρπη. Ἰδιαίτερα ἐπρόσεξα ἐφέτος καὶ τὰ παρουσίασα στὸ κήρυγμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, ποὺ ἑόρταζε ὁ Ἅγιος Γεώργιος, αὐτὰ ποὺ λέγει τὸ δοξαστικὸ τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς του: «Ἀποδείχθηκες ἀντάξιος τοῦ ὀνόματός σου στρατιῶτα Γεώργιε. Γιατί, ἀφοῦ πῆρες στοὺς ὤμους σου τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, καλλιέργησες τὴν γῆ ποὺ εἶχε γίνει χέρσα ἀπὸ τὴν διαβολικὴ πλάνη, καὶ ἀφοῦ ξερρίζωσες τὰ ἀγκάθια τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων, φύτευσες τὸ κλῆμα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως»[4]. Αὐτό πρέπει νὰ κάνουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν. Γέμισε μὲ ἀγκάθια τὴν Ἐκκλησία ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ τὰ ποτίζουν καὶ τὰ φουντώνουν «Ὀρθόδοξοι» πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι, ἐπίσκοποι, ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ θεολόγοι, καὶ εἶναι ἐλάχιστοι οἱ Γεώργιοι, οἱ γεωργοὶ τῆς Εὐσεβείας, τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ πασχίζουν νὰ τὰ ξερριζώσουν. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας του, στὴν ἄνοιξη τῆς νιότης του, περιφρόνησε ὅλα τὰ ἡδέα καὶ εὐχάριστα, πλοῦτο, ἀξιώματα, συναναστροφές, ὑπέστη φρικτὰ βασανιστήρια, μιμήθηκε τὰ πάθη τοῦ Ἐσταυρωμένου, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀνέστησε ἀκόμη καὶ νεκρούς, ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἀπήλλαξε τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν εἰδώλων. Ποιοί καὶ πόσοι ἀγωνίζονται σήμερα γιὰ νὰ ξερριζώσουν τὴν πλάνη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας τοῦ Διαβόλου; Αἰσθάνονται ἆραγε λίγη ἐντροπή, οἱ Οἰκουμενιστὲς κληρικοί, ὅταν ἑορτάζουν καὶ ἐξυμνοῦν κατὰ τὶς ἑορτὲς τὰ κατορθώματα, τοὺς ἄθλους τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ τῶν Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως;

---

[1]. Ἕνα ἀπὸ τὰ κηρύγματα αὐτὰ παρουσιάσθηκε αὐτὲς τὶς ἡμέρες (24-4-23) ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο Κατάνυξη μὲ τίτλο «Ὁ Ἅγιος Γεώργιος» (mp3 – 2015).

[2]. Τὸ κήρυγμα δημοσιεύθηκε στὴν ἱστοσελίδα Ὀρθόδοξος Τύπος στὶς 23 Ἀπριλίου τρέχοντος ἔτους μὲ τίτλο: «Κήρυγμα ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου». Στὸ τέλος μᾶς δίδεται ἡ πληροφορία ὅτι πρόκειται γιὰ «Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Λακκιᾶς, 23-4-1968».

[3]. Βλ. σχετικῶς Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωροσ Ζησησ, «Δυτικοὶ Σταυροφόροι ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ρωσίας. Οἱ ἴδιοι διέλυσαν καὶ τὸ Ὀρθόδοξο Βυζάντιο. Στόχος ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», Θεοδρομία 24 (2022) 5-17.

4. Μηναῖον Ἀπριλίου, 23^η ἡμέρα: «Ἀξίως τοῦ ὀνόματος, ἐπολιτεύσω στρατιῶτα Γεώργιε· τὸν σταυρὸν γὰρ τοῦ Χριστοῦ, ἐπ᾽ ὤμων ἀράμενος, τὴν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας, καὶ τὴν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας». Χάρηκα πολύ, διότι τὸ ἴδιο κείμενο ἐσχολίασε ὀρθοδοξότατα μὲ ἐκσυγχρονιστικὲς παρατηρήσεις, ὀρθόδοξος ἀδελφός, ποὺ φέρει ἐπίσης ἐπαξίως τὸ ὄνομα Γεώργιος, ὁ ἐκ Κρήτης ἠλεκτρολόγος μηχανολόγος Γεώργιος Τζανάκης, σὲ κείμενό του μὲ τίτλο «Παραμονὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου», Ἱστολόγιο «ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ» 23-4-2023. Ἡ Κρήτη δὲν παραδόθηκε ὁλοκληρωτικὰ στὸν Οἰκουμενισμό τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου.